Οι χαμερπείς νεοταξίτες κατά της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου, Οικονομολόγος

email: egerssi@otenet.gr  
Το Σεπτέμβριο του 1994 ο Χένρυ Κίσινγκερ σε ομιλία του κατά την βράβευσή του, από προσωπικότητες του επιχειρηματικού κόσμου των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον, μεταξύ των άλλων είπε για την Ελλάδα:

«Ο Ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι΄ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως να συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε την γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει για να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για τη πολιτική των ΗΠΑ».

Ποιος είναι όμως ο Χένρυ Κίσινγκερ; Δεν είναι τυχαίο πρόσωπο στην παγκόσμια διπλωματική σκηνή. Διατέλεσε υπουργός Εξωτερικών της υπερδύναμης από το 1973 έως το 1977 και κατηγορήθηκε από όλο τον Ελληνισμό ως ο κύριος εμπνευστής, υπεύθυνος και υποκινητής της Τουρκικής εισβολής στη Κύπρο. Για περισσότερο από είκοσι χρόνια δίδαξε στο πανεπιστήμιο Χάρβαντ αμυντική πολιτική, στρατηγική πυρηνικών οπλοστασίων και Διεθνή Διπλωματία. Μαθητές του υπήρξαν, μετέπειτα αρχηγοί κρατών και κορυφαίοι διπλωματικοί παράγοντες που σκοπό είχαν να προάγουν τις πολιτικές του. Επί σαράντα χρόνια είναι σύμβουλος όλων των Αμερικανικών Κυβερνήσεων και πρέσβης της πολιτικής των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο, προβάλλοντας και προωθώντας τις νεοταξικές του απόψεις περί μιας μελλοντικής παγκόσμιας Κυβέρνησης στην οποία η Αμερική θα διαφεντεύει δικτατορικά όλο τον κόσμο εις βάρος των Εθνών κρατών και των θρησκειών τους. Κυρίως όμως, της Ορθοδοξίας.

Η  πολιτική των ΗΠΑ από τη μια μεριά καταδικάζει τους θρησκευτικούς πολέμους και από την άλλη τους οργανώνει και τους διεξάγει. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ πως αυτοί είναι οι κύριοι υπαίτιοι των  θρησκευτικών πολέμων στα Βαλκάνια και τον διαμελισμό της άλλοτε κραταιάς Γιουγκοσλαβίας σε πολλά κρατίδια με μεγάλο ηττημένο την Ορθοδοξία. Επίσης, στη Μέση Ανατολή καταγγέλλουν επανειλημμένως το θρησκευτικό μίσος των λαών της περιοχής και ταυτόχρονα επενδύουν σ΄ αυτό το μίσος και το υποκινούν. Είναι, λοιπόν, τυχαίο το γεγονός πως ο κ. Κίσινγκερ ασχολήθηκε αρκετές φορές με το Ελληνικό Έθνος και την Ορθόδοξη θρησκεία;          

Ούτε βέβαια είναι τυχαίο το γεγονός πως επί Κυβερνήσεως Σημίτη το 1999 επισημοποιήθηκε η πολιτική θέση της Ελληνικής κυβερνήσεως για άρον άρον είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς κανένα ουσιαστικό αντάλλαγμα. Αυτή η πολιτική θέση χαρακτηρίσθηκε τότε ως στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης. Η θέση αυτή δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα από το ΠΑΣΟΚ του οποίου πρωτοκλασάτα στελέχη ήταν τότε αλλά και σήμερα ο Παπανδρέου (σημερινός Πρωθυπουργός), ο Πάγκαλος, ο Παπουτσής, η Διαμαντοπούλου, ο Σηφουνάκης, ο Βενιζέλος και τόσοι άλλοι, όλοι τους «μαθητές» της φιλοσοφίας Κίσινγκερ. Το ΠΑΣΟΚ είτε ως Κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για ζητήματα καταπίεσης της εναπομείνασας Ορθόδοξης μειονότητας στην Τουρκία. Όπως ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για την ανησυχητική δραστηριότητα του Τούρκικου Προξενείου στην Κομοτηνή και την ύποπτη έως προδοτική δραστηριότητα των δύο βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στην Ροδόπη (Αχμέτ Χατζηοσμάν) και στην Ξάνθη (Τσετίν Μάντατζη) που δρουν ανενόχλητοι σαν πρόεδρος και αντιπρόεδρος της σκληροπυρηνικής παράνομης οργάνωσης «Συμβουλευτική επιτροπή Τουρκικής μειονότητας Δυτικής Θράκης». Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε  πραγματικά και επί της ουσίας για τη λαθρομεταναστευτική λαίλαπα που με την αλλόφρονα και νεοταξική πολιτική τους, ενέσκηψε στην πατρίδα μας με αποτέλεσμα να κατατρώει ως σαράκι το σώμα της Ελληνικής κοινωνίας και να μεταβάλει καθημερινά την δημογραφική σύνθεση της χώρας, Μουσουλμοποιώντας την.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., λοιπόν, παρά την αφαίμαξη και την καταλήστευση μισθών και συντάξεων και της διάλυσης της μεσαίας αστικής τάξεως της χώρας, της ραχοκοκαλιάς της κοινωνίας μας, μέσω της εφαρμογής του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, βρήκε 15 εκατομμύρια ευρώ και 16 στρέμματα κρατικής γης, μέσω απόφασης του υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (αυτοί είναι μόνο για να δίνουν ωραία ονόματα στα υπουργεία) κ. Σηφουνάκη, να διαθέσει για να αναγερθεί μουσουλμανικό τέμενος στο Βοτανικό στην καρδιά της Αθήνας. Όπως, επίσης, υπάρχει σκέψη της Υπουργού Παιδείας (χωρίς Εθνικής) και δια βίου μάθησης κ. Διαμαντοπούλου, να προσληφθούν 250 ιεροδιδάσκαλοι στην Θράκη όπου θα διδάσκουν το Κοράνι. Δηλαδή, από την μια πλευρά η κα υπουργός καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες προκειμένου να καταργηθεί από τα σχολεία το μάθημα των Θρησκευτικών όπου διδάσκεται στα Ελληνόπουλα η Ορθόδοξη θρησκεία μας και από την άλλη προάγουμε την διδασκαλία μιας άλλης θρησκείας, της Μουσουλμανικής στην υπερευαίσθητη περιοχή της Θράκης μας.

 Αλήθεια γιατί τόσο μίσος για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία;

Τι κάνει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος; Τι κάνει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος; Δυστυχώς κάτι τέτοιες ώρες αναπολώ τα έργα και τις ημέρες του Μεγάλου Έλληνα Ιεράρχη, μακαριστού Χριστοδούλου και με πιάνει θλίψη με την απουσία των Ιεραρχών μας (εκτός κάποιων λίγων εξαιρέσεων όπως οι Άγιοι Πειραιώς και Κονίτσης) από το πεδίο της μάχης της πολεμικής τακτικής του ΠΑΣΟΚ κατά της Ελλάδος και της Ορθοδοξίας!!

Επιπλέον,  δεν μπορώ να μη θυμάμαι πως στην ορκωμοσία των βουλευτών που προέκυψαν από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 στην Βουλή των Ελλήνων «φόρεσαν» επίσημα, για πρώτη φορά, τον αντιχριστιανικό μανδύα τους, μη δεχόμενοι να ορκισθούν με θρησκευτικό όρκο στο Ιερό Ευαγγέλιο, οι παρακάτω πέντε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ:

Μαρία Δαμανάκη (επίτροπος στην Ε.Ε.), Νίκος Σηφουνάκης, Σπύρος Κουβέλης,  Κατερίνα Μπατζελή (άπαντες ήσαν ή είναι υπουργοί) και Μάγια Τσόκλη. 

Επίσης, μεταξύ των πολλών δεν μπορώ να ξεχάσω πως ο κ. Σηφουνάκης ως υπουργός Αιγαίου το 2000 στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού Alter, με αφορμή το θέμα των ταυτοτήτων, είχε τοποθετηθεί υπέρ της κατάργησης του Σταυρού από την Ελληνική σημαία. Συγκεκριμένα είχε πει: «Σε μια πολιτισμική κοινωνία, όπως η Ελληνική δεν μπορεί να έχει κρατικό της σήμα θρησκευτικό σύμβολο που δεν εκφράζει όλους τους Έλληνες πολίτες». Στο επίμονο δε ερώτημα του δημοσιογράφου, εάν ενδέχεται μακροπρόθεσμα να αλλάξει η Σημαία μας με κατάργηση του Σταυρού, η απάντηση του κ. Σηφουνάκη ήταν «βεβαίως». Η θέση του αυτή, όπως γνωρίζω, παραμένει ίδια μέχρι σήμερα και ποτέ δεν την έχει αποκηρύξει.

Αλλά και το γεγονός της εκθέσεως πίνακα Βέλγου ζωγράφου στο πλαίσιο της πολιτιστικής Ολυμπιάδας του 2004  στον εκθεσιακό χώρο της Σχολής Καλών Τεχνών στην οδό Πειραιώς 256, που  πρόσβαλε βάναυσα το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων.

Πιο αναλυτικά, η έκθεση ξεκίνησε στις 24 Νοεμβρίου του 2003 και τελούσε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού ενώ κόστισε στον Ελληνικό λαό, που στη πλειοψηφία είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, 2,3 εκατ. Ευρώ. Στα εγκαίνια της έκθεσης παρέστησαν μεταξύ των άλλων, ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Στεφανόπουλος, ο τότε Πρόεδρος της Βουλής κ. Κακλαμάνης και ο τότε Υπουργός Πολιτισμού κ. Βενιζέλος.  Ο κ. Βενιζέλος είχε δηλώσει τότε πως «ελπίζουμε με αφορμή αυτή την έκθεση να ξεκινήσει μεγάλος διάλογος της Ελλάδας με τον υπόλοιπο κόσμο, πάνω σε ζητήματα που απασχολούν την τέχνη σήμερα». Ο τερατώδης πίνακας για τον οποίο δημιουργήθηκε μείζον κοινωνικό ζήτημα, αναπαριστούσε το σκυμμένο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και μπροστά ένα γυμνό αντρικό μόριο το οποίο είχε εκσπερματώσει επάνω στο Τίμιο Σταυρό, το Σύμβολο της Ορθοδοξίας. Ο πίνακας είχε τίτλο «πότισέ με». Βέβαια ευνόητο ήταν πως μετά το σάλο που δημιούργησε η Ελληνική κοινωνία ο πίνακας αποσύρθηκε. Ωστόσο,  οι ευθύνες βαρύνουν όλους εκείνους που είχαν την πολιτική ευθύνη αυτής της έκθεσης.          

Ευρισκόμενοι τελικά, στα τέλη του 2011 βλέπουμε να πραγματοποιούνται όλα εκείνα τα οποία άφησε παρακαταθήκη ο «δάσκαλος» Κίσινγκερ. Οι καλοί μαθητές του τα εκτελούν κατά γράμμα.     

Όμως, κατά το Ελληνικό Σύνταγμα, επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού και ο Ελληνικός λαός είναι ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ λαός που αποφασίζει για τις τύχες της χώρας του.

Έτσι, πολύ σύντομα θα έχει το δικαίωμα να στείλει στη πολιτική πυρά δια της ψήφου του, όλους εκείνους που του μαύρισαν τη ζωή, του αφαίρεσαν την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο και προσπαθούν με κάθε τρόπο να του ξεριζώσουν την θρησκεία του, τον Ελληνισμό του, την Ιστορία του, τη γλώσσα   του, τα ήθη και τις παραδόσεις του.

Γιατί, πρέπει να καταλάβουμε όλοι πως, μια χώρα χωρίς ελπίδα και προοπτική, είναι μια χώρα ανύπαρκτη. Όμως, μια χώρα χωρίς Εθνική Οντότητα και Θρησκεία, είναι μια χώρα ξεχασμένη και πεθαμένη.