Δημοκρατία και Δικαιοσύνη...

Πριν είκοσι πέντε αιώνες ο Ισοκράτης υποστήριζε: «.. η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα, την αναρχία ως ευδαιμονία...».
Σ’ αυτόν τον τόπο, σίγουρα, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τα ίδια ή παρόμοια... προβλήματα που αντιμετώπιζαν, αντιμετωπίζουμε. Και τότε το ‘μέτρο άριστον’ το ζητούμενο ήταν, όπως και σήμερα.
Μήπως όμως, και τότε και τώρα, η δημόσια και χωρίς γνώση αναζήτηση ευθυνών στη δημοκρατία, ήταν και εξακολουθεί να είναι εύκολη υπόθεση;
Μήπως και σήμερα ισχύουν οι διαπιστώσεις του Ισοκράτη;
Μήπως σήμερα καθένας που μπορεί να αρθρώσει λόγο ή που νομίζει ότι τα λέει καλά, εμφανίζεται στη σύγχρονη αγορά, δηλαδή στα μέσα ενημέρωσης, και λέει ότι του κατέβει;
Μήπως όσο μεγαλύτερος τενεκές είναι, τόσο περισσότερο θόρυβο κάνει και επομένως τόσο περισσότερο ακούγεται.
Σε περιόδους όπως αυτή που ζούμε, όπου το φως έχει αντικατασταθεί από συνεχή ομίχλη, δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς το είδος του… μετάλλου. Φυσικά και θα’ρθει ο καιρός και η ομίχλη, δεν μπορεί, θα μας εγκαταλείψει.
Τότε θα χρειαστεί να τεθούν νέοι κανόνες για τη λειτουργία της δημοκρατικής μας κοινωνίας. Ποιός και με ποιά διαδικασία θα τους θέσει;
Καλύτερα να μην ερωτηθούν οι οικονομολόγοι και να μην αναζητηθεί απάντηση στην σιγουριά της ‘επιστήμης’ τους.
Μήπως να εγκαταλειφθεί και η συνήθης πρακτική της μετάφρασης και υιοθέτησης θεσμών από άλλες χώρες;
Να προτιμούσαμε μήπως, κανένα σύγχρονο Κάλχα; Σε σχέση με την οικονομική επιστήμη, μάλλον μεγαλύτερη επιτυχία θα έχει στις προβλέψεις του.
Το βέβαιο είναι ότι σήμερα, σ’ αυτό που λέμε σύγχρονη διακυβέρνηση και δημόσια ζωή, η κοινωνία αν δεν τις έχει διαγράψει, σίγουρα δεν τις εμπιστεύεται. Σήμερα έχουμε μάλλον φθάσει σε σημείο, που κανένας δεν εμπιστεύεται κανέναν και για τίποτε.
Δεδομένων των συνθηκών, για την επαναφορά της χαμένης πλέον εμπιστοσύνης στους θεσμούς, ίσως να είναι χρήσιμο να εφαρμοσθεί η αρχή της ισότητας όλων, ενώπιον του νόμου.
Όλων όμως, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση.
Συμπεριλαμβανομένων των μελών της Κυβέρνησης, των Υφυπουργών και των κάθε είδους εκπροσώπων διάφορων αδιάφθορων αρχών.
Η ισότητα και η δικαιοσύνη είναι αρετές περήφανες, που για να λειτουργήσουν έχουν ανάγκη την ισονομία. Αν η μια καταφέρει να καπελώσει την άλλη, η τελευταία μαραζώνει και το τέλος της είναι κοντά.
Το θέλει αυτό η σύγχρονη πολιτική εξουσία;
Πιστεύω να έχει τουλάχιστον προκάνει να διαβάσει τη δογματική άποψη του Ιερού Αυγουστίνου ότι σε περίπτωση απουσίας της δικαιοσύνης σ’ ένα κράτος, η πολιτική εξουσία μοιάζει με οργανωμένη ληστοσυμμορία.
Δικαιοσύνη λοιπόν, αλλά για όλους, με τους αυτούς όρους και προϋποθέσεις.
Το ζήτημα είναι βέβαιο ότι θα τεθεί το αργότερο το 2013, όταν θα είναι δυνατή η τροποποίηση του Συντάγματος. Τότε θα φανεί αν το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι διατεθειμένο να λειτουργήσει χωρίς προνόμια, αποσβεστικές προθεσμίες και παραγραφούλες των ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών μελών του, αναλαμβάνοντας τους σχετικούς κινδύνους.
Γιατί κίνδυνοι υπάρχουν.
Δεν κρύβονται ούτε πίσω και από το μικρό μας δαχτυλάκι.
Μπορεί και να τους εντοπίσουμε αν εξετάσουμε την σημερινή πραγματικότητα στη δικαιοσύνη και στην κυβέρνηση και αναρωτηθούμε:

Α. Είναι σε θέση ο εισαγγελικός θεσμός στην πατρίδα μας να ερευνήσει κατά τρόπο αντικειμενικό, αμερόληπτο και αποτελεσματικό, στοιχεία για ποινικές ευθύνες σε βάρος εν ενεργεία υπουργών ή όσων άσκησαν υπουργικά καθήκοντα;
Δεν αναφέρομαι σε πρωθυπουργούς, γιατί οι τελευταίοι στη χώρα μας μόνο πολιτικές ευθύνες είναι δυνατό να έχουν. Και σωστά, Προμηθείς είμεθα, δεν θα ακολουθούμε την κατάντια των κουτόφραγκων.
Οι Γάλλοι για παράδειγμα, διερευνούν τυχόν ποινικές ευθύνες πρωθυπουργών ή ακόμα και προέδρων της δημοκρατίας τους!
Αποτέλεσμα να μαστίζονται από αλλεπάλληλα ‘μακελειά’.
Και να φαντασθεί κανείς ότι από αυτούς τους άσχετους, δανειστήκαμε την διάκριση των εξουσιών.
Την βάλαμε και στο Σύνταγμά μας σε θέση περίοπτη.
Όχι βέβαια με σκοπό και να την εφαρμόζουμε.
Ε! είπαμε, ανήκουμε στη Δύση, δεν θα τρελαθούμε κιόλας να τηρούμε το Σύνταγμα και τους Νόμους, όταν δεν μας συμφέρει.

Β. Υπάρχει κυβερνητική πλειοψηφία που θα αποδεχόταν την κατάργηση της ειδικής νομοθεσίας για την αναζήτηση ποινικών ευθυνών των υπουργών ή των βουλευτών;

Αξιόπιστη απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα, εάν οι οικονομολόγοι δεν δραστηριοποιηθούν και δεν μας δώσουν τα πολύτιμα φώτα τους, θα έχουμε το 2013.
Σ’ ένα χρόνο και κάτι.
Υπομονή, ή μήπως στις μέρες μας δεν είναι καν αρετή;

ΗΛΙΑΣ Ν. ΚΟΛΙΟΥΣΗΣ