Η ένοπλη επιδρομή ληστών στο Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας, από το οποίο και άρπαξαν 68 εκθέματα, φέρνει στο νου και των πολιτών και της Αρχαιολογικής Κοινότητας τις εξής αλήθειες:
Πρώτη αλήθεια: Στα Αρχαιολογικά Μουσεία ανά τη χώρα εκτίθεται ένα ελάχιστο τμήμα των ελληνικών αρχαιοτήτων, το οποίο και φυλάσσεται πλημμελώς - όχι τώρα με την κρίση αλλά και παλιότερα.
Δεύτερη αλήθεια: Οι περισσότερες αρχαιότητες βρίσκονται σε φυλασσόμενους και... αφύλακτους (αλλά και σε γνωστούς και αγνώστους) χερσαίους και ενάλιους αρχαιολογικούς χώρους, σε ολόκληρη τη χώρα.
Τρίτη αλήθεια: Οι θησαυροί οι οποίοι αναπαύονται στους αρχαιολογικούς χώρους απασχολούν εγχώριες και ξένες συμμορίες αρχαιοκαπήλων, οι οποίοι με λαθραίες ανασκαφές εντοπίζουν, συλλέγουν και πωλούν πολύτιμες αρχαιότητες.
Τέταρτη αλήθεια: Οι επιδρομές εναντίον Μουσείων και η αρπαγή σημαντικών αρχαιοτήτων αποτελεί παλιά πρακτική και, μέσα σε 22 μόνο χρόνια, η Ελλάδα αντιμετώπισε περισσότερες από 16 παρόμοιες επιδρομές. Και,
Πέμπτη αλήθεια: Καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν έδωσε ποτέ τη δέουσα προσοχή όχι μόνο για την αποτελεσματική φύλαξη των Μουσείων, αλλά και των Αρχαιολογικών χώρων, από τους οποίους αφαιρούνται άγνωστα και μη καταγραμμένα αντικείμενα.
Έτσι, από το 1990 μέχρι σήμερα είχαμε αρπαγές από το Μουσείο Κορίνθου 271 αρχαιοτήτων (οι περισσότερες ανακτήθηκαν), 8 αρχαιοτήτων από το Πυθαγόρειο Σάμου (1990) κεφαλή Πανός και επιγραφές από το Μουσείο Ωρωπού, κορμό αγάλματος από τη Γόρτυνα Κρήτης (1991), 90 αρχαιότητες από το Μουσείο της Αίγινας, κεφαλή Τήλεφου από το Ναό της Αλέας Αθηνάς, 18 γλυπτά από το Μουσείο Τεγέας (1992), 18 πρωτοκυκλαδικά ειδώλια από το Μουσείο Πάρου, χάλκινη κεφαλή από το Μουσείο Ακρόπολης και πάνω από δέκα αρχαιότητες από το Μουσείο Σχηματαρίου.
Επίσης, το 1993 άρπαξαν κεφαλή κόρης από το Μουσείο Κανελλοπούλου και κεφαλή Σφίγγας από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το 1995 ρωμαϊκή κεφαλή του Απόλλωνα από το Μουσείο Θεσσαλονίκης, το 1997 επιτύμβια στήλη και γυναικείο άγαλμα από το Ραμνούντα, το 2001 επιτύμβια στήλη από τη Νικόπολη, το 2009 κιονόκρανο από τον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας, το 2011 άρπαξαν τρεις πίνακες από την Εθνική Πινακοθήκη και προχθές τις 68 αρχαιότητες από το Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας...
Εκεί, όμως, που γίνεται η μεγάλη λεηλασία αρχαιοτήτων είναι στα πελάγη μας! Όπου εντοπίζονται αρχαία ναυάγια και διάφορες συμμορίες τα αρπάζουν και τα σκυλεύουν. Αλλά και σε αρχαιολογικούς χώρους -αφύλακτους κατά τεκμήριο- όπου η διαρπαγή είναι συστηματικότερη και ευκολότερη, διότι όσες αρχαιότητες αφαιρούνται από αυτούς δεν είναι καταγεγραμμένες και, άρα, είναι αδύνατο να ανακτηθούν. Και πωλούνται ελεύθερα παντού.
Αλλά «αυτές οι πέτρες μας» -που έλεγε κι ο Μακρυγιάννης- είναι ο πλούτος μας! Θα τον αφήσουμε στο έλεος των συμμοριών;
Πρώτη αλήθεια: Στα Αρχαιολογικά Μουσεία ανά τη χώρα εκτίθεται ένα ελάχιστο τμήμα των ελληνικών αρχαιοτήτων, το οποίο και φυλάσσεται πλημμελώς - όχι τώρα με την κρίση αλλά και παλιότερα.
Δεύτερη αλήθεια: Οι περισσότερες αρχαιότητες βρίσκονται σε φυλασσόμενους και... αφύλακτους (αλλά και σε γνωστούς και αγνώστους) χερσαίους και ενάλιους αρχαιολογικούς χώρους, σε ολόκληρη τη χώρα.
Τρίτη αλήθεια: Οι θησαυροί οι οποίοι αναπαύονται στους αρχαιολογικούς χώρους απασχολούν εγχώριες και ξένες συμμορίες αρχαιοκαπήλων, οι οποίοι με λαθραίες ανασκαφές εντοπίζουν, συλλέγουν και πωλούν πολύτιμες αρχαιότητες.
Τέταρτη αλήθεια: Οι επιδρομές εναντίον Μουσείων και η αρπαγή σημαντικών αρχαιοτήτων αποτελεί παλιά πρακτική και, μέσα σε 22 μόνο χρόνια, η Ελλάδα αντιμετώπισε περισσότερες από 16 παρόμοιες επιδρομές. Και,
Πέμπτη αλήθεια: Καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν έδωσε ποτέ τη δέουσα προσοχή όχι μόνο για την αποτελεσματική φύλαξη των Μουσείων, αλλά και των Αρχαιολογικών χώρων, από τους οποίους αφαιρούνται άγνωστα και μη καταγραμμένα αντικείμενα.
Έτσι, από το 1990 μέχρι σήμερα είχαμε αρπαγές από το Μουσείο Κορίνθου 271 αρχαιοτήτων (οι περισσότερες ανακτήθηκαν), 8 αρχαιοτήτων από το Πυθαγόρειο Σάμου (1990) κεφαλή Πανός και επιγραφές από το Μουσείο Ωρωπού, κορμό αγάλματος από τη Γόρτυνα Κρήτης (1991), 90 αρχαιότητες από το Μουσείο της Αίγινας, κεφαλή Τήλεφου από το Ναό της Αλέας Αθηνάς, 18 γλυπτά από το Μουσείο Τεγέας (1992), 18 πρωτοκυκλαδικά ειδώλια από το Μουσείο Πάρου, χάλκινη κεφαλή από το Μουσείο Ακρόπολης και πάνω από δέκα αρχαιότητες από το Μουσείο Σχηματαρίου.
Επίσης, το 1993 άρπαξαν κεφαλή κόρης από το Μουσείο Κανελλοπούλου και κεφαλή Σφίγγας από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το 1995 ρωμαϊκή κεφαλή του Απόλλωνα από το Μουσείο Θεσσαλονίκης, το 1997 επιτύμβια στήλη και γυναικείο άγαλμα από το Ραμνούντα, το 2001 επιτύμβια στήλη από τη Νικόπολη, το 2009 κιονόκρανο από τον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας, το 2011 άρπαξαν τρεις πίνακες από την Εθνική Πινακοθήκη και προχθές τις 68 αρχαιότητες από το Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας...
Εκεί, όμως, που γίνεται η μεγάλη λεηλασία αρχαιοτήτων είναι στα πελάγη μας! Όπου εντοπίζονται αρχαία ναυάγια και διάφορες συμμορίες τα αρπάζουν και τα σκυλεύουν. Αλλά και σε αρχαιολογικούς χώρους -αφύλακτους κατά τεκμήριο- όπου η διαρπαγή είναι συστηματικότερη και ευκολότερη, διότι όσες αρχαιότητες αφαιρούνται από αυτούς δεν είναι καταγεγραμμένες και, άρα, είναι αδύνατο να ανακτηθούν. Και πωλούνται ελεύθερα παντού.
Αλλά «αυτές οι πέτρες μας» -που έλεγε κι ο Μακρυγιάννης- είναι ο πλούτος μας! Θα τον αφήσουμε στο έλεος των συμμοριών;
Χρήστος Θεοχαράτος
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου