του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Οι παρεμβάσεις Σόιμπλε, ούτε ερασιτεχνισμό θρασύτητας συνιστούν, ούτε εν αγνοία η πολύ περισσότερο ενάντια στη θέληση των ντόπιων γενίτσαρων διατυπώνονται.
Πρόκειται για μια συντονισμένη προσπάθεια κατοχικών, γενιτσάρων και πολιτειακών παραγόντων, και έχει ένα και μοναδικό στόχο. Την ψυχή και τη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών.
Αυτό που τους ενδιαφέρει, είναι ο απόλυτος έλεγχος της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα.
Θέλουν ανδρείκελα και όχι πολιτικούς ηγέτες με εθνική συνείδηση, και αυτό ακριβώς είναι που επιχειρούν πάσει θυσία να διασφαλίσουν.
Τα χρήματα του δανείου της ντροπής δεν είναι το διακύβευμα. Είναι το μέσον για την επιβολή του εφιαλτικού γεωπολιτικού τους σχεδίου.
Και για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα αυτής της αθλιότητας, έστησαν εν γαϊτανάκι μέσω του οποίου επιχειρούν να καθυποτάξουν απόλυτα την περηφάνια ενός λαού, με τρείς κινήσεις.
Κίνηση πρώτη:
Ο Σόιμπλε οριοθετεί και ταυτόχρονα αποσαφηνίζει πως οι διεθνείς πολιτικές συμμορίες, θέλουν για την Ελλάδα ένα σύστημα εξουσίας υποταγμένο απόλυτα στη λογική των αγορών.
Γι αυτό και η πρώτη του προτεραιότητα είναι η διατήρηση μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών, πολιτικά αλώβητης αλλά πρωτίστως αδίστακτης στη διαδικασία εκτέλεσης του εθνοκτόνου πολιτικού και οικονομικού τους σχεδιασμού...
Επειδή όμως στην πολιτική μονάχα οι αφελείς δε διαθέτουν και εναλλακτικές προτάσεις, ο Σόιμπλε κάνει ακόμη ένα βήμα παραπέρα εκβιάζοντας ουσιαστικά την Ελληνική κοινωνία, θέτοντας ως προαπαιτούμενο πως το μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό, θα πρέπει να εξασφαλίσει πολιτική εξουσία το ίδιο υποταγμένη και δουλοπρεπή με την υπάρχουσα.
Για αυτό και παραπέμπει την καταβολή του «πακέτου της οικονομικής βοήθειας» μετά τις εκλογές.
Κίνηση δεύτερη:
Στο παιχνίδι της «εθνικής περηφάνιας» μπαίνει ξαφνικά ο κοιμισμένος Παπούλιας, ο οποίος αίφνης αφυπνίστηκε, έσπασε την ομερτά της σιωπής, και τόλμησε να κουνήσει το μικρό δακτυλάκι, απέναντι στη θρασύτητα Σόιμπλε.
Όχι… Δεν πρόκειται ούτε καν για μεταχρονολογημένη ενεργοποίηση κάποιων εν υπνώσει αντανακλαστικών εθνικής περηφάνιας.
Πρόκειται για μέρος μιας ακόμη καλοστημένης χορογραφίας κοινωνικού εκβιασμού, μέσα από την οποία εκείνου που θα επιχειρηθεί είναι να φέρουν και πάλι την Ελληνική κοινωνία αντιμέτωπη με κατάπτυστα εκβιαστικά τετελεσμένα.
Κίνηση Τρίτη:
Η προοπτική των εκλογών «απασφαλίστηκε». Μη βιαστείτε να υποθέσετε πως αυτή η κίνηση συνιστά σεβασμό στο αυτονόητο δικαίωμα αυτού του λαού που τσαλαπατήθηκε και κουρελιάστηκε όσο οτιδήποτε άλλο.
Η αλήθεια για τις πραγματικές τους προθέσεις, προκύπτει αβίαστα μέσα από τα λεγόμενα του αφελέστατου Σαμαρά, ο οποίος δεν αποδεικνύεται απλά απόλυτα υποταγμένος διαψεύδοντας ακόμη και τους πλέον αμετανόητους υποστηρικτές του.
Αποδεικνύεται ταυτόχρονα και απίστευτα ανίκανος διαχειριστής ακόμη και των στοιχειωδών πολιτικών του προτεραιοτήτων.
Τι είπε λοιπόν αυτό το αποτυχημένο μπουμπούκι της πολιτικής μας ζωής;
Δύο πράγματα:
1. "Οι εκλογές είναι «καταπραϋντικές» για την Ελληνική κοινωνία". Ρίχτε της στάχτη στα μάτια λοιπόν να έχει την αυταπάτη της λαϊκής κυριαρχίας. Και το λέει ανερυθρίαστα. Χωρίς ίχνος ντροπής, συστολής και στοιχειώδους πολιτικού φιλότιμου. Και…
2. "Κανείς δε θα τολμήσει να αμφισβητήσει η μοναδική δύναμη ελπίδας κλπ μπλα – μπλα στις εκλογές που έρχονται όποτε και αν γίνουν".
Επίλογος:
Σε απόλυτη σύμπνοια, κατοχικοί, πολιτικά ανδρείκελα και πολιτικά άφωνοι και εθνικά λειψοί σε περηφάνια πολιτειακοί παράγοντες, επιχειρούν να σύρουν την Ελληνική κοινωνία σε εκλογές - υπό καθεστώς πρωτοφανούς εκβιασμού με δόλωμα τη χορήγηση της οικονομικής βοήθειας – και με προφανή επιδίωξη να αποσπάσουν και τη δική της τη συγκατάθεση στη διαδρομή για το δολοφονικό Γολγοθά που της ετοιμάζουν.
Με λόγια απλά…
Οι «εκπτώσεις» άρχισαν και οι φανταχτερές επιγραφές αναρτήθηκαν ήδη στα παραμάγαζα των δοσίλογων και των γενιτσάρων. Και το περιεχόμενό τους είναι ένα και μοναδικό:
«ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΜΑΛΑΚΕΣ»
Σε αφορά;
Οι παρεμβάσεις Σόιμπλε, ούτε ερασιτεχνισμό θρασύτητας συνιστούν, ούτε εν αγνοία η πολύ περισσότερο ενάντια στη θέληση των ντόπιων γενίτσαρων διατυπώνονται.
Πρόκειται για μια συντονισμένη προσπάθεια κατοχικών, γενιτσάρων και πολιτειακών παραγόντων, και έχει ένα και μοναδικό στόχο. Την ψυχή και τη συνείδηση των Ελλήνων πολιτών.
Αυτό που τους ενδιαφέρει, είναι ο απόλυτος έλεγχος της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα.
Θέλουν ανδρείκελα και όχι πολιτικούς ηγέτες με εθνική συνείδηση, και αυτό ακριβώς είναι που επιχειρούν πάσει θυσία να διασφαλίσουν.
Τα χρήματα του δανείου της ντροπής δεν είναι το διακύβευμα. Είναι το μέσον για την επιβολή του εφιαλτικού γεωπολιτικού τους σχεδίου.
Και για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα αυτής της αθλιότητας, έστησαν εν γαϊτανάκι μέσω του οποίου επιχειρούν να καθυποτάξουν απόλυτα την περηφάνια ενός λαού, με τρείς κινήσεις.
Κίνηση πρώτη:
Ο Σόιμπλε οριοθετεί και ταυτόχρονα αποσαφηνίζει πως οι διεθνείς πολιτικές συμμορίες, θέλουν για την Ελλάδα ένα σύστημα εξουσίας υποταγμένο απόλυτα στη λογική των αγορών.
Γι αυτό και η πρώτη του προτεραιότητα είναι η διατήρηση μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών, πολιτικά αλώβητης αλλά πρωτίστως αδίστακτης στη διαδικασία εκτέλεσης του εθνοκτόνου πολιτικού και οικονομικού τους σχεδιασμού...
Επειδή όμως στην πολιτική μονάχα οι αφελείς δε διαθέτουν και εναλλακτικές προτάσεις, ο Σόιμπλε κάνει ακόμη ένα βήμα παραπέρα εκβιάζοντας ουσιαστικά την Ελληνική κοινωνία, θέτοντας ως προαπαιτούμενο πως το μετεκλογικό πολιτικό σκηνικό, θα πρέπει να εξασφαλίσει πολιτική εξουσία το ίδιο υποταγμένη και δουλοπρεπή με την υπάρχουσα.
Για αυτό και παραπέμπει την καταβολή του «πακέτου της οικονομικής βοήθειας» μετά τις εκλογές.
Κίνηση δεύτερη:
Στο παιχνίδι της «εθνικής περηφάνιας» μπαίνει ξαφνικά ο κοιμισμένος Παπούλιας, ο οποίος αίφνης αφυπνίστηκε, έσπασε την ομερτά της σιωπής, και τόλμησε να κουνήσει το μικρό δακτυλάκι, απέναντι στη θρασύτητα Σόιμπλε.
Όχι… Δεν πρόκειται ούτε καν για μεταχρονολογημένη ενεργοποίηση κάποιων εν υπνώσει αντανακλαστικών εθνικής περηφάνιας.
Πρόκειται για μέρος μιας ακόμη καλοστημένης χορογραφίας κοινωνικού εκβιασμού, μέσα από την οποία εκείνου που θα επιχειρηθεί είναι να φέρουν και πάλι την Ελληνική κοινωνία αντιμέτωπη με κατάπτυστα εκβιαστικά τετελεσμένα.
Κίνηση Τρίτη:
Η προοπτική των εκλογών «απασφαλίστηκε». Μη βιαστείτε να υποθέσετε πως αυτή η κίνηση συνιστά σεβασμό στο αυτονόητο δικαίωμα αυτού του λαού που τσαλαπατήθηκε και κουρελιάστηκε όσο οτιδήποτε άλλο.
Η αλήθεια για τις πραγματικές τους προθέσεις, προκύπτει αβίαστα μέσα από τα λεγόμενα του αφελέστατου Σαμαρά, ο οποίος δεν αποδεικνύεται απλά απόλυτα υποταγμένος διαψεύδοντας ακόμη και τους πλέον αμετανόητους υποστηρικτές του.
Αποδεικνύεται ταυτόχρονα και απίστευτα ανίκανος διαχειριστής ακόμη και των στοιχειωδών πολιτικών του προτεραιοτήτων.
Τι είπε λοιπόν αυτό το αποτυχημένο μπουμπούκι της πολιτικής μας ζωής;
Δύο πράγματα:
1. "Οι εκλογές είναι «καταπραϋντικές» για την Ελληνική κοινωνία". Ρίχτε της στάχτη στα μάτια λοιπόν να έχει την αυταπάτη της λαϊκής κυριαρχίας. Και το λέει ανερυθρίαστα. Χωρίς ίχνος ντροπής, συστολής και στοιχειώδους πολιτικού φιλότιμου. Και…
2. "Κανείς δε θα τολμήσει να αμφισβητήσει η μοναδική δύναμη ελπίδας κλπ μπλα – μπλα στις εκλογές που έρχονται όποτε και αν γίνουν".
Επίλογος:
Σε απόλυτη σύμπνοια, κατοχικοί, πολιτικά ανδρείκελα και πολιτικά άφωνοι και εθνικά λειψοί σε περηφάνια πολιτειακοί παράγοντες, επιχειρούν να σύρουν την Ελληνική κοινωνία σε εκλογές - υπό καθεστώς πρωτοφανούς εκβιασμού με δόλωμα τη χορήγηση της οικονομικής βοήθειας – και με προφανή επιδίωξη να αποσπάσουν και τη δική της τη συγκατάθεση στη διαδρομή για το δολοφονικό Γολγοθά που της ετοιμάζουν.
Με λόγια απλά…
Οι «εκπτώσεις» άρχισαν και οι φανταχτερές επιγραφές αναρτήθηκαν ήδη στα παραμάγαζα των δοσίλογων και των γενιτσάρων. Και το περιεχόμενό τους είναι ένα και μοναδικό:
«ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΜΑΛΑΚΕΣ»
Σε αφορά;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου