Στη… δημοπρασία του Economist.!

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

Όταν ο πρωθυπουργός ο ίδιος και οι δικοί του άνθρωποι, οι πολύ δικοί του, όπως ο Γιάννης Ραγκούσης και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, δηλώνουν ότι έρχονται απολύσεις στον δημόσιο τομέα, το δράμα εισέρχεται στη δεύτερη και πιο τραγική φάση του.

Ο Γιώργος Παπανδρέου και τα τάγματα εφόδου που διοικεί ετοιμάζονται για τη μεγάλη σφαγή:

Πρώτον, θα ακρωτηριάσουν το ίδιο το κράτος που το ΠΑΣΟΚ οικοδόμησε επί δεκαετίες, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν έχουν να το πληρώνουν, μια και δεν επένδυσε στη διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας, αλλά στη δημιουργία ενός υπαλληλικού (και εν πολλοίς κομματικού) κράτους, για το οποίο βεβαίως οι ίδιοι οι υπάλληλοι δεν έχουν ευθύνη (αυτοί απλώς βρήκαν δουλειά).

Δεύτερον, θα στείλουν χωρίς αιδώ στο εκτελεστικό απόσπασμα της φτώχειας και της ανεργίας δεκάδες χιλιάδες οικογένειες.

Τρίτον, παραιτούνται από την πολιτική τους συνέχεια, καθώς είναι αδύνατο να πιστεύουν, ότι στις προσεχείς εκλογές θα δουν ψήφους από τους ανθρώπους που τους έριξαν στο δρόμο.

Τέταρτον, ετοιμάζουν την πλήρη απαξίωση του ρόλου του κράτους, γιατί αντί να εξυγιάνουν όσα άρρωστα μέλη του (εξάλλου οι ίδιοι δημιούργησαν πολλά από αυτά), το καταργούν και περιορίζουν τον δημόσιο τομέα στον αριθμό των υπουργείων.

Πέμπτον, δηλώνουν την οριστική απόφασή τους να ξεφορτωθούν τον δημόσιο πλούτο και τη δημόσια ιδιοκτησία καθιστώντας μια ολόκληρη χώρα με τεράστια ιστορία, προσφορά και δυνατότητες, σε προνομιούχα οικόπεδα και επενδυτικές ευκαιρίες.

Έκτον, η εκποίηση του δημοσίου και η συνειδητή παραίτηση από την εθνική κυριαρχία γίνεται αντί πινακίου φακής, γιατί και το χρέος δεν θα εξοφληθεί και στην πορεία θα γίνεται μεγαλύτερο με νέους δανεισμούς και την περαιτέρω μείωση των εσόδων.

Η οικογένεια Παπανδρέου και οι φίλοι της έχουν λάβει τις αποφάσεις τους. Όχι τώρα. Από καιρό. Μεταχειρίζονται την Ελλάδα όπως ακριβώς την έβλεπαν: Σαν ευκαιρία. «Περάστε κύριε». Το είπε με τον τρόπο του ο πρωθυπουργός στο συνέδριο του Economist-και μάλιστα στη μητρική του γλώσσα-το είπε και ο επί των Οικονομικών υπουργός του, ο οποίος έχει αναλάβει τη διεκπεραίωση της εκποίησης.

Οι αποφάσεις λοιπόν έχουν ληφθεί. Τώρα είναι η ώρα των τελικών διαπραγματεύσεων. Όχι μεταξύ της ελληνικής (τρόπος του λέγειν) κυβέρνησης, αλλά μεταξύ των Γαλλογερμανών και των Αμερικάνων με ολίγη από Βρετανία μέσα. Το παιχνίδι δεν είναι εύκολο, ακόμα και σ’ αυτή τη φάση του. Όπως δείχνουν οι αναπάντεχες και ραγδαίες εξελίξεις με την υπόθεση του Ντομινίκ Στρος Καν, ο πόλεμος μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων, για τον έλεγχο των υπό διάθεση αγορών και την οικονομική και πολιτική κυριαρχία στη γηραιά ήπειρο, θα είναι αδυσώπητος.