«Αν οι αστοί δημοσιογράφοι, και όχι μόνο, θέλουν να προβάλουν καρκινοπαθείς αγωνίστριες και αγωνίστριες με μαστεκτομή που συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη, ας έρθουν σε εμάς. Έχουμε να τους δείξουμε εκατοντάδες εργάτριες, άλλες λαϊκές γυναίκες που εξακολουθούν, παρά την αρρώστια, να δίνουν τη μάχη του μεροκάματου, τη μάχη του μεγαλώματος και της ανατροφής των παιδιών χωρίς νταντάδες, τη μάχη συμμετοχής στους καθημερινούς κοινωνικούς αγώνες. Αυτές οι γυναίκες για τις οποίες όλοι εσείς, αστική τάξη και κολαούζοι, νιώθετε μίσος, είναι τα αληθινά πρότυπα άξια θαυμασμού και είναι χιλιάδες τέτοιες ανώνυμες γυναίκες στη χώρα μας και διεθνώς».
Τώρα, το ποιος νιώθει (ταξικό) μίσος και ποιος σπέρνει καθημερινά το (ταξικό) μίσος στην κοινωνία και στους χώρους δουλειάς, βυθίζοντας στο χάος και στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους, αυτό το κρίνει η κοινωνία κύριοι του ΚΚΕ. Άλλωστε, φαίνεται από την ανακοίνωση Του συνδικαλιστικού βραχίονα του ΚΚΕ, ποιος νιώθει μίσος και απέχθεια ταξική. Όμως, αναδεικνύεται και κάτι άλλο: το ΚΚΕ, είναι ένα βαθύτατα άρρωστο κόμμα, το οποίο με κάτι τέτοιες τοποθετήσεις, επιβεβαιώνει τα λόγια του σπουδαίου λογοτέχνη μας, Στρατή Μυριβήλη: «Γνήσιος κομμουνιστής είναι εκείνος που θα μπορέσει, κάτω από μια σοφή, βαθειά ψυχολογημένη και επίμονη κατηχητική καθοδήγηση, να σκοτώσει μέσα του όλα αυτά τα λογικά και συναισθηματικά στοιχεία, που αποτελούν την ιδιομορφία του εθνικού πολιτισμού μας...
Είναι μια μέθοδος σατανική για την κατασκευή μιας νέας φυλής. Ο κομμουνιστής είναι μέλος μιας νέας φυλής, ενός νέου τύπου ανθρώπου, όπως ακριβώς ήταν ο Ναζί... Ο κομμουνιστής για να προχωρήσει πρέπει να μη λυπάται τον άνθρωπο. Για να γίνει αυτό πρέπει να πιστέψει πως η θρησκεία της αγάπης είναι απάτη… Όταν ένας κατηχούμενος πάθει την κομμουνιστική διαφοροποίηση είναι πια ώριμος να προδώσει τον τόπο του, τους δικούς του, τους φίλους του, τους γονείς του, κάθε τι που είναι δεμένο με την καρδιά και με το αίσθημα του ανθρώπου. Τότε πια δεν έχει βούληση για να θέλει. Άλλος θέλει για λογαριασμό του. Αυτός απλά εκτελεί. Δεν έχει δικαίωμα να σκέφτεται και να αποφασίζει. Η σκέψη και ο στοχασμός του είναι δικαιώματα του κόμματος. Το Κόμμα είναι ο εγκέφαλος και η καρδιά της νέας φυλής των ανθρώπων του κομμουνισμού. Δεν υπάρχουν Έλληνες κομμουνιστές. Όταν κανείς γίνει συνειδητός κομμουνιστής παύει να είναι Έλληνας».
Φυσικά, ο λογοτέχνης μας, ο άνθρωπος που μας χάρισε αριστουργήματα όπως το «Η ζωή εν τάφω» και «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια» μεταξύ άλλων, στο ίδιο κείμενο, μας δείχνει γιατί οι κομμουνιστές θα αποτύχουν: «κάθε μέρα αυτός ο λαός μας δίνει νέες αποδείξεις για τη θαυμάσια ποιότητά του. Το δείχνει με την αντίστασή του προς τα μολύσματα της αποσύνθεσης που τον ποτίζουν. Το δείχνει με τα έργα του τα καταπληκτικά. Με το θάρρος του το ακατανίκητο. Με την τιμιότητά του την αμόλυντη. Με τη λεβεντιά του την αλύγιστη που κάνει την ιστορία του των 3.000 χρόνων μια αδιάσπαστη σειρά από γεγονότα ομοιόμορφα και υπέροχα».
Η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ, είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ. Και το γράφω αυτό, ως γιός γυναίκας που χάθηκε από CA μαστού. Μιας ασθένειας, που δεν κοιτάζει σε ποια κοινωνική τάξη ανήκουν τα θύματά του και πλήττει χιλιάδες γυναίκες ετησίως, αδιάκριτα. Και μπορεί οι κομμουνιστές να ψάχνουν «κουλάκους» ακόμα και στις τάξεις των ασθενών, όμως όλα έχουν τα όριά τους. Όλα! Να υπενθυμίσουμε στους μη δημοφιλείς εδώ και καιρό και ως εκ τούτου εκλογικά περιθωριοποιημένους πλέον φωστήρες του Περισσού, οι οποίοι με αυτές τις εξωφρενικές απόψεις θα μείνουν για πάντα στο περιθώριο, ότι ο CA μαστού είναι μια ασθένεια η οποία από αρχαιοτάτων χρόνων, αποτελεί μάστιγα για τις γυναίκες όλου του πλανήτη. Πλούσιες και φτωχές.
Μένει λοιπόν κανείς με την εντύπωση ότι ο παροιμιώδης δογματισμός του ΚΚΕ και των δορυφορικών οργανώσεών του, αποτελεί περίπτωση για επιστημονική μελέτη. Είναι αδιανόητη τόση ιδεολογικοπολιτική μισαλλοδοξία στις μέρες μας. Απλά αδιανόητη. «Ταξικό μίσος» το λένε οι ίδιοι οι αριστεροί (αλλά και οι αριστεριστές και οι αναρχικοί) και περηφανεύονται για αυτό. Προτείνουμε λοιπόν σε όλους να διαβάσουν και όσοι το έχουμε κάνει, ας το ξαναπιάσουμε στα χέρια μας, το βιβλίο «Πτέρυγα καρκινοπαθών» του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν. Ένα βιβλίο – μάθημα ανθρωπιάς για όλους. Διότι η ανθρωπιά είναι το ζητούμενο, πέρα από «ιδεολογικές» προσεγγίσεις.
Στο βαθμό που μας αφορά, η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ είναι ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ, διότι διαχωρίζει τις ασθενείς (σημειώνουμε ότι η ασθένεια πλήττει επίσης, αν και σε κατά πολύ μικρότερο βαθμό και άνδρες), σε τάξεις. Αυτά, από έναν, κατά το ΚΚΕ, «αστό» δημοσιογράφο.
Nίκος Χιδίρογλου
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου