Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Στο δρόμο προς τον γκρεμό, ΔΕΝ υπάρχουν ...τρυφερά χιλιόμετρα.!

Παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες την παρέλαση στις οθόνες της νεας στρατιάς προπαγάνδας που παλεύει να μας πείσει πως δικαίως θα εκτελεστούμε στο βωμό "της σωτηρίας της πατρίδας".
Περιέργως ενω όλοι παραδέχονται πλέον ότι τα νέα μέτρα και η φριχτή λιτότητα οδηγούν σε περαιτερω ύφεση και επομένως αφαίμαξη από ρευστό της αγοράς (με ό,τι αυτό σημαινει σε μείωση εσόδων από ΦΠΑ κλπ) και επομένως σε φαύλο κύκλο που τελικά δεν μπορει να μειώσει το χρέος (και επομένως να αποσοβήσει τη χρεωκοπία), τελικά καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα μετρα είναι μονόδρομος!!
Ο μόνος δρόμος δηλαδή είναι ο γκρεμός που προτείνουν οι σωτήρες των ΕΕ και ΔΝΤ που βέβαια έχουν βάλει στο μάτι την Δημόσια και ιδιωτική περιουσία στην Ελλάδα όπως επίσης και την όσο γίνεται πιο απροστάτευτη και απαξιωμένη εργατική δύναμη!
Μα δεν πρέπει μας λένε να ισοσκελιστούν οι κρατικοί ισολογισμοί; Πρέπει. Αρα τι οφείλουμε να κάνουμε; Να μειώσουμε τα έξοδα. Και πως το κανουμε αυτό; Με μειωση μισθων, συνταξεων, με απολύσεις και με διάλυση του Δημοσίου(σχολεία, νοσοκομεία κλπ.). Άλλος τρόπος δεν υπάρχει!
Κι όμως υπάρχει. Και πολύ απλά λέγεται αύξηση των εσόδων, αν φυσικά μπορούσε να υπάρξει τέτοιου είδους πολιτική βούληση από μια κυβέρνηση που δεν θα ακολουθούσε πιστά το manual που της έδωσαν.
Βέβαια αυτό δεν μπορεί να γίνει με φορολογία και μειώσεις αποδοχών αυτων που δεν έχουν πια τίποτα, γιατί όσο επιμένουν να αφαιρούν από αυτούς, πρώτον μειώνουν το ΑΕΠ, και δεύτερον το χρήμα που (δεν) θα πάει στα Ταμεία αφαιρείται από την αγορά με αποτέλεσμα τα λουκέτα, την ανεργία και βέβαια τη μειωση εσόδων από ΦΠΑ.
Πως θα γίνει τότε; Μα με την είσπραξη από τους μεγαλοεπιχειρηματίες τουλάχιστον αυτών που ωφείλουν κατά νόμο να πληρώνουν και δεν το κάνουν. Με το σφράγισμα των παράθυρων-μαυρων τρυπών που επιτρέπουν νόμιμη (ή και παράνομη-ποιος νοιάζεται) φοροδιαφυγή σε εκείνους που τόσα χρόνια έχτισαν τον τεράστιο αμύθητο πλούτο τους πάνω στην πλάτη των κορόιδων.
Επίσης με το να βάλει το κράτος χέρι στον πακτωλό χρημάτων που έχει συσσωρευτεί σε νομιμοπαράνομους λογαριασμούς σε ξένες τράπεζες η λογαριασμούς offshore εταιρειών.
Θα μου πείτε πως θα γίνει αυτό;
Μα με ρήξη, πως αλλιώς;
Μόνο όταν πειστούν αυτοί που πρέπει οτι εμείς δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να πληρώσουμε άλλο το λογαρισμό που δεν μας ανήκει, μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Αλλιώς πάμε χαμένοι.
Τρια στοιχεία μόνο για να καταλάβουμε πως έχουν τα πράγματα.
  1. α) Τα έσοδα από την άμεση φορολογία ήταν 8% του ΑΕΠ για το 2007, έναντι 13,4% για την Ε.Ε των 27. β) Η πραγματική φορολογική επιβάρυνση του κεφαλαίου επί των κερδών 15,8% γιατην Ελλάδα έναντι 25,4% για την Ε.Ε των 27 το 2006...
  2. Η φορολογία του εφοπλιστικού κεφαλαίου τείνει στο μηδέν. Ακόμα κι εκείνο το 1% καταργήθηκε πριν τις εκλογές του 2009. Στην Ελλάδα οι εφοπλιστές συνεισφέρουν φορολογικά 12 εκ. ευρώ(!) έναντι 50 εκ. ευρώ των μεταναστών. (Αν οι εφοπλιστές ήθελαν θα αγόραζαν ένα κομμάτι του χρέους και όλα θα είχαν τελειώσει προ καιρού αφου το Δημόσιο χρεος θα γινόταν ιδιωτικό και δεν θα είχαμε καν πρόβλημα. Εννοείται πως δεν είναι υποχρεωτικό οτι θα έχαναν. Αντι γι αυτό ποιος ξέρει σε τι χρηματιστηριακού τύπου τζόγους εναντίον της "πατρίδας" επιδίδονται).
  3. Με πολύ απλά λόγια 2 παραδείγματα μεγάλων εισηγμένων εταιρειών που δείχνουν ποιος χρωστάει πραγματικά σε αυτη τη χωρα.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ελευθεροτυπίας, η ΕΧΑΕ, ιδιοκτήτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών, με κέρδη 105 εκ. € πλήρωσε φόρο 13 εκ. € - δηλαδή πραγματικός συντελεστής 12,4% αντί 25%, ενώ η ΤΙΤΑΝ, με κέρδη 113,29 εκ. €, πλήρωσε φόρους 7,3 εκ. € - πραγματικός συντελεστής 6,47%!!!
Αντίθετα οι καημένοι οι μισθωτοί και συνταξιούχοι δεν ξέφυγαν ουτε κατά ένα σέντς και "ανταμείβονται" με καταδίκη σε θάνατο μεσω αιώνιου εκβιασμού για τη δηθεν σωτηρία της πατρίδας.
Και τωρα φροντίζουν να φορολογείται με 10% χαράτσι το ποσό εισοδήματος από 8000-12000 ενω πληρώνουν έκτακτη εισφορά όλοι οι ελ.επαγγελματίες με μπλοκάκι ακόμα κι αν είναι πλέον άνεργοι και δεν κόψουν ούτε μια απόδειξή! Είπατε τίποτα; 
Αν λοιπόν κοιτάξει κανείς στη σωστή πλευρά θα δεί τι φταίει.
Και βέβαια αυτό δεν είναι οι μισθοί, οι συντάξεις, τα λίγα δικαιώματα των εργαζομένων και ο δήθεν τεράστιος δημόσιος τομέας. Αρκει να (ξανα)πουμε ότι αν συμφωνα με το μνημόνιο οι δημόσιες δαπάνες φτάσουν όπως τόχουν σκοπό- το 2015-16 στο 32% του ΑΕΠ ( θα είναι ακόμη μικρότερο) θα συγκρινόμαστε μόνο με την Ουγκάντα, την Νικαράγουα και άλλες παρόμοιες χώρες με  σχολεία και νοσοκομεία σε αντίσκηνα και εξαθλιωμένους που προσπαθούν να κρατηθούν στη ζωή με συσίτια και ανθρωπιστική βοήθεια από τον ΟΗΕ. Παρεμπιμπτόντως να σημειώσουμε ότι πολλές φορές συμβαίνει αυτές οι χώρες να έχουν θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και χαμηλό χρέος. Οπότε κάλλιστα μπορούν να αποτελούν πρότυπο για τεμπέληδες και χασομέρηδες όπως εμείς οι άθλιοι Ελληνες και να παίρνουν βραβεία από σοσιαλιστές εκπροσώπους του ΔΝΤ και της ΕΕ για το καλό που κάνουν στην ανθρωπότητα.
Η άλλη εναλλακτική λοιπόν λέγεται σθεναρή αντίστασηκαι πάλη ενάντια σε αυτούς που αρπάζουν όχι μόνο πενιχρούς μισθούς  και περιουσίες αλλά την ίδια την ουσία της ζωής μας, την αξιοπρέπεια και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Αντίσταση σε αυτούς που τόβαλαν σκοπό να ξεπουλήσουν κερδοφόρες και υγιείς Δημόσιες επιχειρήσεις καθώς και όλες τις Ελληνικές ακρογιαλιές στερώντας μας από πραγματικό και ουσιαστικό πλούτο που θα μας χρειαστεί στη συνέχεια.
Ολοι αυτοί όμως που κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν, είναι σίγουρο οτι ανήκουν σε δυο κατηγορίες. Είτε σε εκείνους που έχουν συμφέρον να κρύψουν συνειδητά την αλήθεια και να εξαπατήσουν το λαό, είτε στους υποταγμένους και δουλικούς έλληνες που πάντα υπήρχαν σε όλες τις ιστορικές στιγμές και δεν το ομολογούν ούτε στον εαυτό τους.
Οι απλά φοβισμένοι ας ταρακουνηθούν, ας το ξεπεράσουν κι ας ενωθούν με όσους έχουν ήδη βγεί στους δρόμους. Εκεί βρίσκεται η μοναδική πραγματική ελπίδα κι όχι στα μυαλά ξεπουλημένων θαυματοποιών.
Για όσους τέλος ψάχνουν για ανώδυνες λύσεις ας το ξεχάσουν.
Στο δρόμο που έχουμε μπροστά μας τρυφερά χιλιόμετρα δεν υπάρχουν. 
Bookmark and Share

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου