Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

Ποιοι πολέμησαν εναντίον ποιων;

Ιβοζίμα
Ο θριαμβος της αναδυομενης αυτοκρατοριας των ΗΠΑ,
στην διαρκεια της δευτερης φασηςτου Μεγαλου πολεμου
Η νεοταξίτικη προπαγανδα της αριστεράς προσπαθεί ντε και καλά να παρουσιάσει τον εθνικό αγώνα των Ελλήνων, εναντίον των Ιταλών, των Βούλγαρων και των Γερμανών, ως ένα είδος σύγκρουσης ιδεολογιών και πολιτικών συστημάτων.
Οι σοσιαλιστές εναντίον των φασιστών ή οι κομμουνιστές εναντίον των ναζήδων!
Μπούρδες.
Ανιστόρητες μπούρδες...

Το καταγέλαστο μήνυμα του συντρόφου υπουργού παιδείας, που διαβάστηκε υποχρεωτικά από όλους τους διευθυντές των ελληνοφωνων [ακόμα] σχολείων, δεν ήταν παρά ένα μνημειώδες ανέκδοτο, σαν κι αυτά με τον Τοτό - με τη διαφορά ότι στο ανέκδοτο του κ. Φίλη, τα σεξουαλικά υπονοούμενα αφορούσαν ευθέως τον μοναδικό αντίπαλο του συστήματος, δηλαδή τη Χρυσή Αυγή.
Είπαν λοιπόν οι δάσκαλοι στα παιδάκια, ότι την 28η Οκτωβρίου εορτάζουμε τον αγώνα των Ελλήνων κατά του φασισμού και του ναζισμού. Κι επειδή το κακό φίδι του φασισμού δεν ψόφησε μια και καλή, πρέπει να επαγρυπνούμε και σήμερα, μήπως χρειαστεί να το ξαναπατήσωμε στο κεφάλι.
Πάλι καλά που δεν πρότειναν ανοιχτά στη μαθητιώσα αφροβουλγαρίλα, να αρπάξουν τα ρόπαλα και να σπάσουν μερικά χρυσαυγίτικα κεφάλια, για να εορτάσουν την επέτειο ενός πολέμου, στον οποίο οι ίδιοι ήσαν σύμμαχοι των ηττημένων...
Μετά από αυτό, δεν είναι να απορεί κανείς, πως γίνεται να βαστάνε την Ελληνική σημαία αφοασιάτες μαθητές, ενώ οι πρόγονοι τους είχαν κάμει ότι περνούσε από το χέρι τους, για να συντριβούν οι τότε αντίπαλοι των Γερμανών, που ανάμεσα τους βρισκόμαστε και εμείς οι Ελληνες..Πολυπολιτισμικότητα άλλωστε σημαίνει προπαντός λήθη της Ιστορίας...
Η τελευταια φωτογραφια του Χιτλερ, εξω απο το καταφυγιο του,
αλλα μεσα σε ενα ρημαγμενο Βερολινο
Ο κ. Φίλης όμως αριστερός είναι και συνεπώς δικαιουται να λέγει ότι θέλει - ή μάλλον ό,τι λέγουν οι νεοταξίτικες γραφές, τις οποίες αναπαράγει κατά γράμμα.
Η ιστορία όμως είναι η μνήμη του α-ληθινού και συνεπώς δεν περιμένει τον κάθε εγχώριο εντολοδόχο να την βγάνει σκάρτη.
Κι η α-λήθεια είναι ότι ο παγκόσμιος πόλεμος του "σύντομου 20ου αιώνα" εξελίχθηκε σε σύγκρουση πολιτικών συστημάτων, μόνο μετά το τέλος των εχθροπραξιών στο ευρωπαϊκό έδαφος. Άλλωστε αυτό που ονομάζεται κατ' εξοικονόμησιν Β΄ παγκόσμιος πολεμος δεν είναι παρά η δεύτερη φάση του ίδιου πολέμου, που ξεκίνησε το 1914 και τελείωσε το 1989, με την πτώση του Τείχους.
Το ποιοι πολέμησαν εναντίον ποιων, αποτελεί μάλιστα τον πυρήνα της ερμηνείας των γεγονότων, που οδήγησαν στις εκατόμβες των θυμάτων των τριών φάσεων[2] του Μεγάλου Πολέμου [1914 - 1939, 1939 - 1945 και τέλος 1945 - 1989] και στην συνταρακτική ιστορία της ανόδου και της κατακρήμνισης των εθνών /κρατών, μέσα από τις θνήσκουσες αυτοκρατορίες. 
Μερικά τυπικά παραδείγματα, για να φανεί η γελοιότητα της αριστεράς θολούρας και του ανεκδοτογράφου συντρόφου Φιλη.
Η Ισπανία λοιπον του Φράνκο δεν μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό του Χίτλερ, παρότι ήταν ένα φασιστικό καθεστώς και παρότι είχε δεχτεί τη βοήθεια των ναζήδων κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου και προπαντός, παρά το ότι ο ίδιος ο Χιτλερ είχε κάμει τα αδύνατα δυνατά, ώστε να πείσει τον Φράνκο να πολεμήσει υπερ του Αξονα.
Ωστοσο ο Ισπανός ηγέτης θεώρησε σημαντικότερα τα συμφέροντα της πατρίδας του, παρά τα συμφέροντα του φασισμού, στον οποίο πίστευε με πάθος;
Αρα για ποια συγκρουση πολιτικών κοσμοθεωριών μιλάμε;
Η Ισπανία έπραξε ως έθνος /κράτος και όχι ως φασιστικό καθεστώς.

Άλλο παράδειγμα.
Προτου επιτεθει ο Αξονας στη Σοβιετια ειχε προηγηθει ενας αλλος πολεμος, μία λυσαλέα σύγκρουση ζωής ή θανατου, μεταξύ Φινλανδίας και Ρωσίας. Στον πόλεμο αυτόν μάλιστα εφάνησαν το πρώτον, οι σοβαρες αδυναμίες του κόκκινου στρατού, που δεν κατάφερε να υποτάξει μια χούφτα φινλανδών πατριωτών.
Οι Φινλανδοί λοιπον δεν πολέμησαν τους Ρώσους επειδή αυτοί ήσαν φασιστες και οι άλλοι ησαν κομμουνιστές. Οι Φινλανδοί αντιστάθηκαν στους Ρωσους ως Φινλανδοι πατριωτες και θα το εκαμαν είτε οι επιτιθεμενοι ησαν δημοκρατες, ειτε ησαν κομμουνιστες, ειτε ησαν φασιστες.
Αξιοσημειωτον δε, το οτι κατα τη διαρκεια του αμειλικτου ρωσοφινλανδικου πολεμου, η ναζιστικη Γερμανια ειχε συναψει συμφωνο μη επιθεσεως με την κομμουνιστική Σοβιετια.Ποιοι φασιστες λοιπον και ποιοι σοσιαλιστες;
Και μην βρεθει κανενας πονηρος να μου πει οτι χωρες οπως η Ογγαρια ή η Νορβηγια ή η Ουκρανια ή η Φινλανδια ή η Ρουμανια φλερταριζαν με το ναζισιτκο καθεστως, διοτι θα πρεπει πρωτα να παει να μαθει οτι, γι αυτες τις χωρες, ο βασικός εχθρος ηταν παντα η αρκουδα κι οτι θα συμμαχουσαν και με τον διαβολο ακομα, προκειμενου να σωσουν τις πατριδες τους απο τους κατακτητες εκ Ρωσιας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Πολωνία, που θεωρούσε εξίσου επικίνδυνους εχθρούς τόσο τους Γερμανούς, όσο και τους Ρώσους και, αν μπορούσε, θα πολέμαγε εναντίον και των δύο, όπως είχαν πράξει οι Πολωνοί παλαιότερα...

Η σοβιετικη σημαια υψωνεται στα ερειπια του Σταλιγκραντ
Αλλα θα σας δωκω κι αλλα παραδείγματα, για να λαβετε μιαν ιδεα για το ποιοι πολεμησαν εναντιον πιοων...
Οι Ιαπωνες λοιπον δεν επιτεθηκαν κατευθειαν στο Περλ Χαρμπορ, οπως βλεπουμε στα ντοκυμανταιρ.
Πολυ προτου δρομολογησουν τον πολεμο με τις ΗΠΑ. οι Γιαπωνεζοι ειχαν στραφει προς ανατολας και κυρίως κατά των απωανατολικών κτήσεων της παραπαίουσα Βφετανικής αυτοκρατορίας.
Οι ταινίες "Η γεφυρα του ποταμου Κβαι" και "Καλα Χρισοτυγεννα κ. Λωρενς" αναφερονται ακριβως σ αυτον τον λησμονημενο πολεμο και αξιζει να τις δειτε.

Στοχος των Γιαπωνεζων δεν ηταν ο κομμουνισμος, ουτε ο φασισμος, ουτε η δημοκρατια.
Στοχος ηταν οι αποικιοκρατικες αυτοκρατοριες της Δυσεως, οι οποίες λυμαίνονταν την Απω Ανατολή, την οποία όμως οι εξίσου ιμπεριαλιστές Ιαπωνες, τη θεωρουσαν πως επρεπε να γινει το δικο τους φεουδο.
Θα σας πω μαλιστα οτι οι ντοπιοι πληθυσμοι στη Σαϊγκον, στην Ινδοκινα ή στην Κινα, πανηγυριζαν οταν εβλεπαν να μπαινουν θριαμβευτες οι Γιαπωνεζοι στρατιωτες;, ακριβως επειδη καταλαβαιναν οτι συντριβονταν ο μυθος του ανικητου λευκου απικιοκρατη.
Μην ξεχνάτε ότι αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου στο ευρωπαϊκό έδαφος, ο πόλεμος στην Ινδοκίνα συνεχίστηκε, με τους Βιετναμέζους να επιτιθενται στους Γάλλους κατακτητές τους.
Ο περίφημος πόλεμος του Βιετναμ δεν ξεκινησε ως πολεμος μεταξυ Αμερικανων και Βιετναμεζων αλλα μεταξυ Γαλλων και βιετκονγκ, Το Ντιεν Μπιεν Φου, δεν ηταν αμερικανικο οχυρο αλλα Γαλλικο. 
Ποιος φασισμος λοιπον και ποιος κομμουνισμος;
Εδω εχουμε συγκρουση αυτοκρατοριών [π.χ. Ιαπωνία εναντίον Βρετανίας ή Βρετανία εναντίον Γ΄Ράιχ] καθώς και εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες εναντίον αυτοκρατοριών [π.χ Φιλιππίνες εναντίον Ιαπώνων ή Ουκρανοί εναντίον Σοβιέτ] και τέλος έχουμε συγκρούσεις εθνών/κρατών εναντίον επίδοξων κατακτητών [π.χ. Ελλάς εναντίον Ιταλών ή Σερβία εναντίον Γερμανών] 
Ας ερθουμε τωρα και στα δικα μας.
Εμεις οι Ελληνες μονο εναντιον του φασισμου δεν πολεμησαμε.
Ο Ιωαννης Μεταξας δεν ειπε το ΟΧΙ στον Μουσσολινο επειδη ηταν φασιστας, για τον απλουστατο λογο οτι φασιστας ηταν κι ο ιδιος.
Το ΟΧΙ το ειπε ως Ελληνας απεναντι στην εκκολαπτομενη αυτοκρατορια της Ρωμης, οπως τη φαντασιωνονταν ο Μουσσολινι.
Κι ουτε πηγαν να πεθανουν στο Ρουπελ οι Ελληνες επειδη τους επιτεθηκαν οι ναζηδες, για τον απλουστατο λογο οτι πολλοι Ελληνες ησαν ηδη ναζηδες [οι κομμοινιστες εκαμαν την παπια, επειδη υπηρχε το συμφωνο Ριμπεντροπ-Μολοτωφ].
Οι Ελληνες πολεμησαν ως Ελληνες εναντιον των Γερμανων, των Ιταλων και των Βουλγαρων [μην τους ξεχναμε αυτους...], ασχετως των ιδεων που πρεσβευε ο καθενας.Οπως και σημερα, εγω παραδείγματος χάριν που ειμαι φασιστας, δεν θα δισταω ουτε στιγμη να σηκωσω το οπλο εναντιον αλλου εθνους που μου επιτιθεται, κι ας ειναι οσο κοντα στην ιδεολογια μου θελει.Τοσο απλα.
Εν ολίγοις, ο Μεγαλος Ευρωπαϊκός πόλεμος που εξελίχθηκε σε παγκόσμιο στα τέλη του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, ήταν κυρίως ένας αμείλικτος πόλεμος μεταξύ των παλαιών θνησκουσών αυτοκρατοριών και των νέων αναδυόμενων αυτοκρατοριών, που όμως ποτέ δεν πρόλαβαν να εξελιχθούν σε αυτοκρατορίες [όπως η Γερμανία, η Ιαπωνία ή η Ιταλία]
Μέσα από τις αιματοβαμμενες ανατροπές αυτού του σχεδον εβδομηκονταετους πολεμου [1914-1989] αναδύθηκαν εν τέλει τα σημερινα εθνη/κρατη, τοσο στον ευρωπαϊκό χώρο, όσο και στην Ασια, ενώ αντίθετα οι αυτοκρατορίες που τον προκάλεσαν, διαλύθηκαν.

Μοναχά στην τρίτη φάση και μετά τη διάλυση των παλαιών αυτοκρατοριών [1945-1989] ο μεγαλος πολεμος εξελίχθηκε σε σύγκρουση ιδεολογιών και πολιτικών συστηματων κι αυτο επειδή η πτώση του φασισμού σήμαινε ταυτόχρονα και το τέλος της προσπάθειας του λευκού ανθρώπου να προστατεύσει τον πολιτισμο του, απέναντι στις εισβολές των αφροασιατών επιδρομέων.
Τα ευρωαμερικανοσιωνιστικα κογκλαβια που επεβαλλαν σταδιακα την κυριαρχια τους, ρίχτηκαν σε ενα πρωτοφανες κυνηγι μαγισσων, ωστε να εξαφανισουν καθε αγγελιαφορο του λευκου Ευρωπαϊκου πολιτισμού, κάτι που σήμαινε ασφαλώς τη σύγκρουση σε ιδεολογικό και πολιτικό επιπεδο.

Δυστυχως για τον Ευρωπαϊκο πολιτισμό η συγκρουση αυτη φαινεται να οδευει προς το τελος της, με την πληρη εξαφανιση, οχι μονο του πολιτισμού της Ευρωπης, αλλα και του ιδιου του λευκου ανθρωπου ως ξεχωριστο φυλετικο ειδος στην παγκοσμια ιστορια.
Αν ο Μεγάλος πόλεμος του 20ου αιώνα ήταν μια σύγκρουση αυτοκρατοριών και εθνων/κρατών, ο επόμενος μεγάλος πόλεμος σε ευρωπαϊκό έδαφος θα είναι απλώς ευρωαπελευθερωτικός.
Ευρωπη εναντίον Ασίας.Πολιτισμός εναντίον Βαρβαροτητας.
Και σ' αυτον τον πολεμο ξερουμε εκ των προτερων σε ποια πλευρα θα ανηκει ο καθε κυριος φιλης...

Σκηνη απο την αμερικανικη αντιπολεμικη ταινια: "'Η διασωση του στρατιωτη Ράυαν"
Οι νικητες γραφουν την ιστορια, οπως τους βολευει.
Με μια διαφορα...
Η ιστορια ειναι ενα βιβλιο που διαβαζεται κρυο...
Σημειώσεις

Δυστυχώς, η συμπύκνωση που επιβάλλει στα κείμενα η διαδικτυακή γραφή δεν μου επιτρέπει να αναλύσω εδώ όλες τις συνιστώσες του θέματος.
Θα ήταν σημαντικό παραδείγματος χάριν, να αναλυθουν διεξοδικά τουλάχιστον τρία ζητήματα.

  • Πρώτον το γιατι η αριστερά είναι αναγκασμενη, με διακύβευμα την ίδια την ύπαρξη της, να διαστρεβλώνει την ιστορία. 
  • Δεύτερον, ποιες ησαν οι θνησκουσες αυτοκρατοριες στην Ευρώπη, οταν ξεσπασε ο Μεγαλος πολεμος, στην πρωτη δεκαετια του 20ου αιωνα και ποιες ησαν οι αναδυομενες.
  • Τρίτον, πως συνεβη το τελος των αυτοκρατοριων στη διαρκεια του "συντομου 20ου αιωνα" [1914-1989] και πως αναδυθηκαν τα συγχρονα ευρωπαϊκά κρατη, μεσα απο τη διαλυση τους, που ομως σηματοδοτησε και την ελευση της Νεας Ταξεως.
Τα τρια αυτα ζητηματα, που ειναι και τα κορυφαια κοινωνιολογικα ζητηματα του περασμενου αιώνα, ελπιζω να καταφερω να τα αναλυσω, σε επομενα κειμενα.
Αρκει να μην προλαβει η εφορια του συντροφου Αλεξιαδη, να με κλεισει στην ψειρου...

Αξιον λογου επισης θα ηταν να διασαφηνιστει καπως, η κατασταση των εθνων στην Ευρωπη, της αυγης του 20ου αιωνα και πως, απο τις επαναστασεις του 18ου/19ου αιωνα περασαμε στην αναδυση των κρατων/εθνων και στην παρακμη των αυτοκρατοριων, όπως η Οθωμανική, η αυστροουγγρικη ή η Βρετανική.
Φρονω οτι η κατανοηση των αιτιων που οδηγησαν στον Μεγαλο Ευρωπαϊκό πόλεμο των αρχων του 20ου αιώνα, στην ακόλουθη οικονομική κριση της δεκαετίας του 30, στη δεύτερη φάση του Μεγάλου πολέμου, στην παγκοσμιοποοιηση του και τέλος στην τρίτη φάση, που διαδραματίστηκε αμέσως μετά τις ατομικές βόμβες και την αναγκαστική σύναψη μιας μετέωρης ειρήνης στο θωρηκτό Μιζούρι, απαιτέι μια ελάχιστη έστω γνώση του κορμού της Ευρωπαϊκής ιστορίας, από την πτώση της Ρώμης, ίσαμε τη Γαλλική επανάσταση.

Η εγκεφαλοπάθεια της αριστεράς, που διαδιδεται ως λοιμωδης νοσος στους λαους, τροφοδοτειται πριν απ' ολα από τη λήθη της ιστορίας.
Για να το πω πιο απλά, ο καθε συντροφος φιλης μπορει να λεγει τις μπουρδες του, μονον και μονον επειδη και ο ιδιος αλλα και οι χαχολοι που τον ακουν, εχουν μαυρα μεσανυχτα απο την Ευρωπαϊκη ιστορια...

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου