Εκδήλωση - Γιορτή φασολάδας απόδημων Αθαμανιωτών Άρτας.!

Πατήστε για μεγέθυνση 

Μνήμες Κωστηλάτας στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας

Του Χαράλαμπου Γαλιάνδρα-Αρτινού

Η σχέση μου με τα βουνά, αν και καμπίσιος, υπήρξε ανέκαθεν σχέση αθεράπευτα ερωτευμένου με τη φύση, την πανέμορφη θέα, τη νοσταλγία και τη φυγή από τη σκληρή πραγματικότητα της ψυχοφθόρας μεγαλούπολης που ζούμε, των διαρκών προβλημάτων, του άγχους, της… ασφυξίας.

Ο έρωτάς  αυτός πηγάζει από το προγονικό αίμα που ρέει στις φλέβες μου και οφείλεται στην αείμνηστη βάβω μου, Μαρία Ρούμπου-Τζουβάρα, η οποία «φύτρωσε» στα ριζά των περήφανων Τζουμέρκων, στο ιστορικό Βουργαρέλι Άρτας. Στη γιαγιά μου οφείλω λοιπόν τις βουνίσιες μυρουδιές που αδιαλείπτως κουβαλάω  μέσα μου, τα βελάσματα και τα μουγκρίσματα των ζωντανών, τα ακούσματα των  τσοκανιών και κυπριών, τα τιτιβίσματα και τα κρωξίματα των πουλιών, τα κελαρύσματα των κρυστάλλινων νερών, το  θρόισμα των δέντρων. Όπως οφείλω τα όσα με πλημμυρίζουν βλέποντας το σπάθισμα του κεραυνού και ακούγοντας το απόκοσμο βρόντο του, τη λάμψη της αστραπής, το ξέσπασμα της μπόρας, την ομορφιά του ολόλευκου σεντονιού που σκεπάζει απάτητες βουνοκορφές και νιώθω την οργή του Βοριά που τα πάντα παγώνει και που κάνει σώματα και φυλλοκάρδια να τρεμουλιάζουν. 

Μα πάνω απ΄ όλα ... 

Διαβάστε τη συνέχεια ---> εδώ