«Και εγώ θα κριθώ, ιδίως τώρα που έχω θέση εξουσίας, όχι από το ποιον συναντώ, τι μου λέει, τι του λέω, αλλά από το τι πράττω», ήταν η απάντηση του Αλ. Τσίπρα σχετικά με τις συναντήσεις του με τον Στ. Ψυχάρη. Συναντήσεις που δεν αρνήθηκε ότι έγιναν και δυστυχώς με μία δυνατή γεύση ομολογίας ότι δεν έχει σημασία το τί μπορεί να υποσχέθηκε στον Ψυχάρη, αλλά το τι έπραξε.
Δυστυχώς, το ίδιο ισχύει και για εμάς. Άλλα μας είπε προεκλογικά, άλλα μας έταξε και άλλα έπραξε. Και φυσικά το ότι όχι μόνο δεν έσκισε τα μνημόνια, αλλά υπέγραψε ακόμη ένα, δεν τον αθωώνει για τα ψέματα που μας είπε. Αυτό ισχύει και στην ιστορία με τον Ψυχάρη. Το ότι δεν του έκανε τα χατίρια, δε σημαίνει ότι αθωώνεται αν του τα υποσχέθηκε προεκλογικά. Και αν του τα υποσχέθηκε, τότε δυστυχώς επιβεβαιώνεται η κατηγορία ότι προεκλογικά είχε υποσχεθεί τα πάντα στους πάντες.
Κι αν έστω γνωρίζουμε τί υποσχέθηκε σ’ εμάς και ίσως μάθουμε τί υποσχέθηκε και στον Ψυχάρη, το μεγάλο ζήτημα είναι αν θα μάθουμε τί έχει υποσχεθεί στη Μέρκελ και στις Βρυξέλλες, πριν αποκτήσουμε αυτή τη γνώση βιωματικά και με τραγικά αποτελέσματα.
Έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για τις ειλικρινείς προθέσεις του Τσίπρα ακόμη και στο προσφυγικό. Τι έταξε, σε πόσους και σε ποιους. Από τον Τσίπρα τα περιμένω όλα πια. Δεν ξέρω ποιους μπορεί να χρησιμοποιήσει για να ικανοποιήσει την ανάγκη κυβερνητισμού του. Αυτού του νοσηρού αυτοσκοπού του, όπως πλέον αποδεικνύεται.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν χιλιάδες θύματα πολέμου και φτώχιας που κινδυνεύουν να εγκλωβιστούν σε μία χώρα στην οποία δεν θέλουν να μείνουν. Αυτά τα θύματα είναι εντελώς αβοήθητα από το Κράτος που τα υποδέχτηκε. Το Κράτος είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ και το λέω με πλήρη γνώση των πραγμάτων. Εθελοντές σώζουν την κατάσταση. Απλοί πολίτες. Ανώνυμοι. Ακόμη και η αυτοδιοίκηση κάθε βαθμού βγάζει απ’ έξω την ουρά της όσο μπορεί, κάνει τα απολύτως απαραίτητα και χρησιμοποιεί την υποδοχή προσφύγων για να ζητήσει ανταλλάγματα με άθλιο τρόπο.
Είναι πολλά τα ανήθικα, αλλά το ανηθικότερο είναι να εκμεταλλεύεσαι την ανιδιοτελή προσφορά απλών ανθρώπων και τον πόνο καταδιωκόμενων που ψάχνουν μια ευκαιρία για ζωή. Συγγνώμη, αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι μια χώρα σαν τα Σκόπια απέκτησε ξαφνικά τον τσαμπουκά και την … αυτοπεποίθηση ώστε να κλείνει τα σύνορά της όποτε θέλει και η Ελλάδα να το αποδέχεται έτσι απλά. «Α, έκλεισαν τα σύνορα οι Σκοπιανοί, εντάξει». Θα μας τρελάνεις ρε Μουζάλα; Είναι παραδοχή τώρα αυτή; Το λες δημόσια και δεν τα παρατάς; Ομολογείς ότι τα Σκόπια κουμαντάρουν την πολιτική της Ελλάδας στο προσφυγικό και νιώθεις εντάξει; Όχι εντάξει μ΄ εμάς, χεσμένους μας έχετε εμάς. Με τον εαυτό σου νιώθεις εντάξει;
Το κακό βέβαια είναι γενικότερο. Όπως τότε που η Τουρκία απαγόρευσε να προσγειωθεί στη Ρόδο το αεροπλάνο που μετέφερε τον Τσίπρα στο Ιράν και βγήκε στα σοβαρά η «Αυγή» (δείτε εδώ) να μας πει ότι «σημασία είχε ο προορισμός και όχι το… ταξίδι». Πού να τους εξηγείς τώρα ότι η αλλαγή διαδρομής έχει σημασία όταν την επιλέγεις εσύ και όχι όταν σε αναγκάζουν οι άλλοι να την κάνεις. Γενικά όποτε σε αναγκάζουν, πρέπει να προβληματιστείς. Αλλά… καλά, λέμε και καμιά μαλακία τώρα να περνάει η ώρα μέσα στην τόση κυβερνητική ευδαιμονία.
Πού να τους εξηγείς τώρα ότι αυτό το «σημασία είχε ο προορισμός και όχι το… ταξίδι», στην πολιτική κρύβει ένα κάρο εξαπατήσεις και προδοσίες. Διότι και οι προηγούμενες κυβερνήσεις αυτό ακριβώς μας έλεγαν. Ότι σημασία έχει να βγούμε από την κρίση και να έρθει η ανάπτυξη. Αυτός, έλεγαν, ήταν ο προορισμός τους. Το «ταξίδι» έλεγαν, δεν έχει σημασία. Κι αυτοκτονούσε ο κόσμος και πεινούσε και έκλειναν μαγαζιά και γέμισε ο τόπος άνεργους. Αλλά σημασία είχε ο προορισμός.
Αυτό που μας λένε και τώρα, δηλαδή. Σημασία έχει που σώθηκαν οι τράπεζες. Αυτός ήταν ο προορισμός. Δεν έχει σημασία το ταξίδι ενός τρίτου μνημονίου. Αυτή είναι η λογική τους. Η αλαζονεία τους. Η υπεροψία τους.
Και για να τελειώνουμε, ας επιστρέψουμε σε μία άλλη φράση του κ. Τσίπρα. «Μπορεί αν χρειαστεί να συναντήσω και τον διάβολο. Το θέμα είναι ότι δεν θα του πουλήσω την ψυχή μου», είπε και φυσικά λέμε ακριβώς το ίδιο. Δε φοβόμαστε για τη δική του ψυχή. Αυτό που φοβόμαστε είναι ότι μπορεί να στείλει όλους εμάς τους υπόλοιπους στο διάολο επειδή απλώς του άρεσε η παρέα του. Άλλωστε, αιώνες τώρα το λένε ότι είναι γλυκιά η Εξουσία.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου