Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Ένας (ηθελημένα) λανθασμένος εορτασμός

Τζουμέρκα, 1940. Το πυροβολικό εν δράσει.
Σήμερα, 28η Οκτωβρίου 2015, οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και οι τηλεοράσεις, θα έχουν αφιερώματα στην έναρξη του ελληνο-ιταλικού πολέμου και την αμετάκλητη συμμετοχή της χώρας στο πλευρά των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του άξονα. Η χώρα, εδώ και 70 χρόνια, από τη νικηφόρα για τις δυνάμεις των Συμμάχων, κατάληξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, γιορτάζει την έναρξη των εχθροπραξιών, αντί να γιορτάζει τη λήξη του, όπως κάνουν όλοι οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης, της Ασίας, της Β. Αμερικής και της Ωκεανίας. Πρόκειται για μια ακόμη ιδιομορφία του ελληνικού εξαιρετισμού ή μήπως η ελληνική κοινωνία και το ελληνικό κράτος θέλησαν κατ’ αυτόν τον τρόπο για άλλη μια φορά να μη συζητήσουν τα θεμελιώδη, υπαρξιακά και καταστατικά του προβλήματα;

Είναι προφανές ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να γιορτάσει τη λήξη του πολέμου μαζί με άλλους λαούς της Ευρώπης. Όταν εκείνοι, μέσα στους ερειπιώνες που άφησε πίσω του ο πόλεμος, μάζευαν το κουράγιο και τις δυνάμεις τους να ξαναχτίσουν όχι μόνο τα γκρεμισμένα σπίτια, αλλά και τις κοινωνίες τους, εδώ στη μικρή αυτή γωνιά της Βαλκανικής, ξέσπασε ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος κράτησε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’40.

Ο εμφύλιος αυτός πόλεμος άφησε βαθιά και ανεπούλωτα, μέχρι σήμερα, τραύματα, διχάζοντας την κοινωνία, σπέρνοντας το μίσος και θερίζοντας τον πόνο. Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει 70 χρόνια από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και 67 χρόνια από τη λήξη του Εμφυλίου, η ελληνική κοινωνία δε θέλησε να συζητήσει ποτέ αυτό το ζήτημα. Σαν τη γάτα που σκεπάζει με χώμα τα κόπρανα της, η ελληνική κοινωνία, σκέπασε το πρόβλημα της αδελφοκτόνου αλληλοσφαγής και η κάθε παράταξη, ακολουθώντας τη δική της προσέγγιση παρέμεινε μέχρι σήμερα περιχαρακωμένη στην «αλήθεια» της.

Η στάση αυτή των αντιμαχόμενων πλευρών αφήνει ανοιχτή την πληγή του Εμφυλίου πολέμου, η οποία δεν πρόκειται να κλείσει μέχρι οι δύο πλευρές να αναγνωρίσουν και να συγχωρήσουν η μία την άλλη. Αυτό σήμερα φαντάζει ουτοπικό και στο ορατά προβλέψιμο μέλλον αποκλείεται να συμβεί, καθότι οι απόγονοι νικητών και ηττημένων ζουν με το όνειρο και την ελπίδα της οριστικής συντριβής του αντιπάλου, διαιωνίζοντας το διχασμό και εγκλωβίζοντας τις δημιουργικές δυνάμεις του Έθνους και του τόπου σε μια άγονη και επικίνδυνη αντιπαράθεση.

Η αναβίωση του Εμφυλίου πολέμου τόσο σε φαντασιακό όσο και σε πολιτικό επίπεδο «γέννησε» ένα ιδιόμορφο εθνικιστικό - λαϊκίστικο τέρας, το οποίο με τη μορφή της συγκυβέρνησης των δύο άκρων, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διαφεντεύει τις τύχες του τόπου.

Η σημερινή επέτειος προσφέρεται για αναστοχασμό της πορείας του τόπου, των περιπετειών που έζησε εξαιτίας αυτής της διαμάχης των δύο παρατάξεων και των προοπτικών που διανοίγονται. Μια ματιά στα αφιερώματα των ΜΜΕ με τις επαναλαμβανόμενες κοινοτοπίες και κλισέ, τις δηλώσεις των εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου, αλλά και της καθολικής νοοτροπίες που επικρατεί σε μεγάλα στρώματα του πληθυσμού, δεν μπορούν να εμπνεύσουν καμιά αισιοδοξία για το μέλλον.

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου