Η δυτική αρμάδα με επικεφαλής τους Αμερικανούς, τους Βρετανούς και τους Γάλλους φουλάρει τις μηχανές για τη Δαμασκό. Η διπλωματική και στρατιωτική κινητικότητα... των τελευταίων ωρών το πιστοποιεί.
Πιθανότατα θα παρακαμφθεί, και θα γελοιοποιηθεί, για μια εισέτι φορά ο ΟΗΕ και το Συμβούλιο Ασφαλείας. Η επέμβαση θα γίνει χωρίς τα νομίμως προβλεπόμενα. Με τη Ρωσία και την Κίνα να διαφωνούν μεν για τα μάτια του κόσμου, να μην είναι διατιθέμενες δε, όπως δηλώνουν, να εμπλακούν σε πόλεμο.
Μόνοι σύμμαχοι του αλαουΐτη Άσαντ οι σιΐτες μουλάδες της Τεχεράνης, οι οποίοι απειλούν με γενικότερη ανάφλεξη, ίσως επειδή φοβούνται, και δικαιολογημένα, ότι το επόμενο χτύπημα θα το δεχθούν οι ίδιοι.
Σίγουρα τα «χημικά», ως πρόσχημα της επέμβασης και ανατροπής του Άσαντ, δεν πείθουν τη διεθνή κοινή γνώμη καθώς υπάρχει το προηγούμενο του Σαντάμ Χουσεΐν. Από την άλλη και οι φρικιαστικές εικόνες του εμφυλίου που μεταδίδονται δεν μπορούν να δικαιολογήσουν μια στάση απραξίας της πολιτισμένης ανθρωπότητας.
Βέβαια, ο φόβος όλων είναι ότι ενδεχομένως η Συρία θα αποδειχθεί ένα νέο Ιράκ ή ακόμη χειρότερα η σπίθα θα μεταφερθεί στον εύφλεκτο ήδη Λίβανο, ενώ λίγο πιο πέρα η Αίγυπτος βράζει. Ισραήλ και Τουρκία σίγουρα θα εμπλακούν και οπωσδήποτε οι ισλαμο-σιϊτικές «κινούμενες βόμβες» στα αραβικά κράτη του κόλπου θα απασφαλιστούν.
Με φλεγόμενο το μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης και με την Ελλάδα και την Κύπρο, τους νοτιοανατολικούς συνοριοφύλακες της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, σε δεινή οικονομική κρίση, αναρωτιέται κανείς πως μπορεί να μην κινδυνεύσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα;
Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιον ότι ένα νέο μαζικό κύμα προσφύγων θα απειλήσει έτι περαιτέρω την κοινωνική και οικονομική συνοχή της Γηραιάς Ηπείρου, ενώ θα θέσει εν αμφιβόλω τις πολιτικές νομισματικής και δημοσιονομικής σταθερότητας που ασκούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα πράγματα μάλιστα θα πάρουν δραματική μορφή αν εκτιναχθεί στα ύψη η τιμή του πετρελαίου ή ακόμη χειρότερα επιχειρηθεί, για οποιοδήποτε λόγο, να κλείσει το Σουέζ κάτι που, ως είναι φυσικό, δεν μπορεί να επιτραπεί.
Τούτων δοθέντων προκαλεί απορία η συνεχιζόμενη ραστώνη που επιδεικνύει, ως προς το συγκεκριμένο θέμα, η κυβέρνηση. Σίγουρα οι μνημονιακές της υποχρεώσεις είναι μεγάλες και το εσωτερικό μέτωπο καυτό.
Όμως θα έπρεπε ήδη να έχουν υπάρξει πρωτοβουλίες τουλάχιστον ενημέρωσης, αν όχι και προσπάθεια συναντίληψης με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για τα επερχόμενα.
Δεν μπορεί η Μεσόγειος να έχει γεμίσει με κανονιοφόρους και αντιτορπιλικά και εμείς να ασχολούμαστε με τα στοιχήματα και τα «βερίκοκα» του Αδώνιδος Γεωργιάδη.
Επίσης είναι λάθος να πιστεύεται, και να διαχέεται η κουτοπόνηρη αντίληψη, ότι μπορούμε να προσεγγίσουμε μια γενικευμένη αποσταθεροποίηση στην περιοχή αποκλειστικά με εσωτερικούς πολιτικούς όρους. Να αποσπάσουμε, για παράδειγμα, από τους δανειστές μας την υπόσχεση ότι θα δείξουν επιείκεια για το μνημόνιο.
Επιδιωκόμενο (πρέπει να) είναι να αποσπάσεις και ανταλλάγματα εφόσον προσφέρεις υπηρεσίες. Όμως τα παζάρια τα κάνεις εκβιάζοντας και όχι εκλιπαρώντας.
Εξάλλου αν πιάσει φωτιά στη γειτονιά μας θα είναι δύσκολο να περιορίσουμε, μόνοι μας, τις φλόγες έξω από το σπίτι μας. Και τότε εκτός από το μνημόνιο θα έχουμε άλλα, ίσως πιο σοβαρά προβλήματα να αντιμετωπίσουμε. Και θα χρειαστούμε κι άλλου είδους βοήθεια.
Η κουτοπονηριά δεν συνιστά λοιπόν πολιτική. Είναι απλώς κουτοπονηριά και σε συνθήκες πολέμου μάλλον ζημιώνει παρά ωφελεί.
Ταυτόχρονα, λάθος είναι και να πιστεύουμε, όπως ορισμένοι, ότι οι δρομολογούμενες εξελίξεις στη Συρία πρέπει να αντιμετωπισθούν με συναισθηματικές ή ιδεολογικές φορτίσεις. Οι πολεμικές κρίσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται με γνώμονα, πρωτίστως, την εξυπηρέτηση των εθνικών και στρατηγικών συμφερόντων μας.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Εξυπακούεται ότι έγκυρη, έστω και απόρρητη, ενημέρωση θα πρέπει να υπάρξει και στους παράγοντες διαμόρφωσης αφενός της κοινής γνώμης και αφετέρου της κοινωνικο-οικονομικής δραστηριότητας. Έτσι τουλάχιστον κάνουν τα σοβαρά κράτη.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά που γίνονται τώρα στον δημόσιο τομέα έπρεπε να γίνουν ούτως ή άλλως, είτε είχαμε την τρόικα στην Ελλάδα είτε όχι.
Έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες.
Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Θα είναι λάθος να αρχίσουν πάλι οι εκπτώσεις, οι καθυστερήσεις και οι παρατάσεις στη διαδικασία εξυγίανσης του Δημοσίου.
Κάθε πισωγύρισμα πληρώνεται ακριβά από τον Ελληνα πολίτη σε φόρους και περικοπές.
Οι φορολογούμενοι δεν ανέχονται πλέον να πληρώνουν δημοσίους υπαλλήλους που δεν χρειάζονται ή απλώς κάθονται.
Και οι δημόσιοι υπάλληλοι που δουλεύουν σκληρά είναι ντροπή να πληρώνονται ελάχιστα επειδή μοιράζονται την «πίτα» του δημόσιου κορβανά με άλλους,
που ούτε εργάζονται ούτε χρειάζονται.