Η σοβαρότης… σε όλη της τη γελοιότητα.!

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη 

"Εδώ υπάρχει μία κυβέρνηση, η οποία έχει εκλεγεί για τετραετία, μία κυβέρνηση η οποία έχει αποδείξει ότι, παρά τις τεράστιες δυσκολίες τις πολιτικές που αντιμετωπίζει ως προς την αντιμετώπιση μιας πρωτοφανούς κρίσης για τη χώρα μας, δεν το βάζει κάτω. Δεν υπάρχει κανένας, μα κανένας λόγος να γίνουν εκλογές".

Τάδε έφη. Όχι ο (κατά Νίτσε) Ζαρατούστρα. Ο Πεταλωτής. Μνημείο πολιτικής βεβαιότητας και αίσθησης ασφάλειας ο λόγος του. 

Εν πρώτοις, έχει το θράσος να ισχυρίζεται, ότι η κυβέρνηση την οποία υπηρετεί έχει εκλεγεί για μια τετραετία. Ναι. Όμως εξαπατώντας το εκλογικό σώμα. Άλλο πρόγραμμα και υποσχέσεις κατέθεσε προεκλογικά στον ελληνικό λαό για έγκριση, και εντελώς διαφορετικό εφάρμοσε. Άλλα συζητούσε κατ’ ιδίαν με τον Στρος Καν τις πρώτες εβδομάδες μετά την εκλογή της και άλλον προϋπολογισμό κατήρτιζε και κατέθετε προς ψήφιση στη Βουλή. Ψέμα στο ψέμα. Συνέταξε το μνημόνιο με την τρόικα για να επιστρέψει υγιής στις αγορές, και "έφαγε πόρτα" κιόλας. Υποσχέθηκε την εξυγίανση της οικονομίας και έφερε την καταστροφή. Έταξε την ανασυγκρότηση του κράτους και το διέλυσε.

Κατά δεύτερον, έχει πλάκα. Την ώρα που το υπουργικό συμβούλιο έχει γίνει μπουλούκι ανεπίδεκτων ηθοποιών, ο Γιώργος Πεταλωτής καμώνεται τον εκπρόσωπο μιας σοβαρής κυβέρνησης. Τόσο σοβαρός και ο ίδιος, που τα ελληνικά του (το απόσπασμα από τον Real fm) είναι χειρότερα από του πρωθυπουργού του: "Εδώ υπάρχει μία κυβέρνηση, η οποία έχει εκλεγεί για τετραετία, μία κυβέρνηση η οποία έχει αποδείξει ότι, παρά τις τεράστιες δυσκολίες τις πολιτικές που αντιμετωπίζει ως προς την αντιμετώπιση μιας πρωτοφανούς κρίσης για τη χώρα μας, δεν το βάζει κάτω". Σε ποια γλώσσα άραγε συνεννοούνται εκεί μέσα;..

Το τρίτο, είναι το ανησυχητικό: Δεν συντρέχουν λόγοι για εκλογές. Αν "δεν υπάρχει κανένας, μα κανένας λόγος να γίνουν εκλογές", όταν:

• Έχει ανατραπεί τρις μέσα σε ενάμισι χρόνο το οικονομικό πρόγραμμα…
• Οι υπουργοί δεν μιλούν μεταξύ τους…
• Ο πρωθυπουργός δεν έχει επικοινωνία με το περιβάλλον (όχι το περιβάλλον ΤΟΥ, το κανονικό περιβάλλον, την κοινωνία)…
• Οι ξένοι ηγέτες μιλούν ήδη για έναν αποτυχημένο και τραγικά λίγο ομόλογό τους…
• Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης και οι επενδυτές πετούν σαν παλιόχαρτα τους τίτλους στους οποίους είχαν τζογάρει τα λεφτά τους…
• Και, αναλυτές προεξοφλούν πια όχι μόνο τη χειρότερης μορφής αναδιάρθρωση, μα και την έξοδο από το ευρώ για να γλιτώσει το κοινό νόμισμα από τη συμφορά…

Τότε, πότε συντρέχει λόγος για εκλογές; Εκτός και αν ο εκπρόσωπος του Γιώργου Παπανδρέου έχει κατά νου κάτι άλλο. Να επιμείνει η κυβέρνησή του στο ανεφάρμοστο, να του φύγουν μερικοί βουλευτές, και να τους αναπληρώσει με άλλους. Τους γνωστούς πρόθυμους. Αυτούς που έφυγαν από τα κόμματά τους και παρά τη στοιχειώδη πολιτική ηθική διατήρησαν την έδρα τους. Για να διαδραματίσουν έναν άλλο ρόλο, κάποια στιγμή, από αυτόν για τον οποίο εκλέχτηκαν από τους ψηφοφόρους τους.

Το σενάριο μύριζε από καιρό. Και το καλλιεργούν τώρα αδιάντροπα κάποια συγκροτήματα ενημέρωσης. Το σενάριο της πολιτικής εκτροπής. Απίθανο; Καθόλου πια. Όσο και αν το εξορκίζουν οι υποψήφιοι πρωταγωνιστές. Το ψέμα είναι η μόνη πραγματικότητα στην Ελλάδα του Γιώργου Παπανδρέου. Εξάλλου, αυτοί που θα αντιδράσουν έχουν ήδη χαρακτηριστεί: απροσάρμοστοι, οπισθοδρομικοί, καλοπερασάκηδες, υπονομευτές του δημόσιου συμφέροντος κλπ, κλπ.

Αν τελικά έρθουν, καλώς να έρθουν. Μέσα στον πόνο και στη δυστυχία, ο ελληνικός λαός έχει ανάγκη και από γέλιο.