Τι ανατέλλει στη θέση του ΠΑΣΟΚ;

Η έσχατη πολιτική ανυποληψία στην οποία έσπρωξε την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ με τα καμώματά του και με τις πολιτικές του ερμηνεύει ως ένα βαθμό και τα ποσοστά που εντοπίζουν στο Κίνημα οι δημοσκοπικές μετρήσεις, οι οποίες συνεχώς όλο και χειροτερεύουν.
Κι αν μέχρι τώρα το ΠΑΣΟΚ έδινε μάχη για να κρατηθεί στη δεύτερη θέση, η εναγώνια αναζήτηση των οπαδών και μελών του να βρουν μια αξιόπιστη πολιτική στέγη δεν αποκλείεται να σπρώξει το Κίνημα πίσω και από την τρίτη θέση.
Διότι ναι μεν η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ παραμένει αμετανόητη και αμετακίνητη στη... θέση της και στις πολιτικές της, – πιστεύοντας, προφανώς, ότι αυτή αποτελεί το ΠΑΣΟΚ, – το ΠΑΣΟΚ, όμως, κατά τον κύριο όγκο του... μεταναστεύει.
Και μεταναστεύει προς τους πολιτικούς εκείνους φορείς που, κατά τη γνώμη του, εκφράζουν αυθεντικότερα τις αρχές και τις αξίες που πρόδωσε η ηγετική ομάδα του Κινήματος.
(Στο σημείο αυτό, μια αναγκαία παρένθεση: Όταν στα 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποίησε τα συνθήματα που θα ήθελε να ακούσει ο ταλαιπωρημένος Λαός και που θα του εξασφάλιζαν την εξουσία και όχι την πολιτική που θα ασκούσε.
Γι’ αυτό και επέμενε στην Εθνική Ανεξαρτησία (αορίστως), στη Λαϊκή Κυριαρχία (αοριστότερα) και στην Κοινωνική Απελευθέρωση (αοριστότατα) τυλίγοντάς τα με τη μαγική λέξη «Αλλαγή». 

Και τι έπραξε όταν ο Λαός τού εμπιστεύθηκε τη διακυβέρνηση της χώρας; 

Με αριστερά συνθήματα άσκησε δεξιές πολιτικές. Κι όμως, πολύς λαός τον πίστευε. Και ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα συγκροτήθηκε στη χώρα: Η Κεντροαριστερά!
Αυτό το ρεύμα υπάρχει ακόμη. Κλείνει η παρένθεση.)
Αυτό το ρεύμα, όμως, δεν εμπιστεύεται, πια, κανέναν από τους διαγκωνιζόμενους νέους υποψήφιους ηγέτες του ΠΑΣΟΚ. Και «ερωτοτροπεί» ήδη με έναν ηγέτη μικρού κόμματος ο οποίος και αριστερό παρελθόν έχει και ευρωπαϊστής θεωρείται και κανείς δεν μπορεί να του προσάψει τον χαρακτηρισμό του λαϊκιστή.
Για τον κ. Φώτη Κουβέλη ο λόγος – τον Αρχηγό της ΔΗΜΑΡ!
Ο οποίος, φυσικά, δεν φαίνεται να φιλοδοξεί να γίνει ο διάδοχος του κ. Γ. Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ, αλλά σίγουρα μεταβάλλεται ραγδαία στη νέα χώρα η οποία θα δεχθεί τους μετανάστες του ΠΑΣΟΚ – και ειδικά τους «αριστερούς μετανάστες». Και αυτοί αποτελούν την πλειοψηφική τάση στο Κίνημα. 

Είναι δηλαδή:

• Όσοι δεν θα πήγαιναν ποτέ στο ΚΚΕ,
• Όσοι μισούν ή βγάζουν σπυράκια με τον ΣΥΡΙΖΑ,
• Όσοι δεν δίνουν ψήφο σε γκρουπούσκουλα,
• Όσοι πιστεύουν ότι η Κεντροαριστερά υπό νέα ηγεσία έχει μέλλον, και,
• Όσοι θεωρούν ότι η χώρα έχει ανάγκη από διαλλακτικότερους πολιτικούς φορείς, ώστε να είναι δυνατές οι προγραμματικές συγκλίσεις.

Είναι φανερό, δηλαδή, ότι το ΠΑΣΟΚ οδεύει προς τη δύση του και ότι στην τροχιά του ανατέλλει μια αυθεντικότερη Κεντροαριστερά, η οποία αναθερμαίνει «τα οράματα και τα θαύματα»! 

Αν, βέβαια, στο μεταξύ δεν σφαγούμε στους δρόμους!

Χρήστος Θεοχαράτος