Ε.Ε.: "Γάμος Ομοφυλοφίλων"!

Όταν στα 1959 οι «6» (Ιταλία, Γαλλία, Δυτ. Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο και Λουξεμβούργο) υπέγραψαν τη Ληξιαρχική Πράξη Γέννησης των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Ε.Ο.Κ.), με την ιστορική «Συνθήκη της Ρώμης», ο τότε Σοβιετικός ηγέτης Νικήτας Χρουστσόφ, ενοχλημένος, αποκάλεσε το εγχείρημα ως «γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων»!
Και τότε που ήταν μόνο «6» οι χώρες της ΕΟΚ και όταν έγιναν «10» ή «15» και σήμερα που είναι «27» το απαξιωτικό σχόλιο του Χρουστσόφ, για το οποίο τόσο επικρίθηκε, παραμένει διαχρονικό, αφού τα μόνα που κατόρθωσε να παράξει το Ευρωπαϊκό Μόρφωμα ήσαν:...

1. Μια Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ), η οποία εξουθένωσε την αγροτική οικονομία των χωρών του Νότου, που διέθεταν και το συγκριτικό πλεονέκτημα στο γεωργικό τομέα - όπως εξουθένωσε και την ελληνική με το δέλεαρ και την απάτη των επιδοτήσεων…
2. Μια Ενιαία Αγορά, η οποία κατάργησε στον ενδοευρωπαϊκό χώρο τους δασμούς, αφύπνισε τις περιφερειακές οικονομίες και τις κατέστησε ξέφραγα αμπέλια στα εμποροβιομηχανικά συγκροτήματα του ευρωπαϊκού βορρά - καταστρέφοντας τις εγχώριες βιομηχανίες…
3. Μια Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ) ανάπηρη, δηλαδή με κοινό νόμισμα (το ευρώ) αλλά χωρίς κοινή οικονομική πολιτική, η οποία αναπηρία οδήγησε σε πλεονάσματα τις χώρες του Βορρά και σε ελλείμματα τις χώρες του Νότου - χωρίς μηχανισμούς εξισορρόπησης της τρομακτικής αυτής οικονομικής ανισομέρειας…
4. Μια αμυντική και εξωτερική πολιτική ανύπαρκτη (αυτήν την πολιτική την εμπιστεύθηκαν στις ΗΠΑ!), με αποτέλεσμα όσα κερδίζει η Ευρώπη από τις μειωμένες αμυντικές δαπάνες της να τα χάνει στο πολλαπλάσιο από το κόμπλεξ της απέναντι στην κυρίαρχη (και ιμπεριαλιστική) αμυντική και εξωτερική πολιτική των Αμερικανών…
5. Αποτέλεσμα όλων αυτών των καταστροφικών πολιτικών (που άσκησαν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο) ήταν -μέσω των δημοσίων χρεών των επιμέρους χωρών- να καταλήξουν οι περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης όμηροι στις Αγορές - δηλαδή στους «εμπόρους χρήματος», τραπεζίτες, χρηματιστές, Funds κ.λπ.

Κι επειδή, φυσικά, οι έμποροι του χρήματος δεν κάνουν ούτε βήμα πίσω, οι κυβερνήσεις τους (διότι δικές τους είναι) ρίχνουν όλες τις ζημιές στους λαούς με σπασμωδικά μέτρα, με συρρίκνωση της Δημοκρατίας, με κατάργηση του κοινωνικού κράτους και με ραγδαία αφαίρεση όλων των κεκτημένων.Συγχρόνως, η Ευρωζώνη παραπαίει. Αλλα λέει κι άλλα κάνει το Παρίσι, το Βερολίνο τα έχει στυλώσει, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κοντράρει τους Γερμανούς και τους Γάλλους, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα βρίσκεται σε αμηχανία και αδυναμία, κι ένας ολόκληρος εσμός πολιτικών και τεχνοκρατών βγαίνει και δηλώνει ό,τι του καπνίσει.
Ένα σκορποχώρι που παριστάνει την Ενωση!
Η λύση; Μόνο οι λαοί μπορούν να τη δώσουν. Κι αυτοί, όμως, όπως και οι πολιτικοί, βραδυπορούν. Διότι όλοι στην Ευρώπη σκέπτονται σήμερα όσα όφειλαν να είχαν κάνει από χθες και προχθές. Και αυτό είναι το δράμα!

adesmeytos