Πάει πολύ.! Ο Ελληνικός λαός ΔΕΝ μπορεί να σέρνεται πίσω από ένα σάπιο πολιτικό σύστημα.!

Είναι υπαρκτός και ορατός ο κίνδυνος να αποδειχθούν άγονες και οι εκλογές της Κυριακής, οι προσωπικές και κομματικές σκοπιμότητες να μην επιτρέπουν το σχηματισμό κυβέρνησης και η χώρα να αντιμετωπίζει μία από τις τρεις (ολέθριες και οι τρεις) "λύσεις".

1.- Νέες εκλογές (προς ενταφιασμό της κοινωνίας!)

2.- Διορισμό κυβέρνησης τεχνοκρατών, με τη στήριξη της Βουλής!

3.-  Ακυβερνησία!

ΔΕΝ κινδυνολογούμε. Απλώς, εκτιμούμε ότι η εντεινόμενη συνεχώς προεκλογική...
πόλωση υπογραμμίζει ότι οι δημοσκοπικές και μη δημοσιευόμενες μετρήσεις παρουσιάζουν αμφίρροπο, ακόμη, αγώνα και ότι η εμπλοκή και ξένων κέντρων σε δηλώσεις και πιέσεις πιστοποιεί ότι τίποτε δεν έχει κριθεί μέχρι σήμερα οριστικά.
Άλλωστε, δεν θα κομίζαμε γλαύκα εις Αθήνας αν υπενθυμίσουμε ότι στις χώρες με κοινοβουλευτικό σύστημα, η μεν πλειοψηφία έχει -διαχρονικά- την άποψη ότι και μια κακή κυβέρνηση είναι προτιμότερη από την ακυβερνησία, κάποιες δε μειοψηφίες -επίσης διαχρονικά- διατυπώνουν την άποψη ότι για τα λαϊκά στρώματα, όσο πιο αδύνατη είναι η κυβέρνηση, τόσο το καλύτερο.
Υπάρχει, όμως, ένα συνταγματικό κενό όχι μόνο στον δικό μας καταστατικό χάρτη, αλλά και στα συντάγματα όλων των κοινοβουλευτικών χωρών. Όλα προβλέπουν μεν τις διαδικασίες και τις εγγυήσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης, -κανένα, όμως, δεν προβλέπει τι γίνεται όταν τα κόμματα- και δη, οι ηγέτες τους- αρνούνται κατά σύστημα να συνεργαστούν και να δώσουν στη χώρα κυβέρνηση: Προβλέπουν μόνο τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, προς κόπωση του λαού, ώστε, τελικά, να επιλέξει ένα κόμμα...
Και αυτό μεν, υπό συνθήκες πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ομαλότητας αποτελεί μια ακίνδυνη δημοκρατική διαδικασία. 

Τι γίνεται, όμως, όταν τίποτε από όλα αυτά δεν είναι εξασφαλισμένο και όλα βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού; Όπως στην Ελλάδα, όπου:

• η πολιτική ηγεσία είναι κατώτερη των περιστάσεων...
• η οικονομία νεκρή ή σε κώμα...
• η κοινωνία χωρίς εργασιακές και ασφαλιστικές σταθερές...
• τα ασφαλιστικά Ταμεία άδεια...
• 1.500.000 καταπτοημένοι άνεργοι...
• 2.000.000 τρομαγμένοι και ανασφάλιστοι εργαζόμενοι...
• Και σχεδόν κανείς δεν πληρώνει κανέναν...

Αν, παρά ταύτα, τη Δευτέρα ή την Τρίτη το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει κυβέρνηση στον τόπο, ο λαός, ένα και μόνο ένα περιθώριο έχει: Να θυμηθεί ότι αποτελεί τη Συντακτική Εξουσία, να συνέλθει μαζικά, ήσυχα και άοπλα, να συστήσει Επιτροπή και να αξιώσει Συντακτική Συνέλευση, η οποία και θα κυβερνήσει προσωρινά τη χώρα μέχρι να ετοιμαστεί και να ψηφιστεί το νέο Σύνταγμα.
Είναι η λιγότερο οδυνηρή νόμιμη διέξοδος: Να καταργήσει ο λαός τούς εκπροσώπους του και να αλλάξει το πολίτευμα. Η άλλη νόμιμη οδός είναι η επανάσταση, η οποία, εάν επικρατήσει, δημιουργεί δίκαιο.
Αλλά, το να επιτρέψει ο ελληνικός λαός να σέρνεται από ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, πάει πολύ. Πιστεύουμε ότι θα αρνηθεί και θα αντιδράσει...

Χρήστος Θεοχαράτος