Ο Σαμαράς, τα κουστούμια του και το μνημόνιο.!

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει παραγγείλει δυο κουστούμια. Ένα καλοκαιρινό και ένα φθινοπωρινό. Για την ορκωμοσία του ως πρωθυπουργού.

Κατά τη μια έννοια, η Τύχη επιτέλους του χαμογελά. Μετά πολυετή περιπέτεια με το σύστημα Μητσοτάκη, το οποίο άλλοτε ως κυρίαρχο και άλλοτε ως εξισορροπητικό βαρίδι τον είχε στο περιθώριο, βλέπει να πλησιάζει η ώρα που θα πάρει στα χέρια του την εξουσία. Τα πράγματα μπήκαν στο δρόμο τους.

Βλέποντας όμως την κατάσταση προσεκτικά, περισσότερο με παγιδευμένο με νάρκες μοιάζει το τοπίο παρά απλώς με δύσβατη περιοχή. Και ο ίδιος δείχνει εξαιρετικά προβληματισμένος για το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει. Και τον τρόπο για να τον διαβεί. Προβληματισμένος έως φοβισμένος.

Είπε πολλά προχτές στο Ζάππειο ο πρόεδρος της ΝΔ. Σε ένα κομματικό ακροατήριο, στο οποίο είχαν θέση όλοι όσοι χρημάτισαν ιερείς και ιέρειες της κυβέρνησης Καραμανλή (πλην στιγματισμένων από τα γνωστά σκάνδαλα), ή όσοι προσδοκούν να χειροτονηθούν ιερείς και ιέρειες στη δική του μελλοντική κυβέρνηση, ήταν εκεί. Στο Περιστύλιο. Εκεί που υπογράφηκε η σύμβαση ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ από τον ιδρυτή της παράταξης Κώστα Καραμανλή. 
Είπε για τη μείωση των φορολογικών συντελεστών προκειμένου να απελευθερωθεί η επιχειρηματικότητα να ανοίξουν οι δουλειές και να ανασάνει ο κοσμάκης, για τις αποκρατικοποιήσεις και πώς πρέπει να γίνουν, τη συνδικαλιστική οπισθοδρομική παρέα του ΠΑΣΟΚ που έχει τη δική της συμβολή στη σημερινή κατάντια της χώρας, καθώς και την κατηγορηματική του άρνηση να συναινέσει υπό τους όρους της τρόικας στην οριστική καταβαράθρωση του τόπου.

Είπε πολλά. Και δήλωσε έτοιμος για το ορατό ενδεχόμενο να καταρρεύσει πλήρως το οικοδόμημα του ΠΑΣΟΚ, να αναλάβει ο ίδιος τη διακυβέρνηση, το θέλουν δεν το θέλουν οι κηδεμόνες της χώρας. 
Έστειλε όμως και ένα άλλο μήνυμα: ότι δεν αμφισβητεί τον πρώτο λόγο που έχουν στη διαχείριση της τύχης της Ελλάδας. 
Το έστειλε δια της σιωπής του στο κρίσιμο ερώτημα που έχει τεθεί από κορυφαίους συνταγματολόγους, όπως ο Γιώργος Κασιμάτης και ο Δημήτρης Μπέης τι θα γίνει με την ισχύ του μνημονίου. Μιας σύμβασης που καταργεί το Σύνταγμα της χώρας με την υπογραφή μιας υπουργικής απόφασης. Αυτής που έθεσε σε εφαρμογή το μνημόνιο. Δεν μίλησε για τον επαναπροσδιορισμό του χρέους, ποιο μέρος του είναι πραγματικό και ποιο είναι ανήθικο. Ποιο δηλαδή επιβλήθηκε στον φορολογούμενο πολίτη χωρίς να ωφελεί τη χώρα και απλώς το κέρδος κατέληξε στα χρηματοκιβώτια ξένων επιχειρήσεων και Ελλήνων πολιτικών που είναι του σχοινιού και του παλουκιού. Να ξεκαθαριστεί αυτό το χρέος, να δώσουμε ο,τι είναι να δώσουμε και να προχωρήσουμε από τούδε και στο εξής με καθαρό το μέτωπο.

Αυτό είναι το μέγιστο ερώτημα σήμερα. Αυτό για το οποίο έχουν μιλήσει επίσης προσωπικότητες και δυνάμεις της Αριστεράς, έστω και αν δεν είναι σε θέση να παρουσιάσουν ένα κυβερνητικό πρόγραμμα, όπως κάνει ο Αντώνης Σαμαράς σήμερα. Εξουσία χωρίς κατάργηση του μνημονίου, χωρίς επαναπροσδιορισμό του χρέους, είναι ανάπηρη εξουσία. Είναι εξουσία καταδικασμένη στον αργό και επώδυνο θάνατο. Είναι εξουσία που παρασέρνει στον ίδιο θάνατο και την κοινωνία. Αυτή που θέλει να σώσει ο πρόεδρος της ΝΔ.