Η επανεμφάνιση του Κώστα Σημίτη, με δυο διαδοχικά δημόσια «χτυπήματα», σε απόσταση μιας εβδομάδας, από την «Καθημερινή της Κυριακής» και το «Βήμα της Κυριακής», προφανώς και δεν είναι τυχαία. Ούτε ως προς το σκέλος του timing, αλλά ούτε και αναφορικά με το περιεχόμενο της στόχευσης της παρέμβασης ενός πρωθυπουργού, στο πρόσωπο του οποίου συναθροίζονται πολλές και ποικίλες σημειολογικές ιδιαιτερότητες.
Ο Κώστας Σημίτης κουβαλούσε πάντα τη «ρετσινιά» του «Κεντροδεξιού», ακόμη και την εποχή της παντοδυναμίας του Ανδρέα Παπανδρέου. Η επέλασή του προς την εξουσία, στηρίχτηκε ακριβώς στην ικανότητά του να συνομιλεί με την κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων, που, προϊόντος του χρόνου, έκαναν μισό βήμα πίσω στις ιδεολογικές καταβολές και αγκυλώσεις του, και πολλά βήματα μπροστά, στην ανάγνωση των πολιτικών προτεραιοτήτων, στη βάση εθνικών αναγκών, μετριοπάθειας και ρεαλισμού.
Ήταν η πολιτική νοοτροπία, κουλτούρα και μεθοδολογία του «μεσαίου χώρου». Που φυσικά δεν συνιστά ιδεολογία, αλλά τον οδικό χάρτη για να φτάσει κανείς στην εξουσία, υπερβαίνοντας την κοινωνική απήχηση του κόμματός του και της ιδεολογίας του. Συνέβη με τον Σημίτη το 1996, επαναλήφτηκε με τον Καραμανλή το 2004.
Σε αυτό το κοινό ψηφοφόρων, που εν πολλοίς συνιστούν τους future makers, ο Κώστας Σημίτης συνεχίζει να ακούγεται με προσοχή και προσήλωση. ‘Όταν λοιπόν υποστηρίζει ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση, οι περισσότεροι τον πιστεύουν. Σίγουρα, τον πιστεύουν περισσότερο από ό, τι τον Γιώργο Παπανδρέου. Και πολύ περισσότερο σε σχέση με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος βγήκε σήμερα από την Ουάσινγκτον και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, να αποκηρύξει τον πολιτικό του μέντορα, και να ισχυριστεί ότι ο Κώστας Σημίτης κάνει λάθος.
Το λάθος φυσικά το κάνει ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, όταν πιστεύει ότι μετά από 1 ½ χρόνο που κρατάει τα ηνία της ελληνικής οικονομίας, με τα γνωστά, τραγικά αποτελέσματα, μπορεί να σταθεί στα μάτια των Ελλήνων, ως φερέγγυος συνομιλητής. Ελάχιστοι τον πιστεύουν πλέον. Και όταν τον βλέπουν να αντιδρά σε όσα λέει ο Σημίτης, πιστεύουν… ακόμη περισσότερο τον πολιτικό εκφραστή του κινήματος του εκσυγχρονισμού.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου υπήρξε «μαθητής» του Κώστα Σημίτη. Και παρόλο που πολλές φορές έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο, ο μαθητής να ξεπερνά τον δάσκαλο, η συγκεκριμένη περίπτωση… δεν ανήκει σε αυτές. Ο σημερινός «τσάρος» της οικονομίας αποδείχτηκε κακός μαθητής του Κώστα Σημίτη. Και αν, ως προς την πολιτική θα μπορούσε κανείς να έχει τις όποιες αντιρρήσεις του, είναι προφανές ότι στο ρεαλιστικό ερώτημα «ποιος γνωρίζει καλύτερα οικονομία, ο Σημίτης ή ο Παπακωνσταντίνου», η απάντηση θα βυθίσει σε βαθιά μελαγχολία τον Γιώργο Παπανδρέου…
Συμφωνώ υπάρχει ένα κλίμα μεγάλης απαξίωσης στον Κώστα Σημίτη απο τους οπαδούς της Παπανδρεοκρατίας. Έγιναν τεράστια λάθη και σκάνδαλα όταν ήταν πρωθυπουργός ούτε ο ίδιος δέν το αρνείται, στην πραγματικότητα δέν κυβερνούσε ο ίδιος αλλά το βαθύ παλιό ΠΑΣΟΚ που δέν τόλμησε να πολεμήσει.
ΑπάντησηΔιαγραφή