Στο πρόσωπό του, οι Τόρις βρήκαν τον συντηρητικό… κλώνο του Τόνι Μπλερ, μόνο που η πρωθυπουργία και η επιστροφή στην εξουσία ήρθαν μονάχα με αντίπαλο τον Γκόρντον Μπράουν.
Σε σχέση με όλους τους ηγέτες των Συντηρητικών που διαδέχτηκαν τη... Μάργκαρετ Θάτσερ, μηδέ του Τζον Μέιτζορ εξαιρουμένου, ο Ντέιβιντ Κάμερον ήταν ο μόνος που είχε όλο το «πακέτο». Γι’ αυτό και ακόμη και μετά από τη λήψη σκληρών και κοινωνικά επώδυνων μέτρων, η δημοφιλία του δεν έχει υποστεί σοβαρές ρωγμές. Τη φθορά την υφίσταται κατά κύριο λόγο ο κυβερνητικός, αλλά όχι και πολιτικός εταίρος, Νικ Κλεγκ.
Σε σχέση με τον Τόνι Μπλερ, που ξεκίνησε… φουριόζος την πρωθυπουργία του, για να χάνει σταδιακά έδαφος από την άσκηση της εξουσίας, και τελικά να καταβαραθρωθεί λόγω του πολέμου στο Ιράκ και της τυφλής στήριξης στα σχέδια των «γερακιών» του Πενταγώνου, ο Ντέιβιντ Κάμερον μοιάζει να ακολουθεί αντίστροφη διαδρομή.
Ενόσω βρίσκεται στην εξουσία, συντηρεί δυνάμεις, και πολλές φορές κερδίζει πρόσθετους πόντους. Το tipping point της διαδρομής του ωστόσο, φαίνεται ότι θα είναι το βέτο που άσκησε στα σχέδια της Γερμανίας και της Γαλλίας. Για το οποίο κατηγορήθηκε ακόμη και από τον Νικ Κλεγκ, βλέπει ωστόσο τη συντριπτική πλειοψηφία των Βρετανών να στέκονται στο πλευρό του, και να επικροτούν την απόφασή του.
Δεν θα ήταν υπερβολή να υποστήριζε κανείς ότι αυτή η άρνηση γέννησε έναν ηγέτη. Έκανε τους Γάλλους να ζηλέψουν, που ο Νικολά Σαρκοζί δεν βρέθηκε απέναντι, αλλά στο πλάι και… λίγο πίσω από την Άνγκελα Μέρκελ. Ενώ, θύμισε στους Γερμανούς ότι ένας πολιτικός για να εξελιχθεί σε ηγέτη, είναι απαραίτητο να μην κουβαλάει συμπλέγματα από τα νεανικά χρόνια του.
Ο Κάμερον, έκανε ποδήλατο και υγιεινή ζωή. Η Μέρκελ έβλεπε την καθημερινότητά της να γίνεται… ποδήλατο, στα δύσκολα χρόνια της Ανατολικής Γερμανίας, στη λάθος πλευρά του Τείχους. Έτσι εξηγούνται πολλά, δεν νομίζετε;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου