Δια χειρός Ιάσωνα
Το 1644 ο Άγγλος ποιητής και ιστορικόςJohn Milton ο πλέον διακεκριμένος συγγραφεύς μετα τον W.Shakspeare δημοσίευσε τα «ΑΕΡΟΠΑΓΙΤΙΚΑ» . Την αρχαιότερη ίσως ομιλία για την ελευθερία του τύπου. Μια έκκλησι στο κοινοβούλιο της Αγγλίας να ακυρωθεί το διάταγμα (« αδείας δημοσιεύσεως») που εγκαθίδρυε τον κυβερνητικό έλεγχο και την λογοκρισία των βιβλίων προκειμένου να εκκριθεί η άδεια δημοσιεύσεως των. Στο εξώφυλλο του φυλλαδίου του είχε τυπωθεί το εξής απόσπασμα από τις ικέτιδες του Ευριπίδη:
τοὐλεύθερον δ᾽ ἐκεῖνο· «τίς θέλει πόλει
χρηστόν τι βούλευμ᾽ ἐς μέσον φέρειν ἔχων;»
καὶ ταῦθ᾽ ὁ χρῄζων λαμπρός ἐσθ᾽, ὁ μὴ θέλων
σιγᾷ. τί τούτων ἔστ᾽ ἰσαίτερον πόλει
Ενώ η διάσημη φράσι του John Milton « Αφήστε την Αλήθεια και το Ψεύδος να αναμετρηθούν. Η διάψευσις της είναι η καλλίτερη και η πιο σίγουρη καταστολή του ψεύδους» αποτελεί τον φόβο των οπαδών του ολoκληρωτισμού που προσπαθούν να φιμώσουν την πολυφωνία, ακριβώς για αυτό τον λόγο..
Πολύ αργότερα το 1835 στο κλασικό σύγγραμμα “ Democracy in America” , ο Αlexis Tocqueville στο κεφάλαιο με τίτλο «Οι Οργανώσεις και ο Τύπος» αναφέρεται στην λειτουργία του τύπου, ως συνδετικού ιστού μεταξύ των πολιτών. χωρίς την ύπαρξι του οποίου θα είχαν αποξενωθεί στις ασχολίες τους , λόγω της ισονομίας Δηλαδή κατά τον Tocqueville οι εφημερίδες κατείχαν τότε την θέσι που σήμερα εκπληρούν οι τηλεοπτικοί σταθμοί στην επικοινωνία. « Όταν οι άνθρωποι πάψουν να συνδέονται με σταθερούς και βιώσιμούς δεσμούς, δεν είναι εύκολο να επικρατήσει μεταξύ των περισσοτέρων κοινή δράσι. Ενώ αυτή η συνεργασία μπορεί να επιτευχθεί μέσω του τύπου,εφ όσον μόνον ο τύπος μπορεί να διοχετεύσει την ίδια σκέψι την ίδια στιγμή σε 1000 μυαλά.» Δηλαδή ο τύπος, τα μέσα ενημερώσεως κατ αυτήν την θεώρησι έχουν μια «ακτιβιστική» κινητοποιούσα λειτουργία των πολιτών προς ένα κοινό σκοπό..
Όμως κυρίως ο τύπος- τα μέσα ενημερώσεως σε μια δημοκρατία, όπου οι πολίτες καθορίζουν τις γενικές αρχές της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής ψηφίζοντας τα ποικίλα προγράμματα των υποψηφίων, ενημερώνουν τους εκλογείς για την διεθνή και εσωτερική κατάστασι ώστε να υποστηρίξουν εκείνους τους υποψηφίους και εκείνα τα προγράμματα που τους ενδιαφέρουν. Άλλως , αν οι πολίτες λάβουν τις αποφάσεις τους στηριζόμενοι σε ψευδείς πληροφορίες , τότε οδηγούνται στην καταστροφή.
Βεβαίως οι δημοσιογράφοι, τα μέσα ενημερώσεως, πολλές φορές σκοπίμως συγχέουν την ελευθερία της απόψεως και του σχολιασμού με την έκφρασι της αλήθειας.. Την γνώμη με την πληροφορία... Ενώ το καθήκον του τύπου είναι να διερευνήσει, να αποκτήσει την γνώσι της πληροφορίας και να την διανείμει Όχι την άποψι του δημοσιογράφου, αλλά πρωτίστως την πληροφορία. Έτσι συνήθως στην πράξι ο « πλουραλισμός» καταλήγει σε μια πολυφωνική μονοφωνία. Δηλαδή η πληροφορία να « κοσκινίζεται», να διαγράφονται ορισμένα ενοχλητικά γεγονότα ώστε να επιτυγχάνεται η νόθευσις της γνώμης και ο σχηματισμός εσφαλμένης ανακριβούς πληροφορίας. ( π.χ για την εγκληματική δράσι του ΚΚΕ στα Δεκεμβριανά 1944, οι δολοφονίες χιλιάδων αθώων, οι όμηροι των κομμουνιστών, εν συνεχεία η αγιοποίησις των δολοφόνων, η αναγόρευσις του Βελουχιώτη και του Φλωράκη σε «εθνικούς ήρωες» μερικά από τα καραμπινάτα παραδείγματα της συνεισφοράς στην αποπλάνησι της από-πληροφορήσεως από την πλειοψηφία των ελληνικών μέσων ενημερώσεως, με ελάχιστες εξαιρέσεις τα χρόνια της μεταπολιτεύσεως )
Κατ αυτόν τον τρόπον στην Ελλάδα υπάρχει ηθελημένη ή μη άγνοια, δηλαδή ανεστραμμένη «γνώσι» στοιχειωδών γεγονότων Π.χ Ότι απέτυχε ο κρατισμός, ότι η οικονομία είναι σιδηροδέσμια στο αναπηρικό καρεκλάκι του Δημοσίου, ότι η ιδιωτική περιουσία δεν προστατεύεται αλλά διώκεται, ότι εν κατακλείδι το μνημόνιο των μεταρρυθμίσεων που διατυπώνονται εκστομίζονται - και των νόμων που ψηφίζονται -αλλά δεν εφαρμόζονται, θα βοηθούσε την σταδιακή απελευθέρωσι της οικονομίας από τον πυθωνικό κρατισμό, αλλά είναι το βαθύ κράτος που επιβάλλει αυτή την φορολογική καταδυνάστευσι για να συντηρηθούν οι κρατικοδίαιτοι και οι συντεχνίες είναι για τους Νέο-Έλληνες ,ασύλληπτη έννοια, ως τα βαρυτικά κύματα.. Πέραν και μακράν της νοήσεως των, επικρατεί η πλήρης διαστρέβλωσις για την όποια, πόσο υπερήφανοι μπορούν να είναι οι μονοπωλητές της « πληροφορίας». Όλες οι δημοσκοπήσεις για το τι πιστεύουν οι Έλληνες συγκλίνει στο γεγονός ότι οι νεοέλληνες νηπιόθεν έχουν «πεισθεί» ότι αυτό που υφιστάμεθα δεν είναι κρατισμός και αποτέλεσμα του κρατισμού αλλά της ελεύθερης οικονομίας που ποτέ δεν είχαμε..
Φιλότιμοι οι επιστήμονες και καθηγητές των μέσων ενημερώσεως στην Ελλάδα έχουν συνδράμει τα μέγιστα για την παραπλάνησι των Ελλήνων και την άσκησι πιέσεως στους πολιτικούς με έρεισμα την κατ επίφασιν «κοινή» γνώμη που εκείνοι επιμελώς διαμορφώνουν. Την αριστερή αντιληψι του «πολιτικά ορθού» περί παντός επιστητού. Το τραγικό κωμικό αντιφατικό εξωπραγματικό αποτέλεσμα των διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων το αποδεικνύει
Βεβαίως τον περασμένο χρόνο ( 2015) μετά την εκλογική επικράτησι του συνονθυλεύματος μιας βουλής / κυβερνήσεως πρωτοφανούς γελοιότητος και σαφούς ολοκληρωτικού βηματισμού, πολλά μέσα ενημερώσεως διαβλέποντες τους κίνδυνους που στο παρελθόν θεωρούσαν ανυπάρκτους σημείωσαν μια σαφή στροφή στην παρουσίασι των τρεχουσών ειδήσεων και πληροφορίας που προσεγγίζει την αντικειμενική=αληθή ενημέρωσι. Όμως το κακό έχει επιτελεσθεί. Η αριστερή πολιτική αντίληψι της « ορθοδοξίας» έχει διαποτίσει μέχρι μυελού οστών τον ελληνικό λαό και η εσφαλμένη αυτή αντίληψις θέλει χρόνο γενών για να εκριζωθεί και να εμπεδωθεί η αλήθεια.. Όπως διερωτάται και ο αείμνηστος J.F. Revel «Ποιόν άλλον σκοπό εξυπηρετούν ο τύπος και τα μέσα ενημερώσεως στην δημοκρατία από το να θέτουν στην διάθεσι των πολιτών πληροφορίες χωρίς τις οποίες ούτε να να αποφασίσουν συνετά μπορούν ούτε να εκλέξουν και να κρίνουν εκείνους που θα τους κυβερνήσουν?»
Πολύ αργότερα το 1835 στο κλασικό σύγγραμμα “ Democracy in America” , ο Αlexis Tocqueville στο κεφάλαιο με τίτλο «Οι Οργανώσεις και ο Τύπος» αναφέρεται στην λειτουργία του τύπου, ως συνδετικού ιστού μεταξύ των πολιτών. χωρίς την ύπαρξι του οποίου θα είχαν αποξενωθεί στις ασχολίες τους , λόγω της ισονομίας Δηλαδή κατά τον Tocqueville οι εφημερίδες κατείχαν τότε την θέσι που σήμερα εκπληρούν οι τηλεοπτικοί σταθμοί στην επικοινωνία. « Όταν οι άνθρωποι πάψουν να συνδέονται με σταθερούς και βιώσιμούς δεσμούς, δεν είναι εύκολο να επικρατήσει μεταξύ των περισσοτέρων κοινή δράσι. Ενώ αυτή η συνεργασία μπορεί να επιτευχθεί μέσω του τύπου,εφ όσον μόνον ο τύπος μπορεί να διοχετεύσει την ίδια σκέψι την ίδια στιγμή σε 1000 μυαλά.» Δηλαδή ο τύπος, τα μέσα ενημερώσεως κατ αυτήν την θεώρησι έχουν μια «ακτιβιστική» κινητοποιούσα λειτουργία των πολιτών προς ένα κοινό σκοπό..
Όμως κυρίως ο τύπος- τα μέσα ενημερώσεως σε μια δημοκρατία, όπου οι πολίτες καθορίζουν τις γενικές αρχές της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής ψηφίζοντας τα ποικίλα προγράμματα των υποψηφίων, ενημερώνουν τους εκλογείς για την διεθνή και εσωτερική κατάστασι ώστε να υποστηρίξουν εκείνους τους υποψηφίους και εκείνα τα προγράμματα που τους ενδιαφέρουν. Άλλως , αν οι πολίτες λάβουν τις αποφάσεις τους στηριζόμενοι σε ψευδείς πληροφορίες , τότε οδηγούνται στην καταστροφή.
Βεβαίως οι δημοσιογράφοι, τα μέσα ενημερώσεως, πολλές φορές σκοπίμως συγχέουν την ελευθερία της απόψεως και του σχολιασμού με την έκφρασι της αλήθειας.. Την γνώμη με την πληροφορία... Ενώ το καθήκον του τύπου είναι να διερευνήσει, να αποκτήσει την γνώσι της πληροφορίας και να την διανείμει Όχι την άποψι του δημοσιογράφου, αλλά πρωτίστως την πληροφορία. Έτσι συνήθως στην πράξι ο « πλουραλισμός» καταλήγει σε μια πολυφωνική μονοφωνία. Δηλαδή η πληροφορία να « κοσκινίζεται», να διαγράφονται ορισμένα ενοχλητικά γεγονότα ώστε να επιτυγχάνεται η νόθευσις της γνώμης και ο σχηματισμός εσφαλμένης ανακριβούς πληροφορίας. ( π.χ για την εγκληματική δράσι του ΚΚΕ στα Δεκεμβριανά 1944, οι δολοφονίες χιλιάδων αθώων, οι όμηροι των κομμουνιστών, εν συνεχεία η αγιοποίησις των δολοφόνων, η αναγόρευσις του Βελουχιώτη και του Φλωράκη σε «εθνικούς ήρωες» μερικά από τα καραμπινάτα παραδείγματα της συνεισφοράς στην αποπλάνησι της από-πληροφορήσεως από την πλειοψηφία των ελληνικών μέσων ενημερώσεως, με ελάχιστες εξαιρέσεις τα χρόνια της μεταπολιτεύσεως )
Κατ αυτόν τον τρόπον στην Ελλάδα υπάρχει ηθελημένη ή μη άγνοια, δηλαδή ανεστραμμένη «γνώσι» στοιχειωδών γεγονότων Π.χ Ότι απέτυχε ο κρατισμός, ότι η οικονομία είναι σιδηροδέσμια στο αναπηρικό καρεκλάκι του Δημοσίου, ότι η ιδιωτική περιουσία δεν προστατεύεται αλλά διώκεται, ότι εν κατακλείδι το μνημόνιο των μεταρρυθμίσεων που διατυπώνονται εκστομίζονται - και των νόμων που ψηφίζονται -αλλά δεν εφαρμόζονται, θα βοηθούσε την σταδιακή απελευθέρωσι της οικονομίας από τον πυθωνικό κρατισμό, αλλά είναι το βαθύ κράτος που επιβάλλει αυτή την φορολογική καταδυνάστευσι για να συντηρηθούν οι κρατικοδίαιτοι και οι συντεχνίες είναι για τους Νέο-Έλληνες ,ασύλληπτη έννοια, ως τα βαρυτικά κύματα.. Πέραν και μακράν της νοήσεως των, επικρατεί η πλήρης διαστρέβλωσις για την όποια, πόσο υπερήφανοι μπορούν να είναι οι μονοπωλητές της « πληροφορίας». Όλες οι δημοσκοπήσεις για το τι πιστεύουν οι Έλληνες συγκλίνει στο γεγονός ότι οι νεοέλληνες νηπιόθεν έχουν «πεισθεί» ότι αυτό που υφιστάμεθα δεν είναι κρατισμός και αποτέλεσμα του κρατισμού αλλά της ελεύθερης οικονομίας που ποτέ δεν είχαμε..
Φιλότιμοι οι επιστήμονες και καθηγητές των μέσων ενημερώσεως στην Ελλάδα έχουν συνδράμει τα μέγιστα για την παραπλάνησι των Ελλήνων και την άσκησι πιέσεως στους πολιτικούς με έρεισμα την κατ επίφασιν «κοινή» γνώμη που εκείνοι επιμελώς διαμορφώνουν. Την αριστερή αντιληψι του «πολιτικά ορθού» περί παντός επιστητού. Το τραγικό κωμικό αντιφατικό εξωπραγματικό αποτέλεσμα των διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων το αποδεικνύει
Βεβαίως τον περασμένο χρόνο ( 2015) μετά την εκλογική επικράτησι του συνονθυλεύματος μιας βουλής / κυβερνήσεως πρωτοφανούς γελοιότητος και σαφούς ολοκληρωτικού βηματισμού, πολλά μέσα ενημερώσεως διαβλέποντες τους κίνδυνους που στο παρελθόν θεωρούσαν ανυπάρκτους σημείωσαν μια σαφή στροφή στην παρουσίασι των τρεχουσών ειδήσεων και πληροφορίας που προσεγγίζει την αντικειμενική=αληθή ενημέρωσι. Όμως το κακό έχει επιτελεσθεί. Η αριστερή πολιτική αντίληψι της « ορθοδοξίας» έχει διαποτίσει μέχρι μυελού οστών τον ελληνικό λαό και η εσφαλμένη αυτή αντίληψις θέλει χρόνο γενών για να εκριζωθεί και να εμπεδωθεί η αλήθεια.. Όπως διερωτάται και ο αείμνηστος J.F. Revel «Ποιόν άλλον σκοπό εξυπηρετούν ο τύπος και τα μέσα ενημερώσεως στην δημοκρατία από το να θέτουν στην διάθεσι των πολιτών πληροφορίες χωρίς τις οποίες ούτε να να αποφασίσουν συνετά μπορούν ούτε να εκλέξουν και να κρίνουν εκείνους που θα τους κυβερνήσουν?»
Όμως στους νεοέλληνες επίσης έχει εμπεδωθεί εσφαλμένως ότι η όποια απόφασι βουλής/συνελεύσεως υπερψηφισθεί, αυτή είναι de facto σωστή, σεβαστή, προπαντός δε δημοκρατική, διότι εκφράζει την στιγμιαία θέλησι των πολλών. Ουδέν αναληθέστερον, όταν η απόφασις της όποιας βουλής δεν είναι de jure δηλαδή σύννομος αλλά παράνομη, όπως εν τω προκειμένω η επιδιωκόμενη φίμωσις των μέσων με τον νέο-γκαιμπελίσκο νόμο περί 4 καναλιών!!! που θα δημοπρατήσει ο νέος τσάρος των μέσων προκειμένου και δια νόμου!! να μην υφίσταται άλλη άποψις πλην εκείνης της ορθοδοξίας των ντροπαλών νοσταλγών τουυ σταλινισμού.
Όπως ο George Orwell είπε στην ομιλία της ενώσεως P.E.N , για την τριακοσιοστή επέτειο της προαναφερθείσης ομιλίας του John Milton, «Η άποψι του ολοκληρωτισμού για την ιστορία είναι: ότι η ιστορία είναι κάτι που δημιουργείται παρά μαθαίνεται..» Και για την επίτευξι αυτής της ιδεοληπτικής ψυχωτικής εμμονής οι σημερινοί εκπρόσωποι του ολοκληρωτισμού που εξέλεξε ο Ελληνικός λαός, δεν έχουν ενδοιασμούς, αιδώ, τύψεις, η αυτοσυγκράτησι. Κάθε μέρα που περνά σε κάθε τους ενέργεια φαίνεται ότι είναι έτοιμοι για όλα. Πρωτίστως δε να εξαλείψουν την λογική...
«Διοτι αυτός που σκοτώνει ένα άνθρωπο, σκοτώνει ένα λογικό πλάσμα. Αλλά εκείνος που σκοτώνει ένα βιβλίο σκοτώνει την ίδια την λογική.» ( John Milton)
Αναφορες
1. Euripides Trag. : Supplices : Line 438
1. Euripides Trag. : Supplices : Line 438
οὐλεύθερον δ' ἐκεῖνο· Τίς θέλει πόλει
χρηστόν τι βούλευμ' ἐς μέσον φέρειν ἔχων;
καὶ ταῦθ' ὁ χρήιζων λαμπρός ἐσθ', ὁ μὴ θέλων
σιγᾶι. τί τούτων ἔστ' ἰσαίτερον πόλει;
και ελευθερια σημαινει: «ποιός επιθυμει στην πολι χρησιμη προτασι ενωπιον ολων να φερη αν εχει?». Και τοτε ο προσφερων δοξαζεται, ενώ εκεινος που δεν θελει Σιωπά.Υπαρχει για την πολι κατι πιο ισο από αυτό?
2. Η ομιλία του Orwell στην ενωσι PEN
http://www.orwell.ru/library/essays/prevention/english/e_plit
3. H ομιλία του John Milton
http://files.libertyfund.org/files/103/1224_Bk.pdf
4. Alexis Tocqueville, Chapter VI: Of The Relation Between Public Associations And Newspapers
http://www.gutenberg.org/files/816/816-h/816-h.htm#link2HCH0027
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου