"Θα μας πάρουν με τις πέτρες"

Του Γρηγόρη Ρουμπάνη

Μερικώς έχει δίκιο ο Γιώργος Πεταλωτής και το ΠΑΣΟΚ για τα επεισόδια στην Αργυρούπολη. Επεισόδια βεβαίως τα οποία επιζήτησε ο ίδιος εμφανιζόμενος σε μια κοινωνία σκληρά δοκιμαζόμενων ανθρώπων και ακόμη σκληρότερα δοκιμαζόμενων ηλικιών: Η Αργυρούπολη είναι μια συνοικία εργαζομένων, και το ΚΑΠΗ στέγη συνταξιούχων του ΙΚΑ, κατά κύριο λόγο.

Ήταν μερικοί του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ εκείνων που αποδοκίμαζαν τον εκλεκτό εκπρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου. Όμως ήταν και άλλοι. Ήταν και του ΠΑΣΟΚ, ήταν και της ΝΔ και του ΚΚΕ ψηφοφόροι. Ήταν αυτοί που κατά παρέες κατεβαίνουν στο Σύνταγμα και αυτοσχεδιάζουν συνθήματα και άλλου είδους αποδοκιμασίες κατά των πολιτικών της τρόικας. Πιθανόν να ήταν και ψηφοφόροι εκείνων των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος που συλλέγουν υπογραφές κατά της επικείμενης διαδικασίας επικύρωσης στη Βουλή του επικαιροποιημένου μνημονίου ή «μνημονίου 2».

Ανόητος ο Γιώργος Πεταλωτής; Ανόητος στο βαθμό που ανόητη-και εγκληματική συνάμα-είναι και η πολιτική του κόμματός του. Απλώς προσπαθεί να περιορίσει το πολιτικό εύρος της κοινωνικής δυσαρέσκειας καταδεικνύοντας ως υποκινητή ένα κόμμα. Το πιο πρόσφορο, κατά τη γνώμη του. Προσπαθεί να διαστρεβλώσει το μήνυμα που στέλνουν κάθε βράδυ οι πλατείες της Ελλάδας, καθώς και να παραποιήσει τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων που κάθε μήνα γίνονται όλο και πιο απειλητικές για το ΠΑΣΟΚ: Η κοινωνική έκρηξη δεν αποτελεί πλέον απειλή. Είναι γεγονός!

Προφανώς έχει ξεχάσει τι έλεγε ο αρχηγός του πριν από δυο χρόνια στη Βουλή, όταν παρακινούσε τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή να πάρει μέτρα. Τότε δεν έλεγε ποια, αλλά όταν ανέλαβε την εξουσία, όλοι κατάλαβαν, και τα ένιωσαν στο πετσί τους. «Θα μας πάρουν με τις πέτρες», έλεγε. Ε, λοιπόν, τώρα τους παίρνουν. Γιατί διαμαρτύρεται;

Δεν κατανοεί, ή δεν θέλει να δείξει ότι κατανοεί, πως ο κινητοποιούμενοι οι πολίτες δεν έχουν να χάσουν τίποτε άλλο παρά τα δεσμά τους με την πολιτική απάτη (για να παραφράσουμε τη γνωστή ρήση του Μαρξ) και να διατρανώσουν την αξιοπρέπειά τους. Έτσι απλά. Σε μια κοινωνική έκρηξη σημειώνονται και ακρότητες. Ωστόσο, οι ακρότητες αυτές είναι ευθέως ανάλογες (ίσως και να υστερούν κιόλας) με τις ακρότητες της κυβερνητικής πολιτικής. Η ανεργία καλπάζει, τα λεφτά (τα οποία υπήρχαν!) έχουν κάνει φτερά, το οικογενειακό εισόδημα έχει μειωθεί δραματικά και δεν βγαίνουν πια ούτε τα βασικά έξοδα των νοικοκυριών και, το χειρότερο, οι μέρες που έρχονται είναι ακόμα πιο μαύρες. Ο κόσμος κινδυνεύει πια να χάσει ακόμα και τα σπίτια του. Δεν απειλούνται με πλειστηριασμό τα σπίτια ούτε του Πεταλωτή ούτε του Πάγκαλου ούτε του Παπανδρέου. Τα παιδιά τους δεν βλέπουν το μέλλον με τρόμο. Τα έχουν εξασφαλισμένα. Αντιθέτως έχουν κρεμάσει στα τσιγκέλια τα παιδιά του κοσμάκη.

Κατά τα άλλα, θύμωσε ο Πεταλωτής. Να δούμε πόσο θα θυμώσει με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που ετοιμάζουν την αποκαθήλωση του ευεργέτη του. Άραγε, θα τους στείλει και αυτούς με μεταγραφή στο ΣΥΡΙΖΑ;