95 χρόνια ζωής γεμάτης πολιτική, ήττες, νίκες, μπαμπεσιές, πίκρες, χαρές. Μπροστά από την εποχή του αλλά πίσω από τις εξελίξεις, ικανότατος κυρίως να προβλέπει αλλά όχι τόσο να προλαμβάνει. Δυνατός, αντιεμπορικός, γενναίος, περνώντας τα χρόνια όλο και καλύτερος, όλο και πιο σοφός. Τον συκοφάντησε η σάτιρα, τον δικαιώνει η ιστορία. Με τα...
λάθη του και τα στραβά του, παραμένει ο τελευταίος τεράστιος της γενιάς των μεγάλων.
Πέρυσι, στην παρουσίαση βιβλίου για τη διακυβέρνησή του, στάθηκε στα 94 του με σεβασμό όρθιος επί μισάωρο μπροστά στο κοινό του και έκανε τον απολογισμό του και άφησε την παρακαταθήκη του. Μισή ώρα ευγενούς, ήπιου, μετρημένου, μετριοπαθούς λόγου και μόνη στιγμή που η φωνή του χαλκέντερου Νέστορα έσπασε, όταν αναφέρθηκε στην απουσία της συντρόφου του από τη ζωή του. (Και) για αυτό τον σέβομαι και τον υπολήπτομαι όσο ελάχιστους.
Χρόνια πολλά Κωνσταντίνε Μητσοτάκη.
ΥΓ: Λυσσάξατε με την ηλικία του. Δεν τα κλέβει από εσάς. Άλλοι στα κλέβουν και άλλους βρίζεις σοφέ λαζοπουλολαέ.
Έχεις δίκιο. Αν δεν υπήρχε όμως η φαρδοκάπουλη κόρη του (κυρίως) με τις δολοπλοκίες της, η προδοσία του Σαμαρά δεν θα έπιανε. Δυστυχώς πληρώνουμε την κλεφτονοοτροπία των πρασινορούφηδων, την αριστερολαγνεία της εποχής την ανέλιξη των ντοράκιδων και την παντελή έλλειψη πυγμής από τον ροφό (κατά την μπαστουνίτσα) που έκανε τους φελούς να κυριαρχούν. Πάντως ο ροφός υπήρξε μεγάλο μυαλό με άμυαλους; κολλητούς σε στυλ πχ αλογοσκούφη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος Αιγάλεω