Η ιδιόμορφη κυβερνητική φράξια (Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος, Ραγκούσης) είναι προφανές ότι, με το κοινότυπο κείμενο αυτονοήτων και λογικά αποδεκτών διαπιστώσεων της, αποπειράται να δρομολογήσει...
πολιτικές εξελίξεις. Στην υπόγεια μάχη για την «επομένη ημέρα» εγγράφουν υποθήκες και επί της ουσίας ομολογούν την ανεπάρκεια του κυβερνητικού σχήματος και την πολιτική ανικανότητα του κ. Παπανδρέου να διαχειρισθεί αποτελεσματικά την πολιτική και οικονομική κρίση. Την ίδια ανικανότητα προσάπτουν και στα υπόλοιπα μέλη του υπουργικού συμβουλίου.
Ζούμε ημέρες πολιτικής παραδοξότητας. Οι θύτες «υποκριτικά» ταυτίζονται με τα θύματα και αλαζονικά αυτοαναγορεύονται «εγγυητές και σωτήρες» , μιάς διαρκώς και κυνικά προαναγγελλόμενης καταστροφής. Καταστροφή για την οποία ελέγχεται και η δίχρονη κυβερνητική τους πολιτική.
Η «ηθικίστικη» ομολογία και παραδοχή «Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουμε όλοι!», στερείται πολιτικής γενναιότητας, εμφορείται από έλλειμα ηγετικής συνείδησης, θάρρους, ευθύνης και αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος της Παγκάλειου ρήσης, «μαζί τα φάγαμε».
Η «ουδετερότητα» του πολιτικού στίγματος του καιροσκοπικού πονήματος των τριών δελφίνων, η απουσία κοινωνικών αναφορών και ευκρινούς στρατηγικής, τους οδηγεί στο μήνυμα- πομφόλυγα «Πολιτική και Κοινωνική Συμφιλίωση».
Πολιτική συμφιλίωση με τι? Με την «ικανότητα» σας, να μας σώζετε κάθε τρείς και λίγο από την χρεοκοπία? Με την συνειδητοποίηση της αδιέξοδης πολιτικής σας? Με το σχέδιο «βλέποντας και κάνοντας»?
Κοινωνική συμφιλίωση ποίων? Όλων ανεξαιρέτως? Των εντίμων με τα λαμόγια? Των ικανών με τους άχρηστους? Των χειμαζομένων και προσφερόντων με τους κομπραδόρους φοροκλέπτες?
Κοντολογής, είναι αβέβαιο και θολό αν οδηγητής της συγγραφής των τριών καμπαλέρος είναι η ματαιοδοξία τους, η πρωτοκαθεδρία Βενιζέλου ή η εικαζόμενη προσωρινή χείρα βοηθείας στον παραπαίοντα πρωθυπουργό.
Σε κάθε περίπτωση…"θα΄ ρθουν πολλές ματαιότητες για να τις μοιραστούνε"
yperpasok
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου