Τιμάμε τους Θεσσαλονικείς!

Η δημοσιότητα η οποία δίδεται καθημερινά από τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ για τις 4 σπείρες της Θεσσαλονίκης τείνει να εδραιώσει στην κοινή γνώμη την πεποίθηση ότι η συμπρωτεύουσα της χώρας μας έχει ξεπέσει σε Παλέρμο και Νάπολη, σε Σόχο του Λονδίνου ή σε Σικάγο της εποχής του Μεσοπολέμου.
Φυσικά, δεν είναι έτσι.
Η Θεσσαλονίκη είναι οι νοικοκυραίοι της, η εργατιά της, η υπαλληλία της, οι άνεργοί της, ο δημιουργικός μόχθος των κατοίκων της, η Έκθεσή της,... οι προοπτικές της, οι δυνατότητές της, τα Νοσοκομεία και τα Πανεπιστήμιά της, η Νεολαία της, η θέση της, το λιμάνι της. Και όχι οι 4 συμμορίες της, οι οποίες αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό! Όταν, μάλιστα, η κρίση που μαστίζει τη δεύτερη σε μέγεθος ελληνική πόλη επιτρέπει σε κάποιους ασυνείδητους να εκμεταλλευτούν τις ανάγκες επιχειρηματιών, ανέργων κ.λπ.
Παρά ταύτα, μακάρι να παρουσίαζε μόνο η Θεσσαλονίκη κρούσματα οργανωμένου εγκλήματος και κρούσματα ανομίας. Τα φαινόμενα αυτά (της μερικότερης ή γενικότερης ανομίας) παρουσιάζονται, δυστυχώς, σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Να υπενθυμίσουμε την Κρήτη, όπου το οργανωμένο έγκλημα ευδοκιμεί σε βαθμό που εκθέτει και ντροπιάζει τον φίλεργο και παραγωγικό Κρητικό Λαό και όπου αρκετές επαρχίες και χωριά αποτελούν παραδείγματα προς αποφυγή;
Να υπενθυμίσουμε την Πάτρα, όπου αρκετοί πολίτες (αναφορικά με το Μεταναστευτικό) έχουν πάρει τον νόμο στα χέρια τους και όπου διάφορες σπείρες (γιατρών, διοικητικών του ΙΚΑ, δικηγόρων κ.λπ.) λυμαίνονταν την περιουσία του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων;

Να υπενθυμίσουμε τη Λάρισα ή τη Λαμία, όπου κατά καιρούς εντοπίστηκαν σπείρες τοκογλύφων και εκβιαστών και τραμπούκων οι οποίες καταδυνάστευαν τους Μικρομεσαίους των τοπικών Αγορών και οι οποίες «κουκουλώθηκαν» και κανείς δεν έμαθε τη συνέχεια και τις συνέπειες;
Ή να υπενθυμίσουμε ότι σε ολόκληρη την ελληνική Επικράτεια – από τις πρωτεύουσες νομών μέχρι και το τελευταίο χωριό – δραστηριοποιούνται σπείρες κλεπτών, διαρρηκτών, ληστών, μπουκαδόρων, εμπόρων ναρκωτικών, αρχαιοκαπήλων, – ακόμη και φονιάδων;
Δυστυχώς, σε κάθε χώρα που μπαίνει σε οικονομική κρίση και που δεν υπάρχει, πια, ούτε ένταση κεφαλαίου, ούτε ένταση εργασίας, είναι φυσικό να παρουσιάζεται ένταση ανομίας. Κατά μείζονα λόγο στη χώρα μας, στην οποία η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και πολιτική και θεσμική και ηθική.
Και όταν όλες οι κυβερνήσεις τα τελευταία τριάντα και πλέον χρόνια καλλιέργησαν τον παρασιτισμό των «κολλητών» τους, δίδαξαν ότι το κράτος είναι πλούσιο και σίγουρο βοσκοτόπι για τους καπάτσους, επιβράβευαν την ήσσονα προσπάθεια, δημιούργησαν ποικίλες διαπλοκές με τον επιχειρηματικό κόσμο και επεδίωκαν την ατιμωρησία των δικών τους ανθρώπων!
Επανερχόμαστε: Τιμούμε τους εργαζόμενους και τους ανέργους της Θεσσαλονίκης. 

Όσο για τις σπείρες της, πιστεύουμε ότι δεν είναι ούτε περισσότερες ούτε χειρότερες από όσες δρουν στην άλλη χώρα!

Χρήστος Θεοχαράτος