Το Γιούρογκρουπ προανήγγειλε την έξοδο της Ισπανίας από το πρόγραμμα στήριξης, χωρίς να χρειαστεί πρόσθετη χρηματοδότηση από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης μετά την ολοκλήρωση της... Συνόδου των Βρυξελλών, με ανακοίνωσή τους υποστηρίζουν πλήρως την απόφαση της Ισπανίας να μη ζητήσει νέα οικονομική βοήθεια, μετά από την έξοδό της από το πρόγραμμα στήριξης, τον Ιανουάριο του 2014.
Η αλήθεια είναι, πως υπάρχουν φορές που αδυνατεί κάποιος να κατανοήσει το ακριβές νόημα δηλώσεων των αρμοδίων παραγόντων. Και τούτο διότι, καθ’ όλη την φετινή χρονιά, οι διαπιστώσεις του ΔΝΤ για την πορεία της ισπανικής οικονομίας δεν ήταν τόσο ευοίωνες, ώστε να προμηνύουν αυτήν την εξέλιξη.
Τον Φεβρουάριο 2013, το ΔΝΤ σε έκθεσή του, προειδοποίησε ότι οι κίνδυνοι για την οικονομία παραμένουν αυξημένοι, καθώς η Ισπανία υποβάλλεται σε μια «δύσκολη διαδικασία δημοσιονομικής και εξωτερικής προσαρμογής» και απηύθυνε έκκληση για συνέχιση του μεταρρυθμιστικού προγράμματος.
Στις 2 Αυγούστου 2013, το ΔΝΤ προέβλεψε πως έπειτα από οκτώ συνεχόμενα τρίμηνα συρρίκνωσης, η ανάκαμψη της Ισπανίας θα είναι «αργή και δύσκολη», ενώ πρόσθεσε πως η ανεργία, η οποία στο δεύτερο τρίμηνο είχε διαμορφωθεί στο 26,3%, εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα υψηλή. «Οι γενικές προοπτικές είναι δύσκολες κι οι κίνδυνοι υψηλοί», προειδοποίησε το ΔΝΤ.
Και, στις 13 Σεπτεμβρίου 2013, το ΔΝΤ έκανε λόγο για μεγάλες οικονομικές ανισορροπίες στην ισπανική οικονομία, που δημιουργούν κινδύνους. Σημείωσε δε, πως «πως η Ισπανία έχει κάνει πρόοδο στη μείωση του ελλείμματος, ωστόσο το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, καθώς η ανάπτυξη παραμένει αναιμική».
Μετά από όλα αυτά, τι να άλλαξε άραγε, ώστε να παρουσιάζει η Ισπανία δυναμική εικόνα; Αυτό ας μας το πουν οι ειδικοί, οι ανεπηρέαστοι ειδικοί, και όχι αυτοί που βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα, και μυρίζεις από μακριά ότι μεταφέρουν τις θέσεις εξωθεσμικών κέντρων.
Αλλά και η ιρλανδική κυβέρνηση ανακοίνωσε, ότι θα εξέλθει από το πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας της, στις 15 Δεκεμβρίου, «χωρίς να λάβει μια προληπτική γραμμή πιστώσεων».
Ελπίζεται, πως το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών θα έχει μελετήσεις τις ομοιότητες και διαφορές που έχουμε με τις οικονομίες των δυο παραπάνω χωρών (καλό θα ήταν να γνωρίζαμε κι εμείς τις επίσημες θέσεις) και θα εξάγει τα σωστά συμπεράσματα.
Εμείς όμως, μπορούμε να καταγράψουμε μερικά στοιχεία, τα οποία προφανώς και μας εμποδίζουν να εμφανίσουμε παρόμοια εικόνα. Πέρασαν τρία χρόνια και κάτι μήνες, που συζητούμε αν και πώς θα απολυθεί ένας μικρός αριθμός δημοσίων υπαλλήλων, ενώ κατ’ αυτό το διάστημα βρίσκονται εκτός της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενοι.
Όταν υπάρχουν άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα, σημαίνει πως κάποιες επιχειρήσεις έχουν πάψει να λειτουργούν, σημαίνει πως δεν γεμίζουν τα ασφαλιστικά ταμεία, σημαίνει πως χάνει έσοδα το κράτος, σημαίνει πολλά. Και όμως, όχι μόνο δεν χύνονται δάκρυα γι’ αυτές τις περιπτώσεις, αλλά και δεν διαπιστώνονται αξιοσημείωτες προσπάθειες αντιστροφής της κατάστασης.
Αντ’ αυτού, κάποιοι εξακολουθούν ακόμη να ελπίζουν σε προσέλκυση ξένων επενδυτών κι έχουν στηρίξει εκεί τις ελπίδες τους για ανάκαμψη της οικονομίας. Και οι ξένοι επενδυτές δεν είναι βλάκες να έρθουν εδώ, όταν εξακολουθούν ακόμη τα συνδικάτα να επιβάλλουν τις συντεχνιακές θέσεις τους, όταν ο δημόσιος οργανισμός παραμένει το ίδιο αναποτελεσματικός, όταν η διαφθορά εξακολουθεί να επιδεικνύει την ίδια σταθερότητα, και όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνει δημοσίως πως θα ακυρώσει πράξεις της σημερινής κυβέρνησης, και θα επαναφέρει την κατάσταση στα χρόνια πριν από το 2008, που μας οδήγησαν όμως έως εδώ.
Πότε θα αποφασίσει η κυβέρνηση να αντιληφθεί ότι η ελληνική οικονομία έχει μέλλον στηριζόμενη μόνον στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις -τα έγραφε ο καθηγητής Δημοσθένης Στεφανίδης προ δεκαετιών ακόμη-, άρα έχει χρέος να τις διατηρήσει στην ζωή; Αν δεν το καταλαβαίνει αυτό ο κ. Χατζηδάκης, δεν υπάρχει άλλος που να γνωρίζει ποιο είναι το φάρμακο για την ανάκαμψη της οικονομίας; Ή θα ζούμε ονειρευόμενοι τους Εμίρηδες που θα έρθουν να μας σώσουν;
Ο Μακεδών
Η αλήθεια είναι, πως υπάρχουν φορές που αδυνατεί κάποιος να κατανοήσει το ακριβές νόημα δηλώσεων των αρμοδίων παραγόντων. Και τούτο διότι, καθ’ όλη την φετινή χρονιά, οι διαπιστώσεις του ΔΝΤ για την πορεία της ισπανικής οικονομίας δεν ήταν τόσο ευοίωνες, ώστε να προμηνύουν αυτήν την εξέλιξη.
Τον Φεβρουάριο 2013, το ΔΝΤ σε έκθεσή του, προειδοποίησε ότι οι κίνδυνοι για την οικονομία παραμένουν αυξημένοι, καθώς η Ισπανία υποβάλλεται σε μια «δύσκολη διαδικασία δημοσιονομικής και εξωτερικής προσαρμογής» και απηύθυνε έκκληση για συνέχιση του μεταρρυθμιστικού προγράμματος.
Στις 2 Αυγούστου 2013, το ΔΝΤ προέβλεψε πως έπειτα από οκτώ συνεχόμενα τρίμηνα συρρίκνωσης, η ανάκαμψη της Ισπανίας θα είναι «αργή και δύσκολη», ενώ πρόσθεσε πως η ανεργία, η οποία στο δεύτερο τρίμηνο είχε διαμορφωθεί στο 26,3%, εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα υψηλή. «Οι γενικές προοπτικές είναι δύσκολες κι οι κίνδυνοι υψηλοί», προειδοποίησε το ΔΝΤ.
Και, στις 13 Σεπτεμβρίου 2013, το ΔΝΤ έκανε λόγο για μεγάλες οικονομικές ανισορροπίες στην ισπανική οικονομία, που δημιουργούν κινδύνους. Σημείωσε δε, πως «πως η Ισπανία έχει κάνει πρόοδο στη μείωση του ελλείμματος, ωστόσο το δημόσιο χρέος συνεχίζει να αυξάνεται, καθώς η ανάπτυξη παραμένει αναιμική».
Μετά από όλα αυτά, τι να άλλαξε άραγε, ώστε να παρουσιάζει η Ισπανία δυναμική εικόνα; Αυτό ας μας το πουν οι ειδικοί, οι ανεπηρέαστοι ειδικοί, και όχι αυτοί που βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα, και μυρίζεις από μακριά ότι μεταφέρουν τις θέσεις εξωθεσμικών κέντρων.
Αλλά και η ιρλανδική κυβέρνηση ανακοίνωσε, ότι θα εξέλθει από το πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας της, στις 15 Δεκεμβρίου, «χωρίς να λάβει μια προληπτική γραμμή πιστώσεων».
Ελπίζεται, πως το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών θα έχει μελετήσεις τις ομοιότητες και διαφορές που έχουμε με τις οικονομίες των δυο παραπάνω χωρών (καλό θα ήταν να γνωρίζαμε κι εμείς τις επίσημες θέσεις) και θα εξάγει τα σωστά συμπεράσματα.
Εμείς όμως, μπορούμε να καταγράψουμε μερικά στοιχεία, τα οποία προφανώς και μας εμποδίζουν να εμφανίσουμε παρόμοια εικόνα. Πέρασαν τρία χρόνια και κάτι μήνες, που συζητούμε αν και πώς θα απολυθεί ένας μικρός αριθμός δημοσίων υπαλλήλων, ενώ κατ’ αυτό το διάστημα βρίσκονται εκτός της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενοι.
Όταν υπάρχουν άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα, σημαίνει πως κάποιες επιχειρήσεις έχουν πάψει να λειτουργούν, σημαίνει πως δεν γεμίζουν τα ασφαλιστικά ταμεία, σημαίνει πως χάνει έσοδα το κράτος, σημαίνει πολλά. Και όμως, όχι μόνο δεν χύνονται δάκρυα γι’ αυτές τις περιπτώσεις, αλλά και δεν διαπιστώνονται αξιοσημείωτες προσπάθειες αντιστροφής της κατάστασης.
Αντ’ αυτού, κάποιοι εξακολουθούν ακόμη να ελπίζουν σε προσέλκυση ξένων επενδυτών κι έχουν στηρίξει εκεί τις ελπίδες τους για ανάκαμψη της οικονομίας. Και οι ξένοι επενδυτές δεν είναι βλάκες να έρθουν εδώ, όταν εξακολουθούν ακόμη τα συνδικάτα να επιβάλλουν τις συντεχνιακές θέσεις τους, όταν ο δημόσιος οργανισμός παραμένει το ίδιο αναποτελεσματικός, όταν η διαφθορά εξακολουθεί να επιδεικνύει την ίδια σταθερότητα, και όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνει δημοσίως πως θα ακυρώσει πράξεις της σημερινής κυβέρνησης, και θα επαναφέρει την κατάσταση στα χρόνια πριν από το 2008, που μας οδήγησαν όμως έως εδώ.
Πότε θα αποφασίσει η κυβέρνηση να αντιληφθεί ότι η ελληνική οικονομία έχει μέλλον στηριζόμενη μόνον στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις -τα έγραφε ο καθηγητής Δημοσθένης Στεφανίδης προ δεκαετιών ακόμη-, άρα έχει χρέος να τις διατηρήσει στην ζωή; Αν δεν το καταλαβαίνει αυτό ο κ. Χατζηδάκης, δεν υπάρχει άλλος που να γνωρίζει ποιο είναι το φάρμακο για την ανάκαμψη της οικονομίας; Ή θα ζούμε ονειρευόμενοι τους Εμίρηδες που θα έρθουν να μας σώσουν;
Ο Μακεδών
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου