Διαβάζοντας κάποιος την ειδησεογραφία στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης τις τελευταίες μέρες, εύκολα μπορεί να συνάγει το συμπέρασμα πως η Ελλάδα υπάρχει σαν ανεξάρτητο έθνος χάρη στη Ρωσία.
Πως περίπου η χώρα ελευθερώθηκε χάρη στην αγάπη και τις προσπάθειες της τσαρίνας Μεγάλης Αικατερίνης και πως σήμερα στηρίζεται αποκλειστικά από τις σημαντικές εξαγωγές στην Ρωσία αλλά και τα...
έσοδα από τις αφίξεις των Ρώσων τουριστών στην Ελλάδα, οι οποίοι εμφανίζονται να αποτελούν το βασικό μοχλό της ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας, η οποία ως γνωστό αποτελεί την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας.
έσοδα από τις αφίξεις των Ρώσων τουριστών στην Ελλάδα, οι οποίοι εμφανίζονται να αποτελούν το βασικό μοχλό της ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας, η οποία ως γνωστό αποτελεί την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας.
Με βάση τα πρωτοσέλιδα ο μέσος «λαθραναγνώστης» των περιπτέρων και «όμηρος» των τηλεοπτικών παραθύρων συμπεραίνει εύκολα πάνω-κάτω πως από τα 20 δις των ελληνικών εξαγωγών τα μισά περίπου (αν όχι το 90% κατευθύνονται στη Ρωσία) και από τα 20 εκατ. τουριστών πολλά εκατομμύρια, αν όχι οι μισοί και πλέον, έρχονται από τη Ρωσία και με το εμπάργκο όλα αυτά θα χαθούν, οπότε η οικονομία μας θα καταρρεύσει.
Πολλοί μάλιστα δεν διστάζουν να οικτίρουν και προτρέπουν την κυβέρνηση για χάρη των συμφερόντων του ελληνικού λαού και της ελληνικής οικονομίας να εγκαταλείψει την Ε.Ε., το ευρώ το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ και να προσχωρήσει στη ρωσική κοινοπολιτεία προκειμένου να κρατηθεί όρθια η ελληνική οικονομία.
Αν κοιτάξει κάποιος τα στοιχεία θα διαπιστώσει πως η αλήθεια βρίσκεται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που ο συρμός διαλαλεί.
Το 2013 οι ελληνικές εξαγωγές στη Ρωσία ήταν περί τα 406 εκατ. και οι εισαγωγές από τη Ρωσία περί τα 6,6 δισ. ευρώ. Οι ελληνικές εξαγωγές προς τη Ρωσία αντιπροσώπευαν το 1,49% του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών και οι εισαγωγές το 14,7% του συνόλου των εισαγωγών.
Με το εμπάργκο αν κάποια από τις δυο πλευρές υπόκειται συντριπτικό οικονομικό «κάταγμα» αυτός είναι η Ρωσία.
Πάντα με ένα οικονομικό εμπάργκο υπάρχουν απώλειες και για τις δυο πλευρές. Η εικόνα όμως δεν είναι όπως την παρουσιάζει ο συρμός της ρωσικής προπαγάνδας που κυριαρχεί στη χώρα μας. Ένα εμπάργκο όμως προς μια χώρα που συμπεριφέρεται ως «πειρατής» προς τους γείτονες της και ως «νονός» ολιγαρχικών συμφερόντων προς τους πολίτες της, μπορεί να γλιτώσει όλες τις πλευρές αργότερα από χειρότερα δεινά, όπως απέδειξε κατά το παρελθόν η ανεκτικότητα προς ανάλογες συμπεριφορές (π.χ. προς τον Χίτλερ).
Από τα 20 δις περίπου των ελληνικών εξαγωγών το 2012 τα 10,2 δις πηγαίνουν στις αγορές τις Ε.Ε. που πρωτοστατεί μαζί με τις ΗΠΑ στην επιβολή κυρώσεων στην Ρωσία, με βασικούς εταίρους την Ιταλία με 1,7 δις. ευρώ, τη Γερμανία με 1,7 επίσης δις ευρώ, τη Βρετανία με 1 δις ευρώ, το Βέλγιο με 1 δις ευρώ.
Το 2012 στην Ρωσία έγιναν εξαγωγές 321 εκατ. ευρώ λιγότερες από τη μικρή Αλβανία όπου έφτασαν τα 394 εκατ. ευρώ. Στις μακρινές ΗΠΑ οι εξαγωγές έφτασαν τα 650 εκατ. ευρώ.
Αν μια χώρα με βάση το εμπορικό ισοζύγιο αποφάσιζε να διαχωρίσει τη θέση της από την Ε.Ε. για χάρη των εμπορικών σχέσεων με τη Ρωσία θα ήταν σαν να αυτοκτονούσε, πολιτικά και οικονομικά.
Από 17 εκατ. τουρίστες που επισκέφθηκαν τη χώρα μας το χρόνο που πέρασε, οι Ρώσοι δεν ξεπέρασαν τα 1 εκατ., έναντι 2,1 εκατ. Γερμανών και 1,9 εκατ. Βρετανών και εν συνεχεία Γάλλων, Ιταλών κλπ.
Αν κάποιος αποφασίσει να αλλάξει στρατόπεδο θα είναι σαν να θυσιάζει πολλά από τα 16 περίπου εκατ. επισκεπτών για τους λιγότερους του 1 εκατ. Ρώσους, οι οποίοι όντως είναι καλοί πελάτες και ξοδεύουν το 9,4% των συνολικών ελληνικών εσόδων από τον τουρισμό. Πάλι όμως οι αριθμοί δεν συνηγορούν της προπαγάνδας του φιλορωσικού «κόμματος» που βρίσκει ενθουσιώδη ώτα μεταξύ παραδοσιακών αριστερών αλλά και των χουντοναζιστών της Χ.Α.
Γνώμονας της εξωτερικής πολιτικής μιας χώρας πρέπει να είναι το συμφέρον της κοινωνίας της και όχι οι ιδεοληψίες ή τα συμφέροντα μικροομάδων που προσπαθούν να τα επιβάλλουν...
Ο Χρήστος Πασαλάρης στην RealNews 26/9/2010 έγραψε ..."Ωστόσο, μπορούμε με...ανακούφιση να υποθέσουμε ότι τουλάχιστον οι σημερινοί ηγέτες δεν κινδυνευουν ούτε απο την τρόικα, ούτε από τους παμφάγους δανειστές μας, ούτε απο τους παντοδύναμους 'προστάτεσ' μας. Εκτός και αν κάνουν τίποτε "αταξίες" με τους Ρώσους ή του Κινέζους ή τους Άραβες ή με τα βέτο (Σκόπια, σημείωση σχολιαστή) και τους αγωγούς, σαν εκείνες τις "αταξίες" που έκανε ο Καραμανλής και έχασε την καρέκλα του. Ευτυχώς μόνον αυτήν!..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λύσσα του πολιτικού συστήματος (πολιτικατζήδες+ΜΜΕ(ξαπατησης)) κατά της Ρωσίας και του προέδρου Πούτιν αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι το πολιτικό σύστημα της χώρας ήταν, είναι και θα είναι ένα σύστημα εξαρτημένο, υπόδουλο στα ξένα κέντρα και υπάκουο στις εντολές τους.
“Greece has been, is and probably will continue to be a penetrated political system”
Theodore A. Couloumbis, Post World War II Greece: A Political Aproach, East European Quarterly, Vol VII, No 3. pp 285-310
Ο ιστορικός των πρώτων χρόνων του ανεξάρτητου Ελληνικού κρατιδίου John Petropulos περιγράφει και αναλύει τον προσανατολισμό των ντόπιων πολιτικών κομμάτων προς τους ξένους με την ακολουθη διεισδυτική παρατήρηση
(party) leaders realized that, given the international status of Greece and its internal constitution (absolutism) they could influence the Crown (King Otto) and mold the future of Greece much more effectively by catering to the powers than by catering to the home public
John Petropulos Politics and Statecraft in the Kingdom of Greece:1833-1843, Princeton PUP, 1968 pp 509
Σε ελευθερη μετάφραση: οι κομματικές ηγεσίες αντιλήφθηκαν ότι με δεδομένη την διεθνή θέση της Ελλάδος και το σύνταγμα της (απολυταρχία) θα μπορούσαν να επηρεάσουν το Στέμμα (Οθων) και να πλάσουν αποτελεσματικά το μέλλον της Ελλάδας (και της ύπαρξης τους, σημ. μεταφραστή) απευθυνόμενοι στους ξένους αντί στον ελληνικό λαό
Η καταπληκτική ποιότητα αυτής της παρατήρησης είναι ότι περιγράφει με ακρίβεια την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα. Αν κάποιος αντικαταστήση την λεξη Οθων με Σαμαράς, Βενιζέλος, Τσιπρας, Καμμένος, Κουτσουμπας και γενικά "πολιτικατζήδες+ΜΜΕ(ξαπάτησης)" θα έχει μια εικόνα της σημερινής πολιτικής που έχει μια θλιβερή ομοιότητα με εκείνη την εποχή. Οι πολιτικές ελιτ, τρομάρα τους για ελιτ, πιο πολύ ενδιαφέρονται για ένα good boys των ξένων απο το τι λένε ή σκέφτονται οι Ελληνες. Ο Φιλανδός πρόεδρος μετά το εμπαρκο της Ρωσίας στα προιοντα της χώρας του έτρεξε στο Σότσι να συναντήσει τον Πούτιν συναντηση που πέρασε στα ψίλά ή αγνοήθηκε απο τα ΜΜΕ(ξαπάτησης).
Maximos