Η δική τους Κούνεβα. Και η ερμηνεία της δικής τους κυριαρχίας.

Ιστορικές αναδρομές, οικονομικές αναλύσεις, γεωστρατηγικές παράμετροι, ανομολόγητα κρυφά συμφέροντα, σκοτεινά κέντρα, τερατώδεις θεωρίες συνωμοσίας. Και ακόμη δεν έχουμε καταλήξει σε οριστικά και σίγουρα συμπεράσματα. Πώς κυβέρνησαν τον κόσμο; Γιατί κυβέρνησαν τον κόσμο; Γιατί συνεχίζουν και γιατί μπορεί για καιρό ακόμη να συνεχίζουν να τον κυβερνούν;

Οι απαντήσεις, όμως, είναι απλές και προφανείς και βρίσκονται πάντα μπροστά μας. Μόνο που δεν καταφέρνουμε να τις δούμε. Επειδή μας τρομάζουν. Επειδή ανατρέπουν την βαθύτερη από όλες τις τάξεις του ανόητα αυτάρεσκου κόσμου μας. Την τάξη της σκόπιμης, -από κανόνες δήθεν έξω και πάνω από μας-, και υστερόβουλα ιεραρχικής δομής των σχέσεων. Την στρεβλή αυτή τάξη που δεν αναγνωρίζει παρά μόνο σχετικά και κατά συνθήκη δικαιώματα στις ασήμαντες 32χρονες καμαριέρες των ξενοδοχείων πολυτελείας. Ασήμαντες και μελαψές, μάλλον. Καμιά φορά, ίσως, μετανάστριες και συνήθως, αλλά όχι πάντα, παράνομες. Φυλακισμένες σε έναν σκληρό αγώνα επιβίωσης, με τον φόβο της απέλασης και με τα ισχνά μεροκάματα.

Να θυσιάσουμε γι' αυτά τα γελοία δικαιώματα έναν από τους σημαντικότερους ανθρώπους στον κόσμο; Τον πιθανό αυριανό πρόεδρο μιας πυρηνικής δύναμης; Ενός κράτους μόνιμου μέλους του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ; Στην Αμερική λένε ανεπιφύλακτα ναι. Να τον θυσιάσουμε. Η ισότητα μπροστά στον νόμο δεν είναι κάτι που γεννιέται από την δημοκρατία. Είναι, αντίθετα, αυτή η ίδια που την γεννά και την εγγυάται. Δεν περιέχεται σε αυτήν, αλλά την περιέχει. Καμιά σκοπιμότητα δεν μπορεί να κάμψει την ύψιστη αρχή που συγκροτεί το θεμέλιο.

Εδώ, σε μας, θα συνεδριάζε κατεπειγόντως η επικοινωνιακή ομάδα και η ομάδα διαχείρισης κρίσεων του Μαξίμου. Θα υπήρχε ανοικτή γραμμή με τον πρωθυπουργό στην άλλη άκρη της γης. Ο Γιώργος θα έδινε οδηγίες. Η αστυνομία θα επεδείκνυε αυτοσυγκράτηση και θα τηρούσε μια διακριτική αναμονή. Οι δικαστικές αρχές, συναισθανόμενες το δικό τους μερίδιο της ευθύνης, θα προχωρούσαν σε βαθυστόχαστες σταθμίσεις δημοσίου συμφέροντος. Η Κούνεβα έχει δικαιώματα. Σίγουρα. Αυτό είναι κάτι που δεν αμφισβητείται από κανέναν. Μπορούν όμως τα δικαιώματα αυτά να αντιπαρατεθούν στο θεμέλιο της πιο βαθιάς κοινωνικής μας δομής; Μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για την διατάραξη της αίσθησης που έχει η άμορφη μάζα για την πραγματική συγκρότηση της πυραμίδας; Οι δικαστές θα απαντούσαν με την σιωπή. Την σιωπή του νόμου, για χάρη όλων μας.

Τον ίδιο αυτοπεριορισμό θα βλέπαμε και στον τύπο. Ο μαχητικοί υπηρέτες της ενημέρωσης, ο Παπαχελάς, ο Πρετεντέρης, η Τρέμη, ακόμη και ο συνήθως ακραία αποκαλυπτικός Τριανταφυλλόπουλος, θα ήταν ιδιαίτερα φειδωλοί και συγκρατημένοι. Οι τηλεθεατές είναι σεβαστοί, αλλά όχι πάντοτε ώριμοι, για να εκτιμήσουν σωστά και ψύχραιμα τα οριακά δεδομένα. Δουλειά του υπεύθυνου δημοσιογράφου είναι να εκτιμά την σωστή δόση. Το φώς της αλήθειας μπορεί φορές να γίνει εκτυφλωτικό. Πρέπει τότε κάποιος να το περιορίζει. Στοχαστικά και υπεύθυνα.

Στην Αμερική, μια μαύρη ηλικιωμένη γυναίκα μετακόμισε πριν δύο χρόνια από μια λαϊκή γειτονιά του Σικάγου στον Λευκό Οίκο. Για να προσέχει, είπανε, τα εγγόνια της, όταν ο γαμπρός και η κόρη της ταξιδεύουν μακριά, για να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα της μεγαλύτερης δημοκρατίας του κόσμου στο εξωτερικό.

Στην Αμερική, το αεροπλάνο της Air France καθηλώθηκε στο έδαφος μέχρι να συλληφθεί και να οδηγηθεί σε κράτηση και ανάκριση ο αυριανός υποψήφιος πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας. Επειδή παραβίασε το δικαίωμα της εκεί Κούνεβα να ορίζει αυτή μόνη την προσφορά του σώματος της. Η συνάντηση της Κυριακής στο Βερολίνο μπορεί να γίνει και αργότερα. Η Ευρωζώνη και τα προβλήματα της μπορούν να περιμένουν. Το ίδιο και η καγκελάριος Μέρκελ. Οι καγκελάριοι, άλλωστε, είναι προσωρινοί. Σε αντίθεση με τους νόμους, που είναι αιώνιοι.

Στην Αμερική, η εκεί Κούνεβα, μπορεί κάποια μέρα να χρειαστεί να μετακομίσει στον Λευκό Οίκο. Για να προσέχει κι αυτή τα δικά της εγγόνια, όταν ο γιος και η νύφη της λείπουν σε ταξίδια στο εξωτερικό.

Σε μας, εδώ, η τάξη του κόσμου είναι ασυμβίβαστη με την καθολική εξουσία του νόμου. Για το καλό μας. Και φροντίζουν γι' αυτό οι νουνεχείς αστυνόμοι, οι στοχαστικοί δικαστές και οι υπεύθυνοι δημοσιογράφοι. Πάνω από όλα, όμως, φροντίζουν οι πολιτικοί μας ταγοί. Οι κληρονομικώ δικαίω ισόβιοι διαχειριστές της ευήθειάς μας.

ermippos