Η αποκάλυψη του «Βήματος της Κυριακής», μιας εφημερίδας που παραδοσιακά και με συνέπεια στηρίζει τη λεγόμενη Δημοκρατική Παράταξη, είναι τουλάχιστον συγκλονιστική. Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών, εκεί όπου δόθηκε μια ιστορική μάχη ώστε να αποφασίσουν οι Ευρωπαίοι να στηρίξουν πολιτικά την Ελλάδα, και να δώσουν μόνιμη λύση αντιμετώπισης της κρίσης χρέους της χώρας μας, ο Γιώργος Παπανδρέου φέρεται να βρέθηκε σε δύσκολη θέση.Σύμφωνα με τη μυθιστορηματική αφήγηση, ο Πρωθυπουργός διαπίστωσε ότι οι αποφάσεις δεν τον κάλυπταν και δεν τον ενίσχυαν πολιτικά. Προκειμένου λοιπόν να αυξήσει παράπλευρη πίεση στους υπόλοιπους, ώστε να πετύχει όσα τελικά ανακοινώθηκαν εκείνο το βράδυ από τον Χέρμαν Φαν Ρόμπεϊ και τον Ζοζέ Μπαρόζο, βγήκε… από τα ρούχα του, αναφορικά με την απαίτηση ορισμένων Ευρωπαίων ετέρων για την παροχή εμπράγματων εγγυήσεων από την πλευρά της Ελλάδας.
Στο σημείο αυτό, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, ο γιος του Ανδρέα Παπανδρέου αντέδρασε. Και έθεσε το λογικοφανές ερώτημα: «Δηλαδή, τι θέλετε, να πουλήσω τα νησιά ή την Πελοπόννησο;».
Το ξέσπασμα του Πρωθυπουργού φαίνεται να είχε αποτέλεσμα, αφού η συζήτηση περί εμπράγματων εγγυήσεων σταμάτησε. Δεν μπορούμε όμως να μην σχολιάσουμε την αλήθεια που κρύβεται πίσω την αυθόρμητη αντίδραση του Γιώργου Παπανδρέου. Καθώς, το αυθόρμητο είναι τις περισσότερες φορές και αληθές.
Ο Πρωθυπουργός λοιπόν, και Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, σκέφτηκε τα νησιά και την Πελοπόννησο, ως δυνητικό… ξεπούλημα της χώρας. Τα νησιά, λογικό θα πείτε, από τη στιγμή που αποτελούν τουριστικό brand name, και συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των ξένων. Την Πελοπόννησο όμως; Γιατί δεν σκέφτηκε τη Θεσσαλία; Τη Μακεδονία; Την Κρήτη;
Να υποθέσουμε ότι έστω και στο υποσυνείδητό του, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει βαθιές ρίζες στο παλαιό και μοιραίο για την Ελλάδα ΠΑΣΟΚ. Που έβλεπε πάντα την Πελοπόννησο ως «αντίπαλο», καθώς ακόμη και στην επέλαση της «Αλλαγής», το 1981, ο Μοριάς άντεξε.
Ενώ η Κρήτη, για παράδειγμα, υπήρξε διαχρονικά το «πράσινο νησί». Μια περιοχή… εικονικής πραγματικότητας, στην οποία επένδυσε το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και σε βάρος της υπόλοιπης Ελλάδας. Με αποτέλεσμα, ακόμη και στις εκλογές της μεγάλης συντριβής για το Κίνημα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, τον Απρίλιο του 1990 και τον Μάρτιο του 2004, η Κρήτη «άντεξε». Και έδωσε πρωτιά στο ΠΑΣΟΚ, σε πείσμα όλης της υπόλοιπης Ελλάδας.
Προφανώς λοιπόν και… ζητούμε πολλά, δεν θα είχε όμως ενδιαφέρον να πρότεινε ο Γιώργος Παπανδρέου να… πουλήσει την Κρήτη;
ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
ΜΑΡΙΚΑ ΛΥΣΙΑΝΘΗ
Μερικες ακομη Λυσιανθες να ειχε ο Σαμαρας και η Λαϊκοπατριωτικη Δεξια και ο Γιωργακης θα κερδιζε την ΝΝΔ παρα το ΔΝΤ και με δεμενα τα χερια πισθαγκωνα. Ποσο γελοιοι μπορειτε να γινετε ρε Δεξιοί..ποσο γελοίοι
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ φίλε 12:04 πμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια προσπάθησε σε παρακαλώ να ανεβάσεις ένα αντίστοιχο σχόλιο σε blog πρασινοφρουρού και να καταφέρεσαι κατά του αμερικανοτραφέντος και υποτελούς ηγέτη σου mr. Papandreou.
Σε πληροφορώ ότι θα το φάει η μαρμάγκα πριν καν δει το φως του ...πράσινου ήλιου.
Βλέπεις, εμείς οι δεξιοί, μπορούμε να γίνουμε ακόμη πιο γελοίοι, αφού κρατάμε σε πρώτη μούρη και φιλοξενούμε όλα τα σχόλια, μηδέ των ανθελλλήνων (καλή ώρα) εξαιρουμένων.
Να 'σαι καλά ανώνυμε φίλε μου, τόσο εσύ, όσο κι' εγώ που κάνω (υποτίθεται) σοβαρό διάλογο με άτομα που κρύβονται πίσω από την διαδικτυακή ανωνυμία της κουκούλας και οσάκις βρουν την ευκαιρία, δεν χάνουν χρόνο - και πάλι - (καλή ώρα) να κάνουν αναστροφή της πεπτικής τους λειτουργίας επί της οθόνης.
Ευτυχώς, που μέσα από το σχόλιό σου, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τα κυβερνητικά ανδρείκελα που εξελέγησαν και με την δική σου ψήφο, αλλά και οι ..."φίλαθλοι" αυτής της αλήτικης συμμορίας των κατσαπλιάδων, ανήκουν στην συνομοταξία των ...ΜΗ γελοίων.
gianniotis
Ειμαι ο κουκουλοφορος 12:04. Τα περι γελοιοτητος αφορουν στο αναρτηθεν σχολιο και στην κρωζουσα εμπαθεια του, οχι στο μπλογκ. Το μπλογκ ειναι ανοιχτο και μπραβο του. Εαν εγω λοιπον ειμαι ανθελληνας μια φορα επειδη δειχνω την απεχθεια μου σε μια επιεικως ηλιθια αναρτηση καποιας κ.Μ.Λυσιανθης, ποσες φορες ανθελληνες και ανθελληνιδες ειναι εκεινοι που, προφανως, λοιδωρουν λαϊκοδεξιώ τω τροπω, μια περιοχη της χωρας που εχει δωσει πολλους αρχηγους του Μακεδονικου Αγωνος και εχει σπειρει με ταφους Μακεδονια και Ηπειρο; Και η ερωτηση δεν ειναι ρητορικη. Πεστε μου ποσες φορες ανθελληνες ειναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρειτε οτι το σχολιο της κ.Λυσιανθη εξυπηρετει σε κατι; Οχι. Απλως βγαζει αν οχι νεαντερνταλ τουλαχιστον κεκαλυμμενο κρομανιόν λαϊκοδεξιο μισος για μια περιοχη της χωρας.
Μην πιασουμε τωρα καθε περιοχη της χωρας, Μωρια ιδιαιτερως, θα γελασει και το παρδαλο κατσικι.
Τα περι πεπτικης λειτουργιας κανω οτι δεν τα ακουσα. Δεν νομιζω οτι ημουν τοσο οξυς στο σχολιο μου ωστε να απαιτειται η προσφυγη σε δυσπεπτα πεπτικα επιχειρηματα.
Αγαπητέ μου φίλε 1:04 μμ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν άνοιξα αλλά ούτε και πρόκειται να ανοίξω προσωπική βεντέτα με κανέναν από τους αναγνώστες (και όχι επισκέπτες) που μου κάνουν την τιμή, ανεξαρτήτως αν συμφωνώ μαζί τους ή όχι.
Όμως...
Όταν σε ένα επώνυμο άρθρο όπου εκφράζονται προσωπικές απόψεις και οι οποίες απλώς φιλοξενούνται από το παρόν ιστολόγιο, χωρίς ωστόσο να υιοθετούνται κατ' ανάγκην από τον διαχειριστή του, ο σχολιατής, αποκαλεί συλλήβδην και χαρακτηρίζει γελοίους όλους εκείνους που ενδεχομένως να διαφωνούν με τον αρθρογράφο ή τους άλλους αναγνώστες μηδέ εξαιρουμένου και του διαχειριστού, τότε μάλλον εγώ δεν κατάλαβα καλά.
Κι' αν υποθετικά - λέω - συμφωνώ με την αρθρογράφο;
Εεε, δεν τρέχει τίποτα.! Γελοίος κι' ο gianniotis.!
Όσο για τα υπόλοιπα που γράφεις στο σχόλιό σας, συμφωνώ απολύτως.
Διέγραψε σε παρακαλώ και την αποστροφή περί του ..."πεπτικού" από το προηγούμενο σχόλιό μου, το οποίο ομολογώ πως ήταν ...τραβηγμένο.
gianniotis
ΓΙΑΝΝΙΩΤΗ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΩ ΣΤΟΝ ΜΑΤΑΞΥ ΣΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ 1,04, ΑΛΛΑ ΜΕΝΩ ΣΤΟ ΜΠΛΟΚ ΣΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΕΥΘΕΩΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΣΥΓΝΩΜΗ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΦΡΑΣΗ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΣΕ ΠΕΙΡΑΞΕ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ 1,04, ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΒΑΖΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ. ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΕΛΟΙΟΙ. ΜΠΟΡΩ ΟΜΩΣ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΓΕΛΟΙΟΙ??? ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ. ΤΟ ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΔ. ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΟΦΗ
Ειμαι ο κουκουλοφορος 12:04 και 1:04. Εχετε δικιο κ.Σοφη. Επρεπε, αρχικα, να πω ποσο γελοιοι ειναι οι δεξιοι οι οποιοι ασπαζονται την εμπαθη αναρτηση της κ.Λυσιανθης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την ακριβεια οχι μονο οι δεξιοι αλλα ολοι οι Ελληνες που συμφωνουν με την αναρτηση. Πρεπει καποτε οι Ελληνες να μαθουμε να διαφωνουμε χωρις χτυπηματα κατω απο την μεση λογω χαμερπους κομματισμου. Τι σας εφταιξε η Κρητη, ή η Μακεδονια ή η Πελοποννησος ή δεν ξερω γω τι. Ελεος.
Δραττομαι της ευκαιρειας να επαναλαβω οτι δεν ειναι το μπλογκ το προβλημα. Καθε μπλογκ προφανως δικαιουται ν'αναρτα θεματα προς συζητησ ασχετως εαν ο δχστης συμφωνει ή οχι. Τα εμετικα λεγομενα της κ.Λυσιανθης ειναι το προβλημα.
Κια για να κλεισω μια και καταγομαι απο Κρητη. Το 1984 σε πρωτευουσα νομου της Μακεδονιας ο (τοτε) Πασοκος δημαρχος ειχε απαγορευσει(!) στον τοπικο συλλογι Κρητων να κανει μνημοσυνο στους Κρητες πεσοντες του 13, του 40-41 και του συμμοριτοπολεμου διοτι θα ηταν γιορτη μισους. Δεν δυναμαι λοιπον να ειμαι πασοκος η ανθελληνας. Το μνημοσυνο το καναμε, μας πηγαν για μια βολτα απο την ασφαλεια, τους βρισαμε μας εβρισαν ως "βρωμοδεξιους" (ναι ναι εμενα βρισαν βρωμοδεξιο) και πηγαμε για πατσα με μπουκοβο στο σταθμο.
Αυτα...
όταν άκουσα στις ειδήσεις για την φράση του papadreou απόρησα που δεν είπε για Κρήτη ! απόρησα διότι τα αφεντικά του βλέπουν ως ξερολούκουμο τα νησιά μας γενικά με πρώτο στο στόχαστρο του σιωνισμού την Κρήτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είπε για Κρήτη γιατί φοβάται τους κρητικούς που έτσι και έλεγε τέτοια κουβέντα αυτή τη στιγμή μπορεί να μην υπήρχε όχι ο ίδιος αλλά η βουλή το καστρί και όλος ο συρφετός που κυβερνάει.
Πραγματικά πιστεύω φοβήθηκε το ξέσπασμα των Κρητών.
Όποιος είναι κρητικός απλά δεν αποδέχεται το ξεπούλημα κανενός κομματιού της Ελληνικής επικράτειας γιατί παντού είναι θυσιασμένοι Κρήτες.
Ακόμα και εκεί στο Μέτσοβο στις 11 /11/ 1912 ύψωσε την Ελληνική Σημαία στο κωδωνοστάσιο του Μετσόβου η εμπροσθοφυλακή των 200 εθελοντών από το Ρέθυμνο του Σώματος των αρχηγών Μακρή - Κλειδή οι οποίοι σκοτώθηκαν , όπου στην μάχη του Δρίσκου οι 189 έπεσαν υπέρ Πατρίδος και μόνο 11 γύρισαν ζωντανοί.
Ετεός από Κρήτη
Γραφει η Ιωάννα Μπισκιτζή
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέκτορας Κλασικης Φιλολογίας
εδω: h**p://vaterlo.blogspot.com/2011/04/blog-post_1152.html
Ο Μακεδονικός Αγώνας είναι μεγάλος σταθμός στη νεότερη ιστορία μας. Αφύπνισε τον Ελληνισμό, ματαίωσε τον αφελληνισμό της Μακεδονίας μας και την αυτονόμηση ή την προσάρτησή της στη Βουλγαρία. H μεγάλη συμμετοχή των Κρητικών στο Μακεδονικό Αγώνα, 1903- 1908 και 1912- 1913 ήταν κυρίως εθελοντική. Οι σχέσεις της Κρήτης με τη Μακεδονία, διαχρονικά ήταν άριστες και παραδοσιακά και ιστορικά. Στο στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου υπηρετούσαν Κρήτες τοξότες, περίφημοι για τις ικανότητές τους, ενώ ο ναύαρχος Νέαρχος του στόλου του Μακεδόνα βασιλιά ήταν Κρητικός. Στον Ερωτόκριτο του Βιτζέντζου Κορνάρου, βρίσκουμε ένα ακόμα τεκμήριο της φιλίας Κρητών και Μακεδόνων. Ο Χαρίδημος, το ρηγόπουλο της Κρήτης, και ο Νικόστρατος, ο αφέντης της Μακεδονίας, θεμελιώνουν αυτή τη φιλία σε αμοιβαίους όρκους και υπόσχονται πώς, αν η περίσταση το επιβάλλει, ο καθένας θα προστρέξει σε βοήθεια του άλλου.
ΝΙΚΟΣΤΡΑΤΟΣ «…Σ’ αγάπην έναν αδελφόν έχεις εμπιστεμένο…τη τζόγια (στεφάνι) την ολόχρυση και τη φιλία μου έχεις…τσι χώρας μου, τα πλούτη μου όριζε σα δικά σου.
ΧΑΡΙΔΗΜΟΣ:..Μήνα μου δίχως ντήρησι σε κάθε σου χρειά,να ζήσεις κι αγάπα με ώστε να ζω, και μη με λησμονήσεις.
(Ερωτόκριτος σελ. 132- 133)
Τούτη η υπόσχεση τηρήθηκε κατά γράμμα και από τις δύο πλευρές: Στη διάρκεια των Κρητικών Επαναστάσεων (1866- 1869) εναντίον των Τούρκων, αρκετοί Μακεδόνες κατέβηκαν στην Κρήτη εθελοντικά για να βοηθήσουν στον αγώνα των Κρητικών. Στην πολύνεκρη μάχη του Βαφέ Χανίων στις 12 Οκτωβρίου 1966 μεταξύ των νεκρών ήταν και ο Μακεδόνας Αναστάσιος Βαφειάδης από τη Σιάτιστα. Πολλοί Μακεδόνες επίσης, εθελοντικά πολέμησαν στην Κρήτη το 1826, το 1844 εναντίον των Τούρκων και σε άλλες περιόδους. Και οι Κρητικοί ανταπέδωσαν την προσφορά και τις θυσίες τους πολλαπλασίως, πολεμώντας για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.
« …Πώς βρέθηκαν από τα Κρητικά βουνά στην απόμερη αυτή μακεδονική γωνιά, που μόνο ακουστά την είχαν, τόσοι πολλοί Κρητικοί, είναι από τα θαυμαστά της ελληνικής ψυχής. Έμαθαν ότι ζητούνταν παλικάρια πρόθυμα να παίξουν τη ζωή τους σ΄ένα εθνικό σκοπό και έτρεξαν για τη σωτηρία των αδελφών Μακεδόνων και ολόκληρος η Κρήτη είχε μεταβληθεί σε στρατόπεδο του Μακεδονικού Αγώνος.»
(Γεώργιος Μόδης, Μοναστηριώτης, Μακεδονομάχος και αργότερα Υπουργός του Βενιζέλου)
Ο Μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης το 1902 σε επιστολή του προς τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Αλέξανδρο Ζαϊμη, γράφει:«…Στείλε μου πενήντα παλικάρια, πενήντα Κρητικούς να τους ενώσω με τους δικούς μου… Ο ερχομός των παλικαριών από κάτω (Κρήτη) θα δώσει κουράγιο στους δικούς μου, θα εμποδίσει την αποσκίρτησή τους και θα φοβίσει τους Βουλγάρους…»
Και η Κρητική ρίμα απαθανάτισε σε δημοτικό ριζίτικο τραγούδι το εθνικό αυτό κάλεσμα του Καραβαγγέλη:
ΑπάντησηΔιαγραφή«…Ελάτε σεις ηρωικοί τση Κρήτης πολεμάρχοι,
τσ’ Ηπείρου οι σταυραετοί και Μακεδονομάχοι,
Ρούβα και Βάρδα και Κλειδή και Θύμιε Καούδη,
Κατσίγαρη και Πούλακα, Σκουντρή και Νικολούδη
και Καραβίτη και Μακρή, Σκαλίδη, Μαυρογένη,
Μπολάνη και Καλογερή, Γαλάνη, Σεϊμένη…
ψυχές μεγάλες με τιμή σ’ αγώνες, αγιασμένες
τση Μάνας Κρήτης οι γενιές οι χιλιοδοξασμένες»
Τη νύχτα 27 προς 28 Αυγούστου 1904 Σώμα με επικεφαλής τον Ανθυπολοχαγό Πυροβολικού Παύλο Μελά (Καπετάν Μίκης Ζέζας), ο οποίος ορίστηκε Γενικός Αρχηγός της Δυτικής Μακεδονίας, δυστυχώς μόνο για 45 μέρες, διήλθε την ελληνοτουρκική μεθόριο και ουσιαστικά σηματοδοτούσε την ενεργό συμμετοχή του ελληνικού κράτους με 34 άνδρες από τους οποίους οι δέκα ήταν Κρητικοί. Δυστυχώς, ο Παύλος Μελάς σκοτώθηκε πρόωρα, στις 13 Οκτωβρίου 1904, στη Στάτιστα (σημερινό Μελά) και ο θάνατός του συγκλόνισε τον ελληνισμό, γίνεται αιώνιο σύμβολο και θρύλος που συνδέθηκε άρρηκτα με την επίσημη έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα, και παρέμεινε ήρωας στην αιωνιότητα και στις καρδιές των Ελλήνων. Μετά το θάνατο του Παύλου Μελά το Μακεδονικό Ζήτημα έγινε εθνική υπόθεση και Γενικός Αρχηγός ορίστηκε ο Ανθυπολοχαγός Γεώργιος Κατεχάκης (Καπετάν Ρούβας ή Αποστόλου Γεώργιος από την Πόμπια Ηρακλείου) ,ο οποίος παρέμεινε μέχρι την άνοιξη του 1905, οπότε ορίστηκε ο Ανθυπολοχαγός Γεώργιος Τσόντος μέχρι το τέλος του 1908. Δηλαδή, από τους τρεις Γενικούς Αρχηγούς, οι δύο ήταν Κρητικοί. Από τους 82 Αρχηγούς Σωμάτων οι 19 ήταν Κρητικοί. Και από τους 19 ιδιώτες αρχηγούς οι 14 ήταν Κρητικοί:
Βολάνης Γεώργιος, Γύπαρης Παύλος, Καλομενόπουλος Νικόστρατος (Μίδας), Καούδης Ευθύμιος, Καραβίτης Ιωάννης, Κατσίγαρης Εμμανουήλ (Καραμανώλης), Κλειδής Στυλιανός, Μακρής- Δικώνυμος Γεώργιος, Νικολούδης Ευάγγελος, Νικολούδης Εμμανουήλ, Νταφώτης Ιωάννης, Πούλακας Ιωάννης, Σκαλίδης Γεώργιος, Σκουνδρής Εμμανουήλ, Τσόντος Μιχαήλ. Το σύνολο των Καπεταναίων Κρητικών που έλαβαν μέρος στο ΜΑ ήταν 39 με 2.976 άνδρες
Αυτοί που έμειναν για πάντα στη Μακεδονική γη ήταν:
Αρχηγοί- Οπλαρχηγοί: 13
Ομαδάρχες: 12
Εθελοντές Οπλίτες- Πράκτορες 639
Εθελοντές σε σώματα μη Κρητικών 108
Σύνολο: 769
Η συμβολή και των Κρητικών στο Μακεδονικό Αγώνα 1903- 1908 ήταν ηρωική και αξιοθαύμαστη.Ο Καζαντζάκης δίνει τη δική του εξήγηση για την προσφορά αίματος των κρητικων πολεμιστων ,γράφοντας:
«… Δεν ξέρω αν υπάρχει στον κόσμο μια άλλη χώρα, όπου οι άνθρωποί της βλέπουν τον πόνο, την θυσία, την ατομική τους καταστροφή από τόσο ύψος… Υπάρχει και κάτι άλλο όμως στην Κρήτη. Υπάρχει κάποια φλόγα- ψυχή. Κάτι πιο πάνω απ΄ τη ζωή και απ’ το θάνατο, που είναι δύσκολο να το ορίσεις. Υπάρχει αυτή η περηφάνια, το πείσμα, η παλικαριά, η αψηφισιά μαζί τους…»
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ως πρωθυπουργός, σε ομιλία του πριν την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων 1912- 1913 εξαίρει τη σημασία του Μακεδονικού Αγώνα και υποδεικνύει το χρέος, να αποδοθεί τιμή σε όλους τους συντελεστές του: « Ο ΜΑ επιβάλλουν λόγοι εθνικοί να γίνει το ευαγγέλιον της ελληνικής φυλής. ..Αξίζει να στεφανωθεί ο αμυντικός εθνικός εκείνος αγώνας, ο οποίος έσβησε την ντροπήν του 1897, διότι το παράδειγμα των ηρωικών εθελοντών εξύπνησε και αναθάρρησε ολόκληρο το αποθαρρημένον Έθνος. Να γιατί πρέπει να τιμούνται πρωτοπόροι άπαντες εκείνοι, για καθαρούς εθνικούς μελλοντικούς σκοπούς και για παράδειγμα των μεταγενεστέρων
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΝΤΑΚΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ, « Μακεδονικός Αγώνας 1903- 1912», Χανιά, 2005
Ο Μακεδονικός Αγώνας όντως υπήρξε η αφετηρία των νικηφόρων απελευθερωτικών αγώνων του 1912-1913 και η δικαίωση δεν άργησε να έρθει. Και στους πολέμους αυτούς οι Κρητικοί δεν έμειναν ουδέτεροι και αμέτοχοι, ανεξάρτητα αν η Κρήτη- Η Κρητική Πολιτεία- βρισκόταν ακόμη κάτω από την επικυριαρχία του Σουλτάνου και οι Κρητικοί παρέμειναν εντός εισαγωγικών «Τούρκοι υπήκοοι». Όμως, στην Κρήτη η επιστράτευση προχωρούσε παράλληλα με εκείνην (17 Σεπτεμβρίου 1912) στην υπόλοιπη χώρα και μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου συγκροτήθηκαν 16 λόχοι, οι οποίοι μόλις κηρύχθηκε ο πόλεμος μεταφέρθηκαν στον Πειραιά. Με αυτούς και άλλους που στάλθηκαν στη συνέχεια από την Κρήτη συγκροτήθηκαν στην Αθήνα τέσσερα Τάγματα Κρητών, από τα οποία τα τρία αποτέλεσαν το Ανεξάρτητο Σύνταγμα Κρητών που διατέθηκε στο Στρατό Ηπείρου και το 4ο Τάγμα στο Στρατό Θεσσαλίας, ως Ανεξάρτητο Τάγμα.[12]
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις 5 Οκτωβρίου που κηρύχθηκε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος, το Ανεξάρτητο Σύνταγμα Κρητών έφθασε με πλοία στον Πειραιά. Οι Κρητικοί παρήλασαν παρατεταγμένοι, ευθυτενείς, αγέρωχοι προς την Αθήνα και έγιναν αντικείμενο θερμών εκδηλώσεων σε ένα παραλήρημα εθνικού ενθουσιασμού. Ας μη ξεχνάμε ότι οι Κρητικοί είχαν γίνει θρύλος στην ελληνική συνείδηση για τις ατελείωτες επαναστάσεις τους (πάνω από 30). Και βέβαια, ένιωθαν να τους συνοδεύει η αίγλη του Κρητικού Πρωθυπουργού Ελ. Βενιζέλου, ο οποίος αποτελούσε έναν ισχυρό πόλο έλξης για κάθε Κρητικό. Μάλιστα, ο ίδιος ο Βενιζέλος στις 14 Οκτωβρίου 1912, παράδωσε στον Διοικητή Αντισυνταγματάρχη Πεζικού Λάμπρο Συνανιώτη τη σημαία του Συντάγματος και υπήχθη στον Στρατό Ηπείρου, όπου έλαβε μέρος στις μάχες Πέντε Πηγαδιών (24-27 Οκτ.), Πεστών (29 Οκτ.), και από το Δεκέμβριο 1912 μέχρι τις 21 Φεβρουαρίου 1913 στις θρυλικές και φονικές μάχες Αετοράχης, Μανωλιάσας και Μπιζανίου. Ο Κωστής Καπιδάκης, εθελοντής φοιτητής της Νομικής στον «Ιερό Λόχο Κρητών Φοιτητών» και μετέπειτα προϊστάμενος της Γραμματείας του Εφετείου Κρήτης γράφει: «Εκ των 1400 ανδρών του Τάγματος που είχε ενταχθεί ο Λόχος Φοιτητών έμειναν ζώντες 567. Οι λοιποί 833 είχαν πέσει στο πεδίο της Μάχης και το Τάγμα οργανώθηκε σε Διλοχία»[13]
Ο «ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ ΚΡΗΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ» υπαγόταν στο 1ο Τάγμα Κρητών του Ανεξάρτητου Συντάγματος Κρητών. Ο ιερολοχίτης Ιωάννης Κ. Χατζιδάκης, και μετέπειτα γεοπόνος, στο βιβλίο του «Ηρώον Πολεμιστών» το 1927, μας δίνει μια πλήρη και συνοπτική εικόνα της οργάνωσης και της δράσης αυτού του ηρωικού λόχου. Γράφει:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ο κρητικός Εθελοντικός Λόχος απετελέσθη εκ 250 φοιτητών και σπουδαστών, οίτινες εγκαταλείψαντες τα μαθητικά θρανία, έσπευσαν αμέσως μετά την κήρυξιν των Βαλκανικών Πολέμων αυθορμητως να χύσωσιν και αυτοί το αίμα των ως Ιερολοχίται του 1821, υπέρ της απελευθερώσεως των υπό τον Τουρκικόν Ζυγόν στεναζόντων αδελφών μας.
Έλαβον μέρος απ’ αρχής μέχρι τέλους εις την γιγαντομαχίαν του Ηπειρωτικού Αγώνος. Διεδραμάτισαν κύριον ρόλον εις την μάχη των Πεστών, κυριεύσαντες και δύο πυροβολα- πρώτοι εισελθόντες εις Πεστά...
Η 21η Φεβρουαρίου 1913,ημέρα παραδόσεως του Μπιζανίου, εύρεν αυτούς απέναντί του και εις απόστασιν 200 μόλις μέτρων. Αλλά και το έγγραφον της παραδόσεως των Ιωαννίνων κατατέθη εις χείρας των. Και δι’ αυτών, μεταβιβάσθη εις Γενικόν Αρχηγείον...
Εις τον Δεύτερον Βαλκανικόν Πόλεμον, τον κατά της Βουλγαρίας, εισήλθον εις Ξάνθην και Γκιουμουλτζίναν (Κομοτηνή). Διέτρεξαν μέγα μέρος της Μακεδονίας και της Θράκης.
Έφθασαν νικηταί μέχρι της Ροδόπης και πέραν του Νευροκοπίου, ότε επρόλαβεν την προέλασίν των η συνθήκη ειρήνης- διότι άλως, θα εισήρχοντο εις Σόφιαν...
Ο Λοχαγός των Πέτρος Σαλταμπάσης, εφονεύθη εις Μπιζάνι. Ο διοικητής του Τάγματος Σταύρος Ρήγας, ετραυματίσθη εν μέσω αυτών.
Αι απώλειαι του Λόχου Κρητών Φοιτητών εις νεκρούς, τραυματίας και θανόντας εκ των κακουχιών του πολέμου, υπερέβησαν τους 160 εκ των 250 που αποτελούν αρχικώς το σύνολον.»
Το 4ο Τάγμα Εθελοντών Κρητικών με Διοικητή τον Ταγματάρχη Γεώργιο Π. Κολοκοτρώνη, εγγονό του Θ. Κολοκοτρώνη,[15] (σκοτώθηκε στις 12 Ιουλίου 1913, μαχόμενος στην Άνω Τσουμαγιά), διατέθηκε στο Στρατό Θεσσαλίας, στην VII Μεραρχία. Πολέμησε ηρωικά στα Στενά της Πέτρας, στην απελευθέρωση της Κατερίνης (15 Οκτ. 1912), στη Μάχη των Γιαννιτσών (19-20 Οκτ.1912) και ήταν το πρώτο Τάγμα που εισήλθε στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου 1912, ως εμπροσθοφυλακή της Μεραρχίας.[16]
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο Τάγμα αυτό υπηρετούσε και ο Ανθ/γος Ιωάννης Αλεξάκης (1885-1985), μετέπειτα Αντιστράτηγος (μια εξαίρετη στρατιωτική και συγγραφική φυσιογνωμία). Κατά το Β’ Βαλκανικό Πόλεμο το τάγμα έλαβε μέρος στη Μάχη του Κιλκίς- Λαχανά (19- 21 Ιουνίου 1913), ενταγμένο στην VI Μεραρχία. Επίσης, έλαβε μέρος στην απελευθέρωση του Σιδηροκάστρου (26-27 Ιουνίου 1913) και έφθασε μέχρι Τσουμαγιά (12-14 Ιουλίου 1913). Οι απώλειες του τάγματος αυτού ήταν οι μεγαλύτερες από όλες τις άλλες αντίστοιχες μονάδες του Ελληνικού Στρατού (από τους 1000, επέζησαν μόνο 50!) του ελληνικού στρατού.
Αποκορύφωμα της συμμετοχής και της συμβολής των Κρητικών για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Ηπείρου κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912- 1913 αποτελούν και οι μαθητές του Γυμνασίου Χανίων[17]. Στον προαύλιο χώρο του 1ου Γυμνασίου Χανίων υπάρχει το μνημείο που απαθανατίζει τους 40 νεκρούς μαθητές.
Το Ανεξάρτητο Σύνταγμα Κρητών εκτός από την κύρια δράση του στην Ήπειρο (Μάχες Αργυροκάστρου, Πρεμέτης, Κορυτσάς, Μοσχόπολης κ.ά.) τις οποίες δεν θα αναλύσουμε [19], στις αρχές Ιουλίου 1913 μεταφέρθηκε από τους Αγίους Σαράντα στην Καβάλα, εκτός από το ΙΙΙ Τάγμα του, που παρέμεινε στην Κορυτσά. Έλαβε μέρος στην απελευθέρωση της Ξάνθης (13 Ιουλίου 1913), της Κομοτηνής (15 Ιουλίου 1913) και πολεμώντας έφθασε μέχρι το Νευροκόπι (24 Ιουλίου 1913). Στις 14 Αυγούστου 1913 μετονομάστηκε σε 14ο Σύνταγμα Πεζικού και τέλος στις 8 Ιανουαρίου 1914 επανήλθε στα Χανιά, όπου έγινε δεκτό με παλλαϊκό ενθουσιασμό και έτυχε λαμπρής πανηγυρικής υποδοχής.[20]
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιπλέον του ελληνικού Τακτικού Στρατού και του «Εθελοντικού Στρατού της Κρήτης» δημιουργήθηκαν τα εθελοντικά σώματα των «Προσκόπων», τα οποία πολλαπλώς ενίσχυσαν και βοήθησαν τον Τακτικό Στρατό, πολεμώντας για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Ηπείρου. Οι εθελοντές αυτοί, αφού έδωσαν τον όρκο του στρατιώτη και οργανώθηκαν σε ιδιαίτερα τμήματα, σώματα εθελοντών, με επικεφαλής αξιωματικούς ή οπλαρχηγούς εντάχθηκαν στο στρατό Θεσσαλίας και στο Στρατό ηπείρου, αναλαμβάνοντας διάφορες αποστολές στη διάρκεια του πολέμου. Συνολικά οργανώθηκαν 77 Σώματα Κρητών εθελοντών δύναμης 3.556 ανδρών, 9 Μακεδόνων δύναμης 211 ανδρών, 9 Ηπειρωτών δύναμης 446 ανδρών. Οι εθελοντές Πρόσκοποι από τα λοιπά μέρη της Ελλάδας ανήλθαν σε 1812 άνδρες. Από το σύνολο των 6.025 εθελοντών, οι 3.556 από την Κρήτη και από τα 95 εθελοντικά Σώματα,τα 77 ήταν από την Κρήτη.[21] Στα σώματα αυτά συμμετείχαν όλοι σχεδόν οι Μακεδονομάχοι του ΜΑ, ως αρχηγοί Σωμάτων, Οπλαρχηγοί, Πράκτορες, Οπλίτες κτλ. οι οποίοι είχαν μεγάλη πολεμική εμπειρία και γνώση της Μακεδονίας και είχαν πάρει διαστάσεις γιγάντων στη συνείδηση του λαού.
Νομιζω οτι η κ.Μ.Λυσιανθη τωρα μπορει να παει να γαργαληθει, μονη της ή με βοηθεια. Καποτε πρεπει να μαθουμε να ειμαστε Εθνικη Ελλαδος και οχι ΟΦΗ, Παναχαϊκη, ΠΑΣ-Γιαννενα, ΠΟΚ ή ΠΑΟΚ.
ΑπάντησηΔιαγραφή