Το στρίβειν δια της κάλπης

Ο Πάνος Καμμένος απειλεί με εκλογές.
Μένει να μάθουμε ποιους απειλεί και φυσικά πώς...

Ο μέγας στρατηλάτης Πάνος Καμμένος ξέθαψε το τσεκούρι του πολέμου και απειλεί με νέες κάλπες. Είναι γελοίο βέβαια να μιλάμε ξανά για εκλογές σχεδόν 5 μήνες μετά τις προηγούμενες, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν βολεύουν κανέναν αλλά κυρίως δεν λύνουν κανένα πρόβλημα. Τουναντίον θα δημιουργήσουν νέα.

Με την περήφανη δήλωσή του, ο Πανος ο Καμμένος διευκρινίζει ότι όλα έχουν ένα όριο. Η Κυβέρνηση της δεύτερης φοράς Αριστερά δεν θα δεχτεί “παράλογες απαιτήσεις”, χωρίς να διευκρινίζει τι θεωρεί ο ίδιος παράλογο. Άλλωστε πολλά από όσα χαρακτήριζε παράλογα παλαιότερα, η Κυβέρνηση της οποίας είναι μέλος, αναγκάστηκε όχι μόνο να τα υλοποιήσει αλλά μερικά εξ’ αυτών να υποστηρίζει και ενθέρμως.

Δεν είναι άλλωστε ξεκάθαρο τι θα κληθεί να αποφασίσει ο Ελληνικός λαός. Για να συνέβαινε αυτό, θα έπρεπε να υπάρχει μια εναλλακτική πρόταση. Μετά από 7 χρόνια ύφεσης, ουδείς κατάφερε να παρουσιάσει μια εναλλακτική, πέραν αυτής του νομισματοκοπείου. Μια λύση που η δεύτερη φορά αριστερά (και η κοινωνία βεβαίως) απέρριψε, “εξοστρακίζοντας” μέσω κάλπης τους πρώην συντρόφους. Δεν είναι ώρα για πισωγυρίσματα.

Ακόμη δε και όταν ο περήφανος λαός εκλήθη να αποφασίσει για κάτι στο δημοψήφισμα, (την εφαρμογή του 3ου μνημονίου) άλλο διάλεξε και άλλο πήρε τελικά.

Θα πρέπει επίσης να διατηρήσουμε επιφυλάξεις σχετικά με το αν οι εταίροι μας εκλαμβάνουν τη φράση του Καμμένου ως απειλή ή ως ευκαιρία. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα τρομοκρατήσει τους εταίρους. Εκτός αν τα νταούλια έγιναν ξανά δημοφιλή. Αντίθετα, τέτοιες δηλώσεις ρίχνουν νερό στο μύλο του Σόιμπλε αλλά και όσων εκφράζουν ανθελληνικές τάσεις.

Αν τελικά η Κυβέρνηση επιλέξει να παραιτηθεί και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, δεν είναι σαφές σε τι θα διευκολύνει. Μήπως αν τις κερδίσει θα αλλάξει την πολιτική που εφαρμόζει; Αν ναι, γιατί δεν το κάνει τώρα; Έχει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και οι βουλευτές της συγκυβέρνησης θα ένιωθαν πιο άνετοι να στηρίξουν μια πρόταση χωρίς μεταρρυθμίσεις, μειώσεις μισθών-συντάξεων και νέους φόρους.

Ο Αλέξης Τσιπρας όμως μοιάζει με άνθρωπο που κατάλαβε τις συνέπειες της αλλοπρόσαλλης πολιτικής που εφάρμοζε η πρώτη φορά αριστερά και αποφάσισε να δώσει ένα τέλος. Γνώριζε πόσο δύσκολα θα ήταν τα επόμενα βήματα, αλλά επέλεξε να μην βάλει τη χώρα σε περαιτέρω περιπέτειες. Στην πορεία, διαπίστωσε δε ότι πολλά απ’ όσα λένε οι δανειστές είναι πολύ λογικά. Γιατί να κάνει πίσω, έχοντας μάλιστα ήδη εισπράξει μεγάλο μέρος της λαϊκής δυσφορίας;

Υπάρχει φυσικά και το ενδεχόμενο να τις χάσει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει καταστήσει σαφές ότι θα συνεχίζει να συνεργάζεται με τους διεθνείς δανειστές. Ο μεταρρυθμιστικός του λόγος όμως δεν είναι αρκετός για να εξασφαλίσει την κοινωνική συνοχή. Το αντίθετο μάλλον. Ιδίως αν ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ βρει ευκαιρία να επιστρέψει “στο δρόμο” και αρχίσει ξανά τους κοινωνικούς αγώνες. Εξάλλου, η ΝΔ δεν δείχνει καθόλου έτοιμη αλλά ούτε και πρόθυμη να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά που προκάλεσε η σημερινή Κυβέρνηση.

Ακόμη και στην περίπτωση μιας οικουμενικής Κυβέρνησης, δεν είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει η απαραίτητη κοινωνική συναίνεση για τις αλλαγές. Οι πολιτικοί έχουν πάντα λόγους να πολώνουν την κοινωνία αλλά οι σημερινές αντιδράσεις δεν έχουν ιδεολογικό και πολιτικό χαρακτήρα. Πιστεύει δηλαδή κανείς ότι όλοι όσοι πλήττονται, θα ενδώσουν στις αλλαγές επειδή θα συμφωνήσουν οι πολιτικοί;

Η κοινωνία συνήθισε στον λαϊκισμό και θα υποδεχθεί σαν μεσσία τον επόμενο που θα καταφέρει να πείσει ότι “λεφτά υπάρχουν” όπως υποσχέθηκαν όλοι οι πρωθυπουργοί από τον ΓΑΠ και μετά. Κάποιοι δεν θα περιμένουν ούτε τον επόμενο προφήτη. Θα μετακομίσουν πρόθυμα σε πιο ακραίες προτάσεις που υπάρχουν σε όλο το πολιτικό φάσμα.

Η κατάσταση μοιάζει αδιέξοδη και οι πολιτικοί είναι συνηθισμένοι στην άποψη ότι αν δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα, φορτώνουμε την ευθύνη στον λαό. Το “στρίβειν δια της κάλπης” δηλαδή. Αν οδηγηθούμε όμως τώρα σε εκλογές, η ασφυξία στην οικονομία και την κοινωνία θα μεγεθυνθεί. Η επόμενη Κυβέρνηση θα κληθεί να κλείσει την αξιολόγηση αρον-άρον καθώς χωρίς τα χρήματα που προβλέπει η δανειακή σύμβαση, δεν υπάρχει διέξοδος. “Κάηκαν” και οι φαντασιώσεις για κινέζικα ή ρώσικα δανεικά. Ακόμη και ο μύθος του Αρτέμη Σώρρα, ξέφτισε κάπως. 

Το ζήσαμε άλλωστε μία φορά όταν ο Σαμαράς προσπάθησε να “εγκλωβίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, διά της μη ολοκληρωθείσας αξιολόγησης, επιχειρώντας να δημιουργήσει την περιβόητη “αριστερή παρένθεση”. Στην πραγματικότητα εγκλώβισε κυρίως την οικονομία σε έναν φαύλο κύκλο που οδήγησε τελικά στο κλείσιμο των τραπεζών. 

Ακόμη και αν δεν οδηγηθούμε στις κάλπες, δηλώσεις περί εκλογών από ένα κορυφαίο στέλεχος της Κυβέρνησης βάζουν τη χώρα ξανά σε μια άτυπη αλλά πραγματική προεκλογική περίοδο. Αρνητική συνέπεια δεν είναι μόνο ότι όλοι κατεβάζουν τα μολύβια περιμένοντας τις εξελίξεις. Ακόμη και οι Κυβερνητικοί Βουλευτές θα αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο γνωρίζοντας ότι η λαϊκή ετυμηγορία είναι κοντά, καθιστώντας το έργο της Κυβέρνησης αλλά και του ίδιου του Πρωθυπουργού, πολύ δυσκολότερο.

Υ.Γ.

Το να υποστηρίζει ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας ότι: “ένας μικρός αριθμός κατοίκων δεν επιθυμεί τη δημιουργία Hot Spots προκειμένου να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται οικονομικά τους πρόσφυγες και τους μετανάστες”, είναι μια εξόχως εξοργιστική δήλωση αλλά και παραδοχή της αδυναμίας της Κυβέρνησης να εφαρμόσει τον νόμο αλλά και να προστατέψει τους πρόσφυγες και μετανάστες από ανήθικες πρακτικές. Ιδίως καθώς στη συνέχεια των όσων δήλωσε αντιλαμβανόμαστε ότι γνωρίζει ποιοι είναι.

Σταμάτης Ζαχαρός