Δεκεμβριανά: Ιστορική αναδρομή... Η έναρξις του 2ου Γύρου.

Ο εφιάλτης Της Λαϊκιάς «Δημοκρατίας» 

Από τον Ιάσωνα 

« .. Ο ''Δεκέμβριος'' ασφαλώς δεν ηδύνατο να είναι ''επανάστασις'' ... άνευ συμμετοχής ενεργού εις αυτήν της εργατικής τάξεως, άνου συμπαθείας προς αυτήν των αγροτών, άνευ ουδετερότητος πλήρους της μικροαστικής τάξεως . Και είναι βέβαιον οτι ούτε η εργατική τάξις εν τω συνόλω της μετέσχε της ''Δεκεμβριανής επιχειρήσεως'' ούτε η αγροτική ταξις συνεπάθει την κομμουνιστικήν τοιαύτην επίθεσιν, ως μόνη ανάμνησιν έχουσα τας αρπαγάς των προϊόντων της, τας αγγαρείας , τα εγκλήματα και την επιβολήν φορολογιών. Όσον αφορά στην μικροαστική ταξιν, αυτή οχι μόνον δεν ήτο ουδέτερα αλλά σαφώς και θετικώς αντίθετος προς την κομμουνιστική επιθεσιν...

Ο ''Δεκέμβριος'' ασφαλώς δεν ήτο ούτε '''κοινωνική επανάστασις'' ούτε καν ένοπλος στάσις δύναται να χαρακτηρισθή διοτι δεν επρόκειτο περι ένοπλου στάσεως τμήματος τινός Λαού ή στρατού αμφισβητούντος το κύρος μιας νόμιμου εξουσίας. 

Τι ητο λοιπόν ο Δεκέμβριος; Μια απλή συνέχεια της στρατιωτικής προελάσεως του ΕΛΑΣ Προς το κέντρο των Αθηνών λόγω της μέθης των μέχρι τότε επιτυχιών και της κομμουνιστο-κρατίας των Αθηνών δια των συλλαλητηρίων... Αλλα κοινωνικώς ήτο αστήρικτος και βλακωδης! ...

Εάν αντί του Δεκεμβρίου, το ΚΚΕ, κατέχον τα 7 υπουργεία του , εζήτει και ηξίου απλώς εκλογάς ...πολύ φοβούμαι ότι το ΚΚΕ ως ΕΑΜ θα ελάμβανε ασφαλώς την πλειοψηφία των βουλευτών της χώρας...οπότε άγνωστο αν η ΕΛΛΑΣ θα απεφευγε τον κίνδυνο να εγκλεισθή εντος του σιδηρού παραπετάσματος.. Από της απόψεως αυτής ο «Δεκέμβριος» υπήρξεν απο εθνικής αποψεως «ευτύχημα». Διότι χάρις εις αυτόν μετεστράφη το λαϊκό ρεύμα κατά του ΚΚΕ και τα θύματα του ''Δεκεμβρίου'' είναι οι ήρωες και οι Μάρτυρες , που πότισαν με το αίμα των τον δένδρο της ελευθερίας...Το ΚΚΕ προσπάθησε να εξύμνηση τον ''Δεκέμβριο'' του ως ηρωικό αγώνα του λαού υπο την καθοδήγησιν του. Και όμως το αληθές είναι ότι ο λαός των Αθηνών έμεινε αμέτοχος ..»

Από της απόψεως αυτής ο «Δεκέμβριος» υπήρξεν απο εθνικής απόψεως «ευτύχημα». Διοτι χάρις εις αυτον μετεστράφη το λαϊκό ρεύμα κατά του ΚΚΕ και τα θύματα του ''Δεκεμβρίου'' ειναι οι ήρωες και οι Μάρτυρες , που πότισαν με το αίμα των τον δένδρο της ελευθερίας...»

Ελευθέριος Σταυρίδης Βουλευτής ΚΚΕ, Γενικός Γραμματεύς του ΚΚΕ (Στο βιβλίο «Τα παρασκήνια του ΚΚΕ» σελις 552).

Εισαγωγή

Τόσα χρόνια η μονομερής εξιστόρησις των συμβάντων κατά τα έτη 1940-1949 , η διαρκής πλαστογράφησις της ιστορίας , ο λιβανωτός στους σφαγείς του Ελληνικού λαού, αποτελεί ύβρι στην Α-ληθεια και ιεροσυλία στην μνήμη των αθώων.

Τα θεμελιώδη ψεύδη της κομμουνιστικής αριστεράς και της παραπληροφορήσεως των αριστερό-κρατούμενων ΜΜΕ εν σχέσει με τα Δεκεμβριανά- Συμμοριτοπολεμο επικεντρώνονται κυρίως στα έξης:

Ένα, ότι Συμμοριτοπόλεμος- ο βαπτισθείς εν συνεχεία στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ της πολιτικής μιας μονομερούς και αφελούς λήθης, ως εμφύλιος , προεκλήθη από τους Άγγλους και δεύτερον ότι τα Δεκεμβριανά υπήρξαν απότοκο της Κυβερνήσεως Παπανδρέου και τη βίας της Αστυνομίας απέναντι « φιλειρηνικών» διαδηλωτών της 3ης Δεκεμβρίου 1944..Ουδέν αναληθεστερον …τούτων.

Εν συνεχεία παραθέτουμε ιστορικά έγγραφα , δηλώσεις και εξιστορήσεις για τα Δεκεμβριανά, από τους πρωτεργάτες, ιστορικούς, έλληνες και ξένους πολιτικούς κάθε αποχρώσεως που δεν αφήνουν περιθώρια για τα κομμουνιστικά ψεύδη. Κάθε άλλος στην θέσι τους μονο ντροπή και αποτροπιασμό θα μπορούσε να έκφραση. Αν όχι την συγγνώμη..Αφού η τεκμηριωμένη γνώσι των γεγονότων έχει αποδείξει ότι ο Δεύτερος Γύρος , δηλαδή η προσπάθεια καταλήψεως των Αθηνών δια του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ήτο μέρος του προγράμματος και του σχεδίου του ΚΚΕ που απέβλεπε στην κατάλυσι του δημοκρατικού πολιτεύματος και την αυτονόμησι της Μακεδονίας και Θράκης (Δηλώσεις Φλωράκη στο Βήμα, βλέπε εν συνεχεία).

Δυστυχώς. Και να θέλουν οι Έλληνες που γνωρίζουν την Ιστορίας μας ή υπέστησαν την κομμουνιστική λαίλαπα, να λησμονήσουν τα όσα τραγικά συνέβησαν κατά την περίοδο του των Δεκεμβριανών- και να συμφιλιωθούν με το ψεύδος, δεν δύνανται. Η σημερινή σταλινική ηγεσία του ΚΚΕ, οι συνοδοιπόροι , οι παραχαράκτες και οι ροζ-πουα ζηλωτές του Σύριζα με τα « διαφημιστικά» πανο «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ» δεν το επιτρέπουν αναμοχλεύοντες το παρελθόν σε κάθε ευκαιρία, λοιδωρούντες τα θύματα και εξυμνούντες τους διεστραμμένους δολοφόνους , πλαστογραφώντας την Ιστορία και γαλβανίζοντας την αλήθεια.. Υπερήφανοι για τα εγκλήματα τους ,αρνούμενοι να ζητήσουν συγγνώμη , εξακολουθούν να εφαρμόζουν το σταλινικό πρόγραμμα, της ανατροπής της Δημοκρατίας και της καταλήψεως της εξουσίας με μοχλό την «εργατικια ταξη» , την βία των στρατευμένων οπαδών τους,, των « συνδικάτων» , των « αγανακτισμένων» των εκάστοτε « καταληψιών» και πολλών χρησίμων ή αφελών ηλιθίων που θεωρούν ότι τα τούβλα οι μολότοφ , τα καλασνικοφ και οι δολοφονίες μετρούν περισσότερο από την καθολική ψηφοφορία και τον κοινοβουλευτικό διάλογο..

Χάριν μικρής συνεισφοράς προς αποκατάστασιν της Ιστορικής αληθείας και απόδοσι του σεβασμού στην μνήμη των τραγικών αθώων θυμάτων και αγωνιστών της Ελευθερίας που μας έσωσαν κυριολεκτικώς από την Σταλινικη Τυραννία και την Σλαβοποίησι της Ελλάδος ,ώστε να είμεθα Σήμερα μια Ελεύθερη και Δημοκρατική Χώρα, εξιστορούμαι τα έξης:

Ιστορικό πλαίσιο

Γράφει ο Θ. Παπακωνσταντίνου (Τροτσκιστής στα νιάτα του εκδιωχθείς για τις πεποιθήσεις του από το Πανεπιστήμιο) στο βιβλίο του «Ανατομία της Επαναστάσεως».

« Πενηντα δυο ημέρες μετά την αποχώρησιν των γερμανών εξ Αθηνών( προτού καν ολοκληρωθή η απελευθέρωσις της Ελλάδος , διότι η Κρήτη κατείχετο ακόμη) το ΚΚΕ μετέχον της κυβερνήσεως ως ΕΑΜ , εξαπέλυσε την 3ην Δεκεμβρίου 1944 κλασσικου τύπου επανάστασιν , εις την πρωτεύουσαν δια να καταλάβη την εξουσίαν Το λεπτομερές σχέδιον της ενόπλου εξεγέρσεως εξεπονήθη από του φθινοπώρου του 1943 μεχρι του Σεπτεμβρίου του 1944 και από της επομένης της απελευθερώσεως ήρχισεν η ψυχολογική , πολιτική και στρατιωτική προπαρασκευή της εκτελέσεως του.

Ούτω :

Εις τα τμήματα του ΕΛΑΣ, ετονίζετο από τους « καπεταναίους» - στελέχη του ΚΚΕ- ότι δεν έληξε η αποστολή των με την αποχώρησιν των Γερμανών, διότι απομένει η συντριβή της εσωτερικής αντίδρασης» και ότι πρεπει να είναι έτοιμα « για νέες μάχες και νίκες»Εις τα τμήματα της ΚΟΑ (« Κομμουνιστική Οργάνωση Αθηνών» ) εδίδετο η εντολή συντάξεως καταλόγων προγραφών κατά συνοικίας , επαγγέλματα και σωματεία.

Εις τας λαικάς μάζας εκαλλιεργείτο φοβία και ερεθισμός δια της μεθόδου της δολοφονίας εθνικοφρόνων υπό της ΟΠΛΑ , οι οποίοι εκηδεύοντο εν Αθηναις υπό των κομμουνιστών πομπωδώς, ως « εθνικοί αγωνιστές που έπεσαν θύματα της αντίδρασης» και εις την πρωτεύουσαν ενεντάσσεντο οι υπάρχοντες κομμουνισταί εις ενόπλους ομάδας, ενώσυέρρεον προς αυτήν εξ όλων των σημείων της χώρας μονάδες του ΕΛΑΣ. 

Την 27ην Νοεμβρίου 1944, κατόπιν μακρών διαπραγματεύσεων δια την αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΔ, οι υπουργοί του ΚΚΕ και του ΕΑΜ εις την κυβέρνησιν Παπανδρέου , επέδωσαν εις τον Πρωθυπουργόν γραπτήν συμφωνίαν περι δημιουργίας εθνικού στρατού( με την συμμετοχήν της ορεινής ταξιαρχίας, του ιερού λόχου, μονάδος του ΕΔΕΣ και μιας ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ ίσης προς το άθροισμα των τριών πρώτων με ίσον οπλισμόν).Η συμφωνία αυτή εγένετο αποδεκτή και εχαιρετίσθη από την κομμουνιστική προπαγάνδα ως « συμβολή του ΚΚΕ στην ομαλή δημοκρατική εξελιξη».

Την επομένη όμως ( 28η Νοεμβρίου) ο κομμουνιστής υπουργός Ζεύγος, ανεκοίνωσε εις τον πρωθυπουργόν ότι το κόμμα του , παρά την ενυπόγραφον δέσμευσιν του, δεν αποδέχεται πλέον την συμφωνίαν και θέτει νέους όρους, - διότι έκρινεν ότι ειχε φθάσει η « κατάλληλη στιγμή για την επανάσταση» 

Την 1ηνΔεκεμβρίου 1944 η « Εθνική Πολιτοφυλακή» ( δηλαδή η Αστυνομία του ΕΛΑΣ) ώφειλε, διαλυόμενη να παραδώση υπηρεσίαν εις την Εθνοφυλακήν. Δεν το έπραξε όμως .Εις την πρόσκλησιν του Πρωθυπουργού όπως ληφθή απόφασις του υπουργικού συμβουλίου προς ρύθμισιν του ζητήματος οι υπουργοί του ΚΚΕ και του ΕΑΜ ( Γ. Ζεύγος, Μ..Πορφυρογένης, Α.Σβώλος, ΗΤσιριμώκος, Α. Αγγελοπουλος και Ν.Ασκούτσης) απήντησαν με τις παραιτήσεις των.Ταυτοχρόνως , ανασυνεκροτείτο η Κ.Ε του ΕΛΑΣ, απεφασίζετο η κήρυξιςς γενικής απεργίας και εζητείτο υπό του ΕΑΜ άδεια δια την συγκρότησιν συλλαλητρίου την 3ην Δεκεμβρίου. 

Η κυβέρνησις παρεχώρησεν την αιτηθείσαν άδειαν, αλλ’ όταν επληροφορήθη την επομέμνην τας επαναστατικάς αποφάσεις της ΚΕ του ΚΚΕ , απηγόρευσε το συλλαλητήριον. Οι κομμουνισταί όμως επροχώρησαν εις την εκτέλεσιν του σχεδίου των..Συνεκρότησαν ένοπλον συλλαλητήριον, επετέθησαν κατά της οικίας του πρωθυπουργού, όπου έρριψαν χειροβομβίδας και ετραυμάτισαν ένα φρουρό αστυφύλακα και κατόπιν επετέθησαν εις την πλατείαν Συντάγματος, εναντίον της Αστυνομίας, την οποίαν υπεχρέωσαν να αμυνθή.

Ο « δεύτερος γύρος» είχεν αρχίσει. Επί 33 ημέρας η περιοχή της πρωτευούσης έζησε τας δραματικότερας στιγμάς της ιστορίας της. Ο μηχανισμός του ΚΚΕ εκινήθη με άγριον πάθος δια το έγκλημα , περιφρόνησε και τον πλέον στοιχειώδη ανθρώπισμον και εσκόρπισεν αδιστάκτως τον θάνατον .Οι Ελληνες κομμου νισταί κατά τα ημέρας εκείνα του Δεκεμβρίου απεδειξαν ότι ο φασισμος απετέλει , εν συγκρισει με τον κομμουνισμόν, μετριοπαθή μάλλον εκδήλωσιν της « επιστημονικής βαρβαρότητος». Ο Αρχιεπίσκοπος και Αντιβασιλεύς Δαμασκηνός υπελόγισε τον αριθμόν των πάσης φύσεως θυμάτων εις 65.000.Μόνον εις τας Αθήνας και τον Πειραιά εφονεύθησαν από την ΟΠΛΑ και τας επικουρικάς δολοφονικάς ομάδας του ΚΚΕ 15.685 άνδρες , γυναίκες και παιδιά.

Και εις τον φοβερόν αυτόν αριθμόν έχουν λεόντειον την μερίδα οι εργάται και οι νέοι.Μεταξύ των θυμάτων της κομμουνιστικής θηριωδίας περιλαμβάνονται και 246 συνδικαλιστικά στελέχη με ευδόκιμον θητείαν εις τον αγώνα της εθνικής αντιστάσεως .Οι εκτελεσταί του ΚΚΕ υπερέβησαν και τους πλέον πεπωρωμένους δολοφόνους εις σκληρότηταν.

Ο Αγγλος δημοσιογράφος. Φ.Α.Βόιτ γράφει: « Τα θύματα των σφαγών του Δεκεμβρίου περιλαμβάνουν ολοκλήρους οικογενείας..Πλείστα πτώματα ευρέθησαν φρικωδώς παραμορφωμένα με εξορυγμένους οφθαλμούς, σχισμένα τα στόματα των και κομμένες τις μύτες»

Δεν ηρκέσθη όμως το ΚΚΕ εις τα δολοφονίας , τα ομαδικάς σφαγάς και τας οπωσδήποτε ασκόπους ανατινάξεις και καταστροφάς κτιρίων και εργοστασίων, που δεν απετόλμησαν κατά την αποχώρησιν των ούτε οι ξένοι κατακτηταί.Διέταξε και ωργάνωσε εκτεταμένη και πρωτοφανή εις την Ευρωπαική ιστορίαν ομηρίαν. Δεκάδες χιλιάδες Αθηναίων και Πειραιωτών, γέροντες, γυναίκες, ασθενείς, άνθρωποι φιλήσυχοι και νοικοκυραίοι , επιστήμονες και εργάται, διανοούμενοι και έμποροι απήγοντο γυμνοί κατά τας παγεράς νύκτας του Δεκεμβρίου και ωδηγούντο πεζή, δια μεσου χιονωνκαι χαράδρων μακράν των εστιών των.Καθ οδόν εξετελούντο επι τόπου οι εξ αδυναμίας βραδυπορούντες και από τους μαρτυρικώς προχωρούντας εγίνετο κάθε τόσον επιλογή δι’ εκτελέσεις. Αλλα και από τας εκτελεσεις και από την ομηρίαν κατώρθωσαν αρκετοί να διασωθούν: Όσοι ήσαν εις θεσιν να πληρωσουν λύτρα. Με αυτά και με το προιόν της διατεταγμένης άνωθεν λαφυραγωγίας, η οοία έλαβε κατά τον Δεκέμβριον εκπληκτικάς διαστάσεις, αρκετοί « σύντροφοι» έλυσαν το οικονομικό των πρόβλημα και το ταμειον του ΚΚΕ εξησφαλισεν σεβαστούς πόρους…

Και καταλήγει ο Θ.Παπακωνσταντίνου: 

«Η δεκεμβριανή επανάστασις δεν κατόρθωσε να επικρατήση μολονότι κατά την κρίσιμον στιγμήν αι ένοπλοι δυνάμεις της ήσαν πενταπλάσιαι των ηνωμένων Ελληνικών και Αγγλικών δυνάμεων και είχαν επιτύχη να δεσπόζουν πλέον των εννέα δεκάτων της όλης εκτάσεως της Ελληνικής πρωτευούσης . Την 10ην Ιανουαρίου 1945 οι κομμουνιστές εζήτησαν και υπέγραψαν ανακωχήν… Τέσσαρας μόλις μήνας μετά την αποτυχίαν και υπό την κατάθλιψιν της καθολικής αγανακτήσεως του Έθνους ηναγκάσθησαν να τα ομολογήσουν συνοπτικώς και εκείνοι ακόμη, οι οποίοι υπήρξαν πρωτεργάται της ή συνοδοιπόροι της, αφού είχαν ήδη εξασφαλίσει την προσωπική ατιμωρησίαν των. Την 5ην Απριλίου 1945 εδημοσιεύθη εις τον Ριζοσπάστην υπόμνημα υποβληθέν εις τον Αντιβασιλέα και τον Πρωθυπουργόν, φέρον τας υπογραφές των Σιάντου, Ζευγου, Πορφυρογένη, Σβώλου, Αγγελόπουλου, Ασκούτση, Μάντακα κλπ. Και εις το υπόμνημα τούτο εγράφοντο τα εξής: 

"Εγινε ένα κίνημα που όλοι αναγνωρίζουν ότι δεν έπρεπε να γίνη και έπρεπε να αποφευχθή… Και δυστυχώς κατά το κίνημα αυτό έγινα όσα έγιναν εναντίον αμάχων και αθώων…»

(Θεοφυλακτος Παπακωνσταντίνου, από το βιβλίο του 

'' Ανατομία της Επαναστάσεως '', 1952, Σελίς 172,173,174)

Οι αποκαλύψεις του τότε Πρωθυπουργού 

Γεωργίου Παπανδρέου

«Είναι αύριο ( το άρθρο εγράφη την 3η Δεκεμβρίου 1946- ιδέ στο τέλος στοιχεία) η δευτέρα επέτειος του Στασιαστικού κινήματος του Δεκεμβρίου 1944 Και η απόστασις επιτρέπει μια ψύχραιμο ιστορική κρίσιν...

Ενώ την 27ην Νοεμβρίου 1044 οι κύριοι Σβώλος Τσιριμώκος και Ζεύγος μου έφερον το κείμενο της οριστικής συμφωνίας δια την αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και επανυγυρίσαμε από κοινού το ευτυχές γεγονός, αποτόμως ο σύντροφος Ζεύγος , την επομένην 28ην Νοεμβρίου 1944, ήλθεν μόνος του και εν αγνοία των άλλων δια να μου δήλωση πλήρη υπαναχώρησιν του ΚΚΕ και να μου θέση υπο τύπον τελεσιγράφου , νέους , απαραδέκτους όρους – το όποιον εσήμαινεν, ότι είχεν έλθει με εντολή ρήξεως.

Τι συνέβη μεταξυ 27ης και 28ης Νοέμβριου, ώστε να γίνη τόσον απότομος αλλαγή γραμμής και να αποφασισθή η Στάσις? .

Το απόγευμα της Πέμπτης , 30ης Νοεμβρίου 1944 ο κος Σβώλος με επεσκέφθη και κατά την διάρκεια της ομιλίας μας , αφού εξέφρασε την μεγάλην στενοχωρίαν του δια την επαναστατικήν απόφασιν του ΚΚΕ , η οποία οδήγει πλέον προφανώς εις την σύρραξιν: 

‘’Δεν ημπορώ πλεον ‘’ μου είπε ‘’να ασκήσω καμμίαν επιρροήν επι των αποφάσεων του ΚΚΕ. Έχω την εντύπωσιν ότι υπακούουν εις εξωτερικάς υποδειξεις..’’

Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια ..» 

(δημοσιευθηκε εις την ‘’ Ελλάδαν’’ την 2αν Δεκεμβρίου 1946 

και αναγράφεται στον Β’ τόμον του Βιβλίου Πολιτικά Θέματα 

του Γεωργίου Παπανδρέου σελίς 172,173 

εκδόσεις Πέτρου Δημητράκου ΑΕ)

Τα γεγονότα όπως τα είδαν Πολιτικοί Ιστορικοί, οι Πρωτεργάτες:

Η κυβερνητική έκθεσις.

« Οι αστυνομικοί παρά την κακομεταχείρισι τους από μέρους των διαδηλωτών, πειθαρχώντας στις διαταγές που είχαν , έδειχναν μεγάλη υπομονή. Πρώτοι πυροβόλησαν ένοπλοι διαδηλωτές , που είχαν επίσης και χειροβομβίδες .Σκοτώθηκε ένας αρχιφύλαξ της αστυνομίας και τραυματίσθησαν τρεις αστυνομικοι. Οι περισσότεροι από τους δέκα νεκρούς των διαδηλωτών , όπως απεδείχθη από την νεκροψία του ιατροδικαστού , σκοτώθηκαν από χειροβομβίδες., τις οποίες δεν χρησιμοποίησε η Αστυνομία. ..»

(Από το βιβλιο «Η Εξέγερση στην Αθήνα» 

 Ιωάννης Ιατρίδης, σελις 181) 

Αφήγησις Μακ Νηλ ( στρατιωτικός ακόλουθος στην Πρεσβεία των ΗΠΑ 

Λίγο ύστερα από τις 11 το πρωί άλλο κύμα των διαδηλωτών όρμησε προς την πλατεία συντάγματος διασπώντας την ζώνη των Αστυνομικών στην Ερμού. Οι αστυνομικοί κατέφυγαν στον αυλόγυρο της διευθύνσεως της Αστυνομίας για να κλεισθούν πίσω από τα ψηλά και αιχμηρά κιγκλιδώματα. Σε άλλα σημεία οι αστυνομικοί απλώς εγκατέλειπαν τις θέσεις τους και τόβαζαν στα πόδια. ..Μερικοί από αυτούς τους έπιαναν και τους σκότωναν επιτόπου προτού προλάβουν και κρυφθούν πουθενά…

Το απόγευμα της ιδίας ημέρας , ένοπλα μέλη του ΕΑΜ ήρχισαν να εξαπολύουν επιθέσεις εις διαφόρους τομείς της πόλεως προβαίνοντες εις τρομοκρατικάς ενεργείας και βανδαλισμούς, απάγοντα και φονεύοντα μέλη εθνικιστικών οργανώσεων και άλλους πολίτας.. Εισήρχοντο εις τα οικιας ειρηνοφίλων πολιτών , οι οποιοι δεν είχον καμμίαν σχέσειν με την πολιτικήν και επυροβόλουν εναντίον αόπλων και ανυπερασπίστων ανδρών και γυναικόπαιδων…Εσημειώθησαν αναρίθμητοι περιπτώσεις βανδαλισμού κατά την διάρκειαν της νυκτός της 3ης προς 4ην Δεκεμβρίου . Οι οπαδοί επιτίθεντο ταυτοχρόνως και εναντίον αστυνομικών σατθμών εξοντώνοντας επι τόπου πολλούς ατυνομικούς , τους οποίους εύρισκον ζωντανούς εντός ε των αστυνομικών σταθμών.. 

(Από το βιβλιο «Η Εξέγερση στην Αθήνα» 

 Ιωάννης Ιατρίδης, σελις 183) 

Δ.Γ.Κουσουλας Καθηγητής πολιτικών Επιστημών Πανεπιστήμιου Howard  http://dgkousoulas.com/

« Τα αιματηρά γεγονότα που διεδραματίσθησαν το πρωί της Κυριακής 3 Δεκεμβρίου 1944, θεωρούνται συνήθως ως η απαρχή της Δεκεμβριανής επαναστάσεως .,Η Επανάστασις πάντως δεν ήταν συνέπεια αυτών των γεγονότων τα οποία απλώς απετέλεσαν το έναυσμα. Την επανάστασι είχαν αποφασίσει ο Σιάντος και ο Ιωαννίιδης , τουλάχιστον 5 ημέρες πριν βαφή η άσφαλτος της Πλατείας Συντάγματος με το αίμα των διαδηλωτών που έπεσαν- σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες – κάτω από τις σφαίρες του αυτομάτου ενός αγνώστου οπλοφόρου με στρατιωτική στολή. 

Η κυβέρνησις είχε αρχικά δώσει άδεια για το συλλαλητήριο .Η άδεια αυτή όμως απεσύρθη αργότερον όταν άρχισαν να πυκνώνουν οι ενδείξεις ότι το ΚΚΕ προετοίμαζε την επανάστασιν..Η κυβέρνησις εν πάσει περιπτώσει έδωσε διαταγές στην αστυνομία να χρησιμοποιήση άσφαιρα φυσίγγια, εάν οι διαδηλωτές έδειχναν διαθέσεις διαταράξεως της τάξεως. Κι αυτό εξηγεί κατά πάσαν πιθανότητα και το γιατί δεν τραυματίσθησαν ούτε ένας από τα πυκνά πυρά της αστυνομιας,( εκτός από τα 12 ή 15 άτομα που έπεσαν κατά τα πρώτα λεπτά από τος σφαίρες του άγνωστου οπλοφόρου).

Όπως όμως και να έχηι το πράγμα, από ιστορικής απόψεως η σημασία όλων αυτών είναι μικρη. Εάν δεν είχεν συμβή τα συγκεκριμένα γεγονότα κάτι άλλο θα είχε συμβή που θα εξυπηρετούσε τον ίδιο σκοπο. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι πέντε ημέρες πριν η κομμουνιστική ηγεσία είχε αποφασίσει να παρασύρει την χώρα σε εμφύλιο πόλεμο..» 

(από το βιβλίο του « Επανάστασις και ήττα» 

 εκδόσεις ΚΑΜΠΑΝΑ, σελις 171,172) 

Σπ.Β.Μαρκεζινης (Νομομαθής Ιστορικός Πολιτικός διατελέσας Υπουργός Συντονισμού και Πρωθυπουργός )

«Τα γεγονότα του Δεκεμβρίου απεκάλυψαν κατά τρόπο αναμφισβήτητο τις αληθινές επιδιώξεις της κομμουνιστικής ηγεσίας για τον βίαιο αποπροσανατολισμό της Ελλάδος και όσοι από πεποίθηση ή διότι απλώς απέβλεπαν στην εξουσία , θα διαπιστώσουν την υστάτη στιγμή, ότι μαχόμενοι για την αβασίλευτη Δημοκρατία , συνέπρατταν ασυνειδήτως για την υλοποίησι ενός καλά οργανωμένου σχεδίου: Την καταλυσι της Δημοκρατίας και την Υπαγωγή της Ελλάδος υπό το καθεστώς της σταλινικής δικτατορίας.

Το τίμημα υπηρξε πολύ μεγάλο και εις βάρος των εθνικών διεκδικήσεων και εις βάρος της οικονομικής ευημερίας του τόπου. Θα χρειασθη ο κατεξοχήν οδυνηρός για την Ελλάδα τρίτος γύρος του Εμφυλίου για να αρχίση μόλις το 1949 , η περίοδος της ανασυγκροτήσεως της χώρας…

Το κεφάλαιο της Ομηρίας υπήρξε μία άλλη ιδιαίτερα ζοφερή , πτυχή των Δεκεμβριανών. Κάθε ημέρα αρκετοί από τους απαχθέντας από το ΕΑΜ ομήρους , άνδρες και γυναίκες , στην Αθήνα και στην υπόλοιπη Ελλάδα έβρισκαν μαρτυρικό θάνατο .Η ηγεσία του ΕΛΑΣ με το πρόσχημα ότι ο Τσώρτσιλ εξεβίαζε λύσεις εις βάρος των δυνάμεων του ΕΛΑΣ , εδήλωνε οτί δεν προκειται να τους απελευθερώσει..Με τον καιρό θα αποκαλυφθεί ότι εκατοντάδες από τους όμηρους, θύματα ενός ανέλεγκτου μίσους δεν επρόκειτο να επιστρέψουν ποτέ.

Η Αλεξάνδρα Κριεζή ( κόρη του Στεφανου Δραγούμη Πρωθυπουργού (1910) αδελφή του Ιώνος Δραγούμη και γυναικαδέλφη του Παύλου Μελα) ο άνδρας της Αντώνιος Κριεζής και οι κόρες της Ρωξάνη και Φαίνη , συνελήφθησαν από τον ΕΛΑΣ , στο σπίτι τους στην Κηφισιά,κατά την περίοδο των Δεκεμβριανών. Από την ομηρίαν θα επιστρέψουν είκοσι πέντε ημερες αργότερα η ιδια και η κόρη της η Ρωξάνη. Ο άνδρας της και η δεύτερη κόρη της , Φαίνη πρωταθλήτρια Ελλαδος στο τέννις , θα εκτελεσθούν στις 22 Δεκεμβρίου και τα πτώματα τους θα ευρεθούν δυόμισι μήνες αργότερα στ Κιούρκα Αττικής.

( Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος , 

Τόμος 2ος σελίς 65 & 70)

Κωνσταντίνος Τσάτσας. (Νομικός φιλόσοφος, Ακαδημαϊκός Πρόεδρος Δημοκρατίας) 

«.. Στην Ελλάδα ο κομμουνισμός πέρα από την εσωτερική κοινωνική πολιτική, είχε τη δική του εξωτερική πολιτική. Όπως έβαζε την ιδέα του ανθρώπου κάτω απο την ιδέα της κοινωνικής τάξης , έτσι έβαζε την ιδέα του Έθνους κάτω από την ιδέα του κομμουνιστικού κινήματος. Και εν ονόματι αυτού του τελευταίου πρόθυμα έκανε παραχωρήσεις ελληνικών εδαφών στους ιδεολογικά ομολόγους βορείους , οι οποίοι ηταν πρώτα εθνικιστές και ύστερα κομμουνιστές , ενώ φανατικοί αφελείς δικοί μας , οραματιζόμενοι μια ομοσπονδία βαλκανικών λαών, όλων κομουνιστών, δεν ενδιαφέρονταν για τα εδαφικά σύνορα της Ελλάδος . 

Τέτοιοι ήταν εκείνοι που διηύθηναν το ΕΑΜ , όπου πολλοί αθώοι και αφελείς είχαν ανεπανόρθωτα εμπλακεί. Προς τα εκεί αυτοί βάδιζαν. Και θα κατόρθωναν πιθανώς το 1944 να επιτύχουν το σκοπό τους , αν δεν έκαναν λάθη τακτικής. Αν δεν έσφαζαν πέρα από το ανεκτό όριο, ώστε να προκαλέσουν την αντίδραση και των πιο αδρανών και των πιο φοβισμένων. Αν δε έβγαζαν τόσο γρήγορα το προσωπείο του πατριώτη και αν αντί να υπακούσουν στον Τιτο, υπάκουαν στον Στάλιν, που για γενικότερους λόγους είχε παραχωρήσει την Ελλάδα στην ζώνη επιρροής της Μεγάλης Βρεταννιας... »

( Από το τελευταίο βιβλίο του Κ.Τσάτσου, 

« Λογοδοσία μίας Ζωής» Β’ Τόμος, 

Εκδόσεις των Φίλων, 2000)

Π. Κανελλοπουλος (Φιλόσοφος Πολίτικος Ακαδημαϊκός) 

Από το βιβλίο του «Τα χρόνια του Μεγάλου Πολεμου1939-1944» στην σελίδα 96 μιλώντας στην συνεδρίασι της 27-12-1944 στην όποια συμμετείχαν και εκπρόσωποι του ΚΚΕ ..

« Ο κ.Σιαντος ξεκίνησε από κάτι απαράδεκτο και επιθυμώ να γνωρίζω τι λέγει ο πολιτικός κόσμος της χώρας. Είπεν οτι ο πόλεμος ειναι πόλεμος μεταξύ των Βρετανών και του Ελληνικού Λαού. Είναι τάχα , πόλεμος κατα Βρετανών η σύλληψις χιλιάδων γυναικών και παιδιών και η απαγωγή των εις στρατόπεδο των Θηβών και αλλού υπο τρομεράς συνθήκας? Αυτό ειναι γερμανική μέθοδος. Είναι φασισμός. 

Έχετε τον Λαόν μαζί σας, όπως λέτε κ Σιάντο.? Πως συμβαίνει ώστε χιλιάδες να εισέρχονται και να καταφεύγουν εις την ιδική μας ζώνη ..και ουδείς εις την ιδικην σας? Η ψευδής κυριαρχία σας επι του λαού έληξε. Όταν ήλθα από την Πελοπόννησο αποσιώπησα το γεγονός των χιλιάδων φόνων ,που είχατε διαπράξει εκεί, καθώς και τις φυλακίσεις. Εσκέφθηκα τότε οτι έπρεπε να απαλλαγείτε απο τας παρελθούσας ευθύνας σας και δι αυτό δεν ωμίλησα.Και θα είμεθα ευτυχείς , εαν είχατε εισέλθει έκτοτε εις τον νόμιμο πολιτικό βίον. Εμφανίζεσθε , κατέχοντες τοσα όπλα και πολεμοφόδια ώστε απορεί κανείς πως δεν τα εξαντλήσατε μαχόμενοι τους Γερμανούς , αφού λέτε οτι πολεμήσατε εναντίον των»

Λεωνίδας Τζεφρώνης, Γραμματεύς της ΕΠΟΝ Σπουδάζουσας του ΚΚΕ , μέλος του ΔΣΕ, γνωστός και από την μυθιστορηματική του απόδρασι από τις φυλακές των Βούρλων την 17η Ιουλίου 1955 

(αφηγείται στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου, 

''Μαρτυρίες για τον εμφύλιο και την Ελληνική αριστερά"

«..Δεν προλάβαμε να διώξουμε τους Γερμανούς και φτάσαμε στοι Δεκέμβρη. Χωρίς να ξέρουμε στην ουσία τι γινόταν.Ο Δεκέμβρης ξεκίνησε με το μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα, μετα την παραίτησΙ των τεσσάρων πρώτων υπουργών του ΚΚΕ, όπου κτύπησε η Ασφάλεια και σκοτώθηκαν διαδηλωτες. Ήμουν τοτε δεύτερος γραμματέας των φοιτητών. Η εντολή που είχαμε στο συλλαλητήριο αυτό, ήταν ότι, οι φοιτητές που ηταν ενταγμένοι στο ΕΛΑΣ, κάπου 30-50 άτομα , έπρεπε να ήσαν ενοπλοι. Και ότι θα έδιναν εντολή οι επικεφαλής τους για το που θα κτυπήσουν τα τανκς, που σημαίνει ότι ήταν αποφασισμένη η σύγκρουση. Διότι δεν κανείς ένα συλλαλητήριο με ενόπλους όταν δεν θέλεις να γενικευτεί η σύγκρουση.,,» σελις 546,547

Ι. Κοραντής (Διετέλεσε Πρέσβης σε Αλγερία, Ινδία, Αίγυπτο και Κονγκό.,ι πρέσβης επί τιμή, συγγραφεύς).

Ιστορική καταγραφή απο το βιβλίο του, 

Πολιτική και Διπλωματική Ιστορία της Ελλάδος 

1941-1945, εκδόσεις «ΕΣΤΙΑΣ» Τόμος 2ος , Σελίς 287 

«Πριν όμως αποσυρθούν εκ της περιοχής των Αθηνών Πειραιώς , οι στασιασταί είχαν προβή εις μαζικάς εκτελέσεις αθώων ανθρώπων, ανδρών γυναικών και παιδιών κατά τον αγριώτερον τρόπον…Παντού οι Ελληνοβρεταννικές δυνάμεις εύρισκον ομαδικούς τάφους, έτι δε και κατακρεουργημένα φρικτώς παραμορφωμένα πτώματα, ανδρών, γυναικών και παιδίων άταφα. Αι αποκαλύψεις των φρικαλεοτήτων του ΕΛΑΣ προκάλεσαν εν κύμα φόβου και αηδίας εις ολόκληρον τη πρωτεύουσαν.

Επί του προκειμένου όμως υπάρχει η έκθεσις Σερ Ουώλτερ Σιτρίν Επιτροπής Ερεύνης Εργατικών Ενώσεων. Ο Ουώλερ Σιτρίν ήρχετο δήθεν δια να ενημερωθεί επι των ζητημάτων των Ελληνικών Εργατικών Ενώσεων. Αλλά δεν υπήρχεν αμφιβολία ότι θα ανεζήτει περιπτώσεις ολισθημάτων των Βρεταννών στην Ελλάδα. 

Ο Σκόμπυ γράφει στο ημερολόγιον του. « Ο Σιτρίν μου ετηλεφώνησε ότι είχεν επισκεφθή ενα μαζικό τάφο. Εκαμε δύο φορές εμετό και δεν μπόρεσε να με δή.»
Τελικώς στην έκθεσιν την οποίαν συνέταξαν ανέφεραν ότι είδαν 250 πτώματα εκτεθειμένα προς αναγνώρισιν και συνεπλήρωσαν, Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σχεδόν όλοι ησαν θύματα οργανωμένου εγκλήματος. Το συμπέρασμα ειναι ότι ο ΕΛΑΣ εξετέλεσε φρικτά εγκλήματα»

Αγις Στίνας  (αρχειομαρξιστής, τροτσκιστής παλαιό μέλος του ΚΚΕ, δραπέτης των φυλακών της Ακροναυπλίας τον Οκτώβριο του 1942, στο βιβλίο του «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ –ΟΠΛΑ.

«Σήμερα όλοι όσοι δεν θέλουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους, τους άλλους και την ιστορία, ξέρουν ότι η «εθνική αντίσταση» σε τίποτε δεν συνετέλεσε ούτε στην απελευθέρωση της χώρας ούτε στην τελική νίκη των συμμάχων ούτε και μπόρεσε να επηρεάσει το ηθικό και την πολεμική ικανότητα του στρατού κατοχής....Ξέρουμε την διακήρυξη του ΚΚΕ για εξέγερση του λαού για την «απελευθέρωση» της χώρας και ξέρουμε και την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για την προώθηση του αγώνα σε ένοπλη πάλη....Ξέρουμε τί ήταν αυτή η «λαϊκή εξέγερση»: επιθέσεις είτε εναντίον μεμονωμένων στρατιωτών ή αξιωματικών των στρατών κατοχής είτε στρατιωτικών περιπόλων ή μικρών μονάδων. Και το άμεσο, βέβαιο από τα πριν αποτέλεσμα τα τρομακτικά αντίποινα εις βάρος αθώων αγροτών και ομήρων, εμπρησμοί χωριών. Αυτές τις «πολεμικές επιχειρήσεις» τις πλήρωσε πολύ ακριβά η χώρα. Ξέρουμε και ήξεραν καλύτερα εκείνοι που τις οργάνωναν ότι σε τίποτε δεν συντέλεσαν αυτές οι «επιχειρήσεις» στην απελευθέρωση της χώρας και ούτε γι' αυτόν το σκοπό δημιουργήθηκαν..» 

Και στη «Σύνοψη των Γεγονότων» συμπληρώνει: 

«..Θα το ξαναγράψουμε και θα το ξαναπούμε. Σε έναν πόλεμο που κρατάει τρία χρόνια, κανείς από την πολιτική, στρατιωτική, πνευματική ηγεσία αυτού τον πολέμου, ούτε πιάστηκε ούτε εκτελέσθηκε ούτε σκοτώθηκε στη μάχη, ούτε τραυματίστηκε ούτε πέρασε από τα κρατητήρια της Μέρλιν. Όλοι είναι σώοι και υγιείς, ούτε μία γρατσουνιά στο πρόσωπο τους. Και είναι αυτοί που με πύρινα άρθρα, με απομνημονεύματα και αναμνήσεις προβάλλουν το έργο τους για εθνική εποποιία, Νέο '21 κ.λπ., και διεκδικούν δάφνες, παράσημα, και συντάξεις»

Φλωρακης καπεταν Γιωτης, βουλευτης και ΓΓ ΚΚΕ

Βημα 9-12-2001

«Ο Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε λήξει και οι επιχειρήσεις συνεχίζονταν. Εμείς θα είχαμε τη δυνατότητα να οργανωθούμε κανονικά και θα κοβόταν η Ελλάδα αλά Κορέα, μισή μισή. ... Υπήρχε η δική μας προσδοκία: ο Κόκκινος Στρατός. Αυτόν περιμέναμε να κάνει προς τα κάτω, αλλά μπήκε μονάχα σαράντα έως πενήντα χιλιόμετρα στην περιοχή της Θράκης, ξαναγύρισε στη Βουλγαρία και πήγε προς τη Γιουγκοσλαβία. Περιμέναμε εμείς ο έρημοι να 'ρθει προς τα κάτω. Δεν ήρθε. Δεν είχαμε ανάγκη από στρατιωτική βοήθεια, είχαμε όμως ανάγκη από την πολιτική του στήριξη.

Τάκης Λαζαρίδης (καταδικάσθηκε σε θάνατο μαζί με τον Μπελογιαννη, φυλακίσθηκε 15 χρόνια και έγραψε το ιστορικό βιβλίο « Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι» 

« ..Ολοι μας μέλη και στελέχη του ΚΚΕ έχουμε μερίδιο ευθύνης.Γιατί στη δράση τους οι ηγέτες του ΚΚΕ είχαν τη δική μας υποστήριξη και ανοχή χωρίς την οποίαν δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα. Μας εξέφραζαν και μας εκπροσωπούσαν.Ε ίμαστε συνυπεύθυνοι για όλα.Γ ια τα φοβερά εγκλήματα του Στάλιν. Για τις δίκες της Μόσχας και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Για τις εκτελέσεις μυριάδων ανθρώπων.Για το φοβερό ζυγό που επιβλήθηκε στο μεγάλο ρωσσικό λαό.Και για τον βαρύτερο ακόμη ζυγό που επιβλήθηκε σε τόσες χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης...Κι είμαστε ειδικωτερα συνυπεύθυνοι για τα δεινά που έπληξαν τηνπατρίδα μας και τόσο σημαντικά καθυστέρησαν την οικονομική και κοινωνική της πρόοδο. Για τον Δεκέμβρη και τον Εμφύλιο.Για το αδικοχαμένο αίμα των συντρόφων μας αλλα και των αντιπάλων μας.Για την Ελένη Γκατζογιάννη και τις άλλες μαρτυρικές μανάδεςτης Ηπείρου.Και για τις αδιάκοπες όσο ηλίθιες προσπάθειες μας να μετατρέψουμε την πατρίδα μας σε σοβιετικό προκτετοράτο..»

Α. Καλλιγάς 

(κομμουνιστης) στο βιβλιο του 

«Φλεγόμενη πολιτεία . Η Μάχη της Αθήνας 1944», σελίς 13,

«Οι εφημεριδοπώλες διαλαλούσαν τα παραρτήματα ( της 1ης Δεκεμβρίου 1944) με την μοιραίαν διαταγήν (σ.σ δια την διάλυσιν της πολιτοφυλακής) και το διάγγελμα ( του στρατηγού Σκόμπυ) ... Τώρα πιά δεν απομένει καμμιά ελπίδα. Καμμιά ελπίδα?

Ίσως αν αποχωρούσαν οι εαμικοί. Ετρεξα ( την 1ην Δεκεμβρίου) στα γραφεία της οργάνωσης. Τα δωμάτια ήσαν άδεια,..τα έγγραφα είχαν μεταφερθή και πολλά έπιπλα. Από τα στελέχη κανείς. Μόνον οι ελασίτες της φρουράς υπήρχαν στο χτίριο και μερικοί πολίτες. Χωρίς να ρωτήσω τίποτα γύρισα προς τα πίσω. Βγήκα και τράβηξα για το κόμμα. Μιά ανάλογη έκπληξη με περίμενε και εκεί. Όλα είχαν μετακομιστεί. Το χτίριο είχε αδειάσει. 

Ρώτησα τον άνθρωπο της πόρτας.’’Δε μου λές σύντροφε, μεταφερθήκανε τα γραφεία σας;’’ ‘’Από σήμερα’’ μου απάντησε. ‘’Πού ξαναρώτησα με αδημονία’’. ‘’Στην παρανομία σύντροφε’’, έκανε ζωηρά ο θυρωρός. ‘’Δεν κατάλαβες λοιπόν τί γίνεται; (την 1ην Δεκεμβρίου) ’’ Και τότε κατάλαβα οριστικά και αναμφισβήτητα τί γινότανε.»

Δημ. Ν.Δημητρίου 

(Στο βιβλιο «Τα ολέθρια του οικου μας..

και μίτος ουδείς» (Αθήναι 1984) 

«Στη σελίδα 343( αναφέρεται στο βιβλίο του Β’ Γραμματεα του ΚΚΕ Γιάννη Ιωαννίδη «Αναμνήσεις») ο Ιωαννίδης , αναφέρει ότι τα έχασε μόλις έμαθε οτι ο Σιαντος είχε πάρει μόνος του την απόφαση να οδήγηση τον ΕΛΑΣ σε σύγκρουση με τους Άγγλους, συγκροτώντας απο την 1η Δεκεμβρίου 1944 την ΚΕ του ΕΛΑΣ, διώχνοντας τον Αρη προς την Ήπειρο και αποφασίζοντας το συλλαλητήριο στην πλατεία συντάγματος .Λέει για τα θέματα αυτά οτι κάλεσε τον Βασίλη Μπαρτζιώτα (Γραμματέα της Αθήνας) και του έβαλε τις φωνές.

" Ρε Βασιλη ξέρεις τι σημαίνει γενική πολιτική απεργία ; Σημαίνει ένοπλη εξέγερση. Είμαστε εμείς έτοιμοι να κάμουμε σήμερα ένοπλη εξέγερση; Τι πράγματα ειναι αυτά; Δεν καταλάβατε αυτά τα πράγματα; Νιονιό δεν είχατε; Δεν μιλησατε; Μεχρι τότε εγώ έμενα με την εντύπωση οτι όλο αυτο το πράγμα ( η σύγκρουση) εγινε με το κτύπημα που μας έδωσαν αυτοί στις 3 του Δεκεμβρη. 

Οταν έμαθα οτι η ΚΕ του ΕΛΑΣ έγινε απο την 1η Δεκεμβρίου, αυτο σημαίνει οτι και εμείς προμελετημένα πηγαίναμε να δώσουμε αφορμή για να αρχίσει ο πόλεμος. Δεν έχει άλλο ! Παίρνεις απόφαση για γενική πολιτική απεργια!» 

Και αφου παραθέτει το ανωτέρω κείμενο καταλήγει ο Νικηφορος του ΕΛΑΣ 

« Παρά ωστόσο , τις φοβερές αυτές μαρτυρίες , τόσο ο αριστερισμός οσο και ο λαϊκισμός επιμένουν εως σήμερα ανένδοτα να μιλούν για ‘’ειρηνικό συλλαλητήριο’’ του ΕΑΜ ΕΛΑΣ στην Πλατεία Συντάγματος , την 3η Δεκεμβρίου 1944!

(Ο Δημήτριος Ν. Δημητρίου – Νικηφόρος ήταν ο πρώτος μόνιμος αξιωματικός στην αντίστασι διοικητής αρχηγείων και συντάγματος του ΕΛΑΣ με το αντάρτικο όνομα Νικηφόρος. Έλαβε μέρος στην ανατίναξι της γέφυρας του Γοργοποτάμου προταθείς μάλιστα για ανδραγαθία από τον Άρη Βελουχιωτη.

*****************************************

Μίκης Θεοδωράκης (ο μαϊντανός του σημερινού όψιμου κομμουνιστικού ψευδο-πατριωτισμού) όστις ευρίσκετο μεταξύ των διαδηλωτών. 

"Μόνον ολίγες δωδεκάδες στελεχών επιφορτισμένων με την τήρηση της τάξεως ήσαν πράγματι οπλισμένες προς αποφυγήν πάσης προκλήσεως" 

(G. Giannaris Mikis Theodorakis, London 1973, σελις 39 

Α.Ι Κοραντης β τομος, «Πολιτικη Διπλωματικη Ιστορια της Ελλαδος» 

 σελις 171. Ριζοσπαστης 24ης Απριλιου 1945)

Δημοσιεύει τις αποφάσεις της 11ης ολομέλεια της Κ.Ε του ΚΚΕ )

«Ο αγώνας του Δεκέμβρη είναι μια παλλαική ένοπλη αντίσταση ενάντια στο πραξικόπημα της αντίδρασης που ήθελε με την βία να ανακόψει την ομαλή δημοκρατική ειρηνική εξέλιξη της χώρας. Ειναι το διαμάντι του αγώνα του εθνους μας για την δημοκρατική αναδημιουργία και την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Είναι η πιο έμπρακτη εκδήλωση του αγώνα που διεξάγουν όλοι οι φιλελεύθεροι λαοί ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις της διεθνούς αντίδρασης. Ο αγώνας του Δεκέμβρη δημιουργεί ένα μεγάλο και πολύτιμο ηθικό κεφάλαιο στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, που πολύ γρήγορα θα βρή την αξιοποίησή του, γιατί είναι αγώνας ενάντια στην φασιστική τυραννία, είναι αγώνας απόλυτα σύμφωνος με του διακηρυγμένους σκοπούς και τις ηθικές αρχές του πολέμου που διεξάγει όλη η προοδευτική ανθρωπότητα. Ο αγώνας του Δεκέμβρη τοποθετεί τον Ελληνικό λαό στις πρώτες γραμμές της απελευθερωτικής πάλης των λαών για την συντριβή των σκοτεινών δυνάμεων της βίας και για την πραγματοποίηση των αντιφασιστικών αρχών του πολέμου, της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.» !!!

Δηλαδή οι εκατόμβες των σφαγμένων οι ημιθανείς που γέμισαν τις πηγάδες και τους τάφους της Ουλεν , οι κατακρεουργημένοι, οι άταφοι , οι όμηροι είναι το « διαμάντι» !!! του ΚΚΕ.

Ιδού, Ο Απολογισμός των Δεκεμβριανών ( Έκθεσις της πολεμικής Ιστορίας των Ελλήνων, ΓΕΣ Εκδόσεις Αρχηγείου των Ενόπλων Δυνάμεων Β’ Τόμος, Αναπαραγωγή Εκτύπωσις Εκδοτική Αθηνών ΑΕ) 

Έπεσαν: 

·                     474 αξιωματικοί

·                     2117 στρατιώτες

·                     52 Αξιωματικοί Αστυνομίας Πόλεων

·                     39 Υπαξιωματικοί της Αστυνομίας

·                     133 Αξιωματικοί της Χωροφυλακής

·                     143 Υπαξιωματικοί της Χωροφυλακής

·                     282 Χωροφύλακες

·                     140 Αστυφύλακες 

56.373 εσφαγιάσθησαν εξ ων:

·                     275 κληρικοί 

·                     239 εκπαιδευτικοί

·                     120 ιατροί

·                     264 συνδικαλιστές 

46.871 απήχθησαν ως όμηροι

Συνολικώς περισσότεροι από των 65.000 Έλληνες και Ελληνίδες έχασαν την ζωήν κατά τα Δεκεμβριανά, από τους Κομμουνιστές. (σελις 685)

Αλλά για τα ιερά θύματα και το «διαμάντι» του ΚΚΕ λεπτομερέστερα στο επόμενο 

________________________

Τι αποκαλύπτουν οι συγγενείς των Θυμάτων, η έκθεσις Σιτρίν και οι εκτελεστές

«..… Περιφερόμενος ό γράφων (Κώστας Αθανασίου Σαραντόπουλος) στο χωριό για να μάθω για τον πατέρα μου, είδα τον λεβεντόκορμο με τα κατσαρά μαλλιά γείτονα μου σφαγμένο. Του είχαν κόψει τον λαιμό.. Το τραύμα ήταν μεγάλο και βαθύ και φαινόντουσαν οι αυχενικοί σπόνδυλοι. Στο ανοιχτό στόμα του οι δήμιοι, είχαν τοποθετήσει το...
ακρωτηριασμένο μόριό του. Τα μάτια του ήταν ορθάνοιχτα προσηλωμένα στο άπειρο το αξύριστο πρόσωπό του είχε πάρει ένα χρώμα σταχτί. Οι φονιάδες του είχαν αφαιρέσει τα ρούχα και τα παπούτσια και τον άφησαν με τα εσώρουχα, όπως το έκαμαν σε όλους τους δολοφονηθέντες Βαλτετσιώτες.Ο φονιάς είναι γνωστός στους επιζώντες. Δεν συντρέχει λόγος ν’ αναφερθεί το όνομά του.

Αξέχαστες μου έχουν μείνει οι εκφράσεις των προσώπων των νεκρών. Τα ανοιχτά μάτια το γεμάτο αγωνία πρόσωπο, το ανοιχτό στόμα. Ολα αυτά άλλαζαν την γνώριμη εμφάνιση του ατόμου και έκανα την αναγνώριση δύσκολη και καμιά φορά αδύνατη.

Οι αντάρτες είχαν απογυμνώσει τους νεκρούς και αφαιρέσει τα παπούτσια και τα ρούχα. Τους είχαν αφήσει μόνο το σώβρακο. Ολοι οι νεκροί είχαν συλληθεί. Τους είχαν πάρει τα δαχτυλίδια και τα ρολόγια και από μερικούς είχαν βγάλει ακόμη και τα χρυσά δόντια. Του Γιωργάκη Στάικου του είχαν κόψει το δάχτυλο για να πάρουν το δαχτυλίδι του, πράγμα που διαπίστωσα ο ίδιος.» 

Βαλτέτσι 1944, 

Μαρτυρία» Κώστας ΑΘ.Σαραντόπουλος, 

Εκδόσεις Αρμός .Σελις 315-316

*************************************

Θα προτιμούσαμε να είχε καταστεί σεβαστή η πραγματική λήθη με σεβασμό για τα θύματα και μεταμέλεια απο τους ένοχους. Ατυχώς όμως αυτό δεν συμβαίνει. Και όχι μόνο. Οι δολοφόνοι και ιδεολογικοί επίγονοι αντί να μετανοήσουν για τα εγκλήματα τους, δεν αφήνουν ευκαιρία που να μην δηλώσουν, ποσο υπερήφανοι εξακολουθούν να είναι.

Διοργανώνουν γιορτές και πανηγύρια όπου εκθειάζουν τα έργα τους αμετανόητοι και προκλητικοί. Εσχατόγηροι εμέσουν μίσος αφού εξαργύρωσαν τις δολοφονίες τους και τα μισερά τους έργα με τίτλους και αξιώματα..Κάθε μέρα ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Ενώ με τα ψεύδη και την προπαγάνδα τους από τα μαρξιστοκρατούμενα Μέσα Ενημερώσεως βιώνουμε την αντεστραμμένη κατάστασι. Όπου τα υπαρκτά θύματα έχουν παραδοθεί στη λήθη, οι θύτες έχουν αγορευθεί σε «ηρωικούς μαχητές» και το μισητικό κόμμα του εγκλήματος και της προδοσίας, παρουσιάζεται ως το απαύγασμα της Δημοκρατίας.

Ταυτοχρόνως οι πολιτικοί των αστικών κόμματων εν ονόματι της ψηφοθηρίας και του «προοδευτισμού» συνοδοιπορούν. Ενταφιάζουν και εγκωμιάζουν με Εθνικές τιμές, του αρχισφαγείς του Ελληνικού λαού, τους πρωτεργάτες του παιδομαζώματος, τους φανατικούς υποστηρικτές της διαιρέσεως της Ελλάδας αλα Κορέα. Επισκέπτονται μονομερώς τόπους εξορίας αριστερών κομουνιστών, ενώ ηθελημένα αγνοούν παντελώς τις θυσίες των Ελλήνων που προσέφεραν την ζωήν των , για να μπορούν οι σημερινοί ανεπάγγελτοι κληρονομικοί πολιτικοί μας, να έχουν μια θέσι στο Κοινοβούλιο.

Ετσι μολονότι το έγκλημα είναι έγκλημα και δεν θα έπρεπε να αναφέρεται από σεβασμό στη μνήμη των νεκρών και για να επέλθει λήθη, αυτή η συμπεριφορά του μίσους και του ψεύδους , της ύβρεως και της ασέβειας προς τα θύματα, της περιφρονήσεως και της πλαστογραφήσεως της αληθείας, μας εξαναγκάζει να τα επαναφέρουμε στην ιστορική μνήμη και να μνημονεύουμε τα θύματα, μέχρις ότου η αληθινή συμφιλίωσι αν ποτέ υπάρξει, να είναι προϊόν ειλικρινούς μετανοίας και συγγνώμης. Αποδόσεως της ευγνωμοσύνης και του σεβασμού που αρμόζει σ'αυτους που πολέμησαν για να μπορούμε όλοι εμείς να είμεθα σήμερα ελεύθεροι .Χωρις να περάσουμε στο παραπέτασμα και στον υπαρκτό-ανύπαρκτο σοσιαλισμό του Στάλιν και των Γκούλαγκς... 

β.1. Ελενη Παπαδακη.

Στό πόνημα του Πολύβιου Μαρσάν « Ελενη Παπαδακη,» εξιστορείται, ένα απ' αυτά, η δολοφονία της Ελένης Παπαδάκη, την οποία ουσιαστικώς κατεδίκασε η Γενική Συνέλευση του αριστερού σωματείου των Ελλήνων ηθοποιών (ΣΕΗ) και εξετέλεσαν οι δήμιοι του ΚΚΕ / ΕΑΜ / ΕΛΑΣ. Βεβαίως αν η Ελένη Παπαδάκη ηταν κομμουνίστρια, θα είχαμε μνημείο με την προτομή της, δρόμο με το όνομά της και θα ήταν γραμμένη και στο βιβλίο ιστορίας της τρίτης λυκείου. Ενώ σε κάθε επέτειο θα είχαμε διαγωνισμό άρθρων εξιστορούντα τα του θανάτου της.

«.. Στον χώρο των Διυλιστηρίων γενικός δερβέναγας ήταν ο καπετάν Ορέστης. Εκεί βρίσκονταν και οι φοβεροί δήμιοι Ιωάννης Κοκότσης, που ηταν ο φρούραρχος της περιοχής, ο Πέτρος Τζογανάλης, ο Στέφανος Λιόλιος , ο Βλάσης Μακαρώνας μπακάλης από τους Ποδαράδες. Τα υποψήφια θύματα τα οδηγούσαν σ' ένα από τα οικήματα των Διυλιστηρίων, όπου κρατούντο πολλοί από τους συλληφθέντας. Τους αφαιρούσαν ό,τι πολύτιμο είχαν και ο Ορέστης έπαιρνε τα δαχτυλίδια τα κοσμήματα τα ρολόγια τα χρήματα τις λίρες που είχαν μερικοί μαζί τους. Μετά οδηγούσαν ένα ένα τα θύματα στο χώρο των εκτελέσεων, καμιά εκατοστή μέτρα από τα οικήματα της Ούλεν. ..

"Μου την φεραν με ενα ταξι'' διηγήθηκε ο Μακαρωνας, '' την είχαν στριμωγμένη άνθρωποι της πολιτοφυλακής .'' Απο τις καταθέσεις των άλλων εκτελεστών , που έγιναν μετά την σύλληψη τους , φαίνεται ότι το ίδιο βράδυ έκτος απο την Ελένη μετέφεραν για εκτέλεση και εφτά χωροφυλακές...Γράφει ο Δημήτρης Μυράτ στο τελευταίο του βιβλίο.
' ..Σαν ήρθε ο καπετάν Ορέστης άρχισαν να παρελαύνουν μπροστά του οι κρατούμενοι. Όπως μάθαμε στη δίκη (των εκτελεστών) όταν πέρασε η Ελένη, ο καπετάνιος της πήρε τα δαχτυλίδια και την ξαπόστειλε για ομηρία. Όταν πέρασαν καμιά δεκαριά άλλοι την θυμήθηκε. Πως είπε αυτή πως την λένε? Παπαδάκη? Δεν είναι αυτή που καταδίκασαν στο σωματείο ηθοποιών? Κι' έδωσε την διαταγή του Θανάτου, Ο απόηχος της περίφημης δίκης…

Το τέλος της άτυχης Ελένης ήταν φοβερό. Ο Μακαρώνας την παρέλαβε μπροστά στον Ορέστη, ο οποίος είχε διατάξει την εκτέλεση με τσεκούρι, όπως γινόταν με τα άλλα πολυάριθμα θύματα. Την διέταξαν να γδυθεί ενώ εκείνη είχε αντιληφθεί ότι πλησιάζει το τέλος της. Έτρεμε από το κρύο και το φόβο και κλαίγοντας τους παρακαλούσε. Έβγαλε την γούνα της την οποία παρέλαβε ο Ορέστης και όταν την διέταξε να βγάλει και τα υπόλοιπα ρούχα της αναλύθηκε σε δυνατές κραυγές απελπισίας και γόους.
Όρμησαν τότε αφιονισμένοι πάνω της και μέσα σ' ένα κατήφορο από προπηλακισμούς την έσυραν κοντά σε ένα ανοιγμένο λάκκο κι' εκεί την έγδυσαν με την βία. …»

Και ο επίλογος του δράματος.

«..Είχε περάσει πάνω από δυο μήνας από τότε που έγινε η απαγωγή της Ελένης από το σπίτι των Μυράτ την 21η Δεκεμβρίου 1944 , όταν στις 26 Ιανουαρίου του Ιανουαρίου 1945 ο προϊστάμενος του Β' Νεκροταφείου στα πατήσια ειδοποίησε τον Σαμ Μπράντενμπουργκ, ότι κατά την εκταφή πτωμάτων που είχε αρχίσει στον περίβολο των Διυλιστηρίων της Ουλεν, κάτι τον ενδιέφερε. Ο Σαμ οδηγούμενος από τον Γελαδάκη , πιστοποίησε αυτή του τη ανακάλυψη: 

Σωστό ράκος αναγνώρισε την Ελένη Παπαδάκη που ήταν σε κοινό όρυγμα με τρις- τέσσερις άλλους. Σε μια κατηφόρα φυτεμένη με πεύκα ήταν ο λάκκος που βρέθηκε η Ελένη. Με μια κομπιναιζόν ανασηκωμένη γύρω από τον θώρακα, με τις ζαρτιέρες ζωσμένη στη μέση, η Ελένη αναγνωρίστηκε αμέσως. Μία σφαίρα στον αυχένα με διέξοδο στην αριστερή μετωπική χώρα είχε δώσει τέλος στο μαρτύριο της…Η βοηθός του καθηγητή Γεωργιάδη που έκανε την ιατροδικαστική εξέταση θυμόταν.. ' Εχω δή πολλά ως εκ του επαγγέλματος μου, αλλά τέτοια φρικτή κατάσταση δεν έχω ξαναδή..…

Οι φοβεροί σφαγείς των Διυλιστηρίων της Ούλεν, οι φυσικοί αυτουργοί συνελήφθησαν δύο μήνες αργότερα τελείως συμπτωματικά. Μέσα σ' ένα τράμ ένας επιβάτης αναγνώρισε ότι το πουλόβερ που φορούσε ένας τροχιοδρομικός υπάλληλος ανήκε σ' ένα εκτελεσθέντα συγγενή του. Ετσι σιγά-σιγά συνελήφθη όλο το συνεργείο των δημίων. Η αναπαράσταση των εγκλημάτων έγινε στα τέλη Μαρτίου 1945 στον τόπο των εκτελέσεων και έφερε στο φώς τις φρικιαστικές λεπτομέρειες.»

β.2. « Ιωάννης Γκουζιας του Κωνσταντίνου.

Ετων 23. Σφαγιασθείς παρά των κανιβάλων της ΟΠΛΑ Ζωγράφου. Πρωτοστάτης εκτελεστής ο Αλέκος Λεμπέσης του Χρήστου. Εξετελέσθη δια συρμάτινου βούρδουλα εις το δεσμωτήριο υπόγειο της πολιτοφυλακής , τη 1.10.1944, ωρα 5.μμ. Το έδειρε το παιδί μου με συρμάτινο βούρδουλα, αφού γύμνωσαν το παιδάκι μου , μέχρις αίματος σκίσας τας σάρκας του παιδιού μου, έως ότου υπέκυψεν την 1.10.1944, ζητών στα τελευταία λόγια να ειδοποιήσουν τους γονείς του, να τους ίδη προτού αποθάνει. Ημείς εβεβαιώθημεν τον θάνατο του παιδιού μας την 10.3.1945, παρά του Εμμαν. Μανδαλακη. Στην πηγάδα Άγιος Πέτρος Καισαριανής, έρριψαν το βασανισμένο και αγιασμένο σώμα του.» 

Β.3. Από το βιβλιο «Η Απελευθέρωσις της Ελλάδος και τα μετά ταύτα Γεγονότα» 

(Είναι ένα από τα ολίγα διασωθέντα 

πριν την πολτοποίησι επι υπουργίας του 

Ευαγγέλου Αβέρωφ στο υπουργείο Εθνικής Αμύνης το 1976). 

«Μόνον στην πρωτεύουσα και τον Πειραια σφαγιασθήσαν 15.685 άτομα και συνελήφθηκαν περι τους 9.800 όμηροι, άνδρες και γυναίκες πάσης τάξεως και ηλικίας, οίτινες , πάντες εν μέσω χειμώνι απήγοντο νύκτωρ εκ των οικιών των και πεζή , νηστεις και ρακένδυτοι δια μέσου των χιόνων και των χαραδρών οδηγούντο ως όμηροι. Οι εκ των συλλαμβανομένων προς εκτέλεσι οδηγούντο εις διάφορα σημεία των Αθηνών εκ των προτέρων καθορισμένα.

Εις τον συνοικισμό Περιστέρι οι κομμουνισταί εξετέλουν τα προσαγόμενα θύματα με ομαδικό τυφεκισμό και εν συνεχεία έρριπτον αυτά εντός ορυγμάτων. 

Εις τα διυλιστήρια της Ούλεν , απεκεφάλιζαν τα θέματα των δια πελέκεως και τα ενταφίαζαν εις παρακείμενον αγρόν.

Εις το πεδίον βολής της σχολής ευελπιδων εξετέλουν ομαδικώς δια μαχαίρας όργανα της ασφαλείας του κράτους, χωροφύλακες, αστυφύλακες καθώς και ιδιώτες. 

Εις το φρέαρ του Αγίου Πέτρου Καισαριανής μετά φρικώδη βασανιστήρια εφόνευον τα θύματα των δια σφαίρας εξ επαφής εις τον αυχένα. 

Κατά παρομοίους τρόπους εξετέλουν τα θύματα των εις το κέντρον Ροσινιόλ της περιοχής των Σεπολίων, εις τα λατομεία της Κυψέλης και της Καισαριανής , εις τα τουρκοβούνια την χωματερή , την Γούβα, το Μπραχάμι το Δουργούτι, το άσυλο Κοκκινιάς.

Ο εκ των εκτελεστών κομμουνιστής Σταμάτιος Λιόλιος ενώπιον του δικαστηρίου περιέγραψε, ως κάτωθι τον τρόπο εκτελέσεως των θυμάτων του εις τα διυλιστήρια Ούυλεν. 

'' Τους διέταζα πρώτα να γδυθούν και ύστερα τους έβαζα να γονατίσουν στο χώμα και να σκύψουν το κεφάλι πάνω σε μεγάλες πέτρες , που είχα αραδιάσει έξω από τα διυλιστήρια. Τότε έπαιρνα το τσεκούρι και τους έδινα μια τσεκούρια πάνω στο κεφάλι και αν δεν τους αποτέλειωνα με την πρώτη τους έδινα και δεύτερη και τρίτη ώσπου να τα βροντήξουν. Αλλά παλληκαριά τους έδιναν καμπόσες μαχαιριές στην καρδιά και κατόπιν έρχονταν αλλουνού σειρά. Όταν κουραζόμουν έπαιρνε άλλος την σειρά μου.''

Άλλοι δήμιοι κομμουνισταί ήσαν , ο Τζογανακος, ο Μακαρονας, ο Μπουρδης, ο Μονεδας ( ο οποίος έκλεινε τα στόματα των θυμάτων του δια των σπλάχνων των) και άλλοι δια τους οποίους το ΚΚΕ και ο διεθνής κομμουνισμός οργάνωσαν παγκόσμιο σταυροφορία δια την μη εκτέλεσιν των, μετά την καταδίκη των. 

Οι λόγοι εκτελέσεων ήσαν απίστευτοι. Η συμμετοχή των θυμάτων εις εθνικάς οργανώσεις, η υπηρεσία των εις τον Εθνικό στρατό ή συγγένεια με στρατιωτικούς ή των σωμάτων ασφαλείας , η συμπάθεια και η περίθαλψις Βρετανών..ήσαν ικαναί να οδηγήσωσιν εις εκτέλεσιν...

β.4). Έκθεσις της επιτροπής του Βρετανού Εργατικού Ηγέτου Γουόλτερ Σιτρίν 

( http://sfoulidis.landofheroes.org/citrin/index.htm )

« 38. Από πολλάς πηγάς ηκούσαμε τρομακτικάς ιστορίας δια τα φρικαλεότητας, τας όποιας διέπραξε ενα τμήμα του ΕΛΑΣ, υπό τα όμματα της ΟΠΛΑ. Οιαδήποτε και αν είναι η αλήθεια είναι αξιωματικά πιστευτό από το σύνολο του πληθυσμού των Αθηνών , ότι η ΟΠΛΑ είναι μια τρομοκρατική οργάνωσις υπό της οποίας πολλοί πολίται, χωρίς να έχουν αναμιχθεί εις τας μάχας εδολοφονηθήσαν. Αποδείξεις μας εδόθησαν απο τας χήρας , αι οποίαι μας κατέκλυζαν καθημερινώς, των οποίων είχον φονεύσει τους συζύγους των, χωρίς καν να απολογιθώσι. Από αυτήν την απόδειξιν , θα ητο λάθος να βεβαιωθώμεν οτι όλαι αι εκτελέσεις ηκολούθησαν το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου..Διότι πολλές εκτελέσεις έλαβαν χώρα συστηματικώς πολύ ενωρίτερον .Επεσκέφθημεν επίσης το Περιστέρι , προάστειον των Αθηνών , όπου εις το έδαφος το οποίον περιέβαλεν το νεκροταφείον , είδομεν πτώματα εκθαμμένα από τα ορύγματα. Περίπου 350 ήσαν εκτεθειμένα δι αναγνώρισιν και υπήρχον ακόμη πολλά ορύγματα τα όποια δεν είχον ανοιχθει.

39. Ηρωτήσαμεν διαφόρους συγγενείς , οι οποίοι ήσαν εκεί και δεν υπήρχε λόγος να αμφιβάλωμε, ότι όλα ήσαν θύματα οργανωμένης δολοφονίας. Είχαν εκτελεσθεί εις κλειστόν χώρον και δεν υπήρχον δείγματα , ότι είχε προηγηθεί μάχη. Διότι πολλά από αυτά τα θύματα είχαν τας χειρας των υμένας με ηλεκτρικά καλώδια εις την πλάτην των, αλλων ήσαν διαρρηγμένα τα κρανία δι αιχμηρού οργάνου κλπ.

Εβεβαιώθημεν ,ότι εις την περιοχήν αυτήν ούτε Ελληνικά ούτε Βρετανικά στρατεύματα ούτε τμήματα της Εθνοφυλακής , ευρίσκοντο, όταν έγιναν αι ομαδικαί εκτελέσεις. Αυτά τα πτώματα απεκαλύφθησαν ολίγας ημέρας προ της αφίξεως μας και κατά βεβαιώσιν των Ελλήνων και Βρετανών ιατρών, οι οποίοι προέβηκαν εις νεκροψίας , οι θάνατοι των θυμάτων ειχον προσέλθει προ μηνός.

Μέχρι της 31ης Ιανουαρίου 1945 μόνον εις ελάχιστας περιοχάς των Αθηνών τας οποίας επεσκέφθημεν είχον εκταφή 1050 πτώματα ανδρών και γυναικών. Εις αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται περί τα 800 άλλα πτώματα , τα οποία είχον φονευθεί κατά τας μάχας και των οποίων τα πτώματα , μετεφέρθησαν εις το νεκροταφείο .Τα περισσότερα από τα πτώματα , τα οποία είδομεν ήσαν γυμνά χωρίς υποδήματα...

42  Είχομεν δυο ευκαιρίας κατά την διάρκεια της επισκέψεως μας να συναντηθώμεν με ομήρους , μόλις απελευθερωθέντας από τον ΕΛΑΣ. Με την πρώτη ομαδα συνηντήθημεν εις τα Αθήνας. Η κατάστασις αυτών των ανθρώπων ητο αξιοθρήνητος .Κανείς απο αυτούς δεν είχεν υποδήματα και ήσαν πολύ ελαφρά ενδεδυμένοι ή έφερον παλαιά ράκη ενδυμάτων. Όλοι διηγούντο φρικτάς ιστορίας κακομεταχειρίσεως της οποίας έτυχον από τους φρουρούς του ΕΛΑΣ...» 

********************************************

Υπάρχουν εκατοντάδες περιπτώσεις θυσιασθέντων μαρτύρων που έστω και έτσι, όπως σ' αυτές που μας περιγράφουν οι συγγενείς των, με τις τραγικές τους αναμνήσεις, είχαν την «τύχη» οι συγγενείς των να τα ξεθάξουν, να τα αναγνωρίσουν παρουσία του κτηνώδους δημίου, που τις περισσότερες φορές, φοράει τα ρούχα του θύματος, και εν συνεχεία να τα να νεκρολογήσουν και να τα ξαναθάψουν με αιώνια αναπάντητα ερωτηματικά και ακοίμητες ενοχές γιατί δεν μπόρεσαν να τα σώσουν ή να απαλύνουν το μαρτύριο τους.

Οι περισσότεροι όμως, ούτε αυτή την «τύχη» της ταφής και τού θρήνου της κηδείας είχαν. Διότι οι νεκροί των δεν ευρέθησαν και τα οστά των αγαπημένων τους λευκάνθησαν στις πηγάδες, στους ασβεστόλακκους και στις απρόσιτες χαράδρες, που θα παραμείνουν άγνωστες. Όπως γραφει ο Σέργιος Γυαλίστρας: 

«Ο συμμοριτοπολεμος.. ήρξατο εκ μέρους ξενοκινήτων συμμοριτων εκδηλούμενος υπό την ειδεχθεστέραν μορφήν της ανθρωπίνης θηριωδίας, δια δολοφονιών, ατομικών ή ομαδικών, με τα απλούστερα φονικά μέσα, τα «κονσερβοκούτια» ..

(Εθνικοί Αγώνες 1910-1959, 

Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον ΕΣΤΙΑΣ 1963, Σελίς 266) 

Ας είναι και αυτή η αναφορά ένα μνημόσυνο τιμής αγάπης σεβασμού και μνήμης της θυσίας των.

Η άποψις του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου κατά τα Δεκεμβριανά το ΕΑΜ ΕΛΑΣ στο 3ο Μέρος 
_______________________________

Ο τότε Πρωθυπουργός- ο γέρος της Δημοκρατίας- Γεωργιος Παπανδρέου για τα Δεκεμβριανά.. 

"…Τώρα που αποκαθιστάται το ελληνικό κράτος εις ολην την χώρα, πρέπει επι τέλους να γίνει μια απαρίθμησις των εγκλημάτων. Διότι πρέπει κάποτε να μάθωμεν ακριβώς –και ημείς και η συμμαχική κοινή γνώμη και η ιστορία-, πόσους...
Γερμανούς και πόσους Ελληνας έχει φονεύσει ο ΕΛΑΣ, ο απελευθερωτικός αγών του ΕΛΑΣ!.."

Γεώργιος Παπανδρέου 

Δημοσιευθείσα συνέντευξις 

εις τα "καθημερινά νέα'' της 24ης Μαρτίου 1945.

Η πληρης συνεντευξις

"...Ο γ.γ του ΚΚΕ Γ. Σιαντος έδωσε μακράν συνέντευξι εις τον Ριζοσπάστη της 20ης Μαρτίου (1945) δια να απαντηση ''εις τα ερωτήματα που γεννηθήκαν στην κοινή γνώμη σχετικά με τα γεγονότα του Δεκέμβρη'' Εις την συνεντευξι του μου κάμνει την τιμήν διαρκώς να με αναφέρει, του οφείλω επομένως απάντησιν.'' Επνίξαμεν εις το αίμα τον άοπλο λαόν της Αθήνας!!!'' γράφει ο Σιαντος. 

·                     Ηυτοκτόνησαν λοιπόν οι αστυφύλακες οι οποίοι έπεσαν νεκροί την ημέρα του συλλαλητηρίου; 

·                     Και έπρεπε να υποστούν ομαδικό αφοπλισμό και να παραδώσουν όλα τα αυτόματα όπλα των εις τα ωργανωμένας ομάδας του Κομμουνισμού, χωρίς να αντιτάξουν άμυνα;

''Το λαϊκό Δημοκρατικό κίνημα'' γράφει ο Σιαντος '' υποχρεώθηκε να δεχθή την πρόκληση..'' 

·                     Ήτο λοιπόν πρόκλησις ιδική μας η επίθεσις εναντίον των αστυνομικών τμημάτων και η σφαγή των αστυνομικών, μέχρις ότου την 6ην Δεκεμβρίου, τα Βρετανικά στρατεύματα ηναγκάσθησαν πλέον να επέμβουν;

Αλλά υπάρχουν οι όμηροι και οι φόνοι..

Ο Σιαντος, δια να ελαφρύνει την ανεξιλέωτον ευθύνη του, γράφει οτι η κυβέρνησις είχε συλλάβει ομήρους. Απόλυτον ψεύδος! Η κυβέρνησις είχε συλλάβει μόνον στασιαστάς και τους έστειλε εις το εξωτερικό, διότι εδώ δεν υπήρχε τρόπος ούτε φρουρήσεως ούτε στεγάσεως ούτε τροφής. Δια να επανέλθουν όμως αμέσως μετά την στάσιν , όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερον... Ενώ ο ΕΛΑΣ συνελάμβανε ομήρους κατά τετράγωνα, άνδρας, γέροντας, γυναίκας και παιδιά, τους έστελνε γυμνούς εις τα βουνά δια να μην επιστρέψουν πολλαί χιλιάδες.!...

''Αν εγιναν'' λέει ο Σιαντος ''και από μέρους ατόμων της παράταξης μας εκτελέσεις αυτό ήταν αναπόφευκτο από αυτή τη φύση του εμφυλίου πολέμου..''

Αν έγιναν Κε Σιαντο! Άλλα οταν αι εκτελέσεις ανέρχονται εις χιλιάδας παύουν να είναι εξαίρεσις η οποία βαρύνει τα άτομα, είναι τραγικός κανών και βαρύνει την ηγεσίαν. Και με την ευκαιρίαν αυτήν θα ηθέλαμεν να απευθυνθώμεν προς την Κυβέρνησιν: 

Τώρα που αποκαθιστάται το ελληνικό κράτος εις όλη την χώρα, πρέπει επί τέλους να γίνει μια απαρίθμησις των εγκλημάτων. Διότι πρέπει κάποτε να μάθωμεν ακριβώς –και ημείς και η συμμαχική κοινή γνώμη και η ιστορία,- πόσους Γερμανούς και πόσους Έλληνας έχει φονεύσει ο ΕΛΑΣ, ο απελευθερωτικός αγών του ΕΛΑΣ!..

"Υπάρχει όμως και άλλη καταπληκτική αποκάλυψις!" Γράφει ο Σιαντος.  ''Πολλά εκατομμύρια ξοδεύτηκαν σε πολυάριθμα συνεργεία που ξέθαβαν τους νεκρούς απ'όλες τις γωνίες της Αθήνας και τον Πειραιά και τους κουβαλούσαν στο Περιστέρι. Πολλά ειδικά συνεργεία ασχολήθηκαν για να βγάζουν μάτια και έντερα και να κόβουν γεννητικά όργανα απο νεκρούς για να βεβαιωθούν οι ωμότητες της αριστεράς. Αυτή η τυμβωρυχία και θηριωδία πάνω σε νεκρούς αποτελεί πρωτάκουστη βαρβαρότητα που μόνον φασίστες μπορούσαν να κάνουν..''

Είναι πράγματι απίστευτο! Θεώρει λοιπόν τόσον ηλιθίους όλους και τους οπαδούς και τους αναγνώστας του ο Σιαντος ώστε να αποτολμά την καταπληκτική κατασκευή αυτού του μύθου προς μετάθεσιν των τρομερών ευθυνών του?

Επιστολή Γεωργίου Παπανδρέου Της 8ης Ιανουαρίου 1944, 

προς την Ελληνικήν Κυβέρνησιν και το Συμμαχικό Στρατηγείο.

«…..Όσοι σωθούν από την μανία του κατακτητού, «κινδυνεύουν από την αδελφοκτόνο μανία των κουμμουνιστικών οργανώσεων» γράφει ο Γέρος της Δημοκρατίας, όπως τον αποκαλούσαν οι οπαδοί της Ενώσεως Κέντρου, και συνεχίζει.

« Ο Ελληνικός λαός , αγωνιών διερωτάται, πως και πότε θα σωθή από τα εγκλήματα και την κατατυράννησιν των δυναμικών οργανώσεων του ΕΑΜ, σπονδυλική στήλη των οποίων, ηγετική δύναμις είναι το Κομμουνιστικόν Κόμμα , το οποίον ενώ αποτελεί ελαχίστην μειοψηφίαν του Ελληνικού λαού, ασκεί δια των οργανώσεών του τρομοκρατίαν. Διότι πρέπει να γνωσθή ότι το ΕΑΜ επέρασεν από τρείς φάσεις . Κατ' αρχάς υπήρξε μεγάλη εθνική, ηθική, λαική δύναμις. Βαθμιαίως όμως έγινε η αποκάλυψις των πολιτικών του σκοπών. Ο λαός αντελαμβάνετο ότι η σημαία του εθνικού αγώνος εχρησιμοποιείτο υπό της κομμουνιστικής ηγεσίας του ΕΑΜ δια την προετοιμασίαν της μετακατοχικής επικρατήσεως δια την βιαίαν κατάληψιν της εξουσίας εκ μέρους του κομμουνιστικού κόμματος. Και τότε άρχισε η Δευτέρα φάσις, αι αμφιβολίαι και αι επικρίσεις του λαού, δια την κατάπνιξιν των οποίων, η κομμουνιστική ηγεσία του ΕΑΜ, κατέφυγεν εις την βίαν, την καταδυνάστευσιν και την δίωξιν του λαού. Και τότε το ΕΑΜ εισήλθε εις την τρίτην φάσιν, η οποία πλέον έχει διαμορφωθεί οριστικώς. Έπαυσε να είναι εθνική, λαϊκή δύναμις, έγινε λαομίσητον. Και αποτελεί πλέον την ένοπλον οργάνωσιν της ελαχίστης μειοψηφίας η οποία ασκεί απηνή, αιματηρά τρομοκρατίαν εναντίον της μεγάλης πλειονοψηφίας.

Ουίνστον Τσωρτσιλ:  (Πολιτικός, Στρατιωτικός Συγγραφεύς, Πρωθυπουργός της Αγγλίας κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο) Βραβείον Νόμπελ Λογοτεχνίας 1953.

"Οι μάχες εξακολούθησαν στην Αθήνα ολόκληρο τον μήνα Δεκέμβριο, οι δυνάμεις μας απώθησαν τους στασιαστάς έξω από την πρωτεύουσα και κατά τα μέσα Ιανουαρίου τα βρεταννικά στρατεύματα είχαν στα χέρια τους όλη την Αττική. Οι κομμουνισταί δεν ημπορούσαν να δράσουν εναντίον μας σε ανοικτή πεδιάδα. Και στις 11 Ιανουαρίου υπεγράφη ανακωχή. Όλες οι δυναμεις του ΕΛΑΣ έπρεπε να εκκενώσουν την Αθήνα Θεσσαλονίκη καί Πάτρα. Οι δυνάμεις της Πελοποννήσου θα μπορούσαν να επιστρέψουν σπίτια τους . Οι βρεταννικές δυνάμεις θα έπαυαν πυρ και θα σταματούσαν στις θέσεις που είχαν καταλάβει. Οι όροι αυτοί άρχισαν να ισχύουν από τις 15.

Έτσι τελείωσε η μάχη που διήρκεσε εξι εβδομάδες και που έγινα για να καταλάβωμε την Αθήνα και όπως θα δείξη η συνέχεια των γεγονότων, να απαλλάξωμεν την Ελλάδα από τον κομμουνιστικό ζυγό.

Την εποχή που τρία εκατομμύρια άνδρες πολεμούσαν σε κάθε στρατόπεδο στο Δυτικό μέτωπο και που τεράστιες Αμερικανικές δυνάμεις ηγωνίζοντο εναντίον της Ιαπωνίας στον Ειρηνικό, οι Ελληνικές αυτές παραφορές μπορούσαν να φαίνονται ότι είχαν ελαχίστη σημασία, αλλά δεν ευρίσκοντο λιγότερο στο νευρικό κέντρο της τάξεως και της Ελευθερίας του Δυτικού κόσμου".

Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, τόμος 6ος Εκδόσεις, 

"Ελληνική Μορφωτική Εστία" σελίς 352) 

Επίλογος

Σήμερα εν έτει 2014, Δυστυχώς :

Όσον αφορά στους νοσταλγούς των Γκούλαγκ και του Στάλιν (ερυθρούς και ροζ-πουα ) η πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι και μετά την κατατρόπωσιν αυτών και την γενική διαχρονικώς αποδοκιμασίαν δια τα φρικώδη εγκλήματα των κομμουνιστων κατά της πατρίδας μας και των αγρίων σφαγών όχι μόνο δεν αισχύνονται. Αλλά έχουν αποθρασυνθεί και επιτίθενται εναντίον της αστικής τάξεως, εναντίον του Δημοκρατικού πολιτεύματος με κάθε έκνομο τρόπο σε κάθε ευκαιρία και με λογούς και με έργα, παντού. Από το κοινοβούλιο, στους δρόμους ,στους χώρους εργασίας, στα Πανεπιστήμια στα σχολεία τα όποια καταλαμβάνουν και αποκλείουν την χρήσιν των, επιδεικνύοντες τον ναζιστικό τους ολοκληρωτισμό.

Ενώ όσον αφορά τους υπολοίπους, τους εκπροσώπους μας, την πολιτειακή ηγεσία , τους ακαδημαϊκούς, μας τους «ιστορικούς και εκπαιδευτικούς» των Μέσων Ενημερώσεως ς ακόμη και στους απλούς Έλληνες η συμπεριφορά των έχει καταγραφή από τον φιλόσοφο, καθηγητή Πανεπιστημίου Ακαδημαϊκό τέως Πρόεδρο Δημοκρατίας, Κ.Τσάτσο* στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο "Λογοδοσία Μιάς Ζωής"

''…Εκείνο όμως που ιδιαίτερα με θλίβει" γράφει ο Κ.Τσάτσος*, "είναι η έλλειψη αμυντικής διάθεσης όλων των άλλων Ελλήνων. Μπρός στα μάτια μας παραχαράσσεται η Ιστορία του τόπου μας, αποσιωπάται η αλήθεια και όλοι οι πολιτικοί και διανοούμενοι, άνθρωποι που ζήσανε αυτά τα δραματικά γεγονότα, δεν απαντούν στην πρόκληση. Οι περισσότερες αφηγήσεις που δημοσιεύθηκαν πηγάζουν από την κομμουνιστική πλευρά …Οι νέοι γαλουχούνται από απατηλές παρουσιάσεις από επαναλαμβανόμενους μύθους. Μια επίμονη πλύση εγκεφάλου συντελείται και εμείς δεν αντιδρούμε…

Γιατί το παιδί να μην βλέπει στον Βελουχιώτη τον φονηά του Ψαρρού και τόσωνν άλλων αγνών αγωνιστών, αφού εμείς σωπαίνουμε. Και όχι μόνο σωπαίνουμε αλλά φοβόμαστε να είμαστε δριμείς για να μη φανούμε μή προοδευτικοί. Διότι για τους ανιστόρητους, ο σήμερα ξεπερασμένος μαρξισμός είναι η τελευταία λέξη της σοφίας..

Η αναγνώριση του ΕΑΜ, αντί να φέρη τη λήθη, ξύπνησε τη μνήμη νεκρών και σφαγιασμένων.. Αναγνωρίζω το κομμουνιστικό κόμμα που κινείται μέσα στα συνταγματικά πλαίσια έστω κι αν γνωρίζω ότι πολιτική του είναι, μόλις βρή ευκαιρία να τα σπάση και να επιβάλλη ένα μονοκομματικό ολοκληρωτικό καθεστώς.. Αλλά δεν ανέχομαι την παραχάραξη της Ιστορίας"

Και καταλήγει, όπως καταλήγουμε και εμείς :

"Αρνούμαι την θεωρία του κομμουνισμού... Αρνούμαι την άρνηση της Δημοκρατίας διότι είμαι Έλληνας και Ευρωπαίος που δεν χωρίζεται από την ατομικότητα του και την ελευθερία του". 
_____________________
* Κ.Τσατσος (Ακαδημαϊκός, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Φιλόσοφο και Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τα έτη 1974-1980 μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1961), της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος. μέλος της Ακαδημίας της Γαλλίας Συνελήφθη Το 1939 επι Κυβερνήτου Μεταξά, εκτοπίσθη στη Σκύρο ως κομμουνιστής και εν συνεχεία στις Σπέτσες, όπου διέμεινε μέχρι το 1940, οπότε και του επετράπη να επιστρέψει στην Αθήνα) Οι εκδόσεις φίλων 2ος τόμος , σελίς 614