"Ανάθεμά τον που το ειπεί τ' αδέλφια δεν πονιούνται..."

Papandreou brothers from America

Αγαπιούνται αυτά τα παιδιά. Η κλώσσα μητέρα τους τα δίδαξε από τότε που ακόμα έθαλλαν μέσα στα τσόφλια τους, να μην αποχωρίζονται το ένα το άλλο. Μαζί να σαλτάρουν, μαζί να σορτάρουν, μαζί να πέφτουν και να ανακατεύονται στην ίδια αμελέτητη πολιτικοοικονομική ομελέτα. Προς μεγάλη του τιμή, ο Νικ δε φρηκ, ο στερνογιός της οικογένειας Παπανδρέου, το πάλαι ποτέ ωραίο αγόρι που τη δεκαετία του ’90 κόλαζε μέχρι και κνίτισσα και που τώρα… όσο πάει θυμίζει και περισσότερο τον ασπρομάλλη θείο του Γιωργάκη (αστέρι της trash tv επίσης τη δεκαετία του '90, συνέγραψε (καθότι συγγραφέας) επιστολή κόλαφο,... με την οποία κατήγγειλε τα ΜΜΕ, επειδή θέλουν να αποκαθηλώσουν το αδέρφι του από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. 

Με το πόνημά του αυτό (το οποίο μπορείτε να αναγνώσετε αυτούσιο υποκάτω της εισαγωγής), έδωσε την προσωπική του απάντηση στην iefimerida.gr και συγκεκριμένα στο κείμενο του Χρήστου Ράπτη: « ΓΑΠ: Το θλιβερό τέλος ενός προβληματικού ηγέτη». Κι εντάξει, δε λέμε, η παρθενία των προθέσεων των ΜΜΕ είναι κάργα αμφισβητήσιμη, όμως κι αυτός ο δόλιος… πώς πήγε έτσι, χωρίς να αυτοπεραστεί ένα βερνίκι Μπαμπινιώτη, χωρίς πριχού να φοιτήσει εννιά μήνες στη διά βίου εκπαίδευση, να δημοσιοποιήσει τις σκέψεις του ως πλίνθους και κεράμους ατάκτως ερριμμένους; 

Όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι κανείς, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κατόπιν της ανάγνωσης πώς στα κομμάτια ο ίδιος αυτός άνθρωπος έχει γράψει βιβλία; Δεν μπορεί να μην μπει στον πειρασμό να πάρει το υποδεκάμετρο και μετρήσει πόση την έχει την άγνοια κινδύνου… Κι αυτό το παρατσούκλι «Ν. Τρότσκυ»… δε μεταβολίζεται με τίποτα. Δε φτάνει δηλαδή που τρίζουνε τα κόκαλα του Andrew Papandrew πρέπει να ταραχτεί ο αιώνιος ύπνος και άλλων προσωπικοτήτων; Τέλος πάντων. Του βάζουμε ένα C+ για την προσπάθεια και κρατάμε το θετικό μήνυμα της αδελφικής αγάπης.

Και τώρα το κείμενο του ΝΑΠ. Προσοχή! Δεν είναι πλάκα.

"ΠρώτονΕίναι ο πρώτος και μοναδικός πρωθυπουργός από τότε που θυμάμαι έφυγε οικειοθελώς από την πρωθυπουργία. Παραιτήθηκε. Και το είχε προτείνει (να παραιτηθεί) και τον Ιούνιο, αλλά για λόγους κακιάς διαχείρισης από πλευρά ΣΑΜΑΡΑ χάλασε - η θριαμβολογία της ΝΔ μόλις το πρότεινε ότι "αν είμαι ΕΓΩ το πρόβλημα, φεύγω" ακολούθησε με το "Ο Φαήλος έδιωξε τον Παπανδρέου" και έτσι χάλασε η πρόταση. Ουδεμία σχέση είχε με "οικογενειακές" παρεμβάσεις. Αυτά είναι του χαλιμά. Άρα προσφέρθηκε να παραιτηθεί, αλλά ο μεγάλος διαπραγματευτής της δεξιάς Σαμαράς (αλήθεια, μπορείτε να μου πείτε μια επιτυχία του στα 30 χρόνια πολιτικής του ζωής;) δεν ήξερε πώς να το χειριστεί.

Μετράν τα λόγια ή οι πράξεις; Παραιτήθηκε ή όχι από την πρωθυπουργία; Και έλεγε ο ΓΑΠ εξάρχής, δεν με ενδιαφέρει να ξαναβγώ, να σώσω τη χώρα από τη χρεοκοπία θέλω. Το έχουμε ξαναδεί; Να μην υπολογίζει τα γκάλοπ; Και φυσικά το πακέτο το "προδοτικό" της 26 Οκτωβρίου το πέρασαν τα μήντια ως "καλό για τη χώρα" μόλις έφυγε ο ΓΑΠ. Το ίδιο πακέτο των 180 δις συν haircut.... Τόση υποκρισία έχουμε ξαναδεί; "Θα φύγει ο ΓΑΠ και θα πάρει τα μέτρα μαζί του" έλεγαν.. Αμ δε.

Δεύτερον, ως προς τη δημοκρατία του; Πιο ελεύθερα πρωθυπουργός να αφήνει τους υπουργούς του, χωρίς ενδείξεις, αλλά περιμένοντας πρωτοβουλίες δικές τους, δεν έχει περάσει. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΔΙΝΕ ΕΝΤΟΛΕΣ (Σε στυλ Καραμανλή και Ανδρέα) και γι' αυτό κατηγορήθηκε. Το αντίθετο. Λειτουργούσε με κλίμα συναίνεσης πάντα. Ο ΓΑΠ περίμενε να αναλάβουν και πρωτοβουλίες οι υπουργοί τους.... το έκαναν όμως; Μεγαλύτερη δυνατότητα ανεξάρτητης δράσης υπουργών δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία μας. Τι έκαναν; Κρίνονται όλοι τους σήμερα.

Δημοκρατία στο μάξιμουμ. Αν οι περισσότεροι υπουργοί περίμεναν να κινηθούν ΜΟΝΟ με άνωθεν εντολές, δείχνει ένα είδος ραγιαδισμού που φαίνεται το θέλουμε... Η υπερδημοκρατία του ΓΑΠ τον έφαγε και όχι το αντίθετο.

Το ότι δεν "παραιτείται" από αρχηγός του ΠΑΣΟΚ τι σχέση έχει με τη δημοκρατία; Επειδή το θέλουν τα μήντια; Έλεος.

Αυτά για σήμερα...
Ν. Τροτκσυ (παρατσούκλι)
Κατά κόσμον, Νίκος Παπανδρέου"

Τζένη Κ.