Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Λωποδυσίες…

Του Βασίλη Χασιώτη
Ποια είναι η πρώτη δουλειά του κλέφτη που μπαίνει σπίτι και βρίσκει εκεί τον ιδιοκτήτη;
ΝΑ ΤΟΝ ΦΥΜΩΣΕΙ, ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΣΕΙ ΧΕΙΡΟΠΟΔΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΧΤΥΠΑ ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΡΥΨΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΤΙΜΑΛΦΗ ΤΟΥ…
Θυμίζει τίποτα αυτή η περιγραφή ως αναλογία;
Εμένα σίγουρα μου θυμίζει…
Μου θυμίζει την ελληνική κοινωνία και τον ελληνικό λαό…
Βέβαια, τούτη η παραβατικότητα, έχει και ένα κλικ «ειδεχθούς» χαρακτηριστικού επιπλέον από ό,τι προκύπτει από την παραπάνω αφήγηση…
Διότι, όπως προέκυψε από την προανάκριση που διεξήγαγε η αστυνομία, με όλους... τους τύπους και τις αρχές της ανακριτικής επιστήμης και τέχνης, όπως έλεγε και ο Ηλίας (Κώστας Χατζηχρήστος) στου 16ου αστυνομικού τμήματος στην ομώνυμη ταινία, την πόρτα εδώ, για να μπουν οι κλέφτες, την άνοιξαν άνθρωποι του σπιτιού, άνθρωποι που πληρώνονταν ΑΔΡΑ ως «σεκιούριτι» για να φυλάνε το σπίτι! Εκ των έσω το έγκλημα…
«Μπήκαν στη χώρα οι οχτροί» λοιπόν, για να επανέλθουμε, και οι κάτοικοι της χώρας, δεμένοι πισθάγκωνα, φιμωμένοι, παρατηρούν αμέτοχοι τα δρώμενα της λεηλασίας ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ…
Βέβαια κάνουν προσπάθειες να λυθούν και ν’ αντεπιτεθούν…
Σήμερα που μιλάμε, το ερώτημα είναι : θα το κατορθώσουν;
Η απάντηση θα δοθεί ΑΥΡΙΟ (αύριο, παραμεθαύριο, αντιπαραμεθαύριο, ένα από τα προσεχή «αύριο» έλος πάντων) και η αγωνία θα πάρει τέλος, δίνοντας τη θέση της σε νέες αγωνίες, άλλου είδους ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ… 
Πιθανώς, για τους κλέφτες του μικρού μας αφηγήματος…

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου