Η αποθέωση του τίποτα

Αν ο κ. Τσίπρας δεν έχει καταφέρει ακόμη να συνεννοηθεί με τα κόμμα του για το εύκολο θέμα του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας, αντιλαμβάνεται κανείς τι θα συμβεί αν χρειαστεί να το κάνει για κάτι σοβαρότερο.

Δηλαδή, αν ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να επιβάλει ως υποψήφιο τον Αβραμόπουλο, ο οποίος «ήταν βέβαιος» μέχρι και χτες το βράδυ (ως και η «Αυγή» τις προάλλες το είχε προεξοφλήσει), τι θα γίνει αν φτάσει η στιγμή να επιβάλει κάποια αναγκαία υποχώρηση στις διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους δανειστές; Ο κ. Τσίπρας θα ενεργήσει ως πρωθυπουργός ή ως διαιτητής μεταξύ συγκρουόμενων συνιστωσών του κόμματός του;

Ας περιμένουμε να δούμε, με την ελπίδα ότι αυτό δεν θα χρειαστεί. Όμως, ο χειρισμός που έκανε στο θέμα του υποψήφιου Προέδρου είναι εντελώς δυσανάλογος με τη σημασία της θέσης και των προσώπων που μπορούν να την καταλάβουν. Η καρέκλα του γραφείου του προεδρικού μεγάρου είναι καθαρά συμβολική. Η θέση εντελώς διακοσμητική. Ο Πρόεδρος δεν έχει καμιά ουσιαστική αρμοδιότητα και απόδειξη αυτού είναι ότι ουδείς Πρόεδρος από το 1974 μέχρι σήμερα είχε κάποια σύγκρουση με κυβέρνηση και πρωθυπουργό.

Τίποτα δεν θα αλλάξει στη ζωή μας αν Πρόεδρος είναι ο δεξιός κ. Αβραμόπουλος ή η αριστερή κ. Καρυστιάνη. Μόνο για συμβολισμούς μπορούμε να συζητήσουμε.

Δυστυχώς και ο σημερινός πρωθυπουργός ενέταξε το θέμα αυτό στο παιχνίδι της μικροπολιτικής. Με διαρροές ονομάτων, με μπλόφες, με επιδίωξη να δυσκολέψει την αντιπολίτευση. Αντί ευθύς εξαρχής να κάνει την επιλογή του και να την ανακοινώσει, με άστοχους χειρισμούς μεγιστοποίησε ένα ουσιαστικά ανύπαρκτο θέμα. Αποθέωσε το τίποτα, άνευ λόγου και αιτίας.

Γιώργος Καρελιάς