gianniotis

Του Βασ. Α. Κόκκινου

Η σημερινή κυβέρνηση, που είναι συνέχεια εκείνης του Γεωργίου Παπανδρέου, μπορεί να έλαβε τις ψήφους της πλειοψηφίας των βουλευτών, αλλά δεν στηρίζεται στη βούληση, ούτε την έκφραση του ελληνικού λαού, δια της οποίας υλοποιείται η λαϊκή κυριαρχία, που είναι το θεμέλιο του πολιτεύματος, κατά το Σύνταγμα (άρθρο 1 παρ. 2).
Ο ελληνικός λαός δεν ρωτήθηκε, ούτε όταν το κράτος συμφωνούσε τα αλλεπάλληλα δάνεια, κατά το παρελθόν, ούτε όταν τα διέθετε. Και το χειρότερο, έδωσε την ψήφο του στο ΠΑΣΟΚ, εξαπατηθείς από τις προεκλογικές επαγγελίες του Γεωργίου Παπανδρέου, διακηρύξαντoς, ότι... υπάρχουν χρήματα, ότι θα δοθούν αυξήσεις μισθών και συντάξεων, τουλάχιστον στο ποσοστό του πληθωρισμού και ότι διαθέτει την εξαιρετική διαπραγματευτική ικανότητα, για να πείσει τους χρηματοοικονομικούς κύκλους της οικουμένης, να μας δανείσουν τα αναγκαία χρήματα.
Η εξαπάτηση των Ελλήνων δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Όταν ο Γ. Παπανδρέου έδιδε ψευδείς υποσχέσεις προς το λαό, συγχρόνως συμφωνούσε κρυφίως με τον κ. Στρος Καν να υπαχθεί η χώρα μας στους όρους του Δ.Ν.Τ. Και την ώρα που θα έπρεπε να εξάρει τα προσόντα και τις αρετές των Ελλήνων, όπως και τη συνέπειά τους και τη συμβολή τους σε όλους τους αγώνες της ανθρωπότητος, για να πείσει αυτούς που θα μας δάνειζαν, κατηγορούσε αυτούς ως διεφθαρμένους και την οικονομία μας ως «ευρισκομένη στην εντατική».
Εάν αυτά που έλεγε στους ξένους, τα επίστευε, είναι ένας αφελέστατος, λίαν επικίνδυνος για να ασκεί κρατική εξουσία σε μία χώρα. Εάν δε δεν τα επίστευε και τα έλεγε για να επιτύχει κάποιους σκοπούς σε βάρος της Ελλάδος, τότε δεν είναι απλώς αξιοκατάκριτος, αλλά και ποινικώς υπεύθυνος, εγκλήματος απιστίας εις βάρος της πατρίδος. Παρέσυρε τους Έλληνες να τον ψηφίσουν, για να τους καταστήσει δυστυχείς και να τους παραδώσει στους δανειστές.
Με την ανάληψη της κυβερνήσεως από το ΠΑΣΟΚ, οι Έλληνες οδηγήθηκαν «χωρίς λύπη, χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ» - κατά την έκφραση του Καβάφη - από την ευτυχία στη δυστυχία. Περιεκόπησαν αγρίως μισθοί και συντάξεις, υπερφορολογείται η ακίνητη ιδιοκτησία, ωσάν η απόκτησή της να αποτελεί κοινωνικό παράπτωμα. Αυξήθηκε υπερμέτρως ο Φ.Π.Α. και έφθασε η ανεργία στο 20%.
«Με θλίψη περιέκοψα μισθούς και συντάξεις», είπε προχθές ο πρώτος υπουργός Οικονομικών σε μια ραδιοφωνική του εμφάνιση. Όλοι όμως έχουν ανεξίτηλο στη μνήμη τους το σαρδόνιο χαμόγελο με το οποίο ανεκοίνωνε κάθε φορά περικοπές αποδοχών και αυξήσεις φόρων. Ο άνθρωπος που εύρισκε μεγάλη τη σύνταξη των 1.500 ευρώ, ανεζήτησε κατάλληλη κατοικία στην Εκάλη. Με πόσο τίμημα ή μίσθωμα, άραγε;
Η συντριπτική πλειονότητα των μισθωτών και των συνταξιούχων πένεται. Αλλά και όλοι οι άλλοι πολίτες υφίστανται τις επιπτώσεις της ανελέητης φοροεπιδρομής και της ακρίβειας. Μόνο τα μέλη της ΠΑΣΟΚικής «νομενκλατούρας» είναι ευτυχή και έχουν τη δυνατότητα να εγκαταλείπουν τις οικίες των Αθηνών και να εγκαθίστανται σε πολυτελή οικοδομήματα των βορείων και νοτίων προαστίων.
Επιβάλλεται αυθαιρέτως στις συντάξεις επίδομα αλληλεγγύης, ήτοι το παλαιό γνωστό ΛΑΦΚΑ, ποσοστού 14%, αλλά δεν υπολογίζεται επί της συντάξεως, όπως αυτή έχει περικοπεί, αλλά επί της αρχικής, που ήδη δεν καταβάλλεται. Μόνο η λογική του ολοκληρωτισμού μπορεί να συγχωρεί παρόμοιες αυθαιρεσίες εις βάρος πολιτών, στους οποίους έχουν σημασία και οι ελάχιστες δεκάδες ευρώ για την επιβίωσή τους.
Αλλ΄ οι ευθύνες των πολιτικών στην πατρίδα μας είναι διαχρονικές. Η είσοδος της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση χαιρετίσθηκε από τους Έλληνες με ενθουσιασμό. Και με την ελπίδα ότι θα εξασφαλισθεί η εδαφική ακεραιότητά της, αφού τα σύνορά της θα είναι και της Ευρώπης. Αλλά η ελπίδα αυτή αποδείχθηκε φρούδη.
Η είσοδος στην ευρωζώνη ήταν πρόωρη και έγινε με μία μεθόδευση της Goldman Sachs που ήταν αδύνατο να μην γίνει κάποτε μπούμερανγκ. Αλλ΄ οι τότε κυβερνώντες δεν έλαβον υπ΄ όψιν το αρχαίο απόφθεγμα: «Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον». Ούτε την ευαγγελική περικοπή: «ουδέν γαρ εστί κεκαλυμμένον και κρυπτόν, ο ου γνωσθήσεται» (Ματθαίου Γ, 26). Εν τούτοις σήμερα μεγαλύτερο λάθος θα ήταν η έξοδος της χώρας μας από την Ευρωζώνη.
Από το 1981 η Ελλάδα δανείζεται κατ΄ έτος για την πρόσληψη και διατήρηση μεγάλου αριθμού υπαλλήλων στις ΔΕΚΟ, το δημόσιο και τις συνεχώς αυξανόμενες «Ανεξάρτητες Αρχές». Ο λαός αγνοών την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας, δεχόταν ως αληθή όσα η κομματική προπαγάνδα των εκάστοτε κυβερνώντων του «σερβίριζε» και αισιοδοξούσε για το μέλλον.
Μόνο μετά τις εκλογές του 2009 και την ανάληψη της κυβερνήσεως από το ΠΑΣΟΚ, συνειδητοποίησε πού μας έχει οδηγήσει η φαυλοκρατία στην Ελλάδα. Η πρόσφατη αποκάλυψη περίπου 40.000 παρανόμων συντάξεων, επ΄ ονόματι αποβιωσάντων, καταβαλλομένων σε υπαλλήλους του ΙΚΑ, όπως και η αποκάλυψη μεγάλου αριθμού αναπήρων σε μία περιφέρεια της Ελλάδος, αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου.
Δια της εξαλείψεως των παρανόμων αυτών καταβολών του Δημοσίου και άλλων παρομοίων, όπως και των σκανδαλωδών παροχών υπό μορφήν αστείων επιδομάτων, θα ήτο δυνατόν να αποφευχθεί η προσφυγή της χώρας στο Δ.Ν.Τ., την οποίαν όμως ο Γ. Παπανδρέου επεδίωκε πριν ακόμη αναλάβει την εξουσία.
Ο Αδαμάντιος Πεπελάσης σε συνέντευξή του της 5-3-2012, μεταξύ άλλων, λέγει, ότι «ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος έδωσε χίλια δύο δείγματα της ανεπάρκειας του να κυβερνά μια χώρα, για κάποιους λόγους, που υποπτευόμαστε μερικοί από εμάς, έπρεπε να προσφέρει όσα του ζήτησαν ως αντάλλαγμα γι΄ αυτά που έλαβε στη δωροθήκη του προτού καν γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν μπορώ να το τεκμηριώσω πλήρως, αλλά εν μέρει το τεκμηριώνω. Πώς αλλιώς ερμηνεύεται η πολιτική συμπεριφορά του; Εμένα δεν με καλύπτει η ερμηνεία ότι ήταν μόνο αναλγησία και απερισκεψία. Μπορεί να ήταν και ανοησία, αλλά δεν ήταν μόνο. Υποψιάζομαι ότι έγιναν ανταλλαγές. Ο Γ. Παπανδρέου είπε πολλά ψέματα».
Στη συνέχεια λέγει: «Ρωτώ και απαιτώ μια πολιτική απάντηση: γιατί τέτοιο τρέμουλο να αποκοπούμε από την ρωσική ενεργειακή πολιτική; ήταν ανάγκη να τορπιλίσουμε τα δύο σημεία της πολιτικής αυτής, που ήταν γι΄ αυτούς σημαντικά; ...... Και πώς ερμηνεύεται το γεγονός ότι η πρώτη κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου είχε για υπουργό Εξωτερικών έναν άγνωστο και ανόητο Έλληνα της Αυστρίας, που έλεγε ψέμματα ότι έχει πάρει το ντοκτορά του; Την ώρα του μνημονίου θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε την κακή πολιτική, που ακολουθούσαμε δεκαετίες, χωρίς να περάσουμε στο Δ.Ν.Τ. Δηλαδή φέρε τώρα το δάνειο, κάλυψε τις ανάγκες σου και άσε τους άλλους να χτυπιούνται. Τα επιτόκια στην αγορά ήταν ακόμη ευνοϊκά. προσπαθήσαμε να δανεισθούμε από αλλού; Ή μήπως με δηλώσεις περί διεφθαρμένου λαού στρώναμε το δρόμο μας;».
Περαιτέρω, εκφράζοντας γνώμη για τον κ. Βενιζέλο λέγει: «Ήμουν ένας από τους έξι διανοούμενους του 2007, που δεν κρατιόμασταν και τον στηρίξαμε. Σήμερα θα πω, αλίμονο στη χώρα που διοικείται από Βενιζέλους, από ανθρώπους που είναι ασυγκράτητοι και διψούν για επιβεβαίωση και αξιώματα. Πρώτ΄ απ΄ όλα δεν καταλαβαίνει πολλά από τα πράγματα που γίνονται σήμερα στον διεθνή οικονομικό χώρο και είναι υπουργός Οικονομικών. Στις Βρυξέλες δεν φαίνεται να περνάει τις εξετάσεις».
Τέλος, υπογραμμίζει ότι «οι κύριοι στις Βρυξέλες, αφού ήξεραν ότι λειτουργούσαμε όπως λειτουργούσαμε, γιατί μας άφησαν τόσα χρόνια και δεν μας νουθέτησαν και συνεκράτησαν;». Το ερώτημα αυτό πλανάται στη σκέψη πολλών πολιτών, που πιστεύουν ότι είναι αδύνατον οι υπεύθυνοι της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης να μην εγνώριζαν την φαυλότητα των Ελλήνων πολιτικών, ορισμένοι των οποίων είχαν χρηματοδοτηθεί και από τη Siemens.
Οι σκεπτόμενοι Έλληνες δεν λησμονούν, ότι της μεταβιβάσεως του δακτυλιδίου της εξουσίας του ΠΑΣΟΚ από τον κ. Σημίτη στον κ. Παπανδρέου προηγήθηκε ταξίδι αμφοτέρων στις Η.Π.Α. Και ότι μία εβδομάδα προ των εκλογών του 2009 ο Γ. Παπανδρέου ταξίδευσε πάλι στις Η.Π.Α. Φαινομενικώς οι μεταβάσεις αυτές ουδέν το ψεκτόν έχουν. Αλλά για όσους παρακολουθούν τις εξελίξεις των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα, πολλά υποδηλούν.