«Για έναν άνθρωπο που πιστεύει σε κάποια δύναμη ανώτερη από όλους εμάς», έγραψε στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ ο Σολζενίτσιν, «και γι’ αυτό καταλαβαίνει ότι τα δικά του όρια είναι περιορισμένα, η εξουσία δεν είναι θανατηφόρα.
Για ανθρώπους όμως που δεν έχουν καμιά ανώτερη σφαίρα, η εξουσία είναι πτωμαΐνη! Και από αυτή τη μόλυνση, δεν υπάρχει σωτηρία». Και επαναλάμβανε τα λόγια του Δαβίδ: «Κύριος εμοί βοηθός και ου φοβηθήσομαι τι ποιήσει μοι άνθρωπος»…
Παραλληλισμοί
Υπάρχουν όμως παραλληλισμοί στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού ή «σοσιαλισμού» στην Ελλάδα του διεθνιστή GAP και του διεθνιστή Στάλιν; Ναι, υπάρχουν. Και είναι πολλοί.
Αν δεν τους λάβουμε, δε, υπόψη μας, θα βρεθούμε χωρίς Εκκλησία, χωρίς ράσο, χωρίς πνευματική ζωή. Υπενθυμίζουμε ότι σήμερα η αριστερά δεν είναι φαινομενικά απάνθρωπη, αλλά, φορά κουστούμια και παριστάνει ότι είναι ένας από εμάς.
Είναι, δε, πολύ ύπουλη και χρησιμοποιεί πλάγια μέσα, αποφεύγοντας σε πολλές περιπτώσεις την αντιπαράθεση, για να τηρεί τα προσχήματα. Όμως, η ουσία της πολιτικής της, δεν έχει αλλάξει.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Νεκταρίου Αντωνοπούλου για το βίο του Αρχιεπισκόπου Λουκά Βόινο –Γιασενέτσκι (Αρχιεπίσκοπος Λουκάς Ένας Άγιος Ποιμένας και γιατρός χειρουργός, Ακρίτας, Αθήνα 2008), ο οποίος απεβίωσε το 1961, αφού επέζησε των μεγάλων διωγμών που οι «σύντροφοι» Στάλιν (πρώην ιεροσπουδαστής του Θεολογικού Σεμιναρίου Τιφλίδας) και ο Χρουστσόφ επιφύλαξαν στην Εκκλησία, διαπίστωσα τις ομοιότητες, που θα πρέπει να θέσουν όλους σε συναγερμό. Και αυτό γιατί, κάποια πράγματα ακούγονται πολύ οικεία, καθώς η Ελλάδα διολισθαίνει επί ΠΑΣΟΚ στον ολοκληρωτισμό.
Καλό θα ήταν πριν διαβάσουμε τα παρακάτω θλιβερά, να θυμόμαστε ένα, που έλεγε ο Άγιος Λουκάς, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας: η ψυχή μας είναι πέρα από την εξουσία τους…
Και μιλάει κάποιος που βίωσε την κομμουνιστική φρίκη: μόνο το 1922, δολοφονήθηκαν από το καθεστώς στην ΕΣΣΔ, 2690 κληρικοί, 1962 μοναχοί, 3447 μοναχές. Σύνολο, 8100! Κι όλα αυτά, ενώ είχε δημευτεί όλη η εκκλησιαστική περιουσία με το Σύνταγμα του 1918.
Τα λόγια του κατήγορου Κράσικοφ στην εκκλησιαστική δίκη της Αγίας Πετρούπολης, που διήρκεσε από τις 9 Ιουνίου ως τις 5 Ιουλίου του 1920, ηχούν γνώριμα (αν κανείς εδώ στην Ελλάδα διαβάζει τα κείμενα του αριστερού Τύπου: «Ολόκληρη η ορθόδοξη Εκκλησία, είναι μια τεράστια αντεπαναστατική οργάνωση. Ουσιαστικά, θα έπρεπε να βάλουμε στη φυλακή όλη την Εκκλησία».
Και μην τρέφετε αυταπάτες. Σε βάθος χρόνου, αυτό θα κάνουν… Θα επικαλεστούν τη μάχη κατά του «σκοταδισμού», μια λέξη πολυχρησιμοποιημένη και από τους σημερινούς «εκσυγχρονιστές» και θα μας αναγκάσουν να λατρεύουμε σε κατακόμβες.
Πολλοί στη Ρωσία θυμούνται τα λόγια του Πατριάρχη Τύχων, τον Ιανουάριο του 1925, λίγο πριν ο Θεός τον καλέσει κοντά Του, όταν ψιθύρισε: «Η νύχτα θάναι πολύ μακριά και πολύ σκοτεινή». Η νύχτα λοιπόν του διεθνιστικού και μηδενιστικού ΠΑΣΟΚ της Νέας Τάξης, έχει σκεπάσει την Ελλάδα…
Υπέρ αυτού πάσχειν
Υμίν εχαρίσθη το υπέρ Χριστού ου μόνον το εις αυτόν πιστεύειν, αλλά και το υπέρ αυτού πάσχειν» (Φιλιπ. 1, 29)
«Πρώτη δουλειά ήταν να ξεκρεμάσουν και να πετάξουν τις εικόνες στη μέση του δωματίου…
Ήταν η εποχή (μόνον τότε;) που για να επιβιώσει ο επιστήμονας, έσπευδε να εξασφαλίσει πιστοποιητικό αθεΐας και υποταγής στο κόμμα…», για μία από τις πολλές έρευνες των κομμουνιστών πρακτόρων, στην οικία του. Και ήρθαν τα χειρότερα:
«Μου ήταν ανυπόφορο να μένω ζωντανός και να υπομένω τη φρίκη της βεβήλωσης και της κατεδάφισης του ναού. Νόμιζα πως αν καώ ζωντανός οι εχθροί της Εκκλησίας θα τρόμαζαν και θα σταματούσαν το γκρέμισμα των ναών, που με τόση διαβολική δύναμη προχωρούσε σε όλη τη Ρωσία», λέει ο Άγιος Λουκάς, περιγράφοντας την απόγνωσή του, όταν την άνοιξη του 1930, οι σοβιετικές αρχές ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να κατεδαφίσουν την εκκλησία του Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ.
Και τα μέτρα των Σοβιετικών κατά της θρησκείας, ήταν συνεχή και καταιγιστικά: «η εβδομάς της συνεχούς εργασίας, προβλεπόμενη παρά του διατάγματος της 27ης Αυγούστου, απήλειφε την Κυριακήν και κάθε άλλην μέραν της εβδομάδος ως ημέραν κοινής αργίας.
Οι λειτουργοί της θρησκείας και αι οικογένειαί των εξωμοιώθησαν προς του κουλάκους (σ. σ. τους πλούσιους γαιοκτήμονες) και τους αφηρέθησαν τα πολιτικά των δικαιώματα. Τούτο εσήμαινεν ότι δεν είχον πλέον δικαιώματα εις τα δελτία τροφίμων, εν χρήσει τον καιρόν αυτόν της σιτοδείας, εις την ιατρικήν περίθαλψιν, ως και την φαρμακευτικήν, εις τους δημοτικούς οίκους. Επί πλέον επεβαρύνοντο με ιδιαζόντως επαχθείς φόρους, και τα παιδιά των δεν εγίνοντο δεκτά εις τα Γυμνάσια και τα Πανεπιστήμια».
«Νόμος» η τρομοκρατία
Από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα ΜΑΤ των «πραιτοριανών» είναι φανερό ότι η εξουσία δεν έχει ενδοιασμούς: θα κλιμακώσει την καταστολή.
«Η τρομοκρατία γίνεται νόμος για την ‘οικοδόμηση του σοσιαλισμού’» άλλωστε, ακόμη και αν οδηγήσει στην απόγνωση το λαό. Το ζούμε και σήμερα αυτό. «Η απέραντη χώρα ήταν σκεπασμένη από ένα κάλυμμα σιωπής και κανείς, έξω από τον κόσμο των μεμυημένων, δεν μπορούσε να σχηματίσει μια συνολική εικόνα της καταστάσεως», λέει για την ΕΣΣΔ του 1930, την ΕΣΣΔ των 40.000 εκτελέσεων το μήνα και των εκατομμυρίων πολιτικών κρατουμένων της περιόδου 1928-1939, ο συγγραφέας Άρθουρ Κέστλερ, στο βιβλίο του «Ο κομισάριος και ο γιόγκι» (Κάκτος 2010).
Αν δεν προσέξουμε, αν δεν εμποδίσουμε την εξέλιξη της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, σε κάποια χρόνια ίσως κατηγορηθούμε και εμείς τα κάτωθι: «όλοι αυτοί ίδρυσαν παράνομη, αντιδραστική, κληρο-μοναχική οργάνωση, με σκοπό τον αγώνα κατά της σοβιετικής εξουσίας και επιστροφή της χώρας στον καπιταλισμό».
Αλλάξτε τη λέξη ‘σοβιετικής’ με τη λέξη ‘ευρωπαϊκής’ και τον ‘καπιταλισμό’ με τον ‘πατριωτισμό’ και θα δείτε το μέλλον και πώς αυτό διαγράφεται, αν δεν φωνάξουμε ΤΩΡΑ ένα βροντερό ΟΧΙ στο ΠΑΣΟΚ της παγκόσμιας διακυβέρνησης και του εθνομηδενισμού.
Νίκος Χιδίρογλου
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου