Όπως σε κάθε χώρα, χώρο και ιστορία, έτσι και σήμερα στην Ευρώπη υπάρχουν οι σοβαροί και οι ασόβαροι, οι αξιόπιστοι και οι αναξιόπιστοι, οι αποτελεσματικοί και οι αναποτελεσματικοί.
Δυο χρόνια τώρα όμως αυτή η εναλλαγή ρόλων και θέσεων, δείχνει να έχει ανατραπεί. Μονοσήμαντα μοιάζουν τα...μηνύματα, η βάρκα έχει μπατάρει.
Οι θετικές και νηφάλιες φωνές έχουν υποχωρήσει σε τέτοιο βαθμό που η αναζήτηση τους φαντάζει εξίσου μάταιη με την αναζήτηση ψύλλου στα άχυρα.
Αφότου το διαβρωτικό κύμα της κρίσης χρέους έφτασε στη γηραιά Ήπειρο, απειλώντας να διαλύσει το σαθρό, όπως αποδεικνύεται, ευρωπαϊκό οικοδόμημα, η λογική χάθηκε, πήγε περίπατο και δεν γνωρίζουμε πότε θα επιστρέψει.
Μπροστά στο ντόμινο των εξελίξεων πως αντέδρασε η ηγεσία της Ευρώπης και ειδικότερα το γαλλογερμανικό διευθυντήριο; Σαν τον γιγάντιο ελέφαντα στη θέα ενός μικρού ποντικού! Απάντησε με υστερία, διαλύοντας μέρος του παρθένου δάσους και των παρακείμενων οικισμών.
Αντί της ειλικρινούς μεταμέλειας και της θαρραλέας αυτοκριτικής για την αβελτηρία που επέδειξε στην επερχόμενη λαίλαπα, προτίμησε να ανασύρει από το συρτάρι της προπαγάνδας το χαρτί του αδύναμου κρίκου της ευρωζώνης, την Ελλάδα.
Ενώ γνώριζαν ότι το βάρος των ευθυνών που αναλογούν στην Αθήνα, δεν μπορεί να είναι δυσανάλογο των ισχνών μεγεθών της οικονομίας της, έθεσαν σε εφαρμογή την πανίσχυρη προπαγανδιστική μηχανή για να πεισθεί η ευρωπαϊκή οικογένεια ότι για όλα φταίει το ελληνικό μαύρο πρόβατο.
Πίστεψαν ότι με αυτό τον τρόπο ο τσοπάνης θα αποσείσει τις ευθύνες του για τη φύλαξη του κοπαδιού. Όρθωσαν τείχη περίκλειστα για να αντιμετωπίσουν τις ορδές των λύκων που απειλούν να κατασπαράξουν την αγέλη των αμνοεριφίων.
Η αιματοχυσία όμως δεν σταμάτησε στο κοπάδι, και γι’ αυτό δεν έφταιγε ο κακός ο λύκος, αλλά ο κανιβαλισμός που επέτρεψε ή δεν απέτρεψε ο γερμανός τσοπάνης.
Αν μέχρι χθες η δυσλειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνοψίζονταν στη θρυλική απορία του Χένρι Κίσινγκερ -«ποιον πρέπει να καλέσω αν θέλω να μιλήσω στην Ευρώπη»-, σήμερα τα δεδομένα έχουν αντιστραφεί.
Πρόβλημα έχει καταστεί η λειτουργία και όχι η δυσλειτουργία της Ε.Ε. Κι αυτό πηγάζει από το γεγονός ότι έχει αποσαφηνισθεί πλήρως ποιον αριθμό πρέπει να καλέσει η γάτα της παγκόσμιας διπλωματίας: Της γερμανικής καγκελαρίας!
Δυο χρόνια τώρα όμως αυτή η εναλλαγή ρόλων και θέσεων, δείχνει να έχει ανατραπεί. Μονοσήμαντα μοιάζουν τα...μηνύματα, η βάρκα έχει μπατάρει.
Οι θετικές και νηφάλιες φωνές έχουν υποχωρήσει σε τέτοιο βαθμό που η αναζήτηση τους φαντάζει εξίσου μάταιη με την αναζήτηση ψύλλου στα άχυρα.
Αφότου το διαβρωτικό κύμα της κρίσης χρέους έφτασε στη γηραιά Ήπειρο, απειλώντας να διαλύσει το σαθρό, όπως αποδεικνύεται, ευρωπαϊκό οικοδόμημα, η λογική χάθηκε, πήγε περίπατο και δεν γνωρίζουμε πότε θα επιστρέψει.
Μπροστά στο ντόμινο των εξελίξεων πως αντέδρασε η ηγεσία της Ευρώπης και ειδικότερα το γαλλογερμανικό διευθυντήριο; Σαν τον γιγάντιο ελέφαντα στη θέα ενός μικρού ποντικού! Απάντησε με υστερία, διαλύοντας μέρος του παρθένου δάσους και των παρακείμενων οικισμών.
Αντί της ειλικρινούς μεταμέλειας και της θαρραλέας αυτοκριτικής για την αβελτηρία που επέδειξε στην επερχόμενη λαίλαπα, προτίμησε να ανασύρει από το συρτάρι της προπαγάνδας το χαρτί του αδύναμου κρίκου της ευρωζώνης, την Ελλάδα.
Ενώ γνώριζαν ότι το βάρος των ευθυνών που αναλογούν στην Αθήνα, δεν μπορεί να είναι δυσανάλογο των ισχνών μεγεθών της οικονομίας της, έθεσαν σε εφαρμογή την πανίσχυρη προπαγανδιστική μηχανή για να πεισθεί η ευρωπαϊκή οικογένεια ότι για όλα φταίει το ελληνικό μαύρο πρόβατο.
Πίστεψαν ότι με αυτό τον τρόπο ο τσοπάνης θα αποσείσει τις ευθύνες του για τη φύλαξη του κοπαδιού. Όρθωσαν τείχη περίκλειστα για να αντιμετωπίσουν τις ορδές των λύκων που απειλούν να κατασπαράξουν την αγέλη των αμνοεριφίων.
Η αιματοχυσία όμως δεν σταμάτησε στο κοπάδι, και γι’ αυτό δεν έφταιγε ο κακός ο λύκος, αλλά ο κανιβαλισμός που επέτρεψε ή δεν απέτρεψε ο γερμανός τσοπάνης.
Αν μέχρι χθες η δυσλειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνοψίζονταν στη θρυλική απορία του Χένρι Κίσινγκερ -«ποιον πρέπει να καλέσω αν θέλω να μιλήσω στην Ευρώπη»-, σήμερα τα δεδομένα έχουν αντιστραφεί.
Πρόβλημα έχει καταστεί η λειτουργία και όχι η δυσλειτουργία της Ε.Ε. Κι αυτό πηγάζει από το γεγονός ότι έχει αποσαφηνισθεί πλήρως ποιον αριθμό πρέπει να καλέσει η γάτα της παγκόσμιας διπλωματίας: Της γερμανικής καγκελαρίας!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου