Στο όνομα της ...«εθνικής σωτηρίας» (έτσι αποκαλεί ο παπανδρεϊσμός τη διάσωση του κεφαλαίου δαπάναις του λαού!) η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, έφερε ένα νέο πακέτο εθνικής καχεξίας, εθνικής αποψίλωσης και εθνικής υποταγής, το οποίο αποκάλεσε «οδικό χάρτη».
Και βάσει του οποίου υπόσχεται στα τρία κυριότερα κέντρα της Νέας Τάξης (Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες και Φραγκφούρτη) να αρπάξει σε 4 χρόνια από το λαό και από τη χώρα 77 επιπλέον δισεκατομμύρια ευρώ και να τα ρίξει στο απύθμενο πιθάρι των δανειστών.
Είναι δε τόσο βέβαιη η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης, ότι θα κατορθώσει μέσα σε 4 χρόνια να συγκεντρώσει επιπλέον το τερατώδες αυτό ποσό, ώστε δεν χρειάζεται τη βοήθεια ή τη στήριξη κανενός. Ούτε να πάρει ή να δεχθεί, ενισχυτικά του στόχου, μέτρα.
Και βάσει του οποίου υπόσχεται στα τρία κυριότερα κέντρα της Νέας Τάξης (Ουάσιγκτον, Βρυξέλλες και Φραγκφούρτη) να αρπάξει σε 4 χρόνια από το λαό και από τη χώρα 77 επιπλέον δισεκατομμύρια ευρώ και να τα ρίξει στο απύθμενο πιθάρι των δανειστών.
Είναι δε τόσο βέβαιη η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης, ότι θα κατορθώσει μέσα σε 4 χρόνια να συγκεντρώσει επιπλέον το τερατώδες αυτό ποσό, ώστε δεν χρειάζεται τη βοήθεια ή τη στήριξη κανενός. Ούτε να πάρει ή να δεχθεί, ενισχυτικά του στόχου, μέτρα.
Ετσι:
Αποκλείει ανασχηματισμό, δεν επιδιώκει συνεννόηση, δεν θεωρεί απαραίτητη τη συναίνεση, απορρίπτει την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, εξορκίζει και εξορίζει την αναδιάρθρωση του χρέους, επιμένει στην πιστή τήρηση παντός μνημονίου, επιμένει στη μονομερή αφαίμαξη του λαού και αναμένει τα χειροκροτήματα της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών και του Βερολίνου.
Και ήδη, τόσο το ΔΝΤ, όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ, έσπευσαν, δια των εκπροσώπων τους και δήλωσαν ότι ο «οδικός χάρτης» του κ. Γ. Παπανδρέου βρίσκεται στο ...σωστό δρόμο (!) και ζητούμενο παραμένει μόνο η επίσπευσή του.
Τώρα, αν συγχρόνως υπάρχουν μέσα και έξω από την Ελλάδα φωνές υπέρ της αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, αν πληθύνονται οι προσωπικότητες που διατυπώνουν την άποψη ότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν και πρέπει και αναδιάρθρωση να γίνει και κούρεμα του χρέους και αν ο λαός δεν αντέχει νέο πρεσάρισμα, οι φίλοι, συνεργάτες και προστάτες του κ. Γ. Παπανδρέου δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή.
Τον Γ. Παπανδρέου θέλουν. Ο οποίος ασκεί την πολιτική που επιθυμούν αδιαμαρτύρητα. Και ο οποίος υπερθεματίζει!
Αν, όμως, πιστεύουν, πράγματι, οι ιθύνοντες του ΔΝΤ, της Ε.Ε και της ΕΚΤ, ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου είναι κελεπούρι, ας τον καλέσουν να του αναθέσουν τη διοίκηση και του ΔΝΤ και της Ε.Ε. και της ΕΚΤ και του ΝΑΤΟ και του ΟΑΣΕ και του ΟΗΕ ακόμη ή και των ίδιων των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Μια παρόμοια μετακίνηση θα είναι σωτήρια για την Ελλάδα και, ενδεχομένως, και για την ανθρωπότητα. Τους τον χαρίζουμε, αν τον θέλουν πράγματι. Διότι, η μεν χώρα μας θα απαλλαγεί από τον κίνδυνο μιας γενικευμένης κοινωνικής έκρηξης, η δε ανθρωπότητα θα βρει τον τέταρτο δρόμο για το σοσιαλισμό.
Στο κάτω - κάτω, ο κ. Κ. Σημίτης, ο συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, ο επί 8 και πλέον χρόνια πρωθυπουργός και ο Ελληνας που κατόρθωσε να εντάξει την Ελλάδα στην ΟΝΕ, παρά τα πολλαπλά διαρθρωτικά και δομικά της προβλήματα -ζητώντας αναδιάρθρωση- όλο και κάτι γνωρίζει περισσότερο από τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ή τον κ. Σαχινίδη ή τον κ. Παμπούκη.
Αλλωστε, είναι κρίμα το πολιτικό δαιμόνιο του κ. Γ. Παπανδρέου να αναλώνεται περί τα χρέη μιας μικρής περιφερειακής χώρας, όταν τόσα προβλήματα ταλανίζουν την ανθρωπότητα.
Αποκλείει ανασχηματισμό, δεν επιδιώκει συνεννόηση, δεν θεωρεί απαραίτητη τη συναίνεση, απορρίπτει την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, εξορκίζει και εξορίζει την αναδιάρθρωση του χρέους, επιμένει στην πιστή τήρηση παντός μνημονίου, επιμένει στη μονομερή αφαίμαξη του λαού και αναμένει τα χειροκροτήματα της Ουάσιγκτον, των Βρυξελλών και του Βερολίνου.
Και ήδη, τόσο το ΔΝΤ, όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ, έσπευσαν, δια των εκπροσώπων τους και δήλωσαν ότι ο «οδικός χάρτης» του κ. Γ. Παπανδρέου βρίσκεται στο ...σωστό δρόμο (!) και ζητούμενο παραμένει μόνο η επίσπευσή του.
Τώρα, αν συγχρόνως υπάρχουν μέσα και έξω από την Ελλάδα φωνές υπέρ της αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, αν πληθύνονται οι προσωπικότητες που διατυπώνουν την άποψη ότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν και πρέπει και αναδιάρθρωση να γίνει και κούρεμα του χρέους και αν ο λαός δεν αντέχει νέο πρεσάρισμα, οι φίλοι, συνεργάτες και προστάτες του κ. Γ. Παπανδρέου δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή.
Τον Γ. Παπανδρέου θέλουν. Ο οποίος ασκεί την πολιτική που επιθυμούν αδιαμαρτύρητα. Και ο οποίος υπερθεματίζει!
Αν, όμως, πιστεύουν, πράγματι, οι ιθύνοντες του ΔΝΤ, της Ε.Ε και της ΕΚΤ, ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου είναι κελεπούρι, ας τον καλέσουν να του αναθέσουν τη διοίκηση και του ΔΝΤ και της Ε.Ε. και της ΕΚΤ και του ΝΑΤΟ και του ΟΑΣΕ και του ΟΗΕ ακόμη ή και των ίδιων των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Μια παρόμοια μετακίνηση θα είναι σωτήρια για την Ελλάδα και, ενδεχομένως, και για την ανθρωπότητα. Τους τον χαρίζουμε, αν τον θέλουν πράγματι. Διότι, η μεν χώρα μας θα απαλλαγεί από τον κίνδυνο μιας γενικευμένης κοινωνικής έκρηξης, η δε ανθρωπότητα θα βρει τον τέταρτο δρόμο για το σοσιαλισμό.
Στο κάτω - κάτω, ο κ. Κ. Σημίτης, ο συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, ο επί 8 και πλέον χρόνια πρωθυπουργός και ο Ελληνας που κατόρθωσε να εντάξει την Ελλάδα στην ΟΝΕ, παρά τα πολλαπλά διαρθρωτικά και δομικά της προβλήματα -ζητώντας αναδιάρθρωση- όλο και κάτι γνωρίζει περισσότερο από τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ή τον κ. Σαχινίδη ή τον κ. Παμπούκη.
Αλλωστε, είναι κρίμα το πολιτικό δαιμόνιο του κ. Γ. Παπανδρέου να αναλώνεται περί τα χρέη μιας μικρής περιφερειακής χώρας, όταν τόσα προβλήματα ταλανίζουν την ανθρωπότητα.
Ας φύγει να λύσει εκείνα. Κι εμείς θα βρούμε το δρόμο μας…
pasogator
ΑπάντησηΔιαγραφήtalk and sign!