Από μέρες τα ΜΜΕ προετοίμαζαν το έδαφος, πως θα συμβούν και ταραχές ίσως, με τους... Κυπρίους να συνωστίζονται και να αλληλοσπρώχνονται εμπρός στις πόρτες των τραπεζικών υποκαταστημάτων, ποιος πρώτος θα προφθάσει να αποσύρει τα χρήματά του.
Μάλιστα, έξω από τα υποκαταστήματα των Τραπεζών είχαν στηθεί κάμερες και μικρόφωνα, με δημοσιογράφους και τεχνικούς από όλον τον κόσμο. Οσφραίνονταν επεισόδια και ήσαν έτοιμοι να καταγράψουν το χάος και τον πανικό, όταν το μεσημέρι θα άνοιγαν οι πόρτες των Τραπεζών.
Κάποιοι δε, ελληνικοί -ίσως και ξένοι- τηλεοπτικοί σταθμοί, διέκοψαν το πρόγραμμά τους και με έκτακτο δελτίο ειδήσεων συνδέθηκαν λίγα δευτερόλεπτα πριν από την ορισμένη ώρα, για να μεταδώσουν κι αυτοί τις απερίγραπτες σκηνές για τις οποίες ήσαν βέβαιοι. Το BBC μάλιστα, είχε και count down μετρώντας αντίστροφα τη στιγμή που θα άνοιγαν οι Τράπεζες.
Η εικόνα όμως τους διέψευσε και προφανώς τους απογοήτευσε. Ένας προδομένος αλλά υπερήφανος λαός, έδωσε στα πέρατα της οικουμένης ένα μάθημα αξιοπρέπειας. Με ψηλά το κεφάλι, ο καθένας με τη σειρά του -χωρίς σπρωξίματα και φωνές- περίμενε έξω από τις Τράπεζες και με τον ίδιο τρόπο εξυπηρετήθηκε.
Οποία απογοήτευση για τους επαγγελματίες της συμφοράς. Άδικα τα έξοδα της αποστολής πολυάνθρωπων συνεργείων. Οι Ελληνοκύπριοι δεν τους έκαναν την χάρη να τους προσφέρουν την εικόνα του τρομαγμένου πολίτη. Σίγουρα, κλεισμένοι στο δωμάτιό τους, μπορεί να έκλαψαν για τις απώλειες του μόχθου τους και τα δεινά που τους αναμένουν. Αλλά το προσωπικό τους δράμα, δεν το εξωτερίκευσαν, δεν έγιναν οι ίδιοι βορά στα αδηφάγα βλέμματα χαιρέκακων δανειστών ή ενός κοινού που τρέφεται με το αίμα της αρένας, δεν έδωσαν αφορμή να τους λυπηθούν.
Μια εντυπωσιακή φωτογραφία κυκλοφόρησε από ένα μπλογκ (kamarinia). Ένας Κύπριος, έξω από μια Τράπεζα, κρατούσε ένα τυπωμένο χαρτί, που είχε γραμμένο το εξής μήνυμα: «Γιατί πρέπει τα διεθνή ΜΜΕ να είναι τόσο άπληστα με τα σενάρια τρόμου; Είναι η αξιοπρεπής και ερευνητική δημοσιογραφία νεκρή; Αλληλεγγύη στον λαό της Κύπρου, όχι στις τράπεζές της».
Ομολογώ, πως τα αισθήματά μου είναι ανάμικτα. Από τη μια, ένοιωσα μια απέραντη ικανοποίηση από τη συμπεριφορά των αδελφών μας στην Κύπρο, που έστειλαν προς όλους εικόνα υπερηφάνειας. Εκεί ζει ο ελληνισμός. Από το τέλος του πολέμου και μετά πέφτουν οι Ελληνοκύπριοι και ξανασηκώνονται. Έμαθαν να πολεμούν, όχι μόνον με τα όπλα, αλλά με τις δυνάμεις του ελληνισμού που διατηρούν αστείρευτες. Γι’ αυτό και μένουν όρθιοι.
Από την άλλη πλευρά, συγκρίνοντας με την εικόνα που παρουσιάζουν τα ελλαδικά ΜΜΕ, σε πιάνει απογοήτευση. Επιχειρώντας με την υπερβολή να εντυπωσιάσουν και να προσελκύσουν θεατές -ακροατές, αναγνώστες- αδιαφορούν πλήρως όσοι τα χειρίζονται, ότι αφενός στέλνουν στην αλλοδαπή μια ανειλικρινή άσχημη εικόνα για την Ελλάδα, αφετέρου πολλαπλασιάζουν την δυσθυμία που μας κατέχει.
Ένα μόνο περιστατικό θα αναφέρω: Κύριο θέμα των δελτίων ειδήσεων προ καιρού, ήταν πως άστεγοι και πεινασμένοι Έλληνες προφασίζονται ασθένεια για να νοσηλευθούν σε νοσοκομείο, εξασφαλίζοντας τροφή και στέγη. Υπήρχε και μια κυρία αρμόδια (!), η οποία βεβαίωνε το γεγονός. Έκανε όμως το λάθος ένας παρουσιαστής να ρωτήσει: «Πόσοι άνθρωποι χρησιμοποίησαν αυτό το τέχνασμα στο νοσοκομείο σας;». Απάντηση: «Δύο». Έλεος! Δυο άνθρωποι, που δεν ξέρουμε τι εθνικότητας ήσαν, από πότε ήσαν άστεγοι και άλλα σχετικά, αποτέλεσαν το υλικό για μακρόχρονη παρουσίαση ενός ανυπάρκτου ουσιαστικά θέματος, στα ελληνικά ΜΜΕ.
Νομίζω πως πρέπει να παραδειγματισθούμε. Οι Έλληνες της Κύπρου μας έδειξαν τι σημαίνει ελληνικός τρόπος ζωής. Ακόμη και οι πολιτικοί τους, που στη διαφθορά και την ανικανότητα δεν υστερούν από τους Ελλαδίτες, επιδεικνύουν άλλη συμπεριφορά.
Οι Κύπριοι, θα σταθούν οπωσδήποτε όρθιοι. Εμείς, οι Ελλαδίτες, όσο μας τρέφει η μιζέρια και αρνούμαστε να αλλάξουμε συμπεριφορά, φοβούμαι πως έχουμε μέλλον άδηλο.
Ο Μακεδών
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου