 |
| Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ Ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη ΠΝ, συναντήθηκε στο Ανώτατο Στρατηγείο Συμμαχικών Δυνάμεων Ευρώπης (SHAPE) στην πόλη Mons του Βελγίου με τον Ανώτατο Στρατιωτικό Διοικητή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη (SACEUR), πτέραρχο Philip Breedlove.) |
Η Τουρκία στην εφαρμογή της αναθεωρητικής της πολιτικής επεδίωκε να χρησιμοποιεί και να εμπλέκει το ΝΑΤΟ σε αυτά που χαρακτηρίζονται (κάκιστα) διεθνώς ελληνοτουρκικές διαφορές, ενώ πρόκειται για μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις. Οι «διαφορές» αυτές καταγράφονταν στη Συμμαχία, η οποία ούτε είχε, ούτε ήθελε να παίξει, διαιτητικό ρόλο και έτσι ευνοούσαν την αναθεωρητική χώρα, δηλαδή την Τουρκία.
Η πάγια θέση των ελληνικών κυβερνήσεων ήταν μέχρι σήμερα να αποφεύγεται οποιαδήποτε εμπλοκή της Συμμαχίας στα θέματα που εγείρει μέσα σε αυτήν η Τουρκία. Η πολιτική του ΝΑΤΟ από την αρχές της δεκαετίας του 1980 ήταν πολιτική «ίσων αποστάσεων» με βάση τις περίφημες οδηγίες Luns (Luns Ruling) που εκδόθηκαν από τον τότε Γενικό Γραμματέα Ολλανδό, Joseph Luns, ενώ δυστυχώς και το 2006 εκδόθηκε από το SHAPE η επίσης ευνοϊκή (και φυσικά δυσμενής για εμάς) Πολιτική Οδηγία για τα Νησιά του Αιγαίου (όπως ακριβώς τα ονομάζει η Τουρκία και όχι Ελληνικά Νησιά) με την οποία επισημαίνεται ότι είναι αποστρατικοποιημένα και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Και ένα απλό μυαλό μπορεί να διερωτηθεί ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες που προαναφέραμε πώς είναι δυνατόν να προκύψει κάτι θετικό για τη χώρα από μία νατοϊκή επιχείρηση στη θάλασσα του Αιγαίου για το προσφυγικό, αμφίβολης αποτελεσματικότητας, όταν μάλιστα δεν ξεκίνησε από δική μας πρωτοβουλία, αλλά συρθήκαμε σε αυτήν. Οι κίνδυνοι δηλαδή ήταν πολύ μεγαλύτεροι από οποιοδήποτε όφελος… τι όφελος! Γιατί δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε τη νατοϊκή εμπλοκή;
Χθες σε συνέντευξη του ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, κ. Πάνος Καμμένος, μας ενημέρωσε ότι η Τουρκία έχει μπλοκάρει τη διαδικασία έγκρισης του επιχειρησιακού σχεδίου (στην ουσία πρόκειται για Στρατηγικές Οδηγίες του SACEUR του Στρατηγικού Διοικητή του ΝΑΤΟ) και ότι αυτό οφείλεται σε διχογνωμία μεταξύ της Τουρκικής Πολιτικής και Στρατιωτικής Ηγεσίας (κάπου χρησιμοποιήθηκε και ο όρος… ρήξη). Αυτήν τη φαντασίωση για «κακούς» Στρατηγούς και «καλούς» πολιτικούς την είχαν και κάποιοι άλλοι! Προσέθεσε μάλιστα θριαμβευτικά ότι η Τουρκία απομονώθηκε και πιέζεται. Μου ήλθε στο μυαλό το λαϊκό… «κερδάμε»! Σε χθεσινοβραδινό άρθρο του liberal.gr αναλύθηκαν οι προβλεπόμενες διαδικασίες του ΝΑΤΟ και πληροφορηθήκαμε ότι σήμερα 24 Φεβρουαρίου αναμένεται η σχετική απόφαση που αφορά σε περισσότερες λεπτομέρειες της νατοϊκής επιχείρησης.
Γιατί όμως στην πλειονότητα μας φοβόμαστε (και μακάρι να αποδειχθούν λάθος οι φόβοι μας) ότι η «υπαναχώρηση» της Τουρκίας είναι ένας τακτικός ελιγμός πριν το συνηθισμένο της μεγάλο «παζάρι» που ετοιμάζεται να κάνει και αντί για αυτήν να πιεσθεί τελικά η από παντού πλέον βαλλόμενη χώρα μας; Αφού ήδη τα Δωδεκάνησα έχουν εξαιρεθεί, ποιος μας λέει ότι σήμερα το πρωί στη συνεδρίαση των Μονίμων Αντιπροσώπων του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου (NAC) η Τουρκία δεν θα ζητήσει να είναι αυτή αρμόδια για την Έρευνα και Διάσωση ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού*, όπως έχει καταθέσει μονομερώς τα όρια για…λογαριασμό της. Ποιος μας λέει ότι δεν θα θέσει πάλι το θέμα του FIR Αθηνών και τι θα γίνει εάν βγουν πρόσφυγες σε κάποια μικρονησίδα που αμφισβητούν την κυριότητα της, όπως έγινε στα Ίμια και τρέχαμε και δεν φθάναμε;
Έχουμε σκεφθεί ότι η Τουρκία θα ήθελε ως αντιστάθμισμα για μία ενδεχόμενη «ήττα» στη Συρία να έχει μία επιτυχία στο Αιγαίο για να προωθήσει τη διαχρονική αναθεωρητική της πολιτική;
Έχουμε μία ανίσχυρη και σε νευρική κρίση ελληνική κυβέρνηση που όχι μονό κανείς από τους Ευρωπαίους εταίρους δεν την στηρίζει στην προσφυγική κρίση, αλλά όλοι προσπαθούν να της «πετάξουν» όλα τα βάρη επάνω της και αυτό το βλέπει η Άγκυρα, η οποία συνεχίζει να την πιέζει στέλνοντας και ξαναστέλνοντας χιλιάδες ταλαίπωρες ανθρώπινες ψυχές. Τα δύσκολα ακόμα δεν ήλθαν! Ήδη οι Τούρκοι διοχετεύουν τους πρόσφυγες προς τα Δωδεκάνησα και μάλιστα προς το Καστελόριζο. Βρισκόμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και δεν νομίζω ότι… «κερδάμε». Μάλλον στο «τσακ είμαστε» να χάσουμε και «τα αυγά και τα καλάθια»!
Η πάγια θέση των ελληνικών κυβερνήσεων ήταν μέχρι σήμερα να αποφεύγεται οποιαδήποτε εμπλοκή της Συμμαχίας στα θέματα που εγείρει μέσα σε αυτήν η Τουρκία. Η πολιτική του ΝΑΤΟ από την αρχές της δεκαετίας του 1980 ήταν πολιτική «ίσων αποστάσεων» με βάση τις περίφημες οδηγίες Luns (Luns Ruling) που εκδόθηκαν από τον τότε Γενικό Γραμματέα Ολλανδό, Joseph Luns, ενώ δυστυχώς και το 2006 εκδόθηκε από το SHAPE η επίσης ευνοϊκή (και φυσικά δυσμενής για εμάς) Πολιτική Οδηγία για τα Νησιά του Αιγαίου (όπως ακριβώς τα ονομάζει η Τουρκία και όχι Ελληνικά Νησιά) με την οποία επισημαίνεται ότι είναι αποστρατικοποιημένα και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Και ένα απλό μυαλό μπορεί να διερωτηθεί ότι κάτω από αυτές τις συνθήκες που προαναφέραμε πώς είναι δυνατόν να προκύψει κάτι θετικό για τη χώρα από μία νατοϊκή επιχείρηση στη θάλασσα του Αιγαίου για το προσφυγικό, αμφίβολης αποτελεσματικότητας, όταν μάλιστα δεν ξεκίνησε από δική μας πρωτοβουλία, αλλά συρθήκαμε σε αυτήν. Οι κίνδυνοι δηλαδή ήταν πολύ μεγαλύτεροι από οποιοδήποτε όφελος… τι όφελος! Γιατί δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε τη νατοϊκή εμπλοκή;
Χθες σε συνέντευξη του ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, κ. Πάνος Καμμένος, μας ενημέρωσε ότι η Τουρκία έχει μπλοκάρει τη διαδικασία έγκρισης του επιχειρησιακού σχεδίου (στην ουσία πρόκειται για Στρατηγικές Οδηγίες του SACEUR του Στρατηγικού Διοικητή του ΝΑΤΟ) και ότι αυτό οφείλεται σε διχογνωμία μεταξύ της Τουρκικής Πολιτικής και Στρατιωτικής Ηγεσίας (κάπου χρησιμοποιήθηκε και ο όρος… ρήξη). Αυτήν τη φαντασίωση για «κακούς» Στρατηγούς και «καλούς» πολιτικούς την είχαν και κάποιοι άλλοι! Προσέθεσε μάλιστα θριαμβευτικά ότι η Τουρκία απομονώθηκε και πιέζεται. Μου ήλθε στο μυαλό το λαϊκό… «κερδάμε»! Σε χθεσινοβραδινό άρθρο του liberal.gr αναλύθηκαν οι προβλεπόμενες διαδικασίες του ΝΑΤΟ και πληροφορηθήκαμε ότι σήμερα 24 Φεβρουαρίου αναμένεται η σχετική απόφαση που αφορά σε περισσότερες λεπτομέρειες της νατοϊκής επιχείρησης.
Γιατί όμως στην πλειονότητα μας φοβόμαστε (και μακάρι να αποδειχθούν λάθος οι φόβοι μας) ότι η «υπαναχώρηση» της Τουρκίας είναι ένας τακτικός ελιγμός πριν το συνηθισμένο της μεγάλο «παζάρι» που ετοιμάζεται να κάνει και αντί για αυτήν να πιεσθεί τελικά η από παντού πλέον βαλλόμενη χώρα μας; Αφού ήδη τα Δωδεκάνησα έχουν εξαιρεθεί, ποιος μας λέει ότι σήμερα το πρωί στη συνεδρίαση των Μονίμων Αντιπροσώπων του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου (NAC) η Τουρκία δεν θα ζητήσει να είναι αυτή αρμόδια για την Έρευνα και Διάσωση ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού*, όπως έχει καταθέσει μονομερώς τα όρια για…λογαριασμό της. Ποιος μας λέει ότι δεν θα θέσει πάλι το θέμα του FIR Αθηνών και τι θα γίνει εάν βγουν πρόσφυγες σε κάποια μικρονησίδα που αμφισβητούν την κυριότητα της, όπως έγινε στα Ίμια και τρέχαμε και δεν φθάναμε;
Έχουμε σκεφθεί ότι η Τουρκία θα ήθελε ως αντιστάθμισμα για μία ενδεχόμενη «ήττα» στη Συρία να έχει μία επιτυχία στο Αιγαίο για να προωθήσει τη διαχρονική αναθεωρητική της πολιτική;
Έχουμε μία ανίσχυρη και σε νευρική κρίση ελληνική κυβέρνηση που όχι μονό κανείς από τους Ευρωπαίους εταίρους δεν την στηρίζει στην προσφυγική κρίση, αλλά όλοι προσπαθούν να της «πετάξουν» όλα τα βάρη επάνω της και αυτό το βλέπει η Άγκυρα, η οποία συνεχίζει να την πιέζει στέλνοντας και ξαναστέλνοντας χιλιάδες ταλαίπωρες ανθρώπινες ψυχές. Τα δύσκολα ακόμα δεν ήλθαν! Ήδη οι Τούρκοι διοχετεύουν τους πρόσφυγες προς τα Δωδεκάνησα και μάλιστα προς το Καστελόριζο. Βρισκόμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και δεν νομίζω ότι… «κερδάμε». Μάλλον στο «τσακ είμαστε» να χάσουμε και «τα αυγά και τα καλάθια»!
___________________________________
* Ο 25ος Μεσημβρινός διχοτομεί το Αιγαίο. Ξεκινά από τα παράλια του Νέστου, διέρχεται από την Λήμνο και την Τήνο και καταλήγει στο Ηράκλειο της Κρήτης. Τι είπατε; Τι είπατε;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου