Οι αυταπάτες που καλλιεργούνται με την κούρσα Ολάντ προς τη γαλλική Προεδρία θα πληρωθούν ακριβά.!

Επειδή αρκετοί εγχώριοι αφελείς άρχισαν να τρίβουν τα χέρια εν όψει του δεύτερου γύρου των γαλλικών εκλογών και του ενδεχόμενου επικράτησης του Σοσιαλιστή κ. Φρ. Ολάντ...
Επειδή ο Γάλλος Σοσιαλιστής και προεδρικός υποψήφιος κ. Φρ. Ολάντ έχει δεσμευτεί δημοσίως να αναθεωρήσει το Σύμφωνο Σταθερότητας και να δώσει αναπτυξιακή διάσταση στην κρίση της Ευρωζώνης..., Και,
Επειδή η κρίση ενός Συστήματος και ενός καθεστώτος δεν αίρεται και δεν...
θεραπεύεται από την εκλογική επικράτηση της Άλφα ή της Βήτα προσωπικότητας – όσο σημαντική και αν είναι αυτή...
Θα παραθέσουμε ορισμένες σκέψεις μας, διότι οι αυταπάτες που άρχισαν να καλλιεργούνται με την κούρσα Ολάντ προς τη γαλλική Προεδρία ενδεχομένως να πληρωθούν ακριβά – όχι από τους Γάλλους, φυσικά, αλλά από εμάς τους Έλληνες, τα πειραματόζωα της καπιταλιστικής κρίσης.
Ο κ. Ολάντ, δηλαδή, το πολύ – πολύ να ασκήσει μια πολιτική ίδια με εκείνη του αείμνηστου Φρ. Μιτεράν, ο οποίος ήταν πρώτα Γάλλος και μετά Ευρωπαίος και ο οποίος προώθησε τα γαλλικά συμφέροντα και στις πέντε ηπείρους – καθιστώντας τον γαλλογερμανικό άξονα ένα πολύτιμο (για το Παρίσι) εξωθεσμικό κοινοτικό εργαλείο, το οποίο και αποδέχθηκε η γερμανική κυβέρνηση Κολ.
Αν ασκήσει, άρα, την πολιτική Μιτεράν, θα πάρει μια γερή ανάσα πρώτα – πρώτα η ίδια η Γαλλία και η άρχουσα τάξη της, η οποία αισθάνεται δορυφόρος του Βερολίνου και θα πάρουν και κάποιες μικρότερες ανάσες και οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου – Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα – αλλά και οι χώρες του Βορρά, όπως Ολλανδία και Αυστρία.
Μέχρι εκεί, όμως.
Προτού καν να ολοκληρώσει την πενταετή προεδρική θητεία του, η κρίση στην Ευρωζώνη θα έχει επανέλθει δριμύτερη, διότι δεν θα εξαρτάται από τις μεγάλες ή μικρές ικανότητες του κ. Ολάντ, αλλά από τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί «η οικονομία της αγοράς» και από την έλλειψη δημοκρατικού και λαϊκού ελέγχου στην κίνηση των κεφαλαίων.
Όσο για την Ελλάδα, θα συνεχίσει (και επί κ. Ολάντ) τις παλιές «επιτυχίες» της – εκείνες που κέρδισε επί Σαρκοζί και Μέρκελ: Θα προχωρήσει και σε τρίτη Δανειακή Σύμβαση (αφού, μετά την πρώτη, δεν βγαίνει και η δεύτερη!) – «κουρεύοντας», πια, τις καταθέσεις των Ελλήνων και τα Ακίνητα των Ελλήνων.
Διότι, μόνο αυτά έμειναν. Τα ομόλογα των Τραπεζών «κουρεύτηκαν», τα ομόλογα των Ασφαλιστικών Ταμείων «κουρεύτηκαν», τα ομόλογα των Πανεπιστημίων, των Νοσοκομείων, των ΝΠΔΔ και των Ελλήνων (φυσικών προσώπων).
Εκτός, φυσικά, αν υπάρξει Έλληνας ηγέτης ο οποίος θα εκμεταλλευθεί τους νέους συσχετισμούς στην Ευρώπη και θα επιτύχει διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους εις βάρος των ξένων δανειστών μας και όχι εις βάρος των Ελλήνων, – όπως έγινε με την απόφαση της 26/27/10.2011.
Βλέπετε, όμως, εσείς, κάποιον;

Χρήστος Θεοχαράτος