* Ότι το ψάρι βρωμίζει από το κεφάλι. Και,
* Ότι υπάρχουν δικαστές στην Ελλάδα.
Οι καθυστερήσεις και τα κυκλώματα οφείλονται στην (εκάστοτε) πολιτική εξουσία, η οποία ποτέ δεν... εκσυγχρόνισε τον τρόπο απονομής της Δικαιοσύνης και την αφήνει ακόμη να πορεύεται με τους Κώδικες και τους νόμους της δεκαετίας του ’40 και του ’50 – σε βαθμό που η γρήγορη απονομή της Δικαιοσύνης ν’ αποτελεί λαχταριστό εμπόρευμα, για το οποίο πολλοί μπαίνουν στον πειρασμό να το αποκτήσουν!
Και το ότι υπάρχουν Δικαστές στην Ελλάδα αποτελεί στέρεη πεποίθηση του μέσου Έλληνα, που οι ρίζες της ξεκινούν από τον Τερτσέτη και τον Πολυζωίδη, περνούν από τον Ρακτιβάν και τον Δελλαπόρτα και καταλήγουν στους σημερινούς Δικαστές και Εισαγγελείς, οι οποίοι προσπαθούν μέσα από μύριες δυσκολίες να κάνουν σωστά το λειτούργημά τους.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, προκειμένου – όπως έλεγε – να πατάξει τη φοροδιαφυγή, έφερε ρύθμιση με την οποία εισαγγελικοί λειτουργοί ετίθεντο επικεφαλής της προσπάθειας αυτής. Και η ίδια κυβέρνηση επέλεξε τον περασμένο Σεπτέμβριο τους εισαγγελείς κ.κ. Γρ. Πεπόνη και Σπ. Μουζακίτη ως τους πρώτους οικονομικούς εισαγγελείς, οι οποίοι εκαλούντο να αξιοποιήσουν τον νέο θεσμό.
Και ανέλαβαν με ευσυνειδησία το έργο τους.
Ξαφνικά, όμως, η κυβέρνηση – ισχυριζόμενη λόγους ήκιστα πειστικούς – αποφάσισε να φέρει διάταξη με την οποία θα αντικαθίσταντο και οι δύο εισαγγελείς από άλλους, ανωτέρους τους. Μόλις το πληροφορήθηκαν και οι δύο, ομόφωνα, έγραψαν και υπέγραψαν κοινή επιστολή και υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, στην επιστολή τους, μεταξύ άλλων, έγραφαν:
«Επειδή ουδέποτε επιδιώξαμε θέσεις και αξιώματα, δεν δεχόμαστε να είμαστε εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ’ υπαγόρευση, πολλώ μάλλον δε, δεν δεχόμαστε να αποτελέσουμε ένα άλλοθι και μια θεσμική κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα πολυποίκιλα οργανωμένα συμφέροντα και τους ποικιλώνυμους εκφραστές τους, που δραστηριοποιούνται στην γκρίζα ζώνη του οικονομικού εγκλήματος...».
Η επιστολή των δύο εισαγγελέων αποτελεί μια γροθιά στο στομάχι του μέσου Έλληνα, ο οποίος, στις κρίσιμες ώρες που περνάει, προσβλέπει στη Δικαιοσύνη ως προστάτιδα δύναμη της δημοκρατίας, – μέσα στο χάος της ατιμωρησίας των γκεσεμιών της εξουσίας.
Και η Κορυφή της Δικαιοσύνης, – ο πρόεδρος και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου – έχει ιερή υποχρέωση όχι μόνο να πληροφορηθεί ποια ακριβώς είναι τα «οργανωμένα συμφέροντα» που υπαινίσσονται οι δύο εισαγγελείς, αλλά να τα δώσει στη δημοσιότητα και να καλύψει πλήρως τους δύο Λειτουργούς, οι οποίοι ενόχλησαν, με το έργο τους, τους προστάτες των «συμφερόντων»!
Χρήστος Θεοχαράτος
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου