Πολλοί γνωρίζουν την επέτειο της 12ης Οκτωβρίου 1944, λίγοι όμως ασχολήθηκαν με τα παρασκήνια της, δηλαδή τα πριν και τα μετά γεγονότα αυτής. Γεγονότα σημαντικά που ουσιαστικά κατασκεύασαν και, εν τέλει, πυροδότησαν την βραδυφλεγή βόμβα του εμφύλιου σπαραγμού, που ανέφλεξε με τα εκρηκτικά της συστατικά τα τρομερά Δεκεμβριανά του 1944.
Οι εθνικιστές το πρώτο που απεύχονται είναι, για λόγους ιδεολογικούς, μία ή πολλές εμφύλιες συγκρούσεις. Το αίμα που χύνεται είναι ελληνικό και το εκατέρωθεν πένθος στοιχίζει μακροπρόθεσμα πανάκριβα στην πορεία της φυλής μας. Αυτό σε αντίθεση με τους διεθνιστές του Μαρξισμού οι οποίοι, επίσης από ιδεολογικούς λόγους, εύχονται, επιδιώκουν και προτρέπουν ανοικτά σε «ταξικές συγκρούσεις» εντός του φυλετικού συνόλου διότι αυτό ακριβώς πρεσβεύει η ιδεολογία τους. Σε αδρές γραμμές θα παρουσιάσουμε ένα αδιαμφισβήτητο στοιχείο για την στάση και την δράση των εθνικιστών της εποχής και την περιρρέουσα - εφιαλτική πραγματικά - ατμόσφαιρα.
Η στρατιωτική προετοιμασία
Τις παραμονές της αποχώρησης των Γερμανών ο σχεδιασμός του ΚΚΕ για κατάληψη της εξουσίας οδεύει πιο πολύ παρά ποτέ στους επιθυμητούς του στόχους («Ποιοι ήθελαν τα Δεκεμβριανά», Γ. Λεονταρίτης, Αθήνα 1986). Το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κυριαρχεί στρατιωτικά και πολιτικά σχεδόν παντού, χιλιάδες παρασυρμένοι συμπατριώτες μας βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος. Ότι δηλαδή από ημέρα σε ημέρα την κατοχή θα διαδεχθεί η ερυθρά τυραννία και η θηριωδία των κομισάριων. Τα συνθήματα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ πονηρά κατασκευασμένα - πλήρη πατριωτισμού - πολλές φορές γεννούν όνειρα παραδείσου και οράματα ευτυχίας, λίγοι αγρυπνούν και αυτοί οι λίγοι ευτυχώς, αν και όχι πολλοί είναι αποφασισμένοι.
Το καλοκαίρι του 1944 και τότε μόνον η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση της Μέσης Ανατολής αντιλαμβάνεται, επιτέλους, τι την περιμένει μετά την απελευθέρωση. Στις 10 Ιουλίου 1944 ορίζει σαν μυστικό στρατιωτικό διοικητή Αττικής (ΣΔΑ) τον ήρωα του ‘40-‘41 Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλο. Καθήκον του να διοικήσει το Σώμα των Αξιωματικών, την Χωροφυλακή, την Αστυνομία και να συγκροτήσει από τα μέλη των εθνικών οργανώσεων τις εξής μονάδες:
- Σύνταγμα Πεζικού (έδρα Αθήνα) από μέλη της εθνικής οργανώσεως «Χ» της «Εθνικής Δράσης» με διοικητή τον Γεώργιο Γρίβα (μετέπειτα Διγενή)
- 3ο Σύνταγμα Πεζικού (Αθήνα) από μέλη της ΡΑΝ - Εθνικό Κομιτάτο -Αγωνιζόμενη Ελλάδα - ΕΣΑΣ - Ιερά Ταξιαρχία με διοικητή τον Μαρκόπουλο Δημήτριο
- 34ο Σύνταγμα Πεζικού (Πειραιάς) με μέλη του ΕΔΕΣ και της ΠΕΑΝ με διοικητή τον Καμπάνη Βασίλειο
Όμως λόγω μη ευρέσεως οπλισμού, οπλισμού που αν είχε φτάσει έγκαιρα ίσως να αποτρέπονταν τα Δεκεμβριανά, η συγκρότησή τους δεν επετεύχθη, και εκτός αυτού τον Αύγουστο του 1944 η ηγεσία του ΕΑΜ δημοσιοποίησε το όνομα και την ιδιότητα του ΣΔΑ που καλύπτονταν πίσω από το ψευδώνυμο «Άρατος» («Θα ζήσωμεν ως ελεύθεροι Έλληνες - έγγραφα Π. Σπηλιωτόπουλου», Κωνσταντίνου Καζάνη, Αθήνα 1978) και το μάθανε όλοι, φυσικά και οι Γερμανοί, καθιστώντας δυσχερέστατο το έργο του. Οι Γερμανοί άλλωστε δεν είχαν παρά να διαβάσουν τα ευανάγνωστα συνθήματα που γέμιζαν την Αθήνα του τύπου «κρεμάλα στον φασίστα Σπηλιωτόπουλο».
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1944 και αφού είναι σίγουρο πια ότι οι Γερμανοί θα αρχίσουν να αποχωρούν από την Ανατολική Αττική η κυβέρνηση αποφασίζει να στείλει ένα μεγάλο φορτίο όπλων. Όπλων που τον Δεκέμβριο θα εξοπλίσουν τις εθνικές δυνάμεις, οι οποίες και θα σώσουν την Αθήνα. Το ότι δήθεν οι Άγγλοι έσωσαν την Αθήνα, το πώς την «έσωσαν» και για ποιους δικούς τους λόγους, είναι θέμα άρθρου μας που θα δημοσιευθεί στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας. Τελικώς τα όπλα αποστέλλονται με πλοίο από την Μέση Ανατολή και είναι 2.400. 1.000 αυτόματα Τόμυγκαν και 200 αυτόματα Στεν, μαζί με τα ανάλογα φυσίγγια (80.000). Η εκφόρτωση έγινε στην θέση «Κακή Θάλασσα» στην Κερατέα Αττικής. Αρχηγός της παραλαβής ορίστηκε ο Συνταγματάρχης Ζαγκλής Δημήτριος. Ποιοι όμως θα τον συνόδευαν; Ως απολύτως έμπιστα και ικανά ευρέθησαν τα ηρωικά νεαρά παιδιά της εθνικής οργανώσεως «Χ».
Οι παράτολμοι «Χίτες»
Πράγματι από τις 10 Σεπτεμβρίου 1944 που έφτασαν, διέμειναν στην περιοχή και έπρεπε να κρύβονται και από τους Γερμανούς και από τους κομμουνιστές. Και τα κατάφεραν. Στις 21.09.1944, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, το πλοίο εμφανίζεται και έπρεπε να ξεφορτωθεί μέσα σε δύο μόνο ώρες. Οι μαχητές μπαίνουν στο νερό και στον περιορισμένο αυτόν χρόνο ξεφορτώνουν τα όπλα. Το κωμικοτραγικό είναι ότι, εκτός από τον πλοίαρχο, όλα τα μέλη του πληρώματος ανήκουν στα κομμουνιστικά συνδικάτα και νομίζουν ότι τα όπλα θα δοθούν στους δικούς τους. Και επειδή μάλλον όταν ξεκίνησαν δεν ήταν απολύτως σίγουροι ποιοι θα τα έπαιρναν φρόντισαν να «ελαφρώσουν» το φορτίο, έτσι όταν τα όπλα μετρήθηκαν στην Αθήνα έλειπε ένας μεγάλος αριθμός και 60.000 από τα φυσίγγια τα οποία είχαν σταλεί με άλλο πλοίο στον ΕΛΑΣ του Λιτόχωρου Πιερίας (Στοιχεία από αρχείον ΓΕΣ/ΔΙΣ, Φ913/Ζ/2 και από το βιβλίο «Η απελευθέρωσις και τα μετά ταύτην γεγονότα»).
Το άλλο πρωί ο Ζαγκλής στέλνει τον γιο του Διονύσιο, 14 ετών, στον ΣΔΑ με την ειδοποίηση «εμπόρευμα αφίχθη, μεριμνήσατε δια μεταφοράν στο μοναστήρι Κερατέας», όμως τον πιάνουν οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και τον ανακρίνουν, αυτός τους δίνει παραπειστικές, μα αληθοφανείς πληροφορίες, αυτοί υποτιμούν τον κίνδυνο και, θέλοντας να πετύχουν μια εύκολη νίκη, όρμησαν «μπουλουκηδόν» στους «Χίτες», οι οποίοι όμως είχαν πληροφορηθεί την σύλληψη και τους περίμεναν με τέτοια δύναμη πυρός που τους διέλυσε. Τέσσερις έπεσαν νεκροί και επτά τραυματίστηκαν, οι υπόλοιποι διαλύθηκαν, το παιδί διέφυγε και τα όπλα μέσα από μπλόκα Γερμανών και Ελασιτών σταδιακά έφτασαν στην Αθήνα («Το χρονικό της εθνικής αντιστάσεως Πελοποννήσου 1941-1945», Ιωάννου Ανδρέα Κοσσιώρη, Αθήνα 1992).
Παράλληλα κύκλοι του ΣΔΑ διέρρευσαν με την σειρά τους ότι παρέλαβαν 8.000 όπλα για τις εθνικές οργανώσεις με αποτέλεσμα να προκαλέσουν τρομερή ανησυχία στους αντιπάλους τους. Οι επικεφαλής των εθνικιστών της «Χ» και τα μέλη της προαναφερόμενης αποστολής παρασημοφορήθηκαν το 1947 με το Βασιλικό Διάταγμα της 18.07.1947 («Θησείο», Χαμόδρακας Φάνης, Αθήνα 2009). Στην αιματηρή σύγκρουση, που δυστυχώς θα κλιμακώνονταν τον τραγικό Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, οι ερυθροί γνώριζαν ότι τα μέλη των εθνικών οργανώσεων, που κάθε τόσο εκτελούσαν και κακοποιούσαν με ψευδείς και ανυπόστατες κατηγορίες, εκτός από αποφασισμένα, που έτσι και αλλιώς ήταν, πλέον ήταν και αναλόγως οπλισμένα.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου