Τά Δεκεµβριανά*: Ἡ Ἱστορία καί ἡ παραχάραξι τῶν γεγονότων ἀπό τά ΜΕΜ (Μέσα Ενημέρωσης Μαζών) - Μέρος 1ο

Δέν εἶναι ὑπερβολή νά λεχθῆ ὅτι ἔχουν χυθεῖ τόννοι µελάνης ἀπό τούς ἀριστερόστροφους κονδυλοφόρους προκείµενου νά ὡραιοποιήσουν τό στασιαστικό κίνηµα τοῦ ΚΚΕ/ΕΑΜ/ΕΛΑΣ καί τίς θηριωδίες τῶν ‘’µπαρουτοκαπνισµένων µαχητῶν’’ του τίς ἐφιαλτικές ἡµέρες πού ἔζησαν οἱ Ἀθηναῖοι τόν Δεκέµβριο τοῦ 1944. Παραθέτω ἕνα ἀπό τά ἄπειρα παραπλανητικά καί χαλκεύοντα τήν ἀλήθεια συµφώνως πρός τήν κοµµουνιστική παραχαράξη τῆς ἱστορίας, ἄρθρο, πού δηµοσιεύθηκε στή Ἐλευθεροτυπία τῆς 9/12/2007 µέ τόν εὔγλωττο τίτλο «Δολοφονία ἐν ψυχρῷ στό Σύνταγµα» (ἐπανάληψις τοῦ ἴδιου ἀρθροῦ πού εἶχε δηµοσιευθεῖ στήν ἴδια ἐφηµερίδα, ἀπό τήν ἴδια ἀρθρογράφο τήν 3/12/1995) Χωρίς νά ὑπάρξει οὐδεµία ἀντίδρασις ἤ ἀπάντησις ἀπό τήν ἄλλη πλευρά τῆς ὄχθης. Ὡς ἐάν ὅλοι πολιτικοί καί δηµοσιογράφοι, συµφωνοῦν καί ἀποδέχονται τήν νέα ἔκδοσι τῆς ἱστορίας. 

Γράφει λοιπόν ἡ «ἱστορικός καί ἐκπαιδευτικός» τῶν Μέσων Ἐνηµερώσεως, ἡ καλή αὐτή δηµοσιογράφος: 

«Τριάντα νεκροί καί δεκάδες τραυµατίες στήν πλατεία Συντάγµατος! Στήν ἴδια πλατεία ἀπʹ ὅπου σήµερα περνοῦν οἱ πορεῖες καί δίπλα στόν Ἄγνωστο Στρατιώτη, µέ τούς τουρίστες καί τά περιστέρια! Στίς 3 Δεκεµβρίου 1944 -σάν αὔριο, πρίν ἀπό 63 χρόνια- ἡ πρώτη µεταπολεµική συγκέντρωση πνίγεται στό αἷµα. Εἶναι τό σηµεῖο ἀπʹ ὅπου ἀρχίζει ἡ µάχη τῆς Ἀθήνας. Ὁ Γεώργιος Παπανδρέου εἶναι πρωθυπουργός, ἀλλά ὁ ἀγγλικός στρατός λύνει καί δένει στήν πρωτεύουσα...» 

Τήν πραγµατικότητά µας περιγραφεῖ ἀνάγλυφα, δηλαδή ὡς ἀντικειµενικως ὑπῆρξε, ὁ ἀείµνηστος Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου, τροτσικιστής στά νιάτα του, ὅπως µέ ἀφοπλιστική εἰλικρίνεια ὁµολογεῖ, στήν αὐτοβιογραφία του στό βιβλίο «Ἡ Μεγάλη Περιπέτεια» (Ἐκδόσεις Κάκτος Σελίς 46.). Μία νεανική ἐπιλογή πού τήν πλήρωσε τότε «τοίς µετρητοῖς», µέ ἀποβολή ἀπό τό πανεπιστήµιο καί ἀπώλεια σταδιοδροµίας στό Πανεπιστήµιο λόγω τῶν τότε πεποιθήσεών του. 

Γράφει λοιπόν ὁ Θ. Παπακωνσταντίνου:

«..Τό ΚΚΕ ἐβάδιζε πλέον πρός τήν ἐπανάστασιν παρακολουθούµενο µέ µοιρολατρεῖαν ἀπό τούς συνοδοιπόρους τοῦ πολιτευοµένους οἱ ὁποῖοι δέν εὕρισκαν µέσα τῶν καµµίαν δύναµιν ἀντιστάσεως καί ἀντιδράσεως εἰς τήν ἐπερχόµενην ἐφιαλτικήν δοκιµασίαν. Ἐχρειάζετο ὅµως προτοῦ δώση τόν λόγο εἰς τούς ‘µπαρουτοκαπνισµένους µαχητές τῆς ΕΛΑΣ’ ὅπως ἔγραφε ὁ Ζεῦγος εἰς τόν Ριζοσπάστην τῆς 3ης Δεκεµβρίου 1944, µίαν τελευταίαν δοκιµήν, διά νά ὀξύνη µέχρι τοῦ ἀνωτάτου σηµείου τήν ἐπαναστατικήν νεύρωσιν τῶν µαζῶν του. Καί ἐνῶ µυστικῶς ἀπεφάσιζε τήν κήρυξιν γενικῆς ἀπεργίας, τήν ἀνασυγκρότησιν τῆς Κ.Ε. τοῦ ΕΛΑΣ καί τήν διατήρησιν τῆς Πολιτοφυλακῆς, (κατά παράβασιν τῶν συµφωνιῶν τῆς Καζέρτας) ταυτοχρόνως ἐζήτει τήν 1ην Δεκεµβρίου ἄδειαν διά τήν συγκρότησιν συλλαλητηρίου τήν Κυριακήν 3 Δεκεµβρίου 1944. Ἡ Κυβέρνησις τήν παρεχώρησε. Καί αὐτό ἀποτελεῖ µέγα σφάλµα, µαρτυροῦν ὅµως µέχρι ποίου σηµείου ἔφθαναν οἱ ἐλπίδες της, ὅτι ἴσως τήν τελευταίαν στιγµήν νά ἐδίσταζε τό ΚΚΕ. Ὅταν ὅµως τήν ἑποµένην ἐπληροφορήθη τάς ἐπαναστατικάς ἀποφάσεις, πού εἶχε λάβει τό ΚΚΕ, ἀπηγόρευσε τό συλλαλητήριο....Ἡ ἀπαγόρευσις ἦτο πλέον περιττή. Καί χωρίς αὐτήν ἡ κατάστασις θά εἶχε τήν ἴδια ἐξέλιξιν. Διότι τό ΚΚΕ εἶχε λάβει τήν ἀπόφασιν τῆς ἐνόπλου ἐξεγέρσεως καί εἶχε καθορίσει καί τήν στιγµήν τῆς ἐξαπολύσεώς της. Τό συλλαλητήριον ἀπετέλει τόν πρόλογον τῆς ἐπαναστάσεως καί προωρίζετο ἀπό τό ΚΚΕ ὡς µία τελετή ἀραββῶνος τοῦ αἵµατος. Δία τοῦτο οἱ διαδηλωταί προσῆλθαν σ’αὐτό ἔνοπλοι καί τό ἄρχισαν µέ ἐπίθεσιν κατά τά οἰκίας τοῦ πρωθυπουργοῦ Γ. Παπανδρέου, ὅπου ἔρριψαν χειροµβοβίδας καί ἐτραυµάτισαν ἕνα φρουρό ἀστυφύλακα… Ἡ ἐπανάστασις εἶχεν ἀρχίσει.. » 

Ἐνῶ ὁ κοµµουνιστής ὁ Α. Καλλιγᾶς στό βιβλίο τοῦ «Φλεγόµενη πολιτεία. Ἡ Μάχη τῆς Ἀθήνας 1946», σελίς 13, εἶναι ἐξ ἴσου ἀποκαλυπτικός. 

«Οἱ ἐφηµεριδοπῶλες διαλαλοῦσαν τά παραρτήµατα (τῆς 1ης Δεκεµβρίου) µέ τήν µοιραίαν διαταγήν (σ.σ διά τήν διάλυσιν τῆς πολιτοφυλακῆς) καί τό διάγγελµα (τοῦ στρατηγοῦ Σκόµπυ). Τώρα πιά δέν ἀποµένει καµµιά ἐλπίδα. Καµµιά ἐλπίδα; Ἴσως ἄν ἀποχωροῦσαν οἱ ἐαµικοί. Ἔτρεξα (τήν 1ην Δεκεµβρίου) στά γραφεῖα τῆς ὀργάνωσης. Τά δωµάτια ἤσαν ἄδεια, τά ἔγγραφα εἶχαν µεταφερθῆ καί πολλά ἔπιπλα. Ἀπό τά στελέχη κανείς. Μόνον οἱ ἐλασίτες τῆς φρουρᾶς ὑπῆρχαν στό χτίριο καί µερικοί πολίτες. Χωρίς νά ρωτήσω τίποτα γύρισα πρός τά πίσω. Βγῆκα καί τράβηξα γιά τό κόµµα. Μιά ἀνάλογη ἔκπληξη µέ περίµενε καί ἐκεῖ. Ὅλα εἶχαν µετακοµιστεῖ. Τό χτίριο εἶχε ἀδειάσει. Ρώτησα τόν ἄνθρωπο τῆς πόρτας.’’Δέ µου λές σύντροφε, µεταφερθήκανε τά γραφεῖα σας;’’ ‘’Ἀπό σήµερά’’ µου ἀπάντησε. ‘’Πού ξαναρώτησα µέ ἀδηµονία’’. ‘’Στήν παρανοµία σύντροφε’’, ἔκανε ζωηρά ὁ θυρωρός. ‘’Δέν κατάλαβες ποιπόν τί γίνεται;’’ Καί τότε κατάλαβα ὁριστικά καί ἀναµφισβήτητα τί γινότανε.» 

Ἀξίζει νά ἐπιµείνουµε γιά τήν πληρεστερα κατανόησι τῆς πραγµατικῆς καταστάσεως - κι ὄχι τῆς εἰκονικῆς - ὅτι ἡ ἀνωτέρω συνοµιλία ἡ καταγεγγραµµενη στό βιβλίο τοῦ Καλιγά γίνεται τήν 1ην Δεκεµβρίου 1944, δηλαδή τρεῖς ἡµέρας πρό τοῦ συλλαλητηρίου. 

Δηλαδή ἡ σύγκρουσις γιά τό ΚΚΕ ἠτο προγραµµατισµένη καί τά ἀθώα θύµατα ὁ ‘’ἀραββών’’ τοῦ αἵµατος. Ἀνεξαρτήτως δέ πυροβολισµῶν ἤ θυµάτων τό ΚΚΕ εἶχε ἀποφασίσει τήν ἔνοπλη σύγκρουσι καί τήν στάσι κατά τῆς κυβερνήσεως Παπανδρέου στήν ὁποία συµετεῖχε, µέχρι τῆς ἐνάρξεως τοῦ στασιαστικοῦ κινήµατος.

Ὁ Γ. Ἰωαννίδης ὀργανωτικός γραµµατεύς τοῦ ΚΚΕ καί ἱδρυτής τῆς ΟΠΛΑ πού εἶχε ἀναλάβει τίς προγραφές τῶν ἐπικίνδυνων κοµµατικῶν ἀντιπάλων εἶναι σαφέστατος γιά τά σχέδια τοῦ ΚΚΕ καί τήν ἐπαναστατική κατάληψι τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας. 

«... µόλις κλονισθεῖ ἡ στρατιωτική δύναµις τοῦ ἄξονα, τό ξεσήκωµα τοῦ λαοῦ θά εἶναι ἀναπόφευκτο καί τότε στό κόµµα µας θά πέσει τό ἱστορικό καθῆκον νά ὀργανώσει τήν ἐξέγερση αὐτή τοῦ λαοῦ καί νά µπῆ ἐπικεφαλῆς φροντίζοντας νά ἐφαρµοσθοῦν ὅλοι οἱ νόµοι καί οἱ κανόνες τῆς ἐνοπλης ἐξέγερσης καί τοῦ ἐµφυλίου πολέµου..» 

Ἐνῶ ὁ ἴδιος πάλι ἐπιβεβαιώνει ὅτι ἔδωσε τό καλοκαίρι τοῦ 1943 στόν στρατιωτικό σύµβουλο τοῦ κινήµατος ταγµατάρχη Θόδωρο Μακρίδη (Ἕκτορα) νά καταρτίσει σχέδιο καταλήψεως τῶν Ἀθηνῶν µέ τήν ἀποχώρησι τῶν κατακτητῶν: 

«... Ἀπό τά µέσα τοῦ 1943 ἐγώ εἶπα στό Θόδωρο, τόν Ἕκτορα νά κάνει ἔνα σχέδιο καταλήψεως τῶν Ἀθηνῶν µέ βάσει τίς δυνάµεις πού µποροῦµε νά ἔχουµε καί τίς δυνάµεις πού ἔχουν αὐτοί καί πού µποροῦνε νά φέρουνε..» 

Γιά τά ἴδια δέ αὐτά σχέδια καταλήψεως τῆς ἐξουσίας ΚΚΕ Ὁ Γρ. Φαρᾶκος πρώην Γ.Γ τοῦ κόµµατος ἐπιβεβαιώνει χωρίς νά ἀφήνει τήν παραµικρή ἀµφιβολία τά ἑξῆς: 

«..Μέ τήν ἔκθεσι Μακρίδη γίνεται φανερό ὅτι τό σχέδιο ἐκεῖνο δέν ἀφοροῦσε µόνο τήν ἀπελευθέρωσι τῆς Ἀθήνας, ἀλλά καί τήν ἀντιµετώπισι τοῦ προβήµατος τῆς ἐξουσίας(...) Ἀβίαστα προκύπτει ὅτι ὁ βασικός (ἄν ὄχι µοναδικός) σκοπός τοῦ ‘’σχεδίου’’ ἦταν ἡ ἐτοιµότητα γιά τήν διεκδίκησι τής ἐξουσίας καί ἔνοπλα ἄν χρειαστή καί ἐναντίον τῶν Ἀγγλων (...) Ὡς πιθανός χρόνος ἐφαρµογῆς τῶν σχεδίων, θεωροῦνταν ἡ στιγµή ἀποχωρήσης τῶν κατοχικῶν στρατευµάτων καί µετά ἀπ’αὐτήν.»  

Ἐπανερχόµεθα ὅµως στήν «ἱστορική» περιγραφή τῆς Ἐλευθεροτυπίας, πού «διδάσκει» ἱστορία στούς εὐπειθεῖς ἀναγνῶστες της. 

Γράφει λοιπόν ἀκούραστα αὐτή ἡ καλή δηµοσιογράφος τίς κοµµατικές δογµατικές της ἀπόψεις καί παραµυθολογεῖ, δηλαδή κατά τά ΜΕΜ «ἐξιστορεῖ»: 

«Μιά εἰρηνική** λαοθάλασσα 500.000 Ἀθηναίων ἁπλώνεται στό κέντρο τό πρωί τῆς 3ης Δεκεµβρίου. Μέ ὑψωµένες γροθιές ζητοῦν τήν ἀποδοχή τῶν αἰτηµάτων τῆς ἡγεσίας ΚΚΕ-ΕΑΜ. Τά κυρίαρχα συνθήµατα: «ἀνεξαρτησία, ὄχι κατοχή», «νά δικαστοῦν οἱ δωσίλογοι», «νά φύγουν οἱ Ἀγγλοι». 

Ἡ συγκέντρωση πυκνώνει κοντά στά γραφεῖα τοῦ «Ριζοσπάστη» στήν Ὀθωνος, ἐκεῖ πού πρόκειται νά µιλήσουν οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ ΕΑΜ. 

Στίς 10.45 ἀκούγεται ὁ πρῶτος πυροβολισµός. Κάποιος µέ πολιτικά φεύγει τρέχοντας ἀπό τό κτίριο τῆς ἀστυνοµικῆς διεύθυνσης (Πανεπιστηµίου καί Β. Σοφίας), περνᾶ τή λεωφόρο, ταµπουρώνεται πάνω ἀπό τόν Ἄγνωστο Στρατιώτη καί πυροβολώντας οὐρλιάζει «πῦρ». Οἱ ἀστυφύλακες ἀρχίζουν ὁµαδικό πῦρ. Δεκάδες νεκροί καί τραυµατίες σωριάζονται στό...

Τέλος 1ου Μέρους. Συνεχίζεται... 

________________________________

* Από το βιβλίο του Ιάσωνα: "Οι Μονοπωλητές της αλήθειας" (σελίς 90)

** Σχετικῶς πρός τήν «εἰρηνική λαοθάλασσα» ἀποστοµωτική διάψευσι παρέχει ὁ Δηµήτριος Ν. Δηµητρίου –Νικηφόρος Ὁ πρῶτος µόνιµος ἀξιωµατικός στήν ἀντίστασι διοικητής ἀρχηγείων καί συντάγµατος τοῦ ΕΛΑΣ µέ τό ἀνταρτικό ὄνοµα Νικηφόρος. Ἔλαβε µέρος στήν ἀνατίναξι τῆς γέφυρα τοῦ Γοργοποτάµου προταθείς µάλιστα γιά ἀνδραγαθία ἀπό τόν Ἄρη Βελουχιώτη. Στό βιβλίο του «Τά ὀλέθρια του οἴκου µας..καί µῖτος οὐδείς..» τοῦ Δήµ. Ν.Δηµητρίου (Ἀθῆναι 1984) στή σελίδα 128 ἀναφέρεται στό βιβλίο τοῦ Β’Γραµµατέα τοῦ ΚΚΕ Γιάννη Ἰωαννίδη «Ἀναµνήσεις» καί γράφει τά ἑξῆς: «Στή σελίδα 343 ὁ Ἰωαννίδης, ἀναφέρει ὅτι τά ἔχασε µόλις ἔµαθε ὅτι ὁ Σιάντος εἶχε πάρει µόνος του τήν ἀπόφαση νά ὁδηγήση τόν ΕΛΑΣ σέ σύγκρουση µέ τούς Ἀγγλους, συγκροτώντας ἀπό τήν 1η Δεκεµβρίου 1944 τήν ΚΕ τοῦ ΕΛΑΣ, διώχνοντας τόν Ἄρη πρός τήν Ἤπειρο καί ἀποφασίζοντας τό συλλαλητήριο στήν πλατεία συντάγµατος. Λέει γιά τά θέµατα αὐτά ὅτι κάλεσε τόν Βασίλη Μπαρτζιώτα (Γραµµατέα τῆς Ἀθήνας) καί τοῦ ἔβαλε τίς φωνές. 

‘’Ρέ Βασίλη ξέρεις τί σηµαίνει γενική πολιτική ἀπεργία; Σηµαίνει ἔνοπλη ἐξέγερση. Εἴµαστε ἐµεῖς ἕτοιµοι νά κάµουµε σήµερα ἔνοπλη ἐξέγερση; Τί πράγµατα εἶναι αὐτά; Δέν καταλάβατε αὐτά τά πράγµατα; Νιονιό δέν εἴχατε; Δέν µιλήσατε; Μέχρι τότε ἐγώ ἔµενα µέ τήν ἐντύπωση ὅτι ὅλο αὐτό τό πράγµα (ἡ σύγκρουση) ἔγινε µέ τό κτύπηµα πού µας ἔδωσαν αὐτοί στίς 3 τοῦ Δεκέµβρη. Ὅταν ἔµαθα ὅτι ἡ ΚΕ τοῦ ΕΛΑΣ ἔγινε ἀπό τήν 1η Δεκεµβρίου, αὐτό σηµαίνει ὅτι καί ἐµεῖς προµελετηµένα πηγαίναµε νά δώσουµε ἀφορµή γιά νά ἀρχίση ὁ πόλεµος. Δέν ἔχει ἄλλο! Παίρνεις ἀπόφαση γιά γενική πολιτική ἀπεργία!» Καί ἀφοῦ παραθέτει τό ἀνωτέρω κείµενο καταλήγει ὁ Νικηφόρος τοῦ ΕΛΑΣ. «Παρά ὡστόσο, τίς φοβερές αὐτές µαρτυρίες, τόσο ὁ ἀριστερισµός ὅσο καί ὁ λαϊκισµός ἐπιµένουν ἕως σήµερα ἀνένδοτα νά µιλοῦν γιά ‘’εἰρηνικό συλλαλητηριο’’ τοῦ ΕΑΜ ΕΛΑΣ στήν Πλατεία Συντάγµατος , τήν 3η Δεκεµβρίου 1944!