Παρατράβηξε το σχοινί με τα ...Pasok-ικά καραγκιοζιλίκια.

Το τριήμερο που αρχίζει σήμερα (Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή) και με τη συνεδρίαση δύο κορυφαίων οργάνων του Κινήματος θα κριθεί αν το ΠΑΣΟΚ είναι σε θέση να αλλάξει τον βηματισμό του ή αν θα εξακολουθήσει να αποτελεί παράγοντα αστάθειας και οπισθοδρόμησης.
Και, κυρίως, αν είναι διατεθειμένο να απαλλαγεί από τη σημερινή ηγεσία του, η οποία, εκτός όλων των άλλων, παραπλάνησε και πλείστα όσα στελέχη του.
Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι και τα όσα παραπλανηθέντα στελέχη του δεν έχουν... ευθύνες για το σημερινό κατάντημα της χώρας. Διότι, ακόμη και τα μεσαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία δεν ανέλαβαν ποτέ κυβερνητικές ευθύνες, γνωρίζουν άριστα (αφού έχουν εργαστεί χρόνια γι’ αυτό!) ότι το Κίνημα κυβερνά, ουσιαστικά, επί τριάντα τόσα χρόνια:

• Είτε βρισκόταν στην κυβέρνηση
• Είτε βρισκόταν στην Αντιπολίτευση.

Όταν βρισκόταν στην κυβέρνηση, αλαζονικά και ηγεμονιστικά, αγνοώντας τις πραγματικές ανάγκες της χώρας, μπούκωνε το κράτος με κομματικούς στρατούς και με χρέη, αρνούμενο κάθε συνδιαλλαγή με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, ενώ συγχρόνως διέλυε τον παραγωγικό ιστό. Και,
Όταν βρισκόταν στην Αντιπολίτευση, παρέμενε αρνητικό σε όλα στη Βουλή, οι κομματικοί στρατοί του στη Δημόσια Διοίκηση μπλόκαραν τα ενδεχόμενα σωστά μέτρα των αντιπάλων τους και δημιουργούσαν καθεστώς εργασιακής και κοινωνικής αναταραχής, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις συνέπειες.
Αν, όμως, αυτή η τακτική και πρακτική του ΠΑΣΟΚ επιμερίζει ευθύνες σε όλα τα στελέχη του, οι ευθύνες της ηγεσίας του – και ειδικά της οικογένειας Παπανδρέου – είναι κάτι περισσότερο και από εγκληματικές. Είναι εθνικές. Είναι συνειδητή προσπάθεια οπισθοδρόμησης της χώρας.
Η αφόρητη πόλωση, η αναξιοκρατία, ο αυριανισμός, η ανοχή στο έγκλημα, – και δη το οικονομικό – το ψεύδος ή το πάντρεμα ψεύδους και αλήθειας, η σπίλωση κάθε διαφωνούντος, η εξουσιομανία και η αδιαφορία για το αύριο της χώρας ήταν οι καινούργιες «αρετές» που έφεραν στην ελληνική πολιτική ζωή.
Και επειδή η, λεγόμενη, Δημοκρατική Παράταξη υπήρχε πριν από το ΠΑΣΟΚ και θα υπάρχει και μετά από αυτό, και επειδή στην παράταξη αυτή – και όχι στο ΠΑΣΟΚ – οφείλει πολλά στοιχεία προόδου η Ελλάδα από την εποχή του Χαρίλαου Τρικούπη μέχρι και το 1981, και επειδή ούτε οι Βενιζέλοι, ούτε οι Παπαναστασίου, ούτε οι Μιχαλακόπουλοι, ούτε οι Σοφιανόπουλοι, ούτε οι Σοφούληδες και οι Τσάτσοι ήταν ΠΑΣΟΚ, αλλά οπαδοί της Δημοκρατικής Παράταξης, – οι βουλευτές του Κινήματος οφείλουν να αποφασίσουν:
Αν τα Πολιτικά και Εθνικά Συμβούλια (παπανδρεϊκά, κατά τεκμήριο) θέλουν να αυτοκτονήσουν, τη λύση οφείλει να δώσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, διότι αυτή εκπροσωπεί (ή πιο σωστά εκπροσωπούσε!) το 44% του Λαού.
Παρατράβηξε το σχοινί!

adesmeytos