Δεν έχει κρύψει ποτέ η Ρωσία την πρόθεσή της να έχει πρόσβαση σε μεσογειακά λιμάνια, ώστε να αυξήσει την γεωπολιτική της επιρροή. Οι δε πρόσφατες ανακατατάξεις στην περιοχή, περιόρισαν τις δυνατότητες αυτής της αναζήτησης σε Ελλάδα και Κύπρο, με την Συρία να... είναι ανασφαλής.
Μόλις πριν από λίγες μέρες μάλιστα, Ρώσος ανώτατος αξιωματούχος του Υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας, είχε δηλώσει πως η δημιουργία μόνιμου στόλου στη Μεσόγειο -με 5-6 πλοία- απαιτεί την ύπαρξη λιμανιών για ανεφοδιασμό και ανάπαυση των πληρωμάτων. Για ναύσταθμο φυσικά, ούτε λόγος.
Δόθηκε λοιπόν η ευκαιρία στην Μόσχα, να επέμβει δυναμικά στο και να αποκτήσει σημαντικό πλεονέκτημα στα γεωστρατηγικά παιχνίδια που παίζονται στην Ανατολική Μεσόγειο. Τέτοιες ευκαιρίες παρουσιάζονται σπάνια, κι όταν χάνονται δεν ξέρει ποτέ κάποιος πότε και αν θα ξανάρθουν. Γι’ αυτό και όταν παρουσιασθεί η ευκαιρία «την πιάνεις από τα μαλλιά».
Παρενθετικά να υπομνήσω ότι η φράση «πιάσε την ευκαιρία από τα μαλλιά» έχει προέλευση την αρχαία Ρώμη. Οι Ρωμαίοι που θεοποιούσαν τα πάντα -ακόμη και την χήνα του Καπιτωλίου- είχαν και άγαλμα της «θεάς ευκαιρίας», που απεικόνιζε γυμνή γυναίκα με ξυρισμένο το μισό πίσω μέρος του κεφαλιού. Και επειδή το γυμνό σώμα μόνο από τα μαλλιά μπορείς να το συγκρατήσεις («ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται»), όταν περάσει η «θεά ευκαιρία» από μπροστά σου και δεν την πιάσεις από τα μαλλιά που βρίσκονται στο μπροστινό μέρος της κεφαλής, τότε φεύγοντας, όλο το σώμα είναι γυμνό, άπιαστο, και η ευκαιρία χάνεται.
Επανερχόμενοι στο θέμα, αξίζει να αναφέρουμε πως όλοι οι πολιτικοί αναλυτές πονοκεφαλιάζουν για να βρουν τους λόγους που η Ρωσία άφησε αυτήν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Και μάλιστα χαμένη παρουσιάζεται και η ίδια η Ρωσία, αφού η απώλεια των ρωσικών καταθέσεων υπολογίζεται στα 3,5 δισ. ευρώ.
Προσπαθούμε όλοι να καταλάβουμε αν η Ρωσία δεν ήθελε ή δεν μπορούσε. Και το «δεν μπορούσε» έχει δύο υποθέσεις: Ότι δεν ήθελε να χαλάσει τις σχέσεις της με τη Δύση (το είπε άλλωστε ο κ. Μεντβέντεφ, πως μπορεί να απαράδεκτη και σκληρή η απόφαση του Eurogroup, αλλά δεν χαλάσουν και τις σχέσεις τους με την Ε.Ε.), αλλά υπάρχει και η τραβηγμένη για κάποιους εκδοχή, ότι το παιχνίδι είναι συνεννοημένο, και ότι η ελευθερία κινήσεων στη διεθνή σκακιέρα που έχει η Ρωσία είναι περιορισμένη.
Ως προς το αν δεν ήθελε, υπάρχουν κι εδώ πολλά επιχειρήματα που το υποστηρίζουν. Με το κούρεμα των καταθέσεων, θα επιστρέψει στο ρωσικό τραπεζικό σύστημα μέρος των καταθέσεων των Ρώσων ολιγαρχών, που υπολογίζεται στα 20 περίπου δισ. ευρώ. Μόνιμο ήταν άλλωστε το αίτημα των Ρώσων να σταματήσει να δέχεται η Κύπρος ανεξέλεγκτα καταθέσεις. Αν μάλιστα βγει η Κύπρος και από την Ευρωζώνη, με το λίρα ως νόμισμα, τότε οι Ρώσοι δεν έχουν λόγο να καταθέτουν στην Κύπρο.
Αλλά και, το Κρεμλίνο δεν εμπιστεύεται ούτε τους Ελλαδίτες ούτε τους Κυπρίους πολιτικούς, και επί του προκειμένου τον κ. Αναστασιάδη (ο οποίος μάλλον πρόσβαλε τους Ρώσους στέλνοντας εκεί τον κ. Σαρρή, για την υπουργοποίηση του οποίου μέρος του πολιτικού κόσμου της Κύπρου -και όχι μόνο- εξεπλάγη, λόγω των γνωστών γεγονότων που τον είχαν πρωταγωνιστή).
Οι λόγοι βέβαια που θέλουν την Ρωσία να απέχει είναι σοβαροί. Όμως, υπέστη πλήγμα σοβαρό σε πολιτικό επίπεδο. Ελλαδίτες και Κύπριοι -πολίτες, όχι πολιτικοί-προσέβλεπαν στη Ρωσία ως δύναμη που θα λειτουργούσε ως αντιστάθμισμα στις παράλογες απαιτήσεις των Δυτικών. Και υπήρχε και ένα υφέρπον επιχείρημα προς τους εκβιαστές δανειστές μας, ότι η μεγάλη πίεση μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα στην αγκαλιά της Ρωσίας. Αυτό εξανεμίστηκε. Και η Ρωσία χάνει τους πολιτικούς υποστηρικτές της στις οικονομικές διεκδικήσεις της, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Για να επανακτήσει το κύρος της, θα πρέπει τώρα να πολλαπλασιάσει τις ενέργειές της, προκειμένου να ξανακερδίσει τους απογοητευμένους φίλους της. Δεν είναι εύκολο.
Ο Μακεδών
Μόλις πριν από λίγες μέρες μάλιστα, Ρώσος ανώτατος αξιωματούχος του Υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας, είχε δηλώσει πως η δημιουργία μόνιμου στόλου στη Μεσόγειο -με 5-6 πλοία- απαιτεί την ύπαρξη λιμανιών για ανεφοδιασμό και ανάπαυση των πληρωμάτων. Για ναύσταθμο φυσικά, ούτε λόγος.
Δόθηκε λοιπόν η ευκαιρία στην Μόσχα, να επέμβει δυναμικά στο και να αποκτήσει σημαντικό πλεονέκτημα στα γεωστρατηγικά παιχνίδια που παίζονται στην Ανατολική Μεσόγειο. Τέτοιες ευκαιρίες παρουσιάζονται σπάνια, κι όταν χάνονται δεν ξέρει ποτέ κάποιος πότε και αν θα ξανάρθουν. Γι’ αυτό και όταν παρουσιασθεί η ευκαιρία «την πιάνεις από τα μαλλιά».
Παρενθετικά να υπομνήσω ότι η φράση «πιάσε την ευκαιρία από τα μαλλιά» έχει προέλευση την αρχαία Ρώμη. Οι Ρωμαίοι που θεοποιούσαν τα πάντα -ακόμη και την χήνα του Καπιτωλίου- είχαν και άγαλμα της «θεάς ευκαιρίας», που απεικόνιζε γυμνή γυναίκα με ξυρισμένο το μισό πίσω μέρος του κεφαλιού. Και επειδή το γυμνό σώμα μόνο από τα μαλλιά μπορείς να το συγκρατήσεις («ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται»), όταν περάσει η «θεά ευκαιρία» από μπροστά σου και δεν την πιάσεις από τα μαλλιά που βρίσκονται στο μπροστινό μέρος της κεφαλής, τότε φεύγοντας, όλο το σώμα είναι γυμνό, άπιαστο, και η ευκαιρία χάνεται.
Επανερχόμενοι στο θέμα, αξίζει να αναφέρουμε πως όλοι οι πολιτικοί αναλυτές πονοκεφαλιάζουν για να βρουν τους λόγους που η Ρωσία άφησε αυτήν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Και μάλιστα χαμένη παρουσιάζεται και η ίδια η Ρωσία, αφού η απώλεια των ρωσικών καταθέσεων υπολογίζεται στα 3,5 δισ. ευρώ.
Προσπαθούμε όλοι να καταλάβουμε αν η Ρωσία δεν ήθελε ή δεν μπορούσε. Και το «δεν μπορούσε» έχει δύο υποθέσεις: Ότι δεν ήθελε να χαλάσει τις σχέσεις της με τη Δύση (το είπε άλλωστε ο κ. Μεντβέντεφ, πως μπορεί να απαράδεκτη και σκληρή η απόφαση του Eurogroup, αλλά δεν χαλάσουν και τις σχέσεις τους με την Ε.Ε.), αλλά υπάρχει και η τραβηγμένη για κάποιους εκδοχή, ότι το παιχνίδι είναι συνεννοημένο, και ότι η ελευθερία κινήσεων στη διεθνή σκακιέρα που έχει η Ρωσία είναι περιορισμένη.
Ως προς το αν δεν ήθελε, υπάρχουν κι εδώ πολλά επιχειρήματα που το υποστηρίζουν. Με το κούρεμα των καταθέσεων, θα επιστρέψει στο ρωσικό τραπεζικό σύστημα μέρος των καταθέσεων των Ρώσων ολιγαρχών, που υπολογίζεται στα 20 περίπου δισ. ευρώ. Μόνιμο ήταν άλλωστε το αίτημα των Ρώσων να σταματήσει να δέχεται η Κύπρος ανεξέλεγκτα καταθέσεις. Αν μάλιστα βγει η Κύπρος και από την Ευρωζώνη, με το λίρα ως νόμισμα, τότε οι Ρώσοι δεν έχουν λόγο να καταθέτουν στην Κύπρο.
Αλλά και, το Κρεμλίνο δεν εμπιστεύεται ούτε τους Ελλαδίτες ούτε τους Κυπρίους πολιτικούς, και επί του προκειμένου τον κ. Αναστασιάδη (ο οποίος μάλλον πρόσβαλε τους Ρώσους στέλνοντας εκεί τον κ. Σαρρή, για την υπουργοποίηση του οποίου μέρος του πολιτικού κόσμου της Κύπρου -και όχι μόνο- εξεπλάγη, λόγω των γνωστών γεγονότων που τον είχαν πρωταγωνιστή).
Οι λόγοι βέβαια που θέλουν την Ρωσία να απέχει είναι σοβαροί. Όμως, υπέστη πλήγμα σοβαρό σε πολιτικό επίπεδο. Ελλαδίτες και Κύπριοι -πολίτες, όχι πολιτικοί-προσέβλεπαν στη Ρωσία ως δύναμη που θα λειτουργούσε ως αντιστάθμισμα στις παράλογες απαιτήσεις των Δυτικών. Και υπήρχε και ένα υφέρπον επιχείρημα προς τους εκβιαστές δανειστές μας, ότι η μεγάλη πίεση μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα στην αγκαλιά της Ρωσίας. Αυτό εξανεμίστηκε. Και η Ρωσία χάνει τους πολιτικούς υποστηρικτές της στις οικονομικές διεκδικήσεις της, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα. Για να επανακτήσει το κύρος της, θα πρέπει τώρα να πολλαπλασιάσει τις ενέργειές της, προκειμένου να ξανακερδίσει τους απογοητευμένους φίλους της. Δεν είναι εύκολο.
Ο Μακεδών
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου