Η ζούγκλα ήρθε με την Τρόικα!

Στην κρίση φάνηκαν όλα: Και οι ασταθείς κοινωνικές δομές μας και ο οικονομικός ραχιτισμός μας και η διακοσμητική ύπαρξη Αρχών και Υπηρεσιών και ο αφοπλισμός μας έναντι του κοινού εγκλήματος και η διάθεση των ισχυρών να θυσιάσουν το κοινωνικό κράτος προκειμένου να προστατεύσουν τα κέρδη και τα συμφέροντά τους – όλα!
Διότι, για όσο διάστημα οι αγελάδες ήταν παχιές ή έδειχναν να είναι παχιές, οι πολιτικοί εκπρόσωποι της Αρχουσας Τάξης – και όσοι γνώριζαν την... ωραιοποιημένη κατάσταση και όσοι την αγνοούσαν – δεν έπρατταν απολύτως τίποτε προκειμένου να ενισχύσουν τις κοινωνικές δομές, να ανατάξουν τον οικονομικό ραχιτισμό, να δώσουν ουσιαστική υπόσταση και αποτελεσματικότητα στο κράτος και τις υπηρεσίες του, να προστατεύσουν την κοινωνία από το κοινό έγκλημα και να θέσουν δικλείδες ασφαλείας στο κοινωνικό κράτος, ώστε να αντέχει στους κραδασμούς.
Η υπόθεση είναι παλιά. Κρατάει η σκούφια της από το «σωτήριο» έτος 1981. Απλώς, τώρα φαίνονται. Διότι η αέναη αύξηση και διόγκωσή τους μετέβαλε την ποσότητα σε ποιότητα. Και η ποιότητα είναι εφιαλτική. 

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

1. Τις υγειονομικές βόμβες οι οποίες είναι διάσπαρτες σε ολόκληρο το Λεκανοπέδιο (και όχι μόνο στο Κέντρο της Αθήνας), δηλαδή τα κτίρια μέσα στα οποία, – χωρίς νερό, φωτισμό και στοιχειώδη καθαριότητα – στοιβάζονται δεκάδες και εκατοντάδες μετανάστες, χωρίς υγειονομικό έλεγχο, χωρίς να γνωρίζει κανείς την κατάστασή τους από άποψη λοιμωδών νόσων και χωρίς οι Αρχές να έχουν ενδιαφερθεί μέχρι τώρα για το τι συμβαίνει μέσα στις αποθήκες αυτές των ανθρώπων;
2. Την έκρηξη της ένοπλης βίας από συμμορίες εγχώριων και αλλοδαπών (ή μικτών), οι οποίες έχουν ακυρώσει και ευτελίσει κάθε μέτρο ασφαλείας και οι οποίες, οποιαδήποτε ώρα του 24ώρου, καραδοκούν και μπουκάρουν:

• Σε διαμερίσματα και μονοκατοικίες με καλάσνικοφ – βασανίζοντας, ληστεύοντας και φονεύοντας ακόμη...
• Σε καταστήματα πάσης φύσεως, από τα οποία αφαιρούν και το τελευταίο ευρώ ή κοσμήματα ή άλλα ακριβά αντικείμενα, τρομοκρατώντας με τα όπλα...
• Σε πρατήρια υγρών καυσίμων, σε περίπτερα, σε πρακτορεία Προ–Πο, σε Ταχυδρομικά Γραφεία και σε γερόντια που μόλις εισέπραξαν τη σύνταξή τους και με απειλές και κακοποιήσεις ή και με θάνατο αρπάζουν και εξαφανίζονται...
• Συγχρόνως, οι ίδιες – ή συναφείς – συμμορίες εμπορεύονται σε εκατοντάδες στέκια ναρκωτικών, παρέχουν προστασία σε μαγαζιά, εκδίδουν ιερόδουλες ή πουλάνε όπλα...

3. Τη ραγδαία αύξηση των αστέγων, στους οποίους, πια, συγκαταλέγονται και νοικοκυραίοι μέχρι πρότινος, με τις επιχειρήσεις ή τα μαγαζιά τους, οι οποίοι, με την κρίση, έχασαν μαγαζιά και σπίτια και βρέθηκαν, σαν τα αδέσποτα σκυλιά, στους δρόμους και δίνουν συνεχή αγώνα επιβίωσης, αναζητώντας κάποιο απάγκιο να κοιμηθούν, κάποιο συσσίτιο για ένα πιάτο φαγητό και κυνηγώντας να κάνουν κάποιο θέλημα, να πάρουν ένα δεκάρικο για τα τσιγάρα τους ή για δυο μπισκότα.
Αυτή είναι η κατάσταση. Και όχι μόνο στην Αθήνα.
Και αυτή η κατάσταση θα επιδεινωθεί και θα επιδεινώνεται συνεχώς αν συνεχιστεί – και μάλιστα χωρίς καμιά αναπτυξιακή διάσταση – η Μνημονιακή πολιτική. Κι αν η Ελλάδα αφεθεί στη σπείρα του θανάτου, χωρίς προστασία του εναπομείναντος παραγωγικού ιστού της, χωρίς την άμεση ενίσχυσή του και χωρίς χρηματοδότηση αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.
Η ζούγκλα είναι εδώ. Εγκαταστάθηκε μαζί με την Τρόικα. Και μαζί της θα φύγει!

Χρήστος Θεοχαράτος