Συμπληρώθηκαν 18 ολόκληρα χρόνια από την εφιαλτική εκείνη χειμωνιάτικη νύχτα του Ιανουαρίου του 1996, στα Ίμια, που έμελλε να δρομολογήσει πολύ άσχημες εξελίξεις στα Εθνικά μας ζητήματα. Μέχρι τότε θεωρούσαμε αυτονόητη την κυριαρχία μας στο Αιγαίο πέλαγος, παρότι υφίστατο από πλευράς Τουρκίας το casus belli.
Όμως, στις 31 Ιανουαρίου 1996, αυτή η υπεροχή μας αμφισβητήθηκε έντονα. Την... παγωμένη εκείνη βραδιά, μέσα στο καταχείμωνο, ανετράπησαν βίαια οι ισορροπίες στην περιοχή. Η νεοταξική συνωμοσία τέθηκε σε πλήρη εφαρμογή. Πρωταγωνιστές στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου της κρίσεως, η Τουρκία οι Η.Π.Α. και δυστυχώς η ανεπάρκεια της Ελλάδος να διαχειρισθεί κρίσεις με τους εκπροσώπους της, τον Έλληνα Πρωθυπουργό (Κώστα Σημίτη), τον Υπουργό Εξωτερικών (Θεόδωρο Πάγκαλο) και τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης (Γεράσιμο Αρσένη).
Τα Ίμια, μία συστάδα νησίδων των Δωδεκανήσων, εκχωρήθηκαν στην Ελλάδα, με την συνθήκη ειρήνης του Παρισιού (10/12/1947) από την Ιταλία αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Το κυρίαρχο αυτό καθεστώς, είχε αποδεχθεί και η Τουρκία. Αυτή η κυριαρχία λοιπόν, έπρεπε να αμφισβητηθεί από την γείτονα χώρα. Αυτή η απόλυτη κυριαρχία της πατρίδος μας στην περιοχή, έπρεπε να αμφισβητηθεί, κυρίως λόγω του ορυκτού πλούτου (όσμιο, πετρέλαιο, φυσικό αέριο), που βρίσκεται στον υποθαλάσσιο χώρο των νησιών. Αυτή η ανατροπή του status της περιοχής θα μπορούσε να γίνει μόνο με ένα πολύ θερμό στρατιωτικό επεισόδιο που θα προκαλούσε η Τουρκία κατά της Ελλάδος εκμεταλλευόμενη την χρονική στιγμή που στο «τιμόνι» της Ελλάδος θα βρίσκονταν πολιτικοί που θα μπορούσαν ευχαρίστως να διαπραγματευτούν αυτήν την ανατροπή της κυριαρχίας.
Αυτή η χρονική στιγμή είχε φτάσει για την Τουρκία. Η Ελλάδα βρισκόταν σχεδόν ακυβέρνητη. Ο Σημίτης, μόλις είχε αναλάβει Πρωθυπουργός και οι τηλεαστέρες Υπουργοί του, της ασφάλειας της χώρας, βρίσκονταν από κανάλι σε κανάλι. Έτσι, τα «αντανακλαστικά» αυτής της κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ, ήταν ασθενέστατα και ο έλεγχος χάθηκε από το πρώτο επεισόδιο, στις 25 Δεκεμβρίου 1995, με την προσάραξη φορτηγού πλοίου της Τουρκίας στα αβαθή ύδατα των βραχονησίδων Ίμια. Τις επόμενες ημέρες, η κρίση κλιμακώθηκε και αυξήθηκε η ένταση μεταξύ των δύο χωρών. Ο Δήμαρχος Καλύμνου, βλέποντας πως οι Τούρκοι εγείρουν πλέον εδαφικές διεκδικήσεις στα Ίμια, ανοήτως υψώνει στην μεγάλη Ίμια την Ελληνική σημαία. Αυτό το γεγονός εκμεταλλεύονται τα Τουρκικά κανάλια και δίνουν στο ζήτημα τεράστιες διαστάσεις. Υποκινούμενοι λοιπόν, από την κυβέρνησή τους, δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδος «Χουριέτ» υποστέλλουν την Ελληνική σημαία και υψώνουν την Τουρκική.
Έτσι, στις 28 Ιανουαρίου 1996, προ αυτής της προκλήσεως, περιπολικό του Πολεμικού μας Ναυτικού κατέβασε την Τουρκική σημαία και ύψωσε εκ νέου την Ελληνική. Ταυτόχρονα Έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάστηκαν στην Μεγάλη Ίμια. Επιπρόσθετα Τουρκικά και Ελληνικά πλοία άρχισαν να κινούνται προς την περιοχή των Ιμίων. Την 29η Ιανουαρίου, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος «στέλνει» μήνυμα προς την Τουρκία από την Βουλή των Ελλήνων λέγοντας πως η αντίδραση της Ελλάδος, σε όποια πρόκληση θα είναι άμεση και δυναμική (λόγια που μακάρι να ήταν πραγματικά). Την άλλη ημέρα, η Πρωθυπουργός της Τουρκίας, Τανσού Τσιλέρ, από την Βουλή της Τουρκίας δηλώνει: «Αύριο η Ελληνική σημαία θα έχει κατέβει από τα Ίμια». Ήταν πλέον η χρυσή ευκαιρία για την Τουρκία να αμφισβητήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος στην περιοχή και να ισχυροποιήσει ταυτόχρονα την δική της γεωπολιτική θέση. Άλλωστε, η τουρκική διπλωματία, επί χρόνια εργαζόταν για αυτή την μεγάλη για την Τουρκία ημέρα, αντίθετα με την Ελληνική, που από την μεταπολίτευση κυρίως και μέχρι σήμερα, στην εξωτερική της πολιτική, κοιμάται έναν ύπνο βαθύ.
Στις 31 Ιανουαρίου, μετά την αποβίβαση Τουρκικών κομάντος στην Μικρή Ίμια, παίχθηκε το τελευταίο σενάριο αυτής της σκηνοθετημένης κρίσεως. Τα ξημερώματα αυτής της αποφράδας ημέρας, κατέπεσε ελικόπτερο του Πολεμικού μας Ναυτικού και χάθηκαν άδοξα τρία Ελληνόπουλα, μέλη του πληρώματος:
Όμως, στις 31 Ιανουαρίου 1996, αυτή η υπεροχή μας αμφισβητήθηκε έντονα. Την... παγωμένη εκείνη βραδιά, μέσα στο καταχείμωνο, ανετράπησαν βίαια οι ισορροπίες στην περιοχή. Η νεοταξική συνωμοσία τέθηκε σε πλήρη εφαρμογή. Πρωταγωνιστές στην υλοποίηση αυτού του σχεδίου της κρίσεως, η Τουρκία οι Η.Π.Α. και δυστυχώς η ανεπάρκεια της Ελλάδος να διαχειρισθεί κρίσεις με τους εκπροσώπους της, τον Έλληνα Πρωθυπουργό (Κώστα Σημίτη), τον Υπουργό Εξωτερικών (Θεόδωρο Πάγκαλο) και τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης (Γεράσιμο Αρσένη).
Τα Ίμια, μία συστάδα νησίδων των Δωδεκανήσων, εκχωρήθηκαν στην Ελλάδα, με την συνθήκη ειρήνης του Παρισιού (10/12/1947) από την Ιταλία αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Το κυρίαρχο αυτό καθεστώς, είχε αποδεχθεί και η Τουρκία. Αυτή η κυριαρχία λοιπόν, έπρεπε να αμφισβητηθεί από την γείτονα χώρα. Αυτή η απόλυτη κυριαρχία της πατρίδος μας στην περιοχή, έπρεπε να αμφισβητηθεί, κυρίως λόγω του ορυκτού πλούτου (όσμιο, πετρέλαιο, φυσικό αέριο), που βρίσκεται στον υποθαλάσσιο χώρο των νησιών. Αυτή η ανατροπή του status της περιοχής θα μπορούσε να γίνει μόνο με ένα πολύ θερμό στρατιωτικό επεισόδιο που θα προκαλούσε η Τουρκία κατά της Ελλάδος εκμεταλλευόμενη την χρονική στιγμή που στο «τιμόνι» της Ελλάδος θα βρίσκονταν πολιτικοί που θα μπορούσαν ευχαρίστως να διαπραγματευτούν αυτήν την ανατροπή της κυριαρχίας.
Αυτή η χρονική στιγμή είχε φτάσει για την Τουρκία. Η Ελλάδα βρισκόταν σχεδόν ακυβέρνητη. Ο Σημίτης, μόλις είχε αναλάβει Πρωθυπουργός και οι τηλεαστέρες Υπουργοί του, της ασφάλειας της χώρας, βρίσκονταν από κανάλι σε κανάλι. Έτσι, τα «αντανακλαστικά» αυτής της κυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ, ήταν ασθενέστατα και ο έλεγχος χάθηκε από το πρώτο επεισόδιο, στις 25 Δεκεμβρίου 1995, με την προσάραξη φορτηγού πλοίου της Τουρκίας στα αβαθή ύδατα των βραχονησίδων Ίμια. Τις επόμενες ημέρες, η κρίση κλιμακώθηκε και αυξήθηκε η ένταση μεταξύ των δύο χωρών. Ο Δήμαρχος Καλύμνου, βλέποντας πως οι Τούρκοι εγείρουν πλέον εδαφικές διεκδικήσεις στα Ίμια, ανοήτως υψώνει στην μεγάλη Ίμια την Ελληνική σημαία. Αυτό το γεγονός εκμεταλλεύονται τα Τουρκικά κανάλια και δίνουν στο ζήτημα τεράστιες διαστάσεις. Υποκινούμενοι λοιπόν, από την κυβέρνησή τους, δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδος «Χουριέτ» υποστέλλουν την Ελληνική σημαία και υψώνουν την Τουρκική.
Έτσι, στις 28 Ιανουαρίου 1996, προ αυτής της προκλήσεως, περιπολικό του Πολεμικού μας Ναυτικού κατέβασε την Τουρκική σημαία και ύψωσε εκ νέου την Ελληνική. Ταυτόχρονα Έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάστηκαν στην Μεγάλη Ίμια. Επιπρόσθετα Τουρκικά και Ελληνικά πλοία άρχισαν να κινούνται προς την περιοχή των Ιμίων. Την 29η Ιανουαρίου, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος «στέλνει» μήνυμα προς την Τουρκία από την Βουλή των Ελλήνων λέγοντας πως η αντίδραση της Ελλάδος, σε όποια πρόκληση θα είναι άμεση και δυναμική (λόγια που μακάρι να ήταν πραγματικά). Την άλλη ημέρα, η Πρωθυπουργός της Τουρκίας, Τανσού Τσιλέρ, από την Βουλή της Τουρκίας δηλώνει: «Αύριο η Ελληνική σημαία θα έχει κατέβει από τα Ίμια». Ήταν πλέον η χρυσή ευκαιρία για την Τουρκία να αμφισβητήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος στην περιοχή και να ισχυροποιήσει ταυτόχρονα την δική της γεωπολιτική θέση. Άλλωστε, η τουρκική διπλωματία, επί χρόνια εργαζόταν για αυτή την μεγάλη για την Τουρκία ημέρα, αντίθετα με την Ελληνική, που από την μεταπολίτευση κυρίως και μέχρι σήμερα, στην εξωτερική της πολιτική, κοιμάται έναν ύπνο βαθύ.
Στις 31 Ιανουαρίου, μετά την αποβίβαση Τουρκικών κομάντος στην Μικρή Ίμια, παίχθηκε το τελευταίο σενάριο αυτής της σκηνοθετημένης κρίσεως. Τα ξημερώματα αυτής της αποφράδας ημέρας, κατέπεσε ελικόπτερο του Πολεμικού μας Ναυτικού και χάθηκαν άδοξα τρία Ελληνόπουλα, μέλη του πληρώματος:
- Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης.
- Ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος.
- Ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός.
Παρά τις κυβερνητικές δικαιολογίες για την « πτώση» του ελικοπτέρου, περί απώλειας προσανατολισμού του κυβερνήτη (vertigo), στην κοινή γνώμη της πατρίδος μας είναι διάχυτη η πεποίθηση καταρρίψεως του ελικοπτέρου από τις Τουρκικές δυνάμεις. Κατ΄ αυτό τον τρόπο η Τουρκία «πάτησε πόδι» στην περιοχή, κάτι πού επί δεκαετίες πρόσμενε και επεδίωκε. Αφού λοιπόν, ο σκοπός των Τούρκων επετεύχθη, ανέλαβε δράση η κυβέρνηση των ΗΠΑ για απεμπλοκή της κρίσης μεταξύ των δύο χωρών.
Έτσι από εκείνη την ημέρα, καθιερώνονται οι γκρίζες ζώνες στην περιοχή και η αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων όχι μόνο στα Ίμια, αλλά και σε άλλες περιοχές (Καστελόριζο κλπ). Τι έκαναν όμως, οι Σημίτης, Πάγκαλος και Αρσένης μετά την αρνητική και καταστροφική αυτή εξέλιξη για τα Εθνικά μας θέματα; Κρύφτηκαν από ντροπή, δήλωσαν τις παραιτήσεις τους από ευαισθησία για την ταπεινωτική Εθνική ήττα που υπέστη η πατρίδα μας με αποκορύφωμα την άδικη απώλεια τριών γενναίων παλικαριών, άξιων στελεχών του Εθνικού μας Πολεμικού Ναυτικού; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!
Ο ευτραφής και λαλίστατος επί παντός επιστητού, Θεόδωρος Πάγκαλος, αρχιπρωτεργάτης της υπαγωγής της χώρας στο προδοτικό Μνημόνιο (αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου), πιεζόμενος από τον ομόλογό του, υπουργό Εξωτερικών των Η.Π.Α., για απόσυρση της Ελληνικής σημαίας από τα Ίμια, είπε το αισχρό: «Την σημαία θα την πάρουν οι ισχυροί άνεμοι που πνέουν στην περιοχή».
Ο δε αρχιερέας της διαπλοκής και των μιζών στα εξοπλιστικά προγράμματα, Κώστας Σημίτης, λίγες μέρες μετά, από του βήματος της Ελληνικής Βουλής, ευχαρίστησε δημόσια τους Αμερικανούς για την «βοήθειά τους» στην απεμπλοκή της κρίσεως.
Είναι λοιπόν, τοις πάσι γνωστό, πως οι Σημίτης, Πάγκαλος και Αρσένης, υπήρξαν αναξιόπιστοι και ανεπαρκείς υποστηρικτές των Ελληνικών συμφερόντων. Επέδειξαν σε δύσκολες στιγμές για το Έθνος, δειλία και υπέρμετρη υποχωρητικότητα. Αυτή η υποχωρητικότητα στην κρίση των Ιμίων, έφερε στην συνέχεια και άλλες διπλωματικές ήττες, με αποκορύφωμα την συμφωνία της Μαδρίτης το 1997, με νέα απώλεια κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Ωστόσο, η προδοτική στάση αυτών των πολιτικών χαμαιλεόντων, ενισχύεται και από το βιβλίο του Επίτιμου Αρχηγού του Στόλου, Αντιναυάρχου Π.Ν Γρηγόρη Δεμέστιχα, με τίτλο: «Ελληνική Εθνική Στρατηγική»,από όπου αντλώ το παρακάτω απόσπασμα: «…Η ιδέα για να εμβαθύνω σε θέματα Στρατηγικής ήλθε το 1996 (λίγο μετά τα γεγονότα στα Ίμια) όταν εκλήθησαν από την Επιτροπή Εξωτερικών και Αμύνης της Βουλής διάφορα Ελληνικά Ινστιτούτα (μεταξύ των οποίων και η Ελληνική Εταιρεία Στρατηγικών Μελετών – ΕΛΕΣΜΕ – στην οποία ήμουν τότε Πρόεδρος) να προσέλθουν σε σύσκεψη προκειμένου να αρχίσει να μεθοδεύεται η διατύπωση της Ελληνικής Εθνικής Στρατηγικής. Φαίνεται ότι υπήρξαν κάποιες φωνές στην Ελληνική Βουλή για την αναγκαιότητα ενός τέτοιου κειμένου, που έχουν όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου. Δυστυχώς λίγες μέρες μετά ήλθε η ειδοποίηση ότι η σύσκεψη ανεβάλετο για ευθετότερο χρόνο, που δεν έχει έλθει όμως μέχρι σήμερα. Κατά την γνώμη μου, ο λόγος ακυρώσεως της προσπάθειας για την σύνταξη αυτού του κειμένου ήταν ότι αυτό θα ήταν δεσμευτικό και δεν θα επέτρεπε τις αυθαιρεσίες και τις πρόχειρες λύσεις που δίδουν οι κυβερνήσεις μας ή που προωθούνται από ξένα κέντρα και αυτές τις αποδέχονται. Γι΄ αυτό και έχουμε συνήθως μέχρι σήμερα κυβερνήσεις που νέμονται την εξουσία και όχι κυβερνήσεις που προωθούν τα εθνικά συμφέροντα…».
Συνεπώς, είμαι βέβαιος πως ο ιστορικός του μέλλοντος θα τους καταδικάσει ως διαπράξαντες το αδίκημα της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ κατά των συμφερόντων της πατρίδος μας.
Όσον δε, αφορά την μνήμη των ηρώων της νεώτερης ιστορίας μας, Καραθανάση, Βλαχάκου και Γιαλοψού, θα έλεγα: «των ανδρειωμένων ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται».
Φαίνεται πως είναι μοιραίο τούτος ο τόπος, τέτοια παλικάρια να γεννά!
Από κάτι τέτοια Ελληνόπουλα εμπνεύστηκε προφανώς ο Αισχύλος όταν είπε:
«Ω παίδες Ελλήνων, ίτε ελευθερώτε πατρίδ’ ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων, νυν υπέρ πάντων αγών».
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου