Την ώρα λοιπόν που:...
- στατιστικά δύο Έλληνες την ημέρα θέτουν τέρμα στη ζωή τους αφήνοντας ορφανά και χήρες
- άνθρωποι που μέχρι πρότινος είχαν μια κανονική ζωή οδηγούνται στα συσσίτια και τις στοές
- οι άνεργοι ξεπερνούν το 1.000.000
- ο κόσμος αδυνατεί να πληρώσει τους απανωτούς φόρους
- ο δημόσιος πλούτος και περιουσία ετοιμάζεται να εκποιηθεί έναντι πινακίου φακής
- οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα μετά τις επιχειρησιακές συμβάσεις οδηγούνται πάλι στο απόσπασμα.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κος Παπαδημούλης στις 28/12/2011 αναρωτιόταν γιατί καθυστερεί η υλοποίηση του ψηφισμένου νόμου για το τζαμί στο Βοτανικό ενώ πρόσφατα ο κος Χουντής στο Ευρωκοινοβούλιο ζητούσε να μάθει αν επιτρέπεται η αναγραφή του θρησκεύματος στα απολυτήρια. Ειλικρινά χαίρομαι πολύ που λύσαμε όλα μας τα προβλήματα για να φάμε πάλι τις σάρκες μας και να βγάλουμε μόνοι τα μάτια μας.
Τόσο κακό πια είναι που είμαστε στην πλειοψηφία μας Έλληνες χριστιανοί ορθόδοξοι;
Αν κάποιος ενοχλείται μπορεί να ζήσει ή ακόμη και να πολιτευθεί στο Πακιστάν όπου η δημοκρατία βασιλεύει. Όχι τίποτε άλλο, απλά να διαπιστώσουν οι ίδιοι αυτά που υπερασπίζονται.
Ενδεικτικά μόνο να θυμίσουμε ότι πάλι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ή μάλλον του ΣΥΝ το 2000 και συγκεκριμένα η κα Δαμανάκη ξεκίνησε το ζήτημα των ταυτοτήτων.
Μόνο που δεν είδαμε ποτέ βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να κόπτεται πχ για την επαναλειτουργία της σχολής στη Χάλκη, την επιστροφή του ναού της Αγίας Σοφίας στους Ορθοδόξους και το άνοιγμα της Παναγίας της Σουμελά στην Τραπεζούντα. Για να μην πω, για μία πιθανή ανέγερση χριστιανικού ναού στο Ισλαμαμπάντ. Όπως επίσης καλό θα ήταν όλοι αυτοί να κάνουν μια βόλτα το βράδυ στην Αθήνα, εκεί που πήγαμε εμείς μόνοι μας με κίνδυνο της ζωής μας και να ρωτήσουν πως ήρθαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι στην Ελλάδα και αν είναι νόμιμοι.
Όσο για τη ΔΗΜ.ΑΡ. αυτή εκφράζει ένα πιο μετριοπαθή λόγο. Κόντρα μεν, αλλά ήπια δε. Ίσως γιατί θα μπορούσε να λέγεται και Ν.Π., δηλαδή Νέο ΠΑΣΟΚ. Διότι πως αλλιώς θα απορροφήσει ως σπόγγος (κάτι σα τον Μπομπ Σφουγγαράκι) τα διαρέοντα ύδατα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.;
Τελικά αναρωτιέμαι, πόσο τυχαία ήταν η έξοδος των τεσσάρων από το ΣΥΡΙΖΑ πριν κανένα χρόνο διότι ο Φώτης Κουβέλης είναι γενικώς μια συμπαθής προσωπικότητα η οποία θα μπορούσε να συνθέσει σε μια περίπτωση αποσύνθεσης του ΠΑΣΟΚ. Εκτιμώ πως την πρόβλεψε και δικαιώθηκε. Τυχαίο το γεγονός πως οι δημοσκοπήσεις τη φέρνουν πλέον 3η σε απόσταση βολής από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Γιατί πολλοί διαισθάνονται πως η “επιθυμία” είναι να αποτελέσει αυτή το νέο ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Μόνο που ένα μετριοπαθές κόμμα λόγω πολιτικής τακτικής ή αν θέλετε ένα Νέο ΠΑΣΟΚ, δε θα λύσει τα προβλήματα.
Το δε ΚΚΕ πιο έντιμο πολιτικά αλλά περιχαρακωμένο. Με τη φρασεολογία του 1970, την επανάληψη της λέξης πλουτοκρατία και κεφάλαιο σε κάθε φράση, τα σφυροδρέπανα και τις κόκκινες σημαίες απλά θυμίζει κάτι από το παρελθόν άλλων χώρων, το οποίο δοκιμάστηκε και απέτυχε. Με αυτή τη νοοτροπία, όσο εντιμότερος πολιτικά και να είσαι απλά δεν μπορείς να κάνεις το κλικ.
Το ΚΚΕ λοιπόν με παρωπίδες, η ΔΗΜΑΡ μπροστά στην πολιτική ευκαιρία της ζωής της και ο ΣΥΡΙΖΑ με τις “προοδευτικές” του τάσεις πολύ απλά επικίνδυνος για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία.
Τι κρίμα. Η μόνη ελπίδα φωτός αυτή τη στιγμή, η Αριστερά φαντάζει αναξιόπιστη. Η ήττα της στον εμφύλιο γλύτωσε τους Έλληνες από το να είναι σήμερα νταβατζήδες οι μεν και εκδιδόμενες οι δε επί χρήμασι στο εξωτερικό. Βέβαια όπως τα κατάφερε το άλλο άκρο της οικονομίας αφήνοντας το κεφάλαιο ελεύθερο δίχως διακριτά όρια και κανόνες, ο κίνδυνος αυτός είναι πια ορατός.
Πολλοί ήλπισαν πως η Αριστερά θα μπορούσε να δώσει λύσεις αλλά εις μάτην. Τα αριστερά μας κόμματα επαναπαύονται πάνω στο αριστερό πνεύμα των Ελλήνων που τους έδινε στις εκλογές πάνω από 55%.
Όμως κάνουν ένα σφάλμα. Οι Έλληνες δεν είναι αριστεροί με την έννοια του Στάλιν, ούτε με την έννοια να μπουκάρουν όλοι οι πακιστανοί και να τους χτίσουμε τζαμιά, ούτε με την έννοια να καταργήσουμε το Χριστό παντού. Οι Έλληνες έχουν αριστερές ευαισθησίες σε θέματα κοινωνικής πολιτικής (δωρεάν παιδεία, δωρεάν υγεία, δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία) αλλά έχουν πολύ ψηλά μέσα τους έννοιες όπως θρησκεία, οικογένεια, πατρίδα.
Το δε ΚΚΕ πιο έντιμο πολιτικά αλλά περιχαρακωμένο. Με τη φρασεολογία του 1970, την επανάληψη της λέξης πλουτοκρατία και κεφάλαιο σε κάθε φράση, τα σφυροδρέπανα και τις κόκκινες σημαίες απλά θυμίζει κάτι από το παρελθόν άλλων χώρων, το οποίο δοκιμάστηκε και απέτυχε. Με αυτή τη νοοτροπία, όσο εντιμότερος πολιτικά και να είσαι απλά δεν μπορείς να κάνεις το κλικ.
Το ΚΚΕ λοιπόν με παρωπίδες, η ΔΗΜΑΡ μπροστά στην πολιτική ευκαιρία της ζωής της και ο ΣΥΡΙΖΑ με τις “προοδευτικές” του τάσεις πολύ απλά επικίνδυνος για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία.
Τι κρίμα. Η μόνη ελπίδα φωτός αυτή τη στιγμή, η Αριστερά φαντάζει αναξιόπιστη. Η ήττα της στον εμφύλιο γλύτωσε τους Έλληνες από το να είναι σήμερα νταβατζήδες οι μεν και εκδιδόμενες οι δε επί χρήμασι στο εξωτερικό. Βέβαια όπως τα κατάφερε το άλλο άκρο της οικονομίας αφήνοντας το κεφάλαιο ελεύθερο δίχως διακριτά όρια και κανόνες, ο κίνδυνος αυτός είναι πια ορατός.
Πολλοί ήλπισαν πως η Αριστερά θα μπορούσε να δώσει λύσεις αλλά εις μάτην. Τα αριστερά μας κόμματα επαναπαύονται πάνω στο αριστερό πνεύμα των Ελλήνων που τους έδινε στις εκλογές πάνω από 55%.
Όμως κάνουν ένα σφάλμα. Οι Έλληνες δεν είναι αριστεροί με την έννοια του Στάλιν, ούτε με την έννοια να μπουκάρουν όλοι οι πακιστανοί και να τους χτίσουμε τζαμιά, ούτε με την έννοια να καταργήσουμε το Χριστό παντού. Οι Έλληνες έχουν αριστερές ευαισθησίες σε θέματα κοινωνικής πολιτικής (δωρεάν παιδεία, δωρεάν υγεία, δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία) αλλά έχουν πολύ ψηλά μέσα τους έννοιες όπως θρησκεία, οικογένεια, πατρίδα.
Κι έπειτα γιατί η Αριστερά πρέπει να ταυτίζεται με ότι ανθελληνικό αντί για ότι πατριωτικό;
Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα για την ώρα δεν υπάρχει. Τι;
Ένα χώρο που θα στείλει στον αγύριστο τους ξένους νταβατζήδες, θα ενδιαφερθεί για τον ελληνικό λαό, θα αποκαταστήσει την εθνική μας αξιοπρέπεια και με μια σωστή πολιτική σε όλα τα επίπεδα θα πραγματώσει τη φράση που έμεινε στα λόγια:
Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!
Μια πατριωτική κίνηση με κοινωνικές ευαισθησίες, κι αν αυτές είναι προνόμιο της αριστεράς, τότε μια πατριωτική αριστερή κίνηση. Με εντελώς όμως νέα πρόσωπα μιας και τα ήδη υπάρχοντα φαίνεται πως δεν κάνουν!
Το πρόβλημά μας άλλωστε δεν είναι οι λέξεις!
Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα για την ώρα δεν υπάρχει. Τι;
Ένα χώρο που θα στείλει στον αγύριστο τους ξένους νταβατζήδες, θα ενδιαφερθεί για τον ελληνικό λαό, θα αποκαταστήσει την εθνική μας αξιοπρέπεια και με μια σωστή πολιτική σε όλα τα επίπεδα θα πραγματώσει τη φράση που έμεινε στα λόγια:
Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!
Μια πατριωτική κίνηση με κοινωνικές ευαισθησίες, κι αν αυτές είναι προνόμιο της αριστεράς, τότε μια πατριωτική αριστερή κίνηση. Με εντελώς όμως νέα πρόσωπα μιας και τα ήδη υπάρχοντα φαίνεται πως δεν κάνουν!
Το πρόβλημά μας άλλωστε δεν είναι οι λέξεις!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου