Άσβεστη δίψα για εκδίκηση...

Κάτι η συντεχνιακή λογική με πρωταγωνιστές τους βολεμένους του δημοσίου, κάτι η διάχυση της διαφθοράς, της αρπαχτής και της κρατικοδίαιτης ρεμούλας σε εκλογικούς πελάτες και μη, έκαναν την λέξη ''αλληλεγγύη '' να ακούγεται περισσότερο σαν ξεχασμένο παρατράγουδο μιας άλλης εποχής. 

Ο κατεστραμμένος, καταχρεωμένος ή εξαθλιωμένος ελεύθερος επαγγελματίας, θύμα μιας ληστρηκής συμμορίας που κυκλοφοράει με το ψευδώνυμο ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ), σε ποια κατεύθυνση να εκφράσει την οργή του; 

Ο συνταξιούχος του ΝΑΤ που του λήστεψαν εν μία νυχτί το ταμείο (το πλουσιότερο στον κόσμο ), μπερδεύοντας σκόπιμα τους καπεταναίους της Θάλασσας με τους ''καπεταναίους'' της ξηράς για να κερδίσουν οι σοσιαλιστάδες τις εκλογές ποιανού λαρύγγι πρέπει να δαγκώσει; Του σοσια(ληστή) ή αυτού που αποδέχτηκε με νταούλια και ζουρνάδες τα κλοπιμαία ως σύνταξη ''αντιστασιακού'; 

Άπειρα τα παραδείγματα παρασιτισμού, αδικίας, τσαρλατανισμού με την ζυγαριά να γέρνει πάντα προς όφελος μιας πολύποδης γιάφκας κοινωνικών παρασίτων που επιβίωναν και ''μεγαλουργούσαν'' στραγγαλίζοντας ανεξέλεγκτα το προϊόν του μόχθου άλλων κοινωνικών ομάδων που είχαν την ατυχία να στερούνται συνδικαλιστικής υποστήριξης. 
Όχι κύριοι. Δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή, ούτε η αίσθηση αλληλεγγύης. Αν θέλω μάλιστα να είμαι ειλικρινής, το μόνο που πραγματικά υπάρχει είναι οργή, πίκρα και μια άσβεστη δίψα για εκδίκηση. 

Κάποιοι θα πρέπει να εύχονται, αυτή η δίψα για εκδίκηση να μην γίνει ''τυφλή '' .

Σ.Π.