Με τις τράπεζες κλειστές, την αγορά σε πλήρη ύφεση και το γόητρο της χώρας στα τάρταρα, η εγχώρια οικονομία καλείται σήμερα να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Κυριολεκτικά. Αυτή δε η αναγέννηση σίγουρα δεν μπορεί να γίνει από την κυβέρνηση της συντριβής.
Ο ιστορικός του μέλλοντος σίγουρα θα γράψει για την συντριβή της ελληνικής οικονομίας και θα υπογραμμίζει ότι, 26 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την παταγώδη κατάρρευση των κομμουνιστικών συστημάτων, συμπεριλαμβανομένης και της Σοβιετικής Ενώσεως, η Ελλάδα –χώρα μέλος της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως– σε μία κρίσιμη φάση για την οικονομία και το μέλλον της αποφάσιζε δια της λαϊκής ψήφου να φέρει στην εξουσία ένα συνονθύλευμα μαρξιστών-λενινιστών και εθνικιστών, οι οποίοι όχι μόνον δεν είχαν διδαχθεί τίποτε απολύτως από την Ιστορία αλλά αρνούνταν να δουν ακόμα και αυτή την ίδια την πραγματικότητά της.
Έτσι, τον Ιανουάριο 2015 και ενώ η υπό κρίση ευρισκόμενη ελληνική οικονομία θα μπορούσε να εισέλθει σε φάση ανακάμψεώς της και να έχει ρυθμό ανόδου κάπου 3%, με την εκβιαστική πρόκληση εκλογών άνοιξε η πόρτα για την συντριβή της. Και πέντε μήνες μετά την άνοδο στην εξουσία ενός φαιοκόκκινου συνασπισμού, που είχε υποσχεθεί στο εκλογικό σώμα ότι θα καταργούσε μνημόνια και θα υποχρέωνε τις διεθνείς αγορές να «χορεύουν» στον ρυθμό του, η ελληνική οικονομία συνετρίβη.
Με τις τράπεζες κλειστές, την αγορά σε πλήρη ύφεση και το γόητρο της χώρας στα τάρταρα, η εγχώρια οικονομία καλείται σήμερα να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Κυριολεκτικά. Αυτή δε η αναγέννηση σίγουρα δεν μπορεί να γίνει από την κυβέρνηση της συντριβής. Η οικονομία έχει ανάγκη από βαθύτατες μεταρρυθμίσεις, παρόμοιες με αυτές που πραγματοποιήθηκαν στις πρώην κομμουνιστικές χώρες. Και από την άποψη αυτή, η πρώτη και πολύ επείγουσα μεταρρύθμιση είναι αυτή της δραστικής μειώσεως του κρατικού τομέα και της αναποτελεσματικότητός του.
Στο επίπεδο αυτό, η προκαταρκτική έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους είναι καθοριστική. Το ΔΝΤ προτείνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, τονίζοντας ότι δύσκολα πλέον μπορεί να εξυπηρετηθεί. Συνεπώς, ένα πιθανό «κούρεμα» του χρέους μας θα φέρει τον Έλληνα πολίτη σε αντιπαράθεση με τους Ευρωπαίους φορολογούμενους –κάποιοι από τους οποίους έχουν και μικρότερο κατά κεφαλήν εισόδημα από το ελληνικό παρά την κατά 26% πτώση του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος μας τα πέντε τελευταία χρόνια.
Παράλληλα, το ΔΝΤ επισημαίνει ότι, για να μην «κουρευτούν» οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι, η χώρα στο εξής θα πρέπει να αναπτύσσεται με ρυθμό 3% τον χρόνο και, βεβαίως, να πραγματοποιήσει ζωτικές μεταρρυθμίσεις. Αν αυτό δεν συμβεί, υπάρχει κίνδυνος οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι να «κουρευτούν» ολοσχερώς, πράγμα ολέθριο για την εικόνα της χώρας. Υπό αυτές τις συνθήκες δικαιολογείται η επιμονή κάποιων Ευρωπαίων πολιτικών, οι οποίοι λένε ότι είναι αναγκαίο να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ για να μπορέσει να οργανωθεί καλύτερα η υπόλοιπη ευρωζώνη.
Αλλά και αν δεν αποχωρήσουμε από την ευρωζώνη, ένα νέο πρόγραμμα στηρίξεως της οικονομίας θα είναι εξαιρετικά αυστηρό και προσαρμοσμένο στις νέες κατευθύνσεις της οικονομικής και νομισματικής ένωσης, όπως αυτές περιγράφονται στις τελευταίες προτάσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ. Προτάσεις που είναι ελάχιστα συμβατές με τους προσανατολισμούς της σημερινής κυβερνήσεως, η οποία κάθε άλλο παρά ευρωπαϊκό προσανατολισμό έχει. Κατά συνέπεια, έχοντας χάσει ακόμα και τα έσχατα ίχνη εμπιστοσύνης των εταίρων μας, με ποιους θα διαπραγματευθεί ο κ. Αλέξης Τσίπρας και ποιο πράγμα;
Η ευρωζώνη, για να λειτουργεί, έχει κανόνες δημοσιονομικής ισορροπίας που η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να τηρήσει, ακόμα και αν το θελήσει. Τα δημόσια έσοδα έχουν καταρρεύσει, η οικονομία ασφυκτιά, η παραγωγική μηχανή είναι εντελώς αδύναμη και με τις τράπεζες κλειστές το κυκλοφοριακό σύστημα της χώρας οδεύει στην παράλυσή του. Άρα, στην παρούσα φάση, η κυβέρνηση δεν έχει καμμία απολύτως δυνατότητα ασκήσεως δημόσιας πολιτικής ανόδου του εθνικού εισοδήματος, ικανής να οδηγήσει σε αύξηση της απασχολήσεως των παραγωγικών συντελεστών.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνον με νέες επενδύσεις. Όμως, ποιος θα έλθει να επενδύσει σε μία χώρα η οποία αυτοαποκλείστηκε ακόμα και από τα κοινοτικά επενδυτικά προγράμματα και έως τώρα έχει απωλέσει πάνω από 30 δισ. ευρώ; Ποιοι επενδυτές θα αναλάβουν κινδύνους, στο μέτρο που η κυβέρνηση στόχον έχει την τόνωση του κρατισμού και όχι της σταδιακής απελευθερώσεως της οικονομίας από τα δεσμά του;
Δυστυχώς, ο δρόμος προς την ανήκεστο οικονομική βλάβη είναι ανοικτός. Κυριολεκτικά δε, μόνον ένα θαύμα μπορεί να σώσει την χώρα από μία νέα και πολύ οδυνηρή μικρασιατική καταστροφή.
Ο αρθογράφος αγνοεί είτε εσκεμμένως είτε λόγω αγνοίας τίς εξής παραμέτρους η το ορθώτερον πραγματικά στοιχεία: -1- ισχυρίζεται (δια της αφαιρετικής μεθόδου) ότι ο το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της μεταπολιτεύσεως θα αποτελούσε μια εναλλακτική πρόταση στον συφερτό των μαρξιστών λενινιστών οι οποίοι επελέγησαν να κυβερνήσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή-2- αγνοεί το πραγματικό στοιχείο οτι επι 41 έτη εκυβέρνησαν αδιαλείπτως με πακτωλούς τρισεκατομυρίων από πακέτα, δανεικά, μεσογειακά προγράμματα και βεβαίως μια υγιεστάτη οικονομία αυτάρκη στον πρωτογενή τομέα και με συμμετοχή 26% του δευτερογενούς τομέως στο ΑΕΠ. Αυτά τους τα κατέλειπε η επάρατος επανάστασις της 21ης Απριλίου
-3- Αγνοεί εσκεμμένως ο αρθογράφος ότι επί 41 έτη συναπτά συνωθούντο σε δηλώσεις και εκδηλώσεις πολιτικής ορθότητος και αναγνωρίσεως της αριστεράς οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις. Έργον των χειρών των είναι η τωρινή κατάστασις και κυβέρνησις.
Αποτέλεσμα των μεσιστίων σημαιών επι τω θανάτω του Καπετάν Γιώτη, των δηλώσεων του Καραμανλή του νεωτέρου οτι "στην αριστερά οφείλουμε", οτι, οτι, οτι.
Συνωστίζονταν να προσκυνήσουν τις κ@@@@@@ ποδιές της αριστεράς αφήνοντάς την να αλωνίζει στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στην τέχνη, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, σε κάθε πτυχή του δημοσίου και ιδιωτικού βίου.
Αυτά τα γαλαζοπράσινα εγκληματικά καθεστώτα έφεραν την αριστερά στην ντεφάκτο εξουσία.
Τής ετοίμασαν το έδαφος στο οικονομικό πεδίο με την επταετία 1974 - 1981 του αλήστου μνήμης σοσιαλμανούς ψευδοεθνάρχου και με τα τελικά καρφιά στο φέρετρο να μπαίνουν κατά την διακυβέρνηση του άλλου αλήστου μνήμης Α.Γ.Π και τών επιγόνων του Σημίτη και κώστα του νεωτέρου του ραφηνάτου.
Οι πράξεις στην ζωή έχουν και συνέπειες αγαπητέ αρθογράφε και η ανήκεστος βλάβη είναι απλώς ο επιθανάτιος ρόγχος ενός ετοιμοθανάτου απο το 1974 και εφεξής.
Είναι απλώς αφελές αν όχι υποκριτικό να γράφονται οι γραμμές αυτές όταν τα "θερινά ανάκτορα" έχουν καταληφθεί και το οχυρό έχει πέσει εδώ και πολύ καιρό.
Η ιστορία είναι αμείλικτη και στον σκουπιδοντενεκέ της καταλήγουν εδώ και χιλιετίες δεκάδες λαοί οι οποίοι χάνουν την ζωτική τους θέληση να μείνουν όρθιοι και να επιβιώσουν.
Ο εφήμερος άνθρωπος νεοέλληνας του πρώιμου 21ου αιώνος. Θα κλείσει 15 χιλιετίες (μετρώ απο τα Ορφικά περί το 13.000 π.Χ) τόν κύκλο του και θα καταλήξει στόν εν λόγω σκουπιδοντενεκέ νομοτελειακώς. Ας το δεχθούμε τουλάχιστον με αξιοπρέπεια.
Χαιρετώ και εύχομαι αξιοπρέπεια και κουράγιο μέχρι το τέλος.
Τζιμισκής